ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เปิเรียนวันแร
“อ๊า 8โมแล้วโว๊ยย!!!!!”
“ย๊า” ทั้6สาว่ามีสปิริที่แรล้า้วยารื่นา้วยวามะหน่าน่าวิ่เ้าห้อน้ำ
ผ่านไปแล้ว 20นาที สาวๆ็รีบไปแ่ัว้วยุเรียน ่อนะหยิบเอาระเป๋าสะพายหลัพร้อมะไปโรเรียน
“ให้ายสิไอ้นาฬิาปลุเฮวยเอ้ยยยยไปายสะ”
ผว๊ะ!!!
“โอ๊ยยย!! โนเท้าัน!!!” เสียผู้โร้ายร้อึ้น
“Sorry sorry โทษทีน่ะโลี”
“ไม่เป็นไรหรอ เรารีบไปเถอะสายแล้วๆ” เราทั้6นรีบวิ่หน้าั้ไปเลย ให้ายสิวันแรสายสะั้น
ึๆๆๆๆๆ
“ไม่มีเวลาแล้ว เร็วสิพวเรา” โลี ที่วิ่นำ่อนเพื่อนเลย
"็แมันายาวนี่น่าาสั้นอย่าันะไปเร็วแบบแไ้ไเล่า แฮ!!!!!!”แทยอน มาพร้อมเสียหอบ็รู้ว่าเหนื่อยนาไหน
“ใ่!!!!” อึนีที่มีรูปร่าไม่่าาแทยอนนั โยที่ส่วนสูอพวเธอไม่่าันสัเท่าไหร่ เพียแ่แทยอนัวเล็บอบบาว่าอึนี็เท่านั้น
"ันไม่ไหวแล้ว แฮๆๆๆๆๆ" โรที่เหมือนะหมแร่อนนอื่นๆ
“ทนอีนิน่าแ ถึหน้าโรเรียนแล้วนี่” เราทั้6นมารอ้าวิ่เ้ามาอย่าไม่ิีวิ แ่แล้ว....
เอี๊ย
“เฮ้ย!!!!!!/อ๊า!!!!!!”
้วยวามเร็วอทั้สอฝ่ายเลยทำให้เิารปะทะันอย่ารุนแร
ุ๊บบบบ!!!!!!
“โอ๊ยยยย/โอ๊ยยยยย”
“ให้ายสิ ไอ้พวบ้าเอ้ยยวิ่ไมู่าม้าาเรือเลย เห็นมั้ยว่าพวันรีบอยู่ห๊ะ!!!” เสียนี้ันเอ่ะ แทยอน สาวน้อยผู้น่ารัเอ่า
“เธอนั้นแหละยัยแระ ที่ไมู่าม้าาเรือ ให้ายสิวะ ัน็รีบนะเฟ้ย”
“นายนั้นแหละไอ้หมาบ้าแบร่!!!”
“พวนายะทะเลาะันอีนายมั้ยวะ อยาโนยัยโหหัอรึไ" านยอลพูหามทับ่อน
“็เพื่อนนายนั้นแหละมาวนประสาทัน่อน” ันหันไปพูับานยอน
“แทยอนอ่าัน้ออโทษแทนไอ้เพื่อนเฮวยอัน้วยนะ.”
วิ๊ๆ
พูยัไม่พอยัส่สายาหวานๆน่าเลี้ยนๆมาให้
ป๊าบบบบบบ
“โอ๊ยยยยไอ้แบฮยอนแบหัวันทำไมฟะ!!”
"ไอ้เพื่อนเวรแเห็นยัยหมาบ้านี่ีว่าันหรอห๊ะ!! มานี่เลยยัยแระปัาอ่อน” แบฮยอน หนุ่มฮออันับ1อโรเรียนมีีรีเป็นถึลูายเ้าอโรเรียนนี้ และเ้า็เป็นถึประธานนัเรียน้วย
แบฮยอนลาอเสื้อแทยอนให้วิ่ามไป (ย้ำว่าลา่ะ)
"เฮ้ยยย ไอ้แบฮยอนอย่าทำะแทยอนอ่าันรุนแรนะเฟ้ย!!” านยอละโนามหลัแบฮยอนและแทยอน่อนะวิ่ามไปิๆ
“เฮ้ยยยนั้นเพื่อนันนะเฟ้ย!!!” ฮานิที่ะโนามหลัแบฮยอนและแทยอน
“ใรสนัน ยืนทำบื้ออะไรันอยู่ละวะ” ึโฮรีบวิ่ามไปทันทีาม้วยนอื่นๆ
เร12 ห้อA
พึบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราทั้12น่าวิ่ันเ้าห้อเรียนเป็นารเรียบร้อย
“นี่เรารอายอย่าหวุหวินะเนี่ย แฮๆๆๆ” แทยอนที่นั่ลที่เ้าอี้ัวเอ ส่วนนอื่นๆ็ามมาเ่นัน
"ีนะที่ยัยโหยัไม่มา ไม่ั้นละ็...เอ้อออไม่อยาะิเลยวุ้ย!!”
ถึแบฮยอนะเป็นถึลูอเ้าอโรเรียนสะเถอะ เ้าเป็นประธานนัเรียนนะเว้ย ระเบียบอโรเรียนเ้าย่อมรู้อยู่แล้วและยัยโหที่ว่า็ือที่ปรึษาอห้อเ้านั้นแหละ ทั้โหทัุ้อย่าะหมาแนะ
“เฮ้อออ ใะาอยู่แล้ว เหนื่อยสะ!!!” อึนีที่นั่ล้าแทยอน ่อนะหลับ
!!!!!ร่อ....
“ัน็ว่าอย่านั้นแหละ” ัน็พุ๊บหน้าลโ๊ะเรียน้วยเ่นัน ็นมันเหนื่อยนี่หว่า ้อมาออำลัารอนเ้านี่นะ
“าัน! ระบมไปแล้วแน่ๆเลย” โบมีท่าทุบาัวเออย่าเหนื่อยล้า
“นี่!!!ยัยพวหัวะเทียบหลีบ”
พรึบๆๆ เราทั้6ที่พรัอมใันหันไปมอ้นเสีย
“มีไรมิทราบยะ” โลีที่ลุึ้นพร้อมที่ะรบทันที
“เธอเสร็ันแน่ ยัยปลาะโห้!” ึโฮี้หน้า่อนที่ทั้สอะพุ้ใส่ันอย่าเอาเป็นเอาาย
“ส่วนเธอยัยแระ เธอายแน่”แบฮยอนี้หน้าแทยอน่อนะเ้าไปลาแม่ัวเล็ระิว นลอยไ้
“อ๊าไอ้หมาบ้าแบฮยอน นี่แนะๆๆๆ ันไม่ยอมนายหลอยะ!” ันใ้าที่สั้นอันน้อยนิแะเ้าที่ลำัวอเ้า ให้ายเถอะไอ้บ้านี่ัวแ็ระ้าะมัเลย แ่อย่านึว่าันะยอมแพ้
ับๆๆๆ
“ย๊า ยัยหมาบ้าเธอายแน่”
ันับเ้าที่บ่าอแบฮยอนนหมอนั้นผลัันระเ็นไปอีมุม แล้วนึหราว่านอย่าันะยอมล้มลไปฝ่ายเียวันำอเสื้อหมอนี่ไว้แน่่อนะออแรึมันลมา้วย แ่ทว่า
“รี๊..อุ๊บ!!.”
เฮือ เิอารายึ้น!!!!!!
>>ูบแรอ้านนนนนนนนนนนนน<< โนไอ้หมาบ้าอย่าแบฮยอน ะ....ูบบบบ อ๊า
พรึบๆๆๆๆๆ 0_0!!! =0=!!!
เหมือนทุอย่าำลัหยุลสายาทุสายาในห้อหันไปมอุเิเหุอย่าอึ้ๆ
“รี๊ ไอ้บ้านแบฮยอนออไปาเพื่อนันเี๋ยวนี้นะ!!!!!!” เสียอันทรพลัอ5สาวโลี ฮานิ โร และอึนี ที่พร้อมใันะโนออมาเป็นเสียเียว
โลีับฮานิที่สะิาพึ่วิ่รไปแยแบฮยอนออาเพื่อนอเธอ
"แทยอนๆๆแโอเนะ" ฮานิเรียสิอเพื่อนเธอลับมา
“ะ..ันโอเ” ันอบไปอย่านั้นแหละแ่ในใันแทบะระเบิออมาเ็มทน
“แายแน่ไอ้แบฮยอนย๊า” โลีและอึนีระโมเ้าหาแบฮยอนอย่าเอาเป็นเอาาย ส่วนโบมี และโรรีบเ้าไปูเพื่อนอเธออย่าเป็นห่ว
“แทยอนแเป็นไบ้า” โบมีและโร่วยพยูแทยอนให้ลุึ้น
“ันไม่เป็นไรโร”
“อ๊ายัยบ้า” >>>>>แบฮยอน
“ายยยยยยย” >>>>>>โลี
“อย่าอยู่เลยยยย”>>>>>อึนี
“เฮ้ยๆๆๆยัหน้าะโห้ปล่อยเพื่อนันนะเว้ย” ึโฮรีบมาึัวโลีและอึนี
“ปล่อยนะไอ้บ้า!!!!” โลีิ้นสุแร
"ยัยนี่แรเยอะะมั" ึโฮพู่อนะปล่อยโลีล
"ใรใ้ให้นายมาแบันเอล่ะาบ้าาาา"
"พอน่าโลีันไม่เป็นไรหรอ" ันพยายามหยุโลี่อนที่มันะไป่าอีาวนโอ๊ยนั้น
"ไ้ไแทยอน นั้นูบแรแเลยนะ!!" อ๊ายัยเพื่อนบ้า แะพูทำไมฟะ
( - _ -) ( -_-) พรึบๆๆๆๆๆๆ นั้นไว่าแล้ว
ทุสายา่ามอมายััน. อ๊ายยยยยยย
"อะะ...เอออ แฮร่ๆๆๆโทษทีนะแ ันโมโหน่ะเลยไม่ทัน...อ่อ...."
โลีทำหน้าเหมือนะร้อไห้ ส่วนอีาแบฮยอน็ไ้แ่เียบแล้ว็้อหน้าันเม่
".............."
"........,,,,,."
่าน่าเียบไม่มีใรล้าพู ลอพููสิแม่ะับหัอสะเลย
"อะ....เออพวนายันวะ....ว่า"
ยัยหัวหน้าห้อพูทำลายอาาสที่เียบสั แ่พูยัไม่ทันบ
"นับ1ถ้าใรไม่ถึที่นั่ละ็เอีแน่"
เฮือ เสียแบบนี้ เพ่นสิรั
ทุนในห้อที่วิ่เือบะนันเพื่อลับไปนั่ที่อัวเออย่าเรียบร้อย เหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
"นี่เปิเทอมวันแร ไม่ใ่วันเปิศึ พวเธอนี่น่า โๆันแล้วปีนี้็บแล้วแทนที่ะรัสามัีัน"
"..........." เียบ
"พวเธอแล้ว็เธอ ามไปพบัน้วย มาันทั้แ๊นั้นแหละ"
พูบแ็เินออไป
"เฮ้อออออออ อีแล้วหรอเนี่ย โอ๊ยยยยยยอยาะบ้าาย"
อึนีที่ยี้หัวัวเอ่อนะเินออไปเป็นนแร
"วยแล้วสิ ไปเถอะพวเรา" ันับเพื่อนๆเินามอึนีออไป
"เวรเอ้ย ยัยนั้น้อเล่นานเราแน่ๆเลยว่า"
มินฮยอพู่อนะลุึ้น
"มันแน่อยู่แล้วล่ะ มีหรือที่ยัยนั้นะปล่อยให้เราลอยนวล". แอลพู่อนะเินามไป
????????????????????????????????????????????????????????????????
เ่ววววววมา่อน่าาาาาาา อฝาิาม้วยนะะ. นิยายเรื่อนี้ือเอาัวละราศิลปินหลายๆว มารวมัน. เรื่อับู่ถ้าไม่ถูใเพื่อนๆ็ออภัย้วยนะะ มีอะไริมเม้นไ้นะ ออย่าเียวอย่า่าัน็พออิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น