[FIC EXO]Xiumin x you รักนี้แฟนคลับต้องยุ่ง(จบแล้ว)

ลำดับตอนที่ #3 : ฝนทำให้รู้ใจเธอ

               บทที่2

 

       ฝนตกทำให้รู้ใจเธอ

 

Xiumin park 

 

ซ่าาาา 

 

เสียงฝนที่เทกระหน่ำอย่างไม่หยุดสายและภาพนานึลที่เดินตากฝนไปพร้อมกับไหล่ที่ดูเหมือนเธอจะสะอึกเพราะร้องไห้.

 

ทำไมล่ะเธอจะร้องไห้ทำไม?

 

ทำไมผมรู้สึกกังวลแปลกๆแหะ 

 

ยังไงต้องรู้ให้ได้! 

 

ขวับ!

 

ผมคว้าร่มที่อยู่ข้างประตูก่อนจะออกจากห้องไปแล้วหยิบคีย์การ์ดที่ผมวางไว้ที่โต๊ะทานข้าวโดยไม่สนใจคยองซูที่ดูเหมือนถามอะไรผมสักอย่าง สักนิด แล้วผมก็ออกมาจากห้องแล้วลงลิฟท์ไปตามทางที่ผมพอจะจำได้ว่าบ้านเธออยู่ใกล้ๆสวนสาธารณะคังชิ ผมวิ่งไปเรื่อยๆจนมาถึงสวนสาธารณะก็พบเธอที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งสภาพเปียกปอนไปหมดชุดนักเรียนสีขาวตอนนี้มันลู่ไปกับตัวเธอแต่ดูเธอจะไม่สนอะไรเอาแต่ร้องไห้

 

ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอแล้วแล้วเอาร่มกันฝนให้เธอทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยความตกใจ

 

"โอปป้ามินซอก..." เธอพึมพ่ำออกมาเบาๆก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วพูดด้วยเสียงสั่นๆ

 

"เอ่อขอโทษค่ะโอปป้าเดียวฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"เธอกำลังจะวิ่งออกไปแต่ผมคว้าเอาไว้ทัน

 

"ร้องไห้ทำไม?"ผมถามเธอออกไป

 

"ปะ เปล่าร้องนี้ค่ะ" นานึลตอบเสียงสั่น

 

"อย่าโกหกฉันไม่ชอบคนโกหก"ผมพูดเสียงแข็งทำไมผมถึงต้องทำตัวแข็งกระด้างแบบนี้กับนานึลด้วยนะ

 

"อะ...เอ่อ..ฉันทำการบ้านไม่ได้ค่ะ" นานึลโกหกผม ผมรู้คนอะไรทำการบ้านไม่ได้แล้วร้องไห้ -"- 

 

"เธอ Top One ของสายชั้น ดีโอบอกฉัน"

 

ผมพูดดักคำโกหกของนานึลไว้

 

"ฉะ...ฉัน" นานึล

 

"อย่าโกหกฉัน" ผม

 

"ฉันชอบโอปป้าค่ะ!" นานึลตอบ

 

"...." ผม

 

"ชอบโอปป้ามาตั้งนาน!ฉันแอบมองโดยตลอดทุกวันฉันมีรูปโอปป้าเต็มห้องมีทุกอย่างเป็นรูปโอปป้า!! แต่โอปป้าทำไมต้องทำให้ฉันรู้สึกแย่ตลอดด้วย!" เธอพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

 

"ฉันขอโทษนานึล" ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากพูดคำขอโทษถ้าผมรักเธอแล้วแฟนคลับผมจะเสียใจแค่ไหน

 

"ทำไมโอปป้าถึงพูดอย่างนี้..." นานึล

 

"ฉันขอโทษ" ผม

 

"โอปป้า...ทำไมบอกว่าเกลียดฉัน!บอกสิ!ถ้าโอปป้าบอกว่าเกลียด รำคาญ ฉันก็จะไม่ให้โอปป้าเห็นหน้าฉันอีกไงค่ะ! ฉันได้เปิดใจรับคนอื่นมาแทนได้สักที.." นานึล

 

ผมเดินเข้าไปใกล้เธอทิ้งร่มลงพื้นจับใบหน้าของเธอขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เธอดวงตาของเธอมันดูไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อนที่มาแอบมองผมที่หน้าตึกเลยสักนิดตอนนี้มันเหมือนแววตาที่หม่นหมองและสิ้นหวัง จมูกสวยเชิดน้อยๆปากสีสดชมพูผมค่อยๆโน้มตัวลงไปประทับจูบบนริมฝีบางของเธอ ค่อยๆมอบความนุ่มนวลให้แก่เธอก่อนจะค่อยๆผลักออกแล้วมองใบหน้าของเธอที่มีแต่ความสับสน

 

ผมดึงเข้ามากอดเอาไว้แล้วพูดกับเธอว่า

 

"ฉันก็ชอบผู้หญิงที่ชอบฉันมาตั้งนาน แอบมองฉันมาโดยตลอดทุกวัน มีรูปฉันเต็มห้องมีทุกอย่างเป็นรูปฉัน แต่ฉันกลับต้องทำให้เธอรู้สึกแย่ตลอดเวลา ฉันขอโทษ...แต่ฉันทำได้แค่นี้จริงๆฉันไม่สามารถที่จะเป็นคนรักของเธอได้ ฉันขอโทษ" ผมทำได้แค่นี้จริงๆ แค่นี้ แค่นี้เท่านั้น

 

 

--------------

 

เย้ๆ มีฉากจูบบบ แล้ววว ><

 

คอมเม้นให้ไรท์บ้างก็ดีน้าาาา *0*