<<<คลังเก็บของต่างๆ>>>

ลำดับตอนที่ #6 : คำถามพิเศษพิชิตใจนายครีมโอ

คำถามพิเศษพิชิตใจนายครีมโอ

1.ในวันหนึ่งที่มหาลัยคุณเห็นครีมโอกำลังยืนคุยหยอกล้ออยู่กับชายหนุ่มร่างสูงที่หน้าตาหล่อเหลาเอาการที่คุณรู้จักดีนั่นก็คือบาเกตเพื่อนของพี่ชายคุณ แถมครีมโอก็มีท่าทางเขินอาย ต่อมจิ้นวายของคุณก็แตกโป๊ะ !  นายทำให้ฉันงานเข้าแล้วนะครีมโอ.. ตกเย็นเมื่อครีมโอไปทำงานที่ร้านของคุณตามปกติคุณก็เห็นบาเกตกับครีมโอยังคงหยอกล้อกันอยู่เหมือนเดิม พอได้โอกาสที่ครีมโออยู่คนเดียวคุณก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปแซวเขา ครีมโอหันมามองคุณตาขวางและผลักคุณเข้าไปชนกับกำแพง พร้อมกับพูดว่า 'ในสายตาของเธอไม่เคยมองว่าฉันเป็นผู้ชายเลยใช่มั้ย? ดี ! งั้นลองถูกเกย์จูบหน่อยเป็นไง' ว่าแล้วเขาก็จูบคุณ คุณจะทำยังไงกับเหตุการณ์นี้ (ลองอธิบายตั้งแต่ที่เห็นครีมโอกับบาเกตที่มหาลัยเลย อย่างต่ำ 10 บรรทัด)
ตอบ : แกร็กๆ ๆๆๆ

เสียงของมือคู่หนึ่งที่รัวกระทบกับแป้นคีบอร์ดโน้ตบุ๊คอย่างเป็นจังหวะ ดังมาจากโต๊ะไม้หินอ่อนหลังคณะแพทย์ศาสตร์  นัยน์ตาสีน้ำตาลหวานของหญิงสาวที่กำลังทำงานอยู่ฉายแววเคร่งเครียดเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อรายงานสุดหินจบและเสร็จสิ้นลง

  ~~~ซา รัง เง ปา จิน~~~

เคียงดาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น หญิงสาวหันไปขมวดคิ้วใส่โทรศัพท์เล็กๆ ก่อนจะยกมันขึ้นมาดู

    P’Bagueette

“ค่ะ”หญิงสาวกรอกเสียงลงไป

“ทำอะไรอยู่”ปลายสายส่งเสียงถามเสียงเรียบๆ

“ก็รายงานของMr.Joe นั่นแหละค่ะ กำลังเสร็จเนี่ย.....พี่บาเก็ตจะมาที่มหาลัยรึเปล่า ถ้ามาก็มาดูให้ดาวหน่อยสิ”เคียงดาวถามทางปลายสาย

“พี่กำลังจะเข้าไป........รอแปปนะ”

ยังไม่รอให้หญิงสาวพูดอะไร สายก็ถูกตัดทิ้ง เรียกให้เธอค้อนโทรศัพท์อย่างเซ็งๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เนื่องจากชินซะแล้ว กับการกระทำของผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนของพี่ชายและพี่รหัสของเธอเอง

   แต่งฟิคต่อดีกว่า

เมื่อไม่มีอะไรทำหญิงสาวซึ่งเป็นถึงนักเขียนมือหนึ่ง(แห่งฟิควาย)ก็ลงมือทำงานอดิเรกทันที

.

.

.

“ช้าจังแหะ”ผ่านไปราวๆ 15 นาที เคียงดาวก็เงยหน้าขึ้นมาจากโน้ตบุ๊คพลางเหลียวซ้ายแลขวาหาผู้ที่คาดว่าจะเป็นพี่รหัสของเธอ   แปลกจริง........พี่บาเก็ตไม่เคยช้านี่

หญิงสาวคิดอย่างแปลกใจ เนื่องจากพี่รหัสของเธอคนนี้ตรงเวลาที่สุด จนบางทีพี่ซันนี่ก็บ่นเลยทีเดียว แม้แต่เธอกับพลูโตเองก็โดนดุบ่อยๆ

“เฮ้อออออออออ”เคียงดาวบิดขี้เกียจเบาๆ ก่อนจะถอนหายใจ

     ไปหาอะไรกินดีกว่า

คิดแล้วหญิงสาวก็ค่อยๆลุกขึ้น ก่อนจะชะงักเนื่องจากรู้ได้ว่า แคนทีน(โรงอาหาร)อยู่ค่อนข้างไกลจากที่นี่เลยทีเดียว ส่วนร้านของคณะวันนี้ก็ปิด

    หรือว่าไปที่ร้านของคณะศิลปะ?

หญิงสาวนึกถึงร้านของคณะที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนจะส่ายหัวให้ตัวเองเมื่อนึกถึงศัตรูคู่อาฆาต  เดี๋ยวก็โดนใช้ไปโน่นไปนี่อีกล่ะ แต่จะให้เดินไปแคนทีนก็ไกลเอาการ...........

    ไปก็ไป

ตัดสินใจให้กับตัวเองอย่างเด็ดขาด ก่อนจะเดินไปยังจุดหมายทันที

.

.

.

ระหว่างทางเคียงดาวก็คิดถึงแต่เหตุผลที่ทำให้พี่บาเกตมาสาย  เหตุผลอะไรจะสำคัญขนาดนั้น.........

ยังไม่ทันให้ได้สงสัยต่อ สายตาเจ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นผู้ต้องสงสัย.........พร้อมๆกับ ‘ต้นเหตุ’

    พี่บาเกตกับครีมโอ!

เหอๆ....

นัยน์ตาคู่สวยของหญิงสาวเปล่งประกายทันทีเมื่อเห็นบุคคลทั้ง 2 ความคิดที่จะต่อว่ารุ่นพี่รหัสหายไปทันที เนื่องจากจินตการอันบรรเจิดได้ถูกจุดขึ้นแล้ว และเนื่องจากว่าจุดที่เคียงดาวยืนอยู่ค่อนข้างไกลจากจุดที่เพื่อนของพี่ชายทั้งคู่ยืนอยู่ หญิงสาวจึงไม่ได้ยินเสียงใดๆทั้งสิ้น  หากแต่ภาพที่เห็นก็ทำเอาจินตการของเธอล่องลายไกลเลยทีเดียว

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายชัดที่ริมฝีปากของเธอ ก่อนจะค่อยๆย่องเข้าไปใกล้  ทันใดนั้นเองนัยน์ตาสีน้ำตาลหวานก็ต้องเบิกกว้าง เมื่อเห็นพี่รหัสเธอคว้ามือครีมโอเข้าไปไว้แนบอก

   อ่า.......

มือเล็กหยิบสมุดคู่ใจขึ้นมาจดอย่างรวดเร็ว

.

.

.

กรุ๋งกริ๋งๆ

เสียงกระดิ่งหน้าร้านไอศกรีมVanilla  Love ดังขึ้น ก่อนที่หญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นถึงน้องสาวเจ้าของร้านก็ค่อยๆเดินเข้ามา

“ทำไมมาช้านักล่ะ”เสียงทุ้มเสน่ห์ของพี่ชายที่ดังขึ้นเรียกให้เคียงดาวหันไปยิ้มแหยๆให้ทีหนึ่ง ก่อนจะเดินไปประจำที่เคาเตอร์

     ก็เพราะเพื่อนพี่นั่นแหละ

เธอคิดในใจอย่างลิงโลด.........โอ้ ในที่สุดฟิคอีกเรื่องหนึ่งของเธอก็ใกล้จบลง ต้องขอขอบคุณพี่บาเกตแหะ เพราะหลังจากเห็นชอตเด็ดนั้น เธอก็ใช้เวลาทั้งวันแต่งฟิคต่อเลยทีเดียว ส่วนพี่บาเกต(ที่มาสายไปเกือบชั่วโมง)ก็มาตรวจรายงานให้แล้วบอกว่าผ่าน

ก่อนจะเร่งไปธุระต่อ........ กับครีมโอแหงๆ และเพราะมัวแต่แต่งฟิค เธอก็เลยมาทำงานช้า

“ครีมโอระวัง”เสียงของใครบางคนที่ตะโกนขึ้นมาเรียกให้หญิงสาวหันขวับไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อเห็น.........

     ครีมโอกอดกับพี่บาเกต!

ท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นใจสุดๆ คิดแล้วเคียวดาวก็มองทั้งคู่ต่อไป ครีมโอที่บัดนี้แก้มขาวๆขึ้นสีระเรื่อ ขณะที่พี่รหัสของเธอก็มีท่าทีเป็นห่วงเหลือเกิน

“เป็นอะไรรึเปล่า”บาเกตถามคนตรงหน้าเบาๆ หลังจากที่เพิ่งช่วยมันออกมาจากความซุ่มซ่ามของตัวมันเอง

    ไอ้เพื่อนบ้าเอ๊ย..........ยังมาหน้าแดงอีก

“เปล่าๆ”ครีมโอว่าพลางยิ้มแห้งๆให้ผู้เป็นเพื่อน หลังจากที่เขาเพิ่งจะเหยียบน้ำที่ใครไม่รู้มาทำหกจนเกือบล้ม ดีที่บาเกตมาช่วยได้ทัน

“เอาเถอะ งั้นเดี๋ยวแกก็ไปเอามาผ้ามาเช็ดน้ำด้วยละกัน”พูดจบผู้เป็นเพื่อนก็เดินออกไ

.

.

.

“ผ้า ผ้า อยู่ไหนวะ”เสียงของครีมโอบ่นกับตัวเองเบาๆขณะที่เดินมาหลังร้าน เพื่อหาผ้าไปเช็ดน้ำที่หกอยู่

“อ่ะ”จู่ๆมือเล็กของใครคนหนึ่งก็ยื่นผ้ามาให้เขา ครีมโอเงยหน้าขึ้นไปก็เจอกับใบหน้าของผู้เป็นทั้งน้องสาวเพื่อนและคู่ปรับคนสำคัญ

“ขอบคุณ”ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบก่อนจะเอื้อมมือไปรับผ้าจากคนตรงหน้า

“^_^”ครีมโอขมวดคิ้วเล็กๆเมื่อเห็นสีหน้าของเคียงดาว มองไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ค่อยๆชอบรอยยิ้มแบบนี้ของคนตรงหน้านี้นัก โดยเฉพาะกับนัยน์ตาที่ฉายแววเจ้าเลห์แกมรู้ทันนั่นด้วย

    อย่าบอกนะว่ายัยนี่คิดอะไรแปลกๆอีกน่ะ

ชายหนุ่มขยับตัวอย่างอึดอัด ก่อนจะเบิกตากว้างกับคำพูดของคนตรงหน้า

“เมื่อกี้เห็นนะ...........หวานจริง”

“หือ?”

“ให้ตายซิ๊ นายนี่นะ..........จู่ๆไหงคว้าพี่บาเกตไปเสียล่ะ”เคียงดาวถามด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

“เธอนี่มัน........”ครีมโอพูดด้วยเสียงหงุดหงิด นึกแล้วเชียว ยัยบ้าเอ๊ย....

“เอาเถอะ.......ขอให้มีความสุขละกัน”หญิงสาวพูดต่อไป โดยลืมมองไปสบกับดวงตาคู่สวยของชายหนุ่มที่ฉายแววโกรธจัด พูดจบเคียงดาวก็หันหลังเตรียมจะกลับไปหน้าร้าน    

หากแต่ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อมือของคนตรงหน้าคว้าแขนเธอไว้ได้ซะก่อน

“ในสายตาของเธอไม่เคยมองว่าฉันเป็นผู้ชายเลยใช่มั้ย? ดี ! งั้นลองถูกเกย์จูบหน่อยเป็นไง” ครีมโอพูดด้วยเสียงต่ำๆก่อนจะดันหญิงสาวเข้าไปติดกำแพง และแล้วริมฝีปากนุ่มก็บดลงไปท่ามกลางความตกตะลึงของเคียงดาว

“นาย........”หญิงสาวมองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง..........เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกแล้ว

“........”

ครีมโอยังคงนิ่งเงียบ.........เขาเองก็ตกตะลึงกับการกระทำของตัวเองเช่นกัน คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างพยายามจะใช้ความคิด ก่อนจะค่อยๆสบตากับดวงตาคู่โตของคนตรงหน้า.............

ความโกรธชนิดที่ว่าเคียงดาว่าไม่เคยนึกว่าเธอจะโกรธได้มากขนาดนี้ แล่นจับไปทั่วร่างกาย ดวงตาสีน้ำตาลหวานวาววับไปด้วยน้ำใสๆ

       ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจ.........แต่เป็นความโกรธจัด

หญิงสาวหลับตาลง พยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้ เย็นไว้......... ก่อนเอ่ยกับคนตรงหน้า

“ขอโทษ”

“........”ครีมโอมองหญิงสาวอย่างอึ้งๆ ทั้งๆที่คำพูดนั้นมันควรจะเป็นของเขาแท้ๆ แต่ทำไม

“ขอบอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ใช่นางเอกนิยายน้ำเน่าที่จะมาร้องไห้กับแค่เฟิร์สคิส”เคียงดาวพูดต่อเมื่อเห็นสีหน้าของชายหนุ่ม “และที่ฉันขอโทษนายเนี่ยนะ ก็เพราะว่าฉันรู้ว่าฉันก็มีส่วนผิดในการไปยั่วอารมณ์นายก่อน ดังนั้นฉันก็ผิดด้วยเช่นกัน”

“.....”ครีมโอมองคนตรงหน้าอย่างทึ่งๆ

“ฉันไปล่ะ แล้วคิดซะว่าเหตุการณ์นี้ไม่เคยเกิดขึ้นละกัน”พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไปทันที ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ  ยอมรับผิดงั้นเหรอ?........ไม่ใช่หรอก

ก็แค่โกรธไม่ลงเท่านั้นเอง

2.คุณคิดว่าอะไรที่คุณหลงรักผู้ชายหน้าหวานคนนี้เข้า ทั้งๆที่ในสายตาของคุณนั้นมองเขาเป็นนางเอกฟิคของคุณมาตลอด
ตอบ : อืม........ตอบยาก  เพราะว่าบางทีความรักก็ไม่มีเหตุผลเสมอไป แต่ถ้าจะให้ตอบจริงๆ ก็คงเป็นเพราะความใกล้ชิด+ความคิดที่ว่าเขาคงไม่ใช่คนที่จะทำดีกับเราแน่ๆ แต่ว่ายิ่งรู้จัก ก็ยิ่งรู้ว่าความจริงแล้วเขาก็เป็นคนดี แค่มีปมด้อยเรื่องครอบครัวเท่านั้นเอง