SF PROJECT FOR YOU [snsd, sj, shinee, EXO]

ลำดับตอนที่ #10 : The Vile ร้ายให้ตายสุดท้ายก็รักเธอ {chapter2 30%} เปลี่ยนแปลงนิดหน่อย

THE'FARRY

 CHAPTER 2 - ทาส

ผ่านไปเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ยูริไม่ได้ไปทำงานโดยอ้างลาว่าไม่สบาย แต่สุดท้ายเธอก็ถูกเรียกตัวจากเจ้าของซ่องให้เข้าพบ ร่างบางหนักใจนิดหน่อยที่จะต้องไปเจอกับเจ้านายที่เธอไม่เคยได้เห็นหน้ามาก่อน ขาเรียวก้าวออกอย่างช้าไปตามทาง ของห้องออฟฟิศ ก่อนจะยกมือเคาะประตู

‘เข้ามา’ เสียงเรียบที่ดังออกมาเป็นเชิงอนุญาติให้เธอเข้าไป

‘คะ’ ร่างบางผลักประตูบานใหญ่ ก่อนจะต้องตะลึงกับร่างตรงหน้า ฮันคยอง คงไม่จริงหรอก ไม่จริง เธอเพ่งสายตามอง ชายร่างสูงที่ยืนอยู่

‘ควอน ยูริ เธอคงจำฉันได้สิ่นะ’ ฮันคยองมองร่างบางที่ยืนอยู่อย่างเหยียดๆ สายตาแบบนี้…เค้าไม่เคยมองให้เธอ

‘เธอรู้ใช่ไหมว่าทำอะไรเอาไว้เมื่อตอนรับงานครั้งก่อน’ ยูริสะดุ้งเฮือก

‘อะเอ่อ…ยูล คือ..’ ทั้งตกใจ ทั้งหวาดกลัว คนตรงหน้า ร่างบางได้แต่ตะกุกตะกัก

‘พูดออกมาสิ่!!’ เสียงตวาดจนหญิงสาวต้องถอยหลังกรู

‘คือว่ายูล…’ น้ไตาใสๆรดรินใบหน้าหวาน ร่างสูงเคลื่อนย้ายตัวเองมาใกล้

‘ว่ายังไง ถ้าไม่บอก…เธออาจไม่สดซิงเหมือนเดิมนะ’ คำขู่ พร้อมรอยยิ้มมุมปาก

‘เอ่อ ยูลขอโทษค่ะยูลผิดไปแล้ว จะไล่ยูลออกก็ได้’ หญิงสาวพยายามบ่ายเบี่ยง

‘ไม่มีประโยชหรอกคุณควอน’ ร่างสูงบีบแขนหญิงสาวก่อนจะกระชากมาใกล้

‘แฮ่ม! ตรงนี้…มันไม่งานนะเฮีย’ เสียงชายนิรนามที่นั่งอยู่บนโซฟา…ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยูริได้ทีรีบผลักฮันคยองออก

‘ไอ้น้องเวร ฉันไม่ได้จะทำอะไรเธอ’ ฮันยองมองยูริด้วยหางตาก่อนชายอีกคนจะลุกจากโซฟา

‘ถ้าเฮียไม่สน…งั้น ผมขอแล้วกัน’ พูดจบก็ดึงข้อมือยูริออกมาจากออฟฟิตโดยไม่ได้ฟังเสียงของคนที่อยู่ข้างหลัง

‘นี่คุณปล่อยนะ’ ร่างบางพยายามแกะมือปลาหมึกของอีกคนออก

‘อย่าดื้อ! ในเมื่อไอ้ฮันมันไม่สนเธอ ฉันก็จะเอาเธอเอง’ ยูริขมวดคิ้ว

‘หมายความว่ายังไง’ ร่างบางถูกผลักเข้าไปในรถคันหรู

‘หมายความว่าเราไปหาที่ดื่มด่ำความสุขกันดีกว่ายังไงละ’ 

รถสปอร์ตคันหรูขับด้วยความเร็วสูง มุ่งตรงสู่ปลายทางที่เรียกว่า…คฤหาส 

‘ลงมาสิ่’ ยูริค่อยๆเปิดเปลือกตาออก เมื่อรถหยุดจอดอยู้หน้าคฤหาส หญิงสาวลงไปตามคำบอกก่อนจะเดินตามคนร่างสูงเข้าไป

‘คุณหนู กลับมาแล้วหรือคะ แล้วแม่สาวคนนี้ใครหรอคะคุณหนู’ หญิงสูงอายุคาดว่าจะเป็นแม่บ้านของอีกคนมองยูริ

‘ทาสน่ะครับ…ตามมาเถอะ’

‘เดี๋ยวนะ ทาสหรอ?’ ยูริรีบรั้งคนตรงหน้าไว้

‘ก็ใช่ไง ต่อไปนี้เธอเป็นทาสของฉัน…และหน้าที่ของเธอมีแค่ บนเตียง’ คำสุดท้ายของประโยคถูกเปล่งออกมาเบาๆ

‘นี่คุณ!’ ยูริตวาดก่อนที่เหล่าแม่บ้านและคนงานในคฤหาสจะหันมามองเธอเป็นตาเดียว

‘แม่นี่เป็นใครกล้าดียังไงมาตวาดคุณมิโฮฮ๊ะ’ เสียงหญฺิงชราที่ดูจะเป็นคุณนายของบ้านดังออกมา ก่อนที่ใบหน้าสวยของยูริ จะกระทบกับฝ่ามือเหี่ยวย่น

‘นี่ป้าเฮรินหยุดเดี๋ยวนี้นะ’ มินโฮ หรือชายร่างสูงที่พายูริมาตวาดใส่หญิงสูงอายุ

‘ฉันเป็นห่วงเธอนะหลายชายของป้า ผู้หญิงคนนี้อาจจะมาไม่ดี’

‘ผมพาเธอมาเอง ต่อไปนี้ห้ามใครในบ้านแตะต้องเธอ’ มินโฮตวาดดัง

‘ในฐานะอะไรผู้หญิงคนนี้เป็นแค่มาสนี่คะคุณหนู’ 

‘ป้าอยากโดนไล่ออกหรอครับ’

‘ขึ้นไปพักผ่อนก่อน’ มินโฮประคองยูริขึ้นบันไดไป

‘คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ อย่าเอาฉันมาทรมานเลย’ ยูริร้องขอ

‘ผมทรมานคุณรึยังหรอครับ ผมแค่บอกว่าคุณเป็นทาส’ 




________________________________________________________
มาอัพนิดนึง นิดนึงจริงๆ  TT อาทิตย์หน้าไรเตอร์สอบแล้ว
จะพยายามมาอัพให้เยอะๆนะหลังสอบ... แล้วก็...อยากลงเรื่องใหม่ด้วยเป็นเรื่องยาว
งุงิงุงิ เรื่องเอายังเอาตัวไม่รอด T T  แง้วว ว วว~