[Fic EXO] Bad Choose เป็นผมได้ไหมคับพี่ชาย SeKai

ลำดับตอนที่ #7 : Bad Choose 6 - Alchohol - 100%

BAD CHOOSE

-6-

            - ร้าน P –

            เรียวขายาวของคนสูงร้อยเจ็ดสิบกว่าก้าวลงจากรถเมื่อจอดอยู่ที่หน้าสถานบันเทิงที่อยู่ห่างออกไปจากมหาลัยไม่ถึงห้ากิโลเมตร ที่แรกเขาแต่งตัวด้วยกางเกงยีนส์ เสื้อยืดคอกลมสีขาวสวมทับด้วยสเวตเตอร์สีเทา รองเท้าผ้าใบสีดำพาดสีขาวยี่ห้อดัง ข้างๆเขาคือเจ้าพ่อล่องราตรี หาญแต่งผมโดยเซ็ตลู่ไปทางด้านหลัง เสื้อยืดด้านในเว้าลึกจนเห็นแผงอกที่อยู่ภายใต้เสื้อ และใส่แจกเก็ตสีเขียวเข้มแพงหูฉี่ พร้อมกับรองเท้าผ้าใบรุ่นล่าสุด กำลังก้าวลงจากรถเข้าไปอย่างแหล่งรื่นเริงที่นัดกับรุ่นพี่ไว้ ไคและหาญมาที่นี้กันก่อนส่วนแบคนั้นบอกว่าจะไปทำธุระก่อนถึงจะตามไป

ยามเมื่อเขาเดินเข้ามาเสียงเพลงสากลบรรเลงเสียงอยู่ภายในร้านในทำนอง R&B ก่อนที่จะเข้าก็มีการ์ดที่คอยตรวจดูคนที่มีอายุไม่ถึง แน่นอนว่าทั้งคู่อายุไม่ถึง แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเพราะนี่เป็นร้านพ่อของรุ่นพี่ที่นัดดื่มกันในคืนนี้จึงเข้าประตูได้ผ่านฉลุยโดยไม่ต้องยืนรอให้ฝุ่นแถวนั้นต้องมาเกาะตามตัว เพราะพวกเขามีบัตร VIP ที่พี่จอร์นนี่กลับมายัดให้ในมือก่อนที่จะเดินไปหาพี่เซนตอนที่อยู่ในงานต่อ และพี่จอร์นนี่ยังออกมารับหน้าทางเข้าอีก หาญเดินตามพี่จอร์นนี่เข้าไปก่อนที่ไคจะเดินตาม ในสถานที่ไม่คุ้นไคก็ทำท่าทางอย่างเกร็งๆ และเดินก้มหน้าก้มตา จนหาญหันมาดึงมือไคเข้าไปเพราะกลัวจะไปล้มที่ไหนซะก่อน

เมื่อมาถึงโซนด้านในตาทั้งคู่สอดส่องมองหารุ่นพี่ที่บอกในโปรแกรมแชทว่านั่งอยู่โซนด้านซ้ายของหน้าเวที พอเดินมาจะถึงที่หมายก็มีมือโบกกวักๆเรียกเขาทั้งคู่ไปนั่งที่โต๊ะคือพี่ทีนพี่รหัสแบค พอมาถึงเสียงทักทายของรุ่นพี่ก็ดังขึ้นกระหึ่ม คนที่นั่งประกอบไปด้วย พี่ทีน พี่เดย์  พี่ต้น และพี่ฟาส มองดูบนโต๊ะมีพวกกับแกล้มสามสี่อย่าง มิกเซอร์และเครื่องดื่มสีอำพันอยู่สองขวดใหญ่ที่เพิ่งจะมาเสิร์ฟเมื่อกี้นี้เอง

“มานั่งนี่ๆ” มือขาวละเอียดของพี่ทีนตบที่นั่งข้างๆตน “แล้วแบคไปไหนล่ะเนี้ย มันไม่มาหรอ” ตาคู่สวยมองไปข้างๆของเด็กทั้งสองคนกลับไม่พบน้องรหัสของตัวเอง

“มันบอกว่าไปหาเมีย เอ้ย! แฟนมันก่อนอะพี่” เสียงของหาญเอ่ยตอบไปด้วยท่าทีสนิทสนมตามประสาคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ทีแรกเขาก็จะเข้าไปรับแบคมาพร้อมกับพวกเขาอะแหละ แต่มันดันทำเสียงเคร่งเครียดกลับมาว่าจะไปหาหวานใจก่อนจะตามมาสงสัยทะเลาะกับเมียมัน

“ไม่มาไม่มีคนแย่งคุยเล้ย เอ้าๆจะสั่งอะไรกันสั่งเลย พี่เดย์ของพวกเราเลี้ยงงงง~” ทีนทำท่ายกมือขึ้นบูชาพี่เดย์รุ่นพี่ปีสี่ที่เป็นลูกเจ้าของร้าน เดย์ก็ทำท่าทียักไหล่เหมือนจะบอกว่าก็คนมันป๋าอย่างไรอย่างนั้น

“พี่ว่าไคคงไม่ดื่มใช่ไหม สั่งเป็นน้ำอัดลมแล้วกัน ส่วนหาญพี่รู้อยู่” พี่จอร์นนี่ที่นั่งข้างๆไคเอ่ยขึ้นและยกยิ้มก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟให้เอาน้ำอัดลมมา

“มาๆ ใครจะเอาแบบไหนสั่งมา” พี่ต้นมือชงประจำกลุ่มประกาศขึ้นมาเมื่อคนมาเกือบจะครบองค์ปะชุมก็พากันแดกได้

“กูเหมือนเดิม” พี่ฟาสเอ่ยขึ้นก่อนที่คนอื่นๆจะสั่งตาม

“ส่วนหาญอะไรนะ”

 “ผมเหล้าโซดาครับ” หาญเอ่ยปากบอกต้นรุ่นพี่ที่เคยชงเหล้าให้เขาและแบคเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เขาเคยดื่มกับพวกพี่กลุ่มนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ตอนนั้นไคไม่ได้มาด้วยเพราะเคร่งเครียดกับท่าเต้นของตัวเองอยู่

“พวกมึง ไอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” พี่จอร์นนี่บอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

“เออๆ ไปเถอะ แล้วไคล่ะ” พี่ต้นหันใบหน้ามาถามทางไคขณะที่กำลังส่งแก้วน้ำเมาให้ฟาสคนพูดน้อยที่สุดในกลุ่ม

“อะ อะไรครับ ? ” ไคทำเสียงงุนงงกับที่ต้นถาม

“เอ้า! ก็เหล้าไงเราผสมอะไรน้ำหรือโซดา ? ” ต้นทำหน้าเหวอแล้วบอกแบบยิ้มๆส่งกลับไปให้ไค

“ผม…ไม่ดื่มครับพี่ต้น” ไคยิ้มน้อยแล้วพูดด้วยเสียงปฏิเสธอย่างอ่อนโยน พลางทำยกมือขวาโบกไปมาอีกแรง

“ไม่ลองสักหน่อยหรอ” สีหน้าเชิญชวนของต้นทำเอาไคส่งยิ้มแห้งๆกลับไป

“เอ่อ….” ไคทำหน้าครุ่นคิดเขาก็อยากลองนะแต่ก็กลัวว่าตัวเองจะเมามากๆ จนเพื่อนพากันหามกลับเหมือนโต๊ะข้างๆน่ะสิ

 “ลองหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เราก็อยู่ด้วย ผสมน้อยๆก็ได้แต่ก็ตามใจไคเถอะ” หาญเมื่อได้ยินบทสนทนาดังกล่าวก็หันหน้ามาทางไค ที่ดูเหมือนเพื่อนก็อยากลองเครื่องดื่มมึนเมานั่นเหมือนกัน แต่ดื่มนิดหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง

“งั้นพี่ผสมเหล้าให้น้อยๆแล้วกัน ว่าแต่จะเอาโซดาหรือน้ำครับ” พี่ต้นยิ้มแป้นจากใจที่สามารถโน้มน้าวให้รุ่นน้องหน้าตาเรียบร้อยดื่มของมึนเมาได้ ถึงจะแอบดูร้ายๆแต่เขาก็อยากให้น้องรู้รสชาติมันตอนที่อยู่กับพวกเขา เพราะยังไงก็มาหลายคนก็ช่วยดูแลกันอยู่ ยังไงคนในกลุ่มก็ไว้ใจได้อยู่แล้ว นอกนั้นก็คงช่วยกันดูแหละ ชวนน้องเขามาก็ต้องปกป้องพวกเขา

“โซดาแล้วกันครับ” เสียงไม่มั่นใจของคนหน้ามึนเอ่ยบอกรุ่นพี่คนหล่อ ถ้าน้ำเปล่าเขาคงรับรสได้ดีกว่าล่ะมั้ง

“อะ ลองดู” พี่ต้นวางแก้วลงบนโต๊ะโซนด้านหน้าที่ไคนั่งอยู่ เอาเหล้าให้น้องรหัสไอ้จอร์นนี่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เพราะมันไม่อยู่ อิอิ

“ขอบคุณครับ” รสชาติของเหล้าผสมโซดาขมที่โคนลิ้นไม่ได้ทำให้ไคทำหน้าเหยเกมาก เพราะแอลกอฮอล์ที่ผสมในปริมาณที่ไม่มากทำให้ได้รสชาติของโซดามากกว่ามากๆ

“เป็นไงๆ พี่ใส่เหล้าไปน้อยมากเลยนะผสมอีกหน่อยไหม ?” ต้นไม่พูดอย่างเดียวแต่ก็เตรียมยกขวดเหล้าเพื่อเตรียมจะเติมให้ให้อีกคน

“ไม่หละครับพี่” ไคส่งยิ้มกลับไปให้ต้น สักพักน้ำอัดลมที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะพอดี และแน่นอนลงบิลเป็นชื่อพี่เดย์

พอดื่มไปสักพักใหญ่ๆก็ยังไร้ร่องรอยพี่จอร์นนี่ที่บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ จนพวกเพื่อนๆพี่เขาดื่มไปคนสามสี่แก้วกันแล้วก็ยังไม่มา ส่วนไคดื่มไปแค่สองแก้วก็ยังไม่รู้สึกมึนสักเท่าไหร่ พอจะเริ่มแก้วถัดไป พี่จอร์นนี่ก็กอดคอคนบางคนเดินมาที่กลุ่มที่ไคและรุ่นพี่ในคณะและต่างคณะดื่มกันอยู่ในกลุ่ม เสียงทักทายก็เกิดขึ้นในกลุ่ม เซนมองและทักทายเพื่อนทุกคนรวมถึงหาญด้วย พอมองมาทางเซนก็ส่งยิ้มมาให้ไค ไคก็ค้อมหัวลงเล็กน้อยพร้อมทั้งทำปากบอกว่าสวัสดีครับ

“เซนมาๆนั่งๆ” เสียงของทีนเรียกให้เพื่อนต่างคณะมานั่งตรงที่ว่างข้างๆไค แต่จอร์นนี่ก็มานั่งข้างไคตัดหน้าซะก่อน ให้เซนนั่งข้างข้างจอร์นนี่ไป

“เหล้าเข้มๆเหมือนเดิมไหม” ต้นถามขึ้นเมื่อเซนนั่งเสร็จเรียบร้อย

“…” เซนไม่ตอบกลับพยักหน้าส่งยิ้มให้ต้นแล้วเสตาไปมองแก้วของไค เขาแค่แปลกใจว่าน้องมันดื่มด้วยหรอ

“ใครชงเหล้าให้น้องไอ! ไอ้ต้นมึง!” เมื่อจอร์นนี่เห็นไคยกแก้วดื่มจึงแย่งแก้มมาชิมดูว่าใช่เหล้าจริงๆหรอไม่ พอจับได้เท่านั้นแหละหาตัวต้นเหตุเลย

“อย่าเพิ่งตบหัวกูวววว/ไคอยากลองเองแหละครับ” เสียงแรงเป็นเสียงของต้นที่เจ้าตัวยกมือขึ้นมาป้องกันตัวเอง และสองคือเสียงของไคที่เข้ามาช่วยห้ามมือจอร์นนี่ไม่ให้ประทับหัวของต้น เซนมองดูอีกคนก็เข้าใจแล้วว่านี่เป็นครั้งแรกที่อีกคนดื่ม

“เปลี่ยนๆๆๆ เอ้าไคดื่มน้ำอัดลมไป” พี่จอร์นนี่เอาแก้วเปล่ามาหนึ่งใบ ใส่น้ำแข็ง ใส่น้ำอัดลมส่งให้ไคเสร็จสรรพ

ดื่มกันไปคุยไปไม่ถึงสิบนาทีก็ปรากฏร่างของแบคที่ทำหน้าคิ้วขมวดมาแต่ไกล พอมาถึงโต๊ะก็พยายามปั่นหน้าฝืนยิ้มกลับไปให้คนที่อยู่ในกลุ่มไม่ให้รู้สึกถึงว่าตัวเองมีเรื่องที่ทำให้โมโหจนแทบพลิกโต๊ะได้อยู่

“ทะเลาะกับเมียมาหรอไอ้น้อง ไม่ต้องปั้นหน้าพี่ดูออก และไม่ต้องเล่าเพราะพี่จะไม่ถาม มาๆไอ้ต้นชงเหล้าเข้มๆมา” เสียงทีนพูดกระซิบแนบหูขณะที่กอดคอแบค ก่อนที่จะดึงมานั่งลงข้างๆระหว่างตนกับหาญ และเอ่ยปากบอกเพื่อนให้ชงเหล้าให้รุ่นน้อง

“เป็นอะไรไปวะมึง” หาญหันหน้ามาถามเพื่อนของตนพลางทำหน้าคิ้วขมวด กระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน

“มึงอย่าเพิ่งถามเลย กูยังไม่มีอารมณ์” แบคทำหน้าไม่สบอารมณ์และมองไปยังแก้วที่ส่ง พลางพูดขอบคุณแล้วกระดกเหล้าดื่ม หาญจึงไม่ถามอะไรต่อเพราะเพื่อนแสดงรังสีคุกรุ่นออกมาอย่างไม่อยากไปกวนตีนมัน

“เป็นอะไรหรือเปล่าแบค” ไคถามแบคเสียงบางเบาที่แทบจะไม่ได้ยิน

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” แบคพูดพร้อมกับยกมือไปลูบหัวไคอย่างมันเขี้ยว

มัวเมาน้ำเมาจนผ่านไปเป็นเวลาเกือบตีหนึ่ง บางคนคอแทบพับไปนั่นคือต้นกับทีน เพราะเริ่มพูดมั่วไปแล้ว เดย์ถึงจะเดินไม่ค่อยตรงแต่ก็ยังไหว ส่วนแบคพอมาถึงก็ยกเครื่องดื่มบาดลงคอพรวดๆอย่างกับน้ำเปล่ารายนั้นแทบหลับไปเลย แต่ก็ยังคุยกับพวกพี่ที่เริ่มเลื้อยไปมาได้อยู่ แต่ก็พอตั้งสติได้บ้าง ส่วนหาญเป็นคนขับรถก็ดื่มไม่มากเท่าไหร่ แต่ไม่มากของหาญก็สามารถทำให้หลับไปได้เหมือนกัน แต่เขาเป็นคนคอแข็งไงเลยยังพอไหว แต่คนที่ยังดูมีสติดีคงจะเป็นเซนกับฟาสที่นั่งดื่มเงียบๆอยู่คนละมุมไม่ค่อยแสดงอาการมากเท่าไหร่ และเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนจอร์นนี่ก็ต้องกลับก่อนเพื่อพาเพื่อนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะไปส่งที่หออย่างจำใจ และยังตะโกนมาบอกอีกว่าถ้ายังไม่เลิกจะตามมาหาอีก ส่วนไคพี่จอร์นนี่ก็ให้น้องรหัสดื่มเหล้าอะแหละ ก็ห้ามช่วงแรกๆ ไอ้พวกนั้นก็มาหาว่าไม่ให้น้องเปิดโลก หาว่ากักกันน้องไว้ เลยให้น้องดื่มไป เขาไม่อยากให้น้องดื่มเพราะมันไม่เข้ากันลุคน้องรหัสเขานั่นเอง และในขณะนี้ไคก็เริ่มเมาบ้างแล้ว ก็พี่ต้นเล่นเพิ่มเหล้าให้ตอนที่เผลออีก และท่าทางเขาตอนนี้ที่เริ่มจะโงนเงนนี่อีก

“ระ เราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ไคกระซิบผ่านหูของหาญเพื่อไม่ให้เพื่อนต้องเป็นห่วง

“อืมๆ ไปคนเดียวได้ไหม เดินไหวรึเปล่า” หาญหันหน้ามาถามอีกคน ที่ประเมินประภาพแล้วจะเดินไปถึงห้องน้ำไหม

“เราโอเค” พอไคลุกขึ้นก็ไม่ได้มีท่าทีจะล้มแต่อย่างใด ถือว่าประคองสติได้ดีทีเดียว

ดวงตาคู่หนึ่งมองไคที่ไปห้องน้ำจนสุดสายตาของตัวเอง ก่อนที่จะหันหน้ามาทางโต๊ะเพื่อดื่มและฟังคนเมาพูดคุยกันบางทีเขาก็คุยขึ้นมาบ้าง

เมื่อถึงห้องน้ำคนที่คิดว่าตัวเองเริ่มเมามันจะไม่ใช่แล้วล่ะ เขาพาร่างตัวเองเปิดประตูห้องสุดท้ายเพื่อเข้าไปอ้วกอาหารที่กินในงานประกวดออกจนหมด เขาอ้วกจนน้ำหูน้ำตาไหล ดึงกระดาษทิชชูมาซับน้ำตาและเช็ดปากก่อนที่จะเปิดประตูห้องน้ำออกไปบ้วนปากที่อ่างล้างหน้า และเดินออกจากห้องน้ำอย่างรู้สึกปวดหัวขึ้นมานิดหน่อยจึงยกมือขึ้นมานวดตรงขมับ เมื่อเดินออกมาไม่นานเขาก็โดนใครบางคนฉุดมือไว้ เขาพยายามเพ็งตามองอีกคน ก่อนที่คนคนนั้นจะดึงเขามาใกล้อย่างง่ายดาย

“นั่งด้วยกันตรงนี้ก่อนสิครับ” เสียงทุ้มนุ่มของผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่งพูดขึ้น และยังมากระซิบที่ข้างหูเขาจนต้องย่นคอหนี ตอนนี้ไคเริ่มจะสร่างเมามาบ้างแล้วเพราะการกระทำของคนตรงหน้า

“เอ่อ… ผมต้องกลับที่โต๊ะแล้วล่ะครับ” ไคพยายามบิดข้อมือตรงข้อมือจนขึ้นเป็นรอยแดง คนตรงหน้านี้ออกแรงยึดข้อมือเขาแรงไปแล้ว

“อย่าเสียมารยาทสิครับ” มือหนาโอบรอบเอวบางแบบผู้ชายของไคและดึงเข้าหาตัวเองจนทำให้ไคตกใจและพยายามจะผลักออกแต่ชายตรงหน้ากลับกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม สอดส่องตาหาคนที่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้แต่ก็ไม่มีใครสนใจในท่าทีขอความช่วยเหลือของเขาเลย ทุกคนต่างก็ดื่มกินของมึนเมาเหล่านั้น พูดคุยกัน และบางคนก็ลุกขึ้นเต้นในโต๊ะของตัวเอง จะตะโกนให้ช่วยคงไม่มีใครได้ยินเพราะดนตรีที่ยิ่งดึกยิ่งกระหึ่มดัง ไม่มีใครสนใจลูกนกที่อยู่ตรงนี้เลย

“ปล่อยผมเถอะครับ” ไคดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของคนแปลกหน้า สีหน้าที่แทบจะร้องไห้ของคนตรงหน้าทำเอาคนที่ชวนนั่งอยู่ด้วยอยากลองแกล้งหนักๆ

“ดื่มนี่ก่อนสิแล้วผมจะปล่อยคุณ” ชายคนนั้นปลายตาไปทางเคาเตอร์ที่มีเครื่องดื่มที่เหล้าอยู่สามชั้น ด้านบนถูกจนไฟจนเป็นเปลวสีฟ้า ฉากหลังก็มีบาร์เทนเดอร์ที่กำลังหันหลังและง่วนอยู่กับการทำเครื่องดื่มให้ลูกค้าอยู่

“…” ไคไม่ตอบและเสตาไปมองเครื่องดื่มที่อยู่ต้องข้างๆตัว ตอนนี้เขายังอยู่ในโดนกอดรัดและประจันหน้ากับคนที่ไม่รู้จัก เขาเอาแต่หลุบตามองต่ำไม่กล้ามองขึ้นไปอีก

“ผมจะปล่อยคุณถ้าคุณดื่มมันจนหมด” ชายตรงหน้ายื่นข้อเสนอให้กับไค และยังเอาแต่จ้องเขาอยู่อย่างนั้น เขารู้สึกได้

“ก็ได้ครับ แต่ตอนนี้คุณปล่อยมือของคุณก่อนได้ไหม ผม…ผมดื่มไม่สะดวก” มือหนาที่ถือวิสาสะเขาในคราแรกก็ค่อยๆคลายกอด ไคแสดงสีหน้าเลิ่กลั่กเพื่อหาช่องทางที่จะวิ่งหนีไปจากผู้ชายคนนี้ไปยังโต๊ะที่มีรุ่นพี่และเพื่อนของตนเองที่อยู่ที่นั่น แต่ออกก้าวได้เพียงก้าวเดียวก็ถูกผู้ชายตัวสูงคนนี้กระชากเอวกลับมาโดยที่ชายคนนั้นซ้อนหลังเขาอยู่ ไคที่มีท่าหวาดกลัวตอนนี้ยิ่งตัวสั่นไปใหญ่ เมื่อมีผู้ชายสองที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลการแต่งตัวคล้ายใส่สูทคล้ายกับบอร์ดี้การ์ดที่เขาเคยเห็นในหนังทำทีจะเดินมาทางเขา คนนี้ต้องเป็นคนของคนคนนี้แน่ๆ จนไคเกิดความตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก “แค่ดื่มใช่ไหมครับ”

“ครับเด็กดี แต่เมื่อกี้คิดจะเดินหนีกัน บาร์เทนเดอร์เพิ่มนี่อีกหนึ่ง” มือหนาเข้ากอดตรงเอวของไคก้มลงพูดจนริมฝีปากแนบกับหูของไค และหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ ไคมีท่าทีตกใจจนน้ำตาคลอ เขากลัว กลัวมากๆ ตั้งแต่เขาเกิดมายังไม่เคยโดนประชิดตัวที่ทำให้กลัวได้ขนาดนี้ แค่ดื่มๆนี่ไปก็คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง ดูจากสีของมันก็คงไม่ได้ฝาดคอเหมือนที่เขาดื่มกันที่โต๊ะ มือหนาหยิบหลอดที่วางอยู่ข้างๆเครื่องดื่มแก้วนี้ยื่นให้ไค เขารับมันมากำในมือ “เอาหลอดปักแล้วดูดขึ้นมารวดเดียวเลยครับเด็กดี อย่าช้าสิ ไม่อยากกลับโต๊ะหรอ ?”

“…” มือสวยเอาหลอดจิ้มลงแก้วชอตที่มีของเหลวสามชนิดและมีเปลวไฟที่บาร์เทนเดอร์เพิ่งมาจุดให้เมื่อกี้และดูดขึ้นจนมันหมดในระยะเวลาอันสั้น “อ๊ะ!” พอมันไหลลงคอเขารู้สึกได้ว่ามันร้อนแรงมากและร้อนลงไปถึงช่องท้อง ให้ตาย เขาต้องท้องไหม้แน่ๆหากได้ดื่มในแก้วถัดไป เขาวางแก้วลงกับเคาเตอร์ก่อนจะส่องสายตาหาน้ำเปล่า ถึงจะมีรสชาติของกาแฟแต่มันก็รู้สึกฝาดคอและมันก็ร้อนมากๆด้วย และก็มีน้ำเปล่าวางอยู่บนโต๊ะเหมือนรู้ว่าคนที่เพิ่งจะเคยดื่มแอลกอฮอล์วันแรกอย่างเขาต้องการมันมากๆ ไคพักสักครู่เพื่อให้ตัวเองพร้อมเพื่อดื่มแก้วที่สองต่อ เขารีบคว้าอีกแก้วหนึ่งขึ้นมาดื่มเพื่อไม่ให้เสียเวลา ไคหลับตาแน่นเพื่อให้ตัวเองพอครองสติได้ เขาคิดผิดมากที่ดื่มมันทั้งสองแก้วในระยะเวลาเดียวกัน “ผมดื่มหมดแล้ว ปล่อยผมเถอะครับ” เขารู้สึกว่าเข่าเริ่มที่จะไม่มีแรงแต่ก็เอ่ยปากบอกกับคนที่บอกว่าจะปล่อยเมื่อเขาดื่มเจ้านี่จนหมด

“ตามสัญญาครับ” และพอชายคนนั้นปล่อยไคก็แทบกองไปกับพื้น ดีที่ใช้มือยันค้ำหน้าเคาเตอร์ไว้

ไคค่อยๆเดินไปยังโต๊ะที่ตัวเองนั่งมันดูไกลมากๆ ขาก็เริ่มจะเดินสะเปะสะปะ

ปึ้ก!

ไคเดินออกไปโดยชนกับแผงอกของคนคนหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ “ขอโทษคะ..ครับ ผม… ผมไม่--” ผมไม่ได้ตั้งใจนั่นคือสิ่งไคที่ยังพูดไม่จบก็มีเสียงของบุคคลที่เพิ่งพบเมื่อกี้พูดกับชายที่เขาเพิ่งเดินจากมาซะก่อน

“ผมรู้ว่าพี่จะทำอะไร แต่อย่ายุ่งกับเด็กคนนี้ครับ”

“เด็กนายหรอกหรอ แล้วหมินล่ะ”

“เชิญกลับบ้านไปเถอะครับ”

“ฮ่าๆ แล้วเจอกัน…เด็กน้อย”

ไคได้ยินเสียงบทสนทนาแค่นั้นก็หลับลงไปของอ้อมกอดของใครไม่รู้ที่เขายังไม่ทันได้เงยไปมองใบหน้า

15.05.60…………..100%.......................

เครื่องดื่มที่ไคดื่มคือ B-52 นะคะ เราไม่เคยดื่มเลยไปหาข้อมูลมาในพันทิป พอรู้ส่วนผสม แต่อธิบายรสชาติมันไม่ค่อยถูกอะค่ะ ฮ่าๆ คิดว่าคนที่มาช่วยจะไม่ทำอะไรน้องไหมคะ อิอิ