SF PROJECT FOR YOU [snsd, sj, shinee, EXO]

ลำดับตอนที่ #13 : {SF)} Oh! My Best(Boy)Friend เพื่อนกันวันสุดท้าย - MinYul

 Oh! My Best(Boy)Friend เพื่อนกันวันสุดท้าย

กี่ปีแล้วที่เราเป็นเพื่อนกันมา เมื่อลองคิดคำนวณดูก็เนินนาน จะเดือดร้อน จะกังวล จะเบิกบานก็ไม่พ้นต้องมาบรรยายให้กันฟัง กี่ปีแล้วที่เรามานั่งมองตา ได้ทะเลาะและเฮฮาด้วยกัน กี่ปีแล้วที่เธอเดินอยู่ข้างฉัน อยู่อย่างเพื่อนกันมานานพอแล้ว…

‘เฮ้ยทอมเสาร์นี้ไปกินรามยอนกัน’ แรงกระแทกจากด้านหลังทำให้คนที่นอนฟุบอยู่บนโต๊ะค่อยๆยกหัวขึ้นมาอย่างงัวเงีย

‘เออๆ กี่โมง แม่ง..รบกวนเวลานอนจริงๆ’ หญิวสาวเช็ดคราบน้ำลายก่อนจะลงไปนอนอีก

’11 โมงเจอกันห้าเลทใครเลทเลี้ยงโอเค๊…ขอบคุณ’ พูดจบก็ตบบ่าอีกคนแล้วเดินกลับไปนั่งเล่นเพลย์ทูต่อ นั่นแหละชีวิตประจำวันของ ชเว มินโฮ

ชายหนุ่มร่างสูง เหลือบตามองเพื่อนสาว เอิ่ม…สาวดีไหม ทอมซะมากกว่าหน้าหล่อซะขนาดนั้นน่ะ เกือบสิบปีที่เขาและเธอเรียนห้องเดียวกันมาตลอด จึงทำให้ ควอน ยูริ และ ชเว มินโฮ เป็นเพื่อนชายหญิงที่สนิทกันที่สุด ถึงแม้ยูริจะคบเพื่อนผู้หญิงบ้างก็ตาม

มินโฮ พาร์ท…

‘น้องยูลจ๋าา า’ ว่าแล้วก็.. ยัยแฟนคลับยูริทั้งหลายไม่ว่าจะเป็น เจสสิกก้า ทิฟฟานี่ ยุนอา ซันนี่ บลาๆ เอาเถอะครับ พวกหน้าเจ็กสเปคทอมน่ะ เลิกเรียนก็ไม่พ้นมาอ่อยยูลของผม (หรอ)

‘ยูลไป กลับบ้านกัน’ ว่าแล้วผมก็แทรกกลุ่มสาวเจ๊กเข้าไปชิงนางกลับบ้าน จริงๆผมไม่ได้คิดอะไรกับทอมนี่นะ แต่แค่หวงยัยนี่ ยังไม่อยากให้มีแฟน = = (หวงมันก็คือหวงใช่ไหมครับ ไม่ใช่สนใจอะไรจริงๆ) 

‘นี่แกว่าเมื่อไหร่พวกสาวๆนั่นจะแต่งงานกับผู้ชายวะ’ นั่นไงสาเหตุที่ผมไม่มองยัยนี่เป็นผู้หญิง

‘จนกว่าเธอจะมีแฟนล่ะมั้ง’ เอ่อผมตอบอะไรไปวะครับ

‘อือ หรอ…แล้วแฟนฉันเนี่ยต้องเป็นผู้หญิงด้วยป่ะ’ ยัยทอมมันหันกลับมาทำหน้าซื่อใส่ผม

‘ยัยบ๊องง ง’ ผมเลยจัดการเขกกะโหลกซักสองสามที เรียกสติยัยลิงทอมกลับมา

‘โอ๊ย ไอ้กบหน้าไม่หล่อมาทำร้ายผู้หญิงแบบนี้ไม่ดีนะเว่ยย ย’ สาบานเถอะว่ายัยนี่ไม่ใช่ผู้หญิง

‘ทอมชัดๆ’

‘เอ่อ…ค่ะทอมค่ะ นายมองฉันเป็นทอมอยู่แล้วนิ่คะ’ ฮึ่ยหมั่นไส้ยัยนี่จริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ ที่ทุกเย็นต้องลากยัยลิงทอมออกจากกลุ่มเจ๊ก แล้วก็ได้รับคำชื่นชมตามหลังกลับมาทุกวัน

ไอ้หล่อน้อยแกอย่ามาเทียบรัศมียูลของฉันเลย หรือว่าจะเป็น เกิดมาเป็นผู้ชายทำไมเสียชาติเกิดไอ้ตุ๊ด ฉุดได้แม้กระทั่งทอม เอิ่มยัยพวกนี้คิดว่าผมฉุดไอ้ลิงหรอ เอ มีอีกนะครับ คุณมินโฮคะทิฟขอร้องปล่อยยูลของทิฟนะ ยูลคงอยากอยู่กับทิฟมากกว่าคุณ อื้อยัยผู้หญิงพวกนี้เป็นเอามากนะครับ

‘เฮ่ย คิดอะไรอยู่ห่ะนาย’ ยัยลิงทอมเอามือมาปัดๆตรงหน้าผม …ก็คิดถึงเธอไง (ฮิ้วว ว)

‘ป่าวคิดไรเรื่อยเปื่อย ถ้าสมมติว่าฉันกับเธอไม่รู้จักกัน เธอจะมีคนเดินมาส่งที่บ้านทุกเย็นไหมนี่’

‘ไอ้มั่ว นายแค่เดินกลับบ้านพร้อมฉันเพราะบ้านนายอยู่ทางเดียวกับฉัน แล้วก็นายกลัวผู้หญิงฉุด เลยกลับกับฉันต่างหาก’ เอ่อคิดได้เนอะครับยัยนี่ ไถไปไกลเชียว ดึงกลับมาทันไหมนี่…เฮ้อ คนหล่อกลุ้ม

‘เออๆ ตามนั้น’ พอผมทำหน้ากลุ้มยัยลิงแสบนั่นก็หัวเราะคิกคัก แหม่น่าจั[กดซักที เฮ่ย = =

‘มินโฮ เราสนิทกันมากขนาดไหนนายเคยคิดป่ะ’ อยู่ๆยัยลิงทอมก็ถาม แหม่ สนิทจนจะเป็นคนคนเดียวกันอยู่แล้ววว ว 

‘ก็…สนิทมากแบบว่าเพื่อนสนิทฉันก็คือเธอ เพื่อนสนิทเธอก็คือฉันไง’

‘นายมั่ว เพื่อนสนิทฉันไม่ใช่นายย่ะ นี่ต่างหากบู้บี้~’ แล้วยัยทอมก็หยิบตุ๊กตาลิงเน่าๆตัวนึงขึ้นมาจากกระเป๋านักเรียนสาบานได้เถอะสมองยัยนี่ยังไม่พัฒานาตามร่างกายจริงๆ

‘บู้บี้น่ะอยู่กับฉันตลอดเวลาเลยนะเว้ยย ย สนิทกันกว่านายอีก’ ยูริยักคิ้ว

‘เออๆจะไปสนิทกับลิงที่ไหนก็สนิทไปไป๊’ 

ยูริ พาร์ท

‘เออๆจะไปสนิทกับลิงที่ไหนก็สนิทไปไป๊’ หนอยยย ย กล้าไล่ฉันหรอ ชเว มินโฮ แล้วคอยดูนายจะต้องเสียน้ำตา (ผมต้องตุ๊ดหรอ: มินโฮ)

ฉันเดินสะบัดหน้าหนีมินโฮไป นายนั่นจะตามฉันมาไหมนะ…เอ นายนั่นกะง้อฉันไหมอ่า TT ควอน ยูริ จะร้องไห้แล้วน้าา า ถ้านายนั่นไม่ตามฉันมาล่ะ เฮ้ยยย ย แล้วฉันจะเสียใจทำไมวะนี่..สงสัยเพราะ มินโฮ เป็นเพื่อนสนิทล่ะมั้งเลยต้องแคร์

‘นี่เธอหันมาคุยกันดีดีเลย’ เย้!!!!! สำเร็จนายมินโฮมันง้อฉันแล้ว ฉันค่อยๆหันกลับไปพร้อมตีหน้าเศร้า

‘ยัยทอมต๊อง เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นเด็กโตจนเลี้ยงลูกได้แล้วยังทำนิสัยเป็นเด็กสองขวบอยู่อีกนะ’ อีตากบเอามือมาขยี้ผมฉัน -/- มิโน่ ทำไมนายต้องทำงี้ด้วยอ่า ยูลเขินน น

‘เฮ้ย ว่าแต่เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะวะคะ’

‘ทอมต๊อง’ ป๊าบบ บ

ถึงจะตัวใหญ่แค่ไหนแต่เจอฝ่ามือควอนไปก็ชาวาบนะจ๊ะนะจ๊ะ

‘ไอ้ อะ.. . ไอ้ ไอ้เพื่อนเฮงซวย ฉันไม่ใช่ทอม ไม่ได้ต๊องด้วยโว้ยย ย’ อ๊ากก ก ฉันจะฆ่านายมินโฮ

‘ห๊ะยูริไม่ใช่ทอม!!!!!’  เสียงนรก .__.” เอ่อ เสียงแฟนคลับสิ อย่าบอกนะว่าแอบตามฉันมาตลอดทาง

‘ยูลลลลล ล จ๋า ยูลไม่บอกสิกเลยว่ายูลไม่ใช่ทอม,  ยูลทำฟานเสียใจนะ ฮึก.. , ยูลฉันสมเพชตัวเองจริงๆที่ชอบเธอ’

‘เฮ้ยยย ย พวกเธอหยุดพล่ามกันซักทีเถอะผู้ชายหน้าตาดีขอร้องง ง ครับ’ อยู่ๆนายกบก็โพล่งขึ้นมา

‘ถุ๊ยย ย ไอ้กบหวงห้าง นายคิดจะเก็บยูริไว้คนเดียวใช่ม๊ายย ย, นายทำยูริของพวกเราเบี่ยงเบน TT, นายมันเฮงซวยมินโฮ’ เอ้าไหงนายกบนี่โดนไปด้วยล่ะวะคะนี่

‘นี่ทุกคนหยุด!’ ฉันจัดการตะโกนห้ามสงครางปากสุดเสียง จนทุกฝ่ายสงบ

‘ฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงนะ ขอโทษพวกพี่ๆและทุกคนนะคะ’ ฉันโค้งให้เป็นการขอโทษ

‘ยะยูลลลล ล ฮืออ อ อ ! เธอจากเราไปแล้ววว ว’ แล้วก็ตามด้วยเสียงคร่ำครวญ ฉันเลยชิ่งจังหวะนั้นรีบวิ่งออกมา โดยมีมินโฮวิ่งตาม

‘เฮ้ยไอ้ยูลรอด้วยดิ่วะ’

‘ขาก็ยาววิ่งเร็วๆสิ่ยะ’ 

แฮ่กๆๆ..แฮ่กกกก ก และตอนนี้ฉันกับมินโฮก็กำลังแปลงร่าง เอ๊ย หอบเป็นหมา? กันอยู่หน้าบ้าน เฮือกเหนื่อยชะมัด นึกว่าวิ่งออกมาจะไม่มีคนเห็นแต่ยัยซันอะไรนั่นกลับตาไวอีก เฮ้ออ อ

‘ยัยพวกนั้นฤทธิเยอะชะมัดขนาดรูว่าเธอชอบผู้ชายยังจะตามอีก’

‘ฉันคงไปทำเวรทำกรรมมาละมั้ง’ เฮ้ยย ย จริงๆนะนี่

‘ยูล’ อยู่ๆนายกบก็เรียกฉัน

‘หะ หืมม ม’ ทำไมเวลานายนี่มานิ่งๆฉันต้องใจสั่นตลอดเลยนะ... เป็นอะไรหนอใจดวงน้อย ทั้งๆที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน

‘ขออยู่บ้านเธอแปปนึงนะ’

‘อื้อ’ ทำไม่รู้สึกจุกๆที่คอพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ยูริ เป็นอะไรกัน TT

‘แม่ค้าา า กลับมาแล้วค่ะ’

‘อ้าวมาแล้วหรอยูล เอ้ามินโฮก็มาด้วยหรอ’ แน่ล่ะแม่ฉันไม่ค่อยแปลกใจกับที่เพื่อนผู้ชายอย่างมินโฮจะมาบ้านฉันหรอกเพราะนายนี่น่ะมาทุกสัปดาห์

‘ครับคุณป้า ฝากท้องมื้อเย็นไว้ด้วยนะครับ’

‘โฮ๊ะๆๆ ๆ ได้เสมอ เดี๋ยวป้าจัดพิเศษเลยลูกชาย’ ยี๊ ลูกชาย แหมลูกสาวยืนหัวโด่นี่แม่ไม่เห็นรึไงนะ

‘ยัยยูลแม่รู้นะว่าอิจฉามินโฮอยู่ ไปไปพาเพื่อนไปนั่งพักก่อน’

‘ค่ะแม่’ ฉันเดินขึ้นห้องโดยมีมินโฮเดินตามขึ้นมา

‘นี่ยูล’ ฉันหันหลังกลับตามเสียงเรียกแต่ บร๊ะ เจ้า โจ๊กก ก ไอ้กบมันถอดเสื้อ 

‘เฮ้ยยย ย จะหันทำไมเล่า’ -///- อ๊ากนายนั่นหน้าแดงด้วยอ๊าๆๆๆ ยูริ ตื่นเต้นจ้าซิกแพคล่ำๆ

‘เช็ดน้ำลายเธอเร็วจะหยดลงพื้นล่ะ’ มินโฮมองฉันขำๆ

‘บ้า นายจะถอดเสื้อทำไมนี่’

‘มันร้อน’

‘ก็รอเดี๋ยวสิ่โว้ยยยย ย เปิดแอร์อยู่’ บ๊ะ ประสาทร

‘อือ’ อยู่ๆมินโฮก็เดินเข้ามาใกล้ฉัน คิดจะแกล้งฉันแบบตามนิยายเรอะ เห๊อะฝันไป ฉันไม่ถอยหรอกย่ะ

‘หึ’ ฉันลอบยิ้มมุมปาก

‘หัวเราะบ้าอะไรของเธอยูริ…ที่รัก’ อยู่ๆตากบ ไม่สิ่ๆเปลี่ยนๆๆไอ้โรคจิตมันก็ยื่นหน้าลงมาใกล้ฉัน อื้ออ อ หอมเป็นบ้า .///. เฮ้ยยย ย  ยูริคิดอะไรๆๆ ฉันส่ายหน้าสลัดความคิดบ้าๆนั่นออก

‘ขนลุกเป็นบ้า’

‘ถ้าเราเป็นแฟนกัน.. .’ จู่ๆมินโฮก็พูดขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา

‘เป็นไปไม่ได้หรอกกก ก นายไม่ได้ชอบฉัน’ เอพูดเองมันก็เจ็บแปล๊บๆเองนะ

‘ฉันไม่รู้ว่ะว่าฉันคิดกับเธอยังไงแต่จะบอกให้นะมันไม่เหมือนเดิม…เวลายัยเจ๊กพวกนั้นวิ่งตามเธอฉันรู้สึกหมั่นไส้อยากจะเก็บเธอไปไกลๆ’ หืม…นายกบพูดอะไรคะ ยูริ ผู้ใสซื่องงไปหมดแล้ว

no one part…

‘ฉันว่าเราไปกินข้าวกันเถอะมินโฮ’ ร่างบางพูดก่อนจะเดินไปเปิดประตูคนตัวสูงฉวยโอกาสอย่างรวดเร็วโอบรัดตัวอีกคนจากด้านหลัง เสียงหัวใจเต้นถี่รัวตีกันจนไม่่เป็นจังหวะ ยูริหน้าแดงซ่าน

‘มะ..มะ มินโฮ นาย เอ่อ ..ปล่อย’ ยูริพยายามดิ้นแต่แขนแกร่งยิ่งโอบรัดแน่น

‘อื้อ..นายหายใจไม่ออก’ จริงๆแล้ว ที่จริงแล้วไม่ใช่หรอก แต่เธอรู้สึกสยิ๋วๆกับแผงอกเปลือยนั่นมากกว่า -///-  มินโฮคลายมือออกก่อนจะจับตัวอีกคนให้มาเผชิญหน้า

‘ไหนๆก็ไหนๆแล้ว…ขอพิสูจน์หน่อยนะ ยูริ’ ร่างบางที่กำลัง งง สับสน กับการกระทำของอีกคนได้แต่เหวอ เป็นจังหวะเดียวกับที่มินโฮดึงตัวเธอมาก่อนริมฝีปากร้อยจะทาบลงบนปากบางที่สั่นระริก ยูริมีท่าทีขัดขืนเล็กน้อย แต่ต้องข่มใจตัวเองเอาไว้เพราะข้างในกำลังร้อนละอุพร้อมที่จะประทุออกมาได้ตลอดเวลา ปากร้อนดูดดึงริมฝีปากอีกคนก่อนที่มินโฮจะนึกขึ้นได้ว่าเธออาจไม่พอใจ ร่างสูงรีบผละออกมา

‘ขะ..ขอโทษ’ ได้แต่ก้มหน้าเอาไว้ไม่กล้ารับสีหน้าของอีกฝ่าน ผิดก็แต่ยูริที่เอามือจับปากตัวเอง

‘อือ…มินโฮ’ ยูริพูดเสียงเรียบ

‘เธอโกรธฉัน..ฉันขอโทษนะยูล’ มินโฮตอนนี้เหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ ยูริอมยิ้มก่อจะเขยิบตัวเข้าใกล้

‘ใช่ฉันโกรธนาย…เพราะนาย เอ่อ..เพราะนาย .///. นายยังทำมันไม่เสร็จ’ พูดจบก็ประทับริมฝีปากตัวเองไปบนริมฝีปากของอีกคน มินโฮตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำต่อด้วยดี ลิ้นสากดุนริมฝีปากอีนคนให้เผยออกก่อนจะแทรกผ่านเข้าไปสำรวจ ดูดดื่มความหวานของอีกคนอย่างมีความสุข

‘อื้ออ..ออ อ’ ยูริส่ายหน้าแดงๆไปมา เธอเริ่มหายใจไม่ออกเนื่องจากว่าเขาทำมันเนิ่นนานไปหน่อย มินโฮผละออกมา

‘เธอชอบฉันใช่ไหมยูล’ นิ้วของคนตัวสูงจิ้มเข้าไปในแก้มนิ่ม ยูริพยักหน้าอายๆ

‘ตั้งแต่เมื่อไหร่’

‘เมื่อตอนเห็นซิกแพคนายไง ><’ กรี๊ดด ด ยูริเธอพูดอะไรออกไป

‘เฮ้ยยย ย’

‘แห่ะ ล้อเล่นนะมิโน่น้อย ฉันไม่รู้หรอกแต่รู้ว่าชอบใจสั่นเวลาอยู่ใกล้นาย แล้วก็เอ่อ..หน้าแดงด้วย อย่างนี้เค้าเรียกชอบป่ะล่ะ’

‘อืม…ไม่รู้สิ่แต่จูบเมื่อกี้ หวาน ดีนะฉันชอบ’ มินโฮยิ้มกรุ้มกริ่ม

ปั่ก!  ก่อนจะโดนหมัดหนักๆชกเข้าที่ท้องอย่างจัง

‘ข้อหาลามปาม และ…ก็ขโมยจูบแรกของฉัน’ ยูริแลบลิ้นใส่ก่อนจะวิ่งลงไปหาแม่ในครัว ร่างสูงรีบใส่เสื้อก่อนจะวิ่งตามลงไป 

…บางทีเป็นเพื่อนสนิทกันมานานๆ การเลื่อนสถานะภาพบ้างก็คงจะดีเนอะ…

อยู่อย่างเพื่อนกันมานานพอแล้ว ก็จะดีไหมถ้าฉันและเธอจะลองขยับเรื่องราว ถ้าหากฉันไม่ขอเป็นเพื่อนเธอเหมือนเก่าจะยอมรับไหม ถ้าวันพรุ่งนี้จะเรียกเธอว่าแฟน ก็จะดีไหมถ้าฉันและเธอจะลองขยับที่ทาง มาใกล้ชิดและใกล้กันยิ่งกว่าที่เคย ให้เป็นเหมือนเขา เหมือนอย่างคนที่เขารักกัน...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Gossip

เอามาลงแล้วเน้ เย้เย้ ช่วงนี้รู้สึกฟิคไรเตอร์เงียบๆ ):