คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความประทับใจแรกของจุนซู ^_^
สะดุดรักยัยช็อกโกแลต ^_^ My Chocolate Love
"55555+" เสียงหัวเราะของแจจุงดังขึ้นทันที เมื่อยูชอนพูดจบ..
"เฮ้ย!.. ^_^ นี่..มันเรื่องจิงหรอเนี่ยะ? เอาจิงดิ๊" สีหน้าเปื้อนรอยยิ้มของแจจุงถามยูชอนด้วยความประหลาดใจ
"นี่.. ฉันนึกว่านายกำลังพูดถึงละครน้ำเน่าในทีวีซะอีก 555+" ยุนโฮเสริม
"ห๊อออ.........." ยูชอนงง แล้วพูดกลับไปว่า "เฮ้ย!..นี่ฉันซีเรียสนะโว้ย! แต่พวกนายกลับเห็นเป็นเรื่องตลกซะงั้นน่ะ" /ดูมันๆ
"ก็มันขำจิงๆ นี่หว่า.. นี่มันศตวรรษที่เท่าไหร่แล้วว... ยังมีเรื่องแบบนี้อีกหรอ" ยุนโฮยังไม่เลิก
"อ่ะ.. อย่างงี้ต้องตั้งชื่อเรื่องว่า ..คู่หมั้นข้ามขอบฟ้า.. เป็นหง่ะ" น่าน.. แจจุงยังไม่จบ..
"เฮ้ยไม่ๆๆๆ.. มันต้อง ..คู่หมั้นสายฟ้าแล่บดิ๊... 555+ แล้วนายว่าไง? ชางมิน..." เอาอีกๆ ยุนโฮก็เสริมจาง
" ^_^ ....... " ชางมินโนคอมเมนต์ เพราะเค้ากำลังตั้งหน้าตั้งตากินช็อกโกแลตอย่างเอร็ดอร่อย
"พอๆๆๆ... พอได้แล้วว.. ฉันไม่น่ามาปรึกษาพวกนายเลย" ยูชอนเริ่มงอน -_-
"ผมว่า... พวกพี่ๆ เลิกแกล้งพี่ยูชอนได้แล้วว.. ไม่งั้นผมจะแกล้งด้วยอีกคนนะ แฮ่ะๆ" /อ้าวน้องมินนายก็เอากับเค้าด้วย..
"โอเคๆ.. พวกฉันไม่แกล้งนายแหล่ะ ว่าแต่ว่า... ผู้หญิงคนนั้นน่ะ สวยป่ะ?.." สีหน้าของแจจุงดูเหมือนอยากรู้มากเลย
"เออใช่..ว่าไงหล่ะยูชอน?.." ยุนโฮก็อยากจะรู้
"อืมม... ไม่สวยอ่ะ.. น่ารักก็ไม่เท่าไหร่" ยูชอนทำหน้าคิด แล้วก็พูดออกมา
"อ้าว >_< ..แล้วเป็นยังไงหง่ะ?.." แจจุงยังอยากรู้ไม่เลิก
"ก็.. ตาโตๆ หวานๆ แก้มป่องๆ ...ตัวดำๆ ไม่ขาวเหมือนผู้หญิงเกาหลีหรอก" ยูชอนไม่ลังเลเลยที่จะตอบ
"จิงดิ๊! ตาหวานด้วยย.ย... งี้ก็น่ารักอ่ะดิ๊" แจจุงพูด ^o^
"อืมม.... ตัวดำที่หมายถึง..ผิวคล้ำน่ะหรอ ..แต่คนไทยผิวสีแทนเป็นเรื่องธรรมดานิ๊ ..ฉันว่าสวยดีออก ^_^ ดูแตกต่างจากผู้หญิงเกาหลีดี" ยุนโฮออกความเห็น
"มันก็จิง.... แต่ยัยนั่นน่ะ ดำยั่งกะช็อกโกแลตเนี่ยะ! เนี่ยะ....เหมือนช็อกโกแลตที่ชางมินกินเลยเนี่ยะ" ยูชอนพูดให้เพื่อนเห็นภาพ แล้วพลางหยิบช็อกโกแลตที่อยู่ในมือชางมินขึ้นมา
"อ่ะ!... พี่คับ ผมกำลังกินอยู่นะ!" ชางมินงงที่อยู่ดีๆ พี่ชายแย่งช็อกโกแลตจากมือเค้าไป
"ขนาดนั้นเลยหรอ? นายเวอร์ไปแล้วว.." ยุนโฮไม่เชื่อ
"..แต่ยังไงก็น่ารักนิ๊.. แล้วนายจะไม่หวั่นไหวหรอ?.. ยูชอน" แจจุงพูดยุ
"ฮ.ฮ.ฮะ... ไม่มีทางหง่ะ.. ฉันไม่มีทาง..จะชอบ..ยัยช็อกโกแลตนั่นหรอก" ยูชอนยืนยันหนักแน่น(รึปล่าว?) /สายตาทั้งสามคู่มองมาที่ยูชอนพร้อมๆ กัน โดยไม่ได้นัดหมาย
"..อะไรกานหรอ... ทำไมพวกนายถึงมองฉันอย่างนั้นหล่ะ" ยูชอนหลบสายตาของเพื่อนๆ แล้วมองไปทางอื่น
"อ่า.า.า... เออ! แล้วนี่ทำไมจุนซูยังไม่มาอีกหล่ะ ฮะ.. >_< " /นั่นไง.. รีบเปลี่ยนเรื่องเลย
"อ้าว... พี่คับ.. พี่ลืมไปแล้วหรอ.. ว่าวันนี้จุนซูต้องซ้อมฟุตบอลน่ะ แฮ่ะๆ" คำพูดของน้องเล็กทำให้พี่สามอย่างยูชอนถึงกับหน้าแตก
" ห๊า! อ๋อ.อ.อ.เออช่าย... แฮ่ะๆ ^_^........" ยูชอนพูดตะกุกตะกักแล้วนึกในใจ... /เจ้าน้องบ้านิ๊! ดันมาเบรคกันซะงั้น
ณ สนามฟุตบอลของมหาวิทยาลัย Myungji ..ในขณะที่จุนซูเดินมาถึงสนามฟุตบอล ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น และทำให้เค้าเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจ..
ตึง..ตึง..ตึง..โครม.ม.ม.ม /ลูกฟุตบอลจากในสนามกระเด็นมาโดนคุณลุงภารโรง ที่กำลังนั่งดูอยู่ข้างๆ สนาม
ตึก..ตึก..ตึก.. /ผู้ชายคนนึงในทีมฟุตบอล เดินมาเก็บลูกฟุตบอล แล้วหันหลังเดินกลับไป
"นี่ๆๆๆ... นี่นาย.. นายคนนั้นหน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ! " ซูริเดินมาเห็นเข้าพอดี เธอเลยฉุน ก็เลยตะโกนเรียกนักฟุตบอลคนนั้น
"..นี่นาย!..นายไม่เห็นรึไงว่าลูกบอลของนายอ่ะ ..มันกระเด็นมาโดนคุณลุงเค้าหง่ะ ฮะ! ทำไมไม่ขอโทษซักคำ" ซูริฉุนจัด
"อะไรหล่ะ! ก็ไม่ได้ตั้งใจนิ๊!" ผู้ชายคนนั้นเถียงกลับ
"ชิ! ..นายเป็นนักกีฬารึปล่าว.. ถ้ามีน้ำใจเป็นนักกีฬา ก็ต้องขอโทษดิ๊ ..ขอโทษคุณลุงเค้าเดี๋ยวนี้นะ!" ซูริยืนกรานคำเดิม
"............. ขอโทษก็ได้! " ผู้ชายคนนั้นโค้งให้คุณลุง แล้วเค้าก็วิ่งกลับไปที่สนาม
"คุณลุงเป็นอะไรหรือปล่าวค่ะ?.." ซูริหันกลับมาถามคุณลุงด้วยความเป็นห่วง
"ไม่จ๊ะ..ไม่เป็นไรมากหรอก ..หนูเป็นคนมีน้ำใจมากเลยนะ ขอบใจมากนะจ๊ะ" คุณลุงภารโรงกล่าวขอบใจซูริ ด้วยความชื่นชม
"อืมม... ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ หนูก็แค่..เห็นว่ามันไม่ถูกต้องเท่านั้นเอง" ซูริถ่อมตัว
"เออ... ถ้าคุณลุงไม่เป็นไรแล้ว.. งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ" ซูริบอกลาแล้วโค้งคำนับ /เธอเดินจากไปโดยที่ไม่รู้ตัวว่าผู้ชายที่ชื่อ "คิมจุนซู" เห็นเหตุการณ์อยู่ห่างๆ และทำให้เค้าเหมือนดังถูกมนต์สะกดให้ต้องยืนนิ่งอยู่กับที่ แล้วมองเธอเดินไปจนลับตา ด้วยความประทับใจในตัวเธอนั้นเอง^_^...
"Hey! จุนซู.. จุนซู.. นายยืนเหม่ออะไรอยู่นั้นหน่ะ ..รีบไปเปลี่ยนชุดดิ๊ จะได้มาซ้อมฟุตบอลกัน" เพื่อนร่วมทีมฟุตบอลตะโกนเรียกจุนซูซะดังลั่น จนทำให้เค้าตื่นจากภวังค์
"อ๋อ.. ได้ๆ OKๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ.." จุนซูรีบวิ่งไปเปลี่ยนชุด ..ในใจก็คิดแต่ว่า.. เธอเป็นใคร? ชื่ออะไรน้า...? แล้วทำไมใจเราถึงว้าวุ่นอยากจะรู้จักกับเธอจัง...
ความคิดเห็น