ตอนที่ 26 : [OS] MARKMINRENxNO - HIGH IV (NC)
ร่างโปร่งหลับตาพริ้มลงในขณะที่ในอ้อมแขนมีอรชรอ้อนแอ้นของหญิงสาว มือขาวลูบเรือนผมนุ่มเบาๆใบขณะที่ใบหน้าสวยซบลงกับแผ่นอีกเปลือยเปล่า
เขาชื่นชมความสวยงามของเฮริน ถูกใจในความสมบูรณ์ของเจ้าหล่อน ลีเจโน่น่ะชอบทุกอย่างที่อีกคนแสดงออก
“เดี๋ยวนี้โน่ไม่มีเวลาให้กันเลยรู้ตัวไหม”คนรักกล่าวด้วยน้ำเสียงเง้างอนแต่ก็ไม่ได้นึกเคืองจริงจังนัก เหมือนเพียงแค่เปรยให้เขารู้ตัวเท่านั้น
“โน่ไม่ได้ไปมีคนอื่นใช่ไหม”
ลีเจโน่ส่ายหน้าราวกับเรื่องที่อีกฝ่ายพูดมาน่าขำซะเต็มประดา
“เฮรินอย่าคิดมากเรื่องนั้นเลย ยังจำคำที่โน่บอกได้ใช่ไหม”เอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงคาดเดาสิ่งใดไม่ได้พลางไล้ปลายนิ้วลูบไหล่แคบแผ่วเบา
สาวเจ้าพยักหน้า “โน่บอกว่าเฮรินน่ะตรงกับที่โน่ชอบทุกอย่างเลย”
เฮรินเป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อน เธอมีเพื่อนที่คณะเดียวกันจึงเจอเขาบ่อยครั้ง แรกเริ่มเจโน่ไม่ได้สนใจมากนัก เพียงแต่นานไปก็พบว่าเขาและเธอมีบางส่วนที่เข้ากันอย่างประหลาด
รักตัวเองและเลือกจะแสดงออกแค่ด้านที่ทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจ
ดังนั้นเราไม่เคยทะเลาะกันหนักๆเลยตลอดคบกันมาหกเดือน วันที่เขาตัดสินใจขอเฮรินคบ เพื่อนสนิททั้งสามก็ล้วนสนับสนุนอย่างเต็มที่
เจ้าของกลุ่มผมบลอนด์สวยแค่นหัวเราะ แล้วตอนนี้คิดจะพังมันหรอไง?
“ใช่ โน่ชอบเฮรินมากนะ”
“แล้วมันจะเปลี่ยนเป็นความรักหรือเปล่า”
เจโน่เงียบ แน่นอนว่าเขามีคำตอบในใจอยู่แล้ว
เฮรินฉีกยิ้มที่แม้เขาจะเป็นคนรักก็มองไม่ออกว่าหญิงสาวกำลังรู้สึกสิ่งใด “ยังไม่รักกันก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“แต่อย่าลืมนะว่าโน่น่ะเป็นของเฮริน”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เปลือกตาบางที่กำลังปิดสนิทขมวดมุ่น แก้มขาวซบลงบนแผ่นอกเปลือยเปล่า เจโน่นอนเกยอยู่บนอกของนาแจมิน ถัดไปเป็นมาร์คลีกำลังนอนตะแคงเข้าหากันพร้อมมือหนาวางบนเอวผอมหลวมๆ
ท่อนบนของเพื่อนทั้งสองเปลือยเปล่า นาแจมินสวมกางเกงวอร์มสีเข้มตัวเดียวและมาร์คลีมีเพียงกางเกงนอนผ้าแพรสีแดงก่ำ ส่วนเสื้อกลับมาอยู่บนตัวเขา ลีเจโน่คิดว่าตอนนี้ตนคงดูน่าตลกไม่หยอก เมื่อร่างกายขาวสวมใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีแดงขัดกับกางเกงชั้นในสีกรมเข้มด้วยฝีมือใครสักคน
“อือ ว่าไงครับ”จากที่ตั้งใจว่าจะเอื้อมมือไปกดปิดเครื่องแต่เมื่อเห็นรายชื่อที่แสดงขึ้นทำให้เปลี่ยนมารับสายด้วยน้ำเสียงงัยเงีย
(เพิ่งตื่นหรอคะ สายแล้วนะ)เสียงหวานๆจากปลายสาย น้ำเสียงสงสัยไม่ทำให้เจโน่แปลกใจเพราะเขาติดนิสัยตื่นเช้า แน่นอนว่าแฟนของเขารู้ดี
“ครับ...”เพราะตื่นไม่เต็มตานักบวกกับความง่วงงุนทำให้หัวทุยเอนแหมะไปซบบนผิวน้ำผึ้งสวยดังเดิม นาแจมินเหมือนจะรู้สึกตัวแต่ทำเพียงขยับกอดให้แนบชิดยิ่งขึ้นโดยไม่ลืมตา
(วันหยุดนี้โน่ว่างไหม)น้ำเสียงอ้อนๆทำให้เจโน่ขมวดคิ้ว เริ่มครุ่นคิดถึงเสาร์อาทิตย์ที่จะมาถึง
“ว่างครับ เฮรินมีอะไรรึเปล่า”
(คือคราวก่อนที่ไปเที่ยวกันแล้วเพื่อนเฮรินเขาสนใจเพื่อนโน่อ่ะ..)
หืม
(ลามิคนที่สวยๆ เขาขี้อายแต่ก็อยากรู้จักเหรินจวิ้น)เจโน่ตื่นเต็มตา คนที่ลามิอยากรู้จักตอนนี้คงกำลังอยู่บนเตียงกับสาวสักคนล่ะมั้งเพราะเมื่อคืนหายไปผับตั้งแต่ยังไม่ดึกจนตอนนี้ยังไม่ได้ติดต่ออะไรกลับมา
(โน่ชวนเพื่อนๆไปปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนเฮรินให้ได้ไหม? จัดแค่เล็กๆกินข้าวเย็นแล้วเป่าเค้กกันอ่ะ)น้ำเสียงลำบากใจทำให้เจโน่ถอนหายใจเบาๆ
“ได้ครับ เดี๋ยวจะลองถามพวกมันดู”
(เย้ โน่น่ารักที่สุดเลยค่ะ)
ค่อยๆผละออกมาจากอ้อมกอดอบอุ่น จากที่ง่วงงุนตอนนี้เขาเริ่มไม่อยากจะนอนต่อ เจโน่ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงยกมือขาวเสยผมขึ้น ใบหน้าหล่อเริ่มเครียดขึง
“เป็นอะไรหื้ม”มาร์คลีถามด้วยน้ำเสียงนุ่ม คนตัวขาวเพิ่งรู้ตัวว่าเพื่อนทั้งสองก็ตื่นแล้ว คนที่นอนอยู่เมื่อครู่ยันตัวขึ้นมากดจูบลงที่หัวไหล่คนละข้างอย่างแผ่วเบา เจโน่ส่ายหน้าไม่ได้ตอบอะไรออกไป
“นอนต่อไหม”แจมินที่ยังดูเพลียเอ่ยถาม เขาจึงพยักหน้าปล่อยให้อีกคนรวบตัวไปกอดแล้วซุกซบออดอ้อน
“เฮรินโทรมาหรอ”มาร์คถามพร้อมวนเวียนจูบที่ท้ายทอย เจโน่ทำเพียงครางตอบในลำคอ
“เอาแฟนมึงมาที่นี่ดิ”ใบหน้าหล่อยิ้มร้าย ร้ายเสียจนมาร์คลีหัวเราะ คนตัวขาวส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“อย่าดื้อสิเจน”
เจโน่ในชุดกางเกงวอร์มขายาวกับเสื้อยืดสีขาวยืนรอรับแฟนสาวอยู่ที่ล็อบบี้คอนโด ก่อนหน้านี้มาร์คได้เอามือถือเขาส่งข้อความชวนเฮรินมานอนที่ห้อง สาวเจ้าก็ตกลงทันทีไม่ได้สงสัยอะไร
คอนโดที่เขาหารกับเพื่อนเป็นห้องใหญ่กินพื้นที่เกือบทั้งชั้นภายในล้วนบิวท์อินทั้งหมดเป็นสองชั้น มีสี่ห้องนอนแยกของใครของมัน ถึงแม้ช่วงนี้ถ้าไม่ได้นอนที่ห้องแฟน เจโน่ก็แทบไม่ค่อยได้นอนคนเดียวก็เถอะ ลูบใบหน้าขาวของตนเมื่อเบาๆรู้สึกเริ่มเครียดขึ้นมา ร่องรอยใต้เสื้อผ้าที่เพื่อนสนิทฝากไว้เมื่อคืนยังคงชัดเจน เขากลัวว่าเฮรินจะเห็นเข้า
“เจโน่”หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยเดินเข้ามาพร้อมกอดแขนอย่างออดอ้อน
“เฮรินดีใจมากเลยนะที่โน่ให้มาที่ห้องอ่ะ ปกติขอทีไรไม่เคยได้เลย”ใบหน้าสวยซบกับไหล่ เจโน่ยิ้ม มือขาวลูบผมนุ่มเบาๆ
“ไปกันเถอะ”
“คิดถึงโน่จังเลยค่ะ”ทันทีที่ประตูห้องปิดลง เจโน่ก็โอบเอวคอดรับจูบของหญิงสาวอย่างดูดดื่ม เรียวลิ้นเข้ากวาดเก็บเกี่ยวความหวานฉ่ำจากอีกฝ่าย มือเลื่อนลงลูบไล้สะโพกอิ่มโดยที่อีกฝ่ายก็คล้อยตามเป็นอย่างดี
เมื่อเริ่มเลยเถิดเจโน่รีบผละจูบออกแล้วกัดปากแน่น อารมณ์คั่งค้างจากเซ็กส์ที่ผ่านมาทำให้คนตัวขาวถูกกระตุ้นได้ง่ายกว่าเก่า
“โน่เป็นอะไรคะ”
“เปล่าหรอก”ส่งยิ้มบางให้แล้วลอบถอนหายใจ รอยรักสีเข้มบนร่างกายมีทั่วจนถึงต้นขา แน่นอนว่าวันนี้ไม่อาจมีเซ็กส์กับแฟนสาวได้
“อ่าว เฮรินหวัดดีนะ”มาร์คลีเดินข้ามายืนซ้อนหลังเพื่อนสนิทแล้วกอดคอหลวมๆ แต่มันคงปกติถ้าเป้ากางเกงอีกฝ่ายไม่เบียดมาที่สะโพกกลมของเขาขนาดนี้
เจโน่เม้มปากแน่นพยายามไม่บดสะโพกรับไปตามแรงอารมณ์ ปลายนิ้วร้อนของอีกคนลูบไล้ไปตามลำคอชื้นเหงื่อในขณะที่คุยกับเฮรินไปด้วย
“ไม่ได้เจอกันนาน สวยขึ้นนะ”
“แหม มาร์คก็ ปากหวานเหมือนเพื่อนตัวเองเลยนะ”
“ฮ่าๆๆๆ เจโน่ปากหวานจริงๆนั่นแหละ”
“ใช่ไหมคะ ใครๆก็อยากได้เจโน่จนเราเหนื่อยจะหึงแล้วเนี่ย”
“เจโน่มันมีเธอคนเดียวหน่า”เมื่อเพื่อนสนิทของเจโน่พูดแบบนั้นเฮรินก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาในระดับหนึ่ง
“กินอะไรดีล่ะวันนี้เดี๋ยวเฮรินทำอาหารเย็นให้”
“พวกฉันกินมาอิ่มแล้วน่ะ”
“ได้ไง เฮรินอยากทำให้โน่ทานนี่คะ”เจโน่มองเพื่อนสนิทกับแฟนสาวสลับกันไปมา มาร์คเพียงยิ้มน้อยๆในขณะที่ใบหน้าเฮรินเริ่มบูดบึ้งลง
“งั้นเดี๋ยวโน่กินกับเฮรินแค่สองคนก็ได้ ไปครับเข้าครัวกันดีกว่า”เจโน่เข้าไปกุมมือของหญิงสาวให้เดินเข้าห้องครัวด้วยกัน ไม่อยากให้เพื่อนสนิทพูดอะไรที่มันสองแง่สองง่ามกับหญิงสาวไปมากกว่านี้
เหมือนหนีเสือปะจรเข้ ในห้องครัวพบว่านาแจมินกำลังยืนทิ้งสะโพกพิงเคาน์เตอร์อยู่ อีกคนไม่ได้ใส่ใจผู้มาใหม่นักเพียงแค่พยักหน้าทักทายแฟนสาวของเจโน่พอเป็นมารยาทแล้วกัดแอปเปิ้ลในมือเคี้ยวกร้วมๆต่อ ทั้งที่ท่อนบนไร้อาภรณ์เสียจนเห็นผิวสีแทนที่จะมีรอยกัดและรอยเล็บข่วนเป็นทางยาวประปราย
“ไปหาสาวที่ไหนมาหรอแจมิน”เฮรินเอ่ยแซว
“ก็แค่แมวน่ะ”รอยยิ้มเป็นมิตรปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อ
แฟนสาวของเขาหัวเราะ เจโน่ส่งสายตาปรามอีกคน
นาแจมินยักไหล่“ไปล่ะ ตามสบายนะ”
หญิงสาวเลือกทำสปาเก็ตตี้ง่ายๆแต่เป็นเมนูที่ลีเจโน่ถูกปากที่สุด แน่นอนว่าเฮรินต้องรู้อยู่แล้วว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
“อร่อยไหมคะ”มือสวยเอื้อมไปบีบแก้มขาวของคนรักเบาๆ คนตัวขาวเงยจากจานที่ตนกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยมาพยักหน้าให้พร้อมกับยิ้มจนดวงตาหยีลงเป็นพระจันทร์เสี้ยว ใครๆก็ล้วนพูดว่าเธอโชคดีที่ได้เป็นแฟนของเจโน่
“กินเยอะๆนะคะ ช่วงนี้โน่ผอมมากเลย”เธอก็คิดแบบนั้น เจโน่แสนดีที่สุด ชายหนุ่มหล่อเหลา สุภาพ เรียนเก่ง ฐานะก็อยู่ในระดับเดียวกัน มีผู้หญิงเข้าหาอีกฝ่ายเยอะแค่ไหนทำไมเฮรินจะไม่รู้
ลีเจโน่มีเสน่ห์แต่แล้วยังไงล่ะ ในเมื่อเขาเป็นคนของเธอ
“เธอก็กินด้วยสิ”เจโน่ม้วนเส้นเป็นคำเล็กๆแล้วจ่อริมฝีปากได้รูป บรรยากาศในห้องครัวอบอวลไปด้วยความสุข
“โน่ชอบไหมคะ”
“ชอบครับ”ชายหนุ่มตอบเอาใจเสียงนุ่ม
“แจมินมาทานด้วยกันไหม”แฟนสาวของเจโน่หันไปหาคนที่กำลังจะเดินผ่านด้วยน้ำเสียงหวาน
เจ้าของกลุ่มผมสีชมพูฉีกยิ้ม “ไม่ล่ะ...”
“ฉันจะกินทีหลัง”
เฮรินไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่เพียงเมื่อเห็นกลับมา ใบหน้าของเจโน่ทำให้เธอแปลกใจ
ทำไมแฟนหนุ่มของเธอต้องมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาเว้าวอนขนาดนั้น?
CUT
(PASS : XX เหมือนไฮหนึ่งและไฮสาม)
“เฮรินพูดถูก ใครๆก็อยากได้มึงทั้งนั้นแหละเจน”
FIN
____________________________________________________
ทุกคนคะมีเรื่องจะแจ้ง พรุ่งนี้เปิดพรีร่วมเล่มฟิคนะคะ
ส่วนคนที่กังวลกับเฮริน ไม่ต้องห่วงค่า สามเสือแค่ยังไม่จัดการตอนนี้ (แอบกระซิบ)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฮือออออ จัดการอะไรยังไง ผมน่ะรอลุ้นเลย ไม่คิดว่าhigh จะมีหลายตอนแบบนี้ ดีใจเบาๆ เป็นไรท์เตอร์ที่แต่งได้แซ่บสุดแล้วตอนนี้ อ่านเรื่องของไรท์แต่ละทีเลิ่กลั่กมากมาย
เป็นกำลังใจให้นะคะ วันนี้ที่รอคอยจยย รวมเล่มแล้วเน้อออจุดพลุๆๆๆๆ ผมรอดูหน้าปกไม่ไหววงแล้ว ตั้งหน้าตั้งตารอเลย
รอรวมเล่มนะคะ เก็บเงินรอไว้แล้ว ฮึบ !!