[Fic EXO]Blood สายเลือด (Lumin ft. Chen,Sehun)

ลำดับตอนที่ #7 : Blood ep6

ในขณะที่ร่างเล็กถูกลุมทำร้ายจากหวังจื่อเทาและคิมจุนมยอน

 

คยองซูก็โผล่เข้ามาในห้องน้ำแล้วตะโกนเสียงดัง

 

 

"หยุดทำร้ายพี่มินซอกนะ!!"

 

 

ทำให้ร่างทั้งสองที่กำลังลุมทำร้ายร่างเล็กของมินซอก ชะงักมือที่กำลังตบและถึ้งตีผมของมินซอกหันมามองร่างบางของคยองซู ทั้งสองแค่นยิ้มก่อนจะเดินผ่านคยองซูออกไปจากห้องน้ำ

 

 

คยองซูรีบตรงเข้าไปช่วยประคองมินซอกให้ลุกขึ้นยืน

 

 

"พี่เป็นอะไรมากไหม?"

 

 

ร่างเล็กแค่แค่นยิ้มตอบกลับก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำโดยทิ้งคยองซูเอาไว้ในห้องน้ำทั้งๆที่ยังสับสนกับเรื่องที่เกิดกับมินซอก

 

 

 

 

สองขาเรียวของร่างบาง โอเซฮุน มุ่งหน้าสู่ห้องของท่านผู้อำนวยการโรงเรียนซึ่งเป็นคนรักของเซฮุนด้วยอีกทางมือบางผลักประตูเข้าไปแล้วปิดลงกลอนประตูอย่างแน่นหนาแล้วหันไปมองยิ้มให้กับร่างสูงของลู่หานที่กำลังนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้ให้เซฮุน

 

 

"พี่ลู่ฮะ ฮุนคิดถึงพี่ลู่มากๆเลยยยย"

 

 

ร่างบางพูดพร้อมตรงเข้าไปกอดคอของลู่หานแล้วก้มลงกดจมูกกับแก้มของลู่หาน

 

 

"พี่ก็คิดถึงฮุนเหมือนกัน"

 

 

ลู่หานดึงเซฮุนเขามานั่งที่ตักก่อนจะเริ่มสูดดมกลิ่นกายของเซฮุนอย่างรักใคร่

 

 

"คิก..ฮ่าๆ"

 

 

เซฮุนหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขกับมือของอีกฝ่ายที่ไล้ไปตามผิวใต้เสื้อนักเรียน

 

 

"อ่า...ตัวน้องฮุนขาวจัง

 

ทำไมถึงมาหาพี่ในเวลาเรียนล้ะ ฮื้มมม"

 

 

ลู่หานเริ่มปวดหนึบที่แก่นกายของตัวเอง

 

 

"งื้อออ...ก็ฮุนคิดถึงพี่ลู่อ่า"

 

 

"หรอ งั้นพี่ขอนะ"

 

 

                

 

 

 

             CUT

 

(ไม่ต้องหานะเพราะมันไม่มี55555)

 

 

 

 

   ร่างเล็กที่กำลังนั่งรอลู่หานกลับมาที่โซฟากลางบ้านในห้องรับแขกมันเป็นหน้าที่ที่มินซอกต้องทำ ที่ต้องมานั่งรอลู่หายทุกวันแล้วต้องคอยดูแลลู่หานหลังจากที่ลู่หานกลับมาจากทำงาน

 

เขายอมทำทุกอย่างเพื่อลู่หานอยู่แล้วขอแค่ลู่หานยัง รัก เขาและ ไม่พาเขาไปขังในห้องมืดๆนั้น

 

แต่คำว่ารักของลู่หานสำหรับมินซอกมันไม่ใช่รักทั่วไปแต่เป็นการได้อยู่กับลู่หานเพราะลู่หาน คิดแค่ว่ามินซอกคือ ตัวระบายความใคร่เท่านั้นแหละ 

 

 

"มึงนั่งทำเหี้ยไรอยู่ว่ะ กูมาแล้วมึงก็มาล้างตีนกูดิ้"

 

 

เสียงของลู่หานทำให้ร่างเล็กสะดุ้งตัวก็จะรีบเดินไปเอากะละมังกับผ้าเช็ดเท้ามานั่งเช็ดเท้าให้ลู่หานที่นั่งผักผ่อนบนโซฟาตัวยาว

 

 

งานต่ำๆมักจะเป็นหน้าที่ของมินซอกเสมอ

 

 

"กูหิวแล้วไปทำข้าวต้มให้กูด้วยกูจะรอที่ห้องอาหาร"

 

พูดจบร่างสูงก็เดินผ่านร่างเล็กไปที่ห้องอาหาร ส่งนร่างเล็กก็ตรงลี้เข้าไปในครัวที่แล้วยกหม้อซุปที่ตนทำไว้ไปอุ่นอีกรอบก่อนจะตักใส่ถ้วยให้ลู่หานแล้วยกไปให้ที่ห้องอาหารวางบนโต๊ะอาหารที่ลู่หานนั่งอยู่

 

 

 

ร่างสูงปรายตามามองนิดหน่อยก่อนจะตะวาดออกมา

 

 

"กูบอกจะกินข้าวต้มไม่ใช่ซุป!! ไอ้ควายมินซอก!!"

 

 

พร้อมกับแขนหนาปัดถ้วยซุปนั่นตกแตกน้ำซุปร้อนกระเด็ดโดนตามตัวร่างเล็ก

 

 

"อะ..โอ้ย"

 

 

มินซอกร้องออกมาด้วยเพราะความร้อนผุผองจากน้ำซุปนั่น

 

 

"ร้องหาเหี้ยอะไร! อีลูกคนใช้!!น่าหนวกหูชิบ!"

 

 

"ฮึก.."

 

 

"มึงแม่งน่ารำคาณร้องอยู่ได้!"

 

 

ลู่หานสถบพร้อมเตะร่างเล็กก่อนจะเดินขึนบันไดไปบนบ้านเดินสวนทางกับร่างเล็กของคยองซู ลู่หานหยุดชะงักก่อนจะเอ่ยกับคยองซู

 

 

"ถ้าไม่อยากเดือดร้อนอย่าเสือก"

 

 

ก่อนจะเดินจากไปทิ้งใก้โดคยองซูครุนคิดกับตัวเอง

 

 

"ฮึก ฮึก " 

 

 

มินซอกพยายามยันตัวขึ้นยืนทั้งที่ร่างกายปวดร้าวไปกับการกระทำของลู่หานไปหมด

 

 

"ฮึก ฮึก "

 

 

วันรุ่งขึ้น

 

 

มินซอกรีบออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อหนีหน้าการพบทุกๆคนในบ้านร่างเล็กนั่งลงที่โต๊ะเรียนของตน

 

ฟุบหน้าลงนอนเพื่อพักผ่อน

 

 

 

จงแดที่วันนี้มีเวรทำความสะอาดตอนเช้าเลยมาแต่เช้าแต่เมื่อเห็นร่างเล็กนอนอยู่เลยจะตรงเข้าไปปลุกแต่สายตากลับเห็นแผลน้ำร้อนลวก

 

 

"อ้าวจงแด"

 

 

มินซอกตื่นขึ้นมาพอดี

 

 

"มินซอก...มันทำนายอีกแล้วใช่ไหม!"

 

 

"........"

 

 

"มินซอกตอบ!"

 

 

"ฮึก ฮึก อย่าเสียงดังใส่เราสิจงแด ฮื่อ"

 

 

"มานี่เลย" 

 

 

 จงแดจับมือจูงมินซอกมุ่งสู่ห้องพยาบาลเปิดประตูเข้าไปก่อนจะให้มินซอกนั่งบนเตียงตัวเองก็ไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาก่อนทำให้มินซอก

 

 

"ฮึก ขอบใจนะจงแด"

 

 

"อืม"

 

 

"....."

 

 

"นายจะอยู่อย่างนี้ไปอีกเมื่อไหร่"

 

 

"...."

 

 

"...."

 

 

"เราไม่รู้"

 

 

"มินซอกย้ายมาอยู่กับฉันเถอะ"

 

 

 

 

________________________

 

 

เฮ้ยโย่วววว แง่งง เค้าขอโตดดด อยากมาอัพต่อไวๆอยู่หรอกแต่เค้า ขก. ฮึ้ยแต่มิต้องกังวลแล้ววว ต่อไปนี้เราแก้พล็อตเรื่องใหม่ให้โอแย้วเด้ออ เม้นด้วยๆ น้าา

 

ติดแท็กด้วยย #ลมสายเลือด น้าาา