คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชานแบค:ตอนที่1
“พี่แบฮยอนอ่า ลอบันอย่าที่แฟนลับิ้นันไหมรับ”
“……”
“นี่แบฮยอนอ่าานริันะรับ”
“……..”
“ไม่เียบิ …”
“ไม่ไ้เียบสัหน่อย…”
“็แล้วทำไมไม่พูล่ะ
นี่านพูริๆนะ ไม่ไ้บปลุระแสแ่ทุๆอย่าที่ทำให้พี่ านไม่เยปิบัวามรู้สึนะ
านเปิเผยทุอย่า”
“พ…พอไ้แล้วไอ้เ็โยา!!!”
“ทำไมหรอรับ….” ทำหน้าเศร้า
“พูมาอีะไม่บ้วยแล้วนะ!!!”
็นั่นแหละรับีวิรัอปาร์านยอลับบยอนแบฮยอน
ู่ิ้นสุเรียลแห่วเอ็โอันที่ริผมอพี่แบบั้แ่เราเป็นเทรนนี่แล้วผมเอเารั้แร็หลุมรัเลยแ่พี่แบบอว่าเาอยาทำานให้เ็มที่่อนหลัาเราเบิว์แล้วผมับพี่เา่า็โฟัสานันนแทบะไม่มีเวลาทำอะไรเลย
แ่!!! ผมะไม่ยอมให้นัวเล็นี่หลุมือหรอรับ
เมื่อเราัมแบลับมาในเพลGrowlระแสอบรับีมา
แถมนัวเล็็น่ารัสุๆ ผมเลยถือโอาสหลัาลาเส็มาอนัวเล็เป็นแฟน
ผมับพี่แบ็บันมาไ้ประมา3ปีว่าแล้วอะรับ
ไม่รวมเวลาทีู่ใันั้แ่เทรนเนอะ ผมอยาเปิัวมาว่าผมสอนบันไม่ใ่แ่เป็นู่ิ้นอีอย่ามีแ่นมาายนมีบให้พี่แบฮยอนอผมไม่าสายเลยอะนมัน็หวไหม
ที่ยัเปิเผยไม่ไ้็เพราะว่าสัมเาหลีเายัไม่่อยเปิรับเพศที่3ันท่าไหร่ เห้อ…..แ่็เอาเถอะผมสอน็ไม่ไ้ปินะ
หุหุ
“านยอลลล~ ออ้อนหน่อยสิเหนื่อยมาเลยอะ” เสียอ้อนๆอแบฮยอนที่ัึ้นหลัาเินเ้ามาภายในห้อที่มีร่าสูอานยอลนอนเล่นเมส์อยู่
เมื่อานยอลไ้ยินเสียอ้อนปนเหนื่อยอแฟนัวเล็็ละสายาออาอสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุทันที
่อนะยิ้มอย่าอ่อนโยนให้นที่ำลัเบะปาอย่าอแอยู่
“มาสิรับ เี๋ยวะาพลัให้นะ หืมมม~ ัวหอมัเลย” านยอลอพร้อมับหอมไปที่หัวอนัวที่ำลัมุออัวเออยู่ นอะไรทำัวน่ารันานี้ถ้าไม่รันนี้็ไม่รู้ะไปรัใรแล้วริๆ
“หอมอะไรเล่ายัไม่ไ้อาบน้ำเลยานอย่ามาอวยว่ะ” เยหน้ามอานยอลที่็ำลั้มมามอนเออยู่เหมือนัน
“็หอมริๆไม่ไ้อวย โยเพาะรนี้
” แบฮยอนอยาะระเบิัวเอายไปารนี้เมื่อเอสายาเยิ้มๆอานยอลที่มอมายัออเาที่มือให่อานยอลำลัลูบไล้มันอยู่
“อาบน้ำีว่า” เมื่อรู้ว่าัวเอำลัะไม่ปลอภัย็รับัารลุออมาแทบทันทีแ่้วยแรอที่านยอลอเาเอาไว้ทำให้ลุไม่ไ้
…….ไอ้เ็โยา!!!
“านอาบให้ไหม?” เสียทุ้ม่ำอานยอลที่พูึ้นที่้าหูอเาทำให้แบฮยอนรู้สึสยิวึ้นมา
“อือ เห้ย!! ไม่เอา!!!”
เลิ้มไปับเสียอานยอลนเผลออบลให้านยอลอาบให้แ่รีบปิเสธไป็ไม่ทันแล้วใ่ไหมTT
ร่าสูอานยอลที่ำลันอนูใบหน้าอนรัที่หลับาพริ้มอยู่้าๆ
ปานิ มูหน่อย น่ารั มีแ่ำว่าน่ารัที่ะเหมาะสมับแบฮยอน
านยอลรัแบฮยอนมานไม่มีสายาะไปมอใรอีแล้วลัวแ่นัวเล็ั่นแหละะทิ้เาไปแ่ฝริๆ็รู้หรอว่าแบฮยอน็รััวเอามาเหมือนัน
“แอบมอันหรอ?” เสียอแบฮยอนเรียให้านยอลหลุออมาาวามิอัวเอ
่อนะเหลือมอนที่นอนาแป๋วอยู่
“ป่าวแอบมอนะานั้ใมอ่าหา” พู่อนะยับริมฝีปาไปุ๊บยัปาบาอเบฮยอน
“มอร์นิ่ิสรับที่รั”
ุ๊บ
“มอร์นิ่ิสเหมือนันนะที่รั”
เมื่อ่าฝ่าย่าล่าวมอร์นิ่ันในอนเ้าเรียบร้อยแล้วานยอล็ไ้แยัวไปทำอาหารเ้าให้แบฮยอนทานทันทีเพราะลัวว่านัวเล็ะหิว
ทำไป็ยิ้มไปใส่วามรัวามห่วใยลไปปรุแ่ออมาอย่าสุฝีมือ
ทา้านอแบฮยอนที่ำลััวเียอยูหน้าระในห้อน้ำ็้อมยิ้มออมาเมื่อเห็นว่าบนแปรสีฟันอเามีนบีบยาสีฟันให้เรียบร้อยแล้วไม่้อสสัยเลยว่าใร
“ะทำให้รัไปถึไหนันานยอล”
ฮัลโหลววว
ฝาฟิเบาสมอนี่เอาไว้
ในอ้อมออ้อมใ้วยนะะ ><
ความคิดเห็น