<<<คลังเก็บของต่างๆ>>>

ลำดับตอนที่ #5 : ใบสมัครนางเอก ...Seunghyun...

ใบสมัครนางเอก ...Seunghyun...(สีน้ำเงิน ตอบสีดำนะ)

ส่วนประวัติผู้สมัคร

ชื่อผู้สมัคร :: ดาว

อายุ :: 14

ยินดีที่ได้รู้จักนะ :: ค่ะ ^^

ส่วนประวัติตัวละคร

ชื่อ (เกาหลี ขอมีความหมาย) :: คัง ซองซู แปลว่า หมู่ดาวค่ะ

Name (เป็นภาษาอังกฤษ) :: Kung Song Soo

อายุ (เท่าเทมป์เท่านั้น) :: 18

บุคลิก :: หญิงสาวร่างสูงโปร่ง ดูเรียบร้อยอ่อนโยน เธอมีเส้นผมสีดำแกมน้ำตาลยาวถึงเอว ใบหน้ารูปไข่จัดได้ว่าสวยจัด แค่เธอเดินไปที่ไหนก็จะมีคนมองตามเสมอ จุดเด่นคือ ดวงตาสีน้ำตาลหวาน ที่จะแสดงได้ทุกอารมณ์ของเธอ มันจะดูอ่อนโยนเมื่อมองคุณแบบเป็นมิตร แต่จะเยียบเย็นราวกับมองทะลุความคิดของคุณได้เมื่อเธอสงสัย และจะทำให้คุณกลัวจนแทบหยุดหายใจเมื่อเธอโกรธ ส่วนใหญ่เธอจะแสดงอารมณ์ทางสีหน้า แต่จะไม่มีใครรู้ความคิดของเธอ เพราะมันซับซ้อนมาก เป็นคน “เห็นง่าย รู้จักยาก”

นิสัย (5 บรรทัด up!!) :: ร้ายเหรอ??? คำๆนี้อาจเรียกได้ว่าไม่มีในตัวของเธอเลยแม้แต่นิด เพราะหญิงสาวคนนี้ ใจเย็น ขี้อาย เรียบร้อย ร่าเริง บางทีก็เปิ่นๆโก๊ะๆตามประสาของเธอ แต่ว่าใครที่เห็นเธอก็ตาม มักจะเอ็นดูและอดไม่ได้ที่จะต้องตกหลุมรักเสมอ

เพราะเธอเป็นคนที่มีน้ำใจ และ อ่อนโยน มากที่สุด

แต่................

ความจริงแล้วเธอก็มีอะไรที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ทุกคนคิด

ร้ายลึก  กะล่อน  เจ้าเล่ห์

นี่ก็อีกด้านหนึ่งของเธอ

มองภายนอกจะดู ติ๋มๆ หงิ๋มๆ แต่จะแอบดื้อเงียบ  ปากก็บอกว่าค่ะๆๆ แต่จะทำรึเปล่า ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงล่ะก็เธอจะทำให้ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ...........ก็ไม่ทำ เป็นคนที่ไม่คิดอะไรมาก และช่างสังเกตว่าใครชอบอะไร ละเอียดพอควร

เป็นคนที่ยืนอยู่ระหว่างสีดำและขาว ดังนั้นจุดอ่อนของเธอก็คือความใจอ่อนและความไม่คิดอะไรมากนี่แหละ

ประวัติ (3 บรรทัด up!! บรรยายละเอียดๆ จะดีมาก คนนี้ขอแบบรวยๆ เลยนะ) :: พ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทั้งคู่ เธอจึงต้องมาอาศัยกับลุงที่เป็นหมอชื่อดังและมีเบื้องหลังเป็นคนของยูชอน พูดง่ายๆคือ ลุงของเธอเป็นหมอประจำตัวของยูชอน ทำให้เธอได้เจอกับยูชอนบ่อยๆ พี่ชายและพี่สาวของเธอเป็นฝาแฝด พี่สาวเกิดก่อนพี่ชาย 5 นาที พี่สาว(ยองซู)เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ใหญ่ที่สุด คณะแพทย์ศาสตร์ และจะเป็นผู้สืบทอดจากลุงรวมถึงเป็นเพื่อนสุดสนิทของยูชอนด้วย  พี่ชาย(ซายอง)อยู่คณะนิติฯ จะสืบทอดผู้ดูแลด้านกฎหมายให้ยูชอน

สรุป ทั้งบ้านเธอทำงานให้ยูชอน รักและสนิทกับคู่หมั้นมาตั้งแต่เด็กๆ ถึงแม้ว่าลุงของเธอจะเหมือนเป็นลูกน้องแต่ความจริงแล้วยูชอนรักและเคารพเขามาก

ชอบ :: ความมั่งคง รอยยิ้ม และความสุขของคนรอบข้าง

ไม่ชอบ / เกลียด :: การแย่งชิง ความอ่อนไหว / ความใจอ่อนของตัวเอง

กลัว :: การสูญเสีย

ความสามารถพิเศษ :: ไวโอลิน เปียโน และการรักษาเล็กๆน้อยๆ

อื่นๆ ::

อิมเมจนางเอก (3 รูปพอ ไม่เล็กไม่ใหญ่ไปนะ! บอกชื่อเจ้าของอิมเมจด้วยจ้า) :: Ito Una

 

อิมเมจคู่ (3 รูปพอ ไม่เล็กไม่ใหญ่ไปนะ!)::

 

 

ส่วนข้อตกลงนิดหน่อย
 

1.ถ้าติดให้เวลารายงานตัว 1 อาทิตย์ (7 วัน) โอเคนะ

:: ค่ะ แต่ว่าเราตอบคำถามยาวมากๆๆๆๆเลยอ่ะ

2.ติดแล้วต้องมาเม้น+โหวตสม่ำเสมอนะ อย่างน้อยก็ทุกครั้งที่อัพ

:: แน่นอนค่ะ

3.ถ้าจะหายได้โปรดแจ้งด้วยนะ ถ้าหายไปเฉยๆ เจจะให้เจ๊ยิงนางเอกคุณทิ้งซะเลย 55+ ตกลงนะ

:: ง่ะ........ตกลงค่ะ ^^

4.อาจจะมีการปรับเปลี่ยนคาแรกเตอร์เล็กน้อยเพื่อความเหมาะสม

:: เชิญตามสบายค่ะ

5.อยากได้บทสำรองอะไรไหม

:: อืม.....บทไหนก็ได้ค่ะ ขอให้ออกบ่อยๆ 555

ส่วนคำถาม

1.คุณเป็นคนสวย รวย ฉลาด ชาติตระกูลดีครบสูตรเพอร์เฟ็คพอๆ กับซีวอน แถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งดาวโรงเรียนอีก และเป็นถึงรองประธานนักเรียนอีกด้วยแน่ะ! แต่ว่าเพราะหน้าที่รองประธานนักเรียนทำให้คุณไม่ถูกกับแก๊งของซีอาห์จุนซู (แก๊งเด็กเฮ้วอ่ะนะ - -+) เพราะพวกนั้นชอบมีเรื่องวิวาทบ่อยๆ โดยเฉพาะเทมป์ที่คุณเกลียดขี้หน้าที่สุดในแก๊ง ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะเขามนุษย์สัมพันธ์แย่ที่สุดในแก๊งและดูเหมือนว่าจะมีเรื่องบ่อยสุด แถมเขายังชอบว่าคุณและต่อต้านคำสั่งด้วย ง่ายๆ คือคุณกับเทมป์ไม่ถูกกัน ...วันหนึ่ง คุณต้องเคลียร์งานเลยกลับบ้านเย็น และขณะที่ยืนรอรถส่วนตัวมารับ อยู่ดีๆ คุณก็ถูกพวกผู้หญิงมีนอที่อิจฉาคุณเพราะผู้ชายส่วนมาก(อาจรวมถึงแฟนของพวกหล่อนๆด้วย)ชอบคุณทั้งนั้นลากไปตบที่หลังโรงยิมเก่า คุณโดนเล่นงานซะเละ และขณะที่คุณกำลังจะโดนกรีดหน้าอก เทมป์ก็โผล่มา คุณคิดว่าเขาอยู่ข้างของพวกที่ตบคุณ(เพราะเคยเห็นอยู่ด้วยกัน) แต่ว่าเขากลับเล่นงานพวกที่ตบคุณและพาคุณออกมาจากที่นั่น เขาดูแลคุณอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพาคุณซ้อนมอเตอร์ไซค์เที่ยว - -+...เป็นครั้งแรกที่คุณได้ซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ คุณรู้สึกสนุกมาก...และเป็นครั้งแรกที่คุณรู้สึกดีกับเทมป์ และพอเที่ยวเสร็จ เทมป์ก็พาคุณมาส่งที่หน้าบ้าน และไม่ยอมไปซักที เอาแต่จ้องคุณเขม็ง คุณรู้สึกเขินๆ กับสายตาของเขา =_= จึงทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย...คุณจะพูดกับเขายังไง? (แบบเขินๆ น่ารักๆ เอาให้เทมป์ประทับใจและปิ๊ง เทมป์จะเริ่มชอบคุณหลังจากวันนี้) (บทพูด + บรรยาย 15 บรรทัดอัพ ตั้งแต่คุณโดนลากไปตบเลย)

:: “รุ่นพี่คะ”เสียงที่ดังมาจากข้างหลัง เรียกให้ซองซูหันกลับไปมองอย่างงงๆ ก่อนจะจำได้ว่าเจ้าของเสียงคือ รุ่นน้องที่โดนเธอตักเตือนเรื่องความประพฤติไปเมื่อเช้า

“มีอะไรเหรอจ๊ะ”เด็กสาวถามกลับอย่างงงๆ เมื่อเห็นว่าผู้เรียกกำลังมองเธอด้วยสายตาเย็นชาอย่างที่สุด

“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ก็แค่อยากจะมาเตือนรุ่นพี่”คนถูกถามตอบเบาๆด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น “รุ่นพี่กรุณาทำตัวดีๆหน่อยได้ไหมคะ?”

“แล้วตอนนี้พี่ทำตัวไม่ดีเหรอ?”ซองซูแกล้งย้อนถามอย่างซื่อๆ หากนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยกลับเหลือบมองคู่สนทนาอย่างขันๆ ก่อนจะตีหน้าไร้เดียงสาต่อ

“.........”คำตอบที่ได้มีเพียงความเงียบ หากแต่ดวงตาของผู้เป็นรุ่นน้องกลับทอประกายแห่งความเย็นชาออกมาอย่างเห็นได้ชัด สายตาที่ทำเอาซองซูถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้น

“ขอโทษนะ...”เด็กสาวพูดขึ้นมาด้วยเสียงอ่อนโยน “พี่ไม่รู้ว่าพี่ทำอะไรผิดต่อเรารึเปล่า แต่.......พี่คงจะเปลี่ยนตัวเองไม่ได้หรอกนะ”

“........”คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นว่ารุ่นน้องยังคงนิ่งเงียบต่อไป นัยน์ตาคู่สวยเริ่มฉายแววหวาดระแวง เมื่อเห็นว่ามีชายหญิงจำนวนไม่ต่ำกว่าสิบเริ่มตีวงล้อมเข้ามา

     ไม่น่าจะมีอะไรหรอก.......................

ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ทว่า มือเรียวเล็กกลับค่อยๆล้วงเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหยิบสเปร์พริกไทย ด้วยจำได้ว่า

 เด็กตรงหน้าเธอเป็นถึงมาเฟียของโรงเรียนเลยทีเดียว

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว.........พี่ขอตัวนะ”เด็กสาวพูดขึ้นก่อนจะหมุนตัวกลับ หากแต่อะไรอย่างหนึ่งกลับฟาดมาอย่างแรง

“หือ?”ซองซูอุทานออกมา เมื่อหลบไม้เบสบอลจากหนึ่งในชายหญิงที่ตีวงได้ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างรวดเร็ว พลางประเมินสถานการณ์ไปด้วย

“ฉันเตือนรุ่นพี่แล้วนะคะ”สิ้นสุดเสียงของรุ่นน้องมาเฟีย บรรดาชายหญิงต่างก็เริ่มตีวงล้อมเข้ามาใกล้ทุกทีๆ และแล้วไม้เบสบอลอีกอันหนึ่งก็หวดลงมา

        อันเป็นสัญญาณแห่งการเริ่มต้น

ซองซูเอี้ยวตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว  มือเล็กหยิบสเปร์พริกไทยขึ้นมาก่อนจะกราดฉีดไปรอบๆตัว ขณะที่มืออีกข้างก็คอยปัดสิ่งที่จะทำอันตรายออกจากตัว ดวงตาคู่สวยมองไปรอบๆอย่างประเมินสถานการณ์ ก่อนที่มันจะเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่ท้ายทอย พร้อมๆกับที่สติดับวูบ

.

.

.

.

ซ่า....

เสียงที่ดังเข้ามาในโสตสัมผัส ก่อนที่ความรู้สึกหนาวเย็นจะเข้ามาหาเด็กสาว ปลุกให้เธอตื่นขึ้น

“ตื่นได้สักทีนะคะ”เสียงเย็นชาดังขึ้นก่อนที่ซองซูจะเห็นว่าใครเป็นคนพูด

“เธอ........”

“ของจริงจะเริ่มแล้วนะคะรุ่นพี่”พูดจบฝ่ามือของใครคนหนึ่งก็ตบเปรี้ยงเข้ามาที่ใบหน้าของเด็กสาว ก่อนที่ใครอีกคนจะส่งมีดมาให้ยังหัวหน้ากลุ่ม

“เธอ.........คิดจะทำอะไร”ซองซูย้อนถามเสียงเรียบ ทั้งๆที่หวาดกลัวจนแทบขาดใจ หากแต่ในอารมณ์ก็มีความอยากเอาชนะรวมอยู่ด้วย

“เดี๋ยวก็รู้.........จับมันขึ้นมา”ประโยคหลังผู้เป็นหัวหน้าสั่งลูกน้องให้ยกตัวเธอขึ้นมาตรงๆ ก็จะค่อยๆเอามีดมาจ่อที่ใบหน้า “นี่สิของจริง”

รอยยิ้มเหยียดๆฉายชัดอยู่ที่ริมฝีปากของซองซู นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองผู้ประทุษร้ายอย่างเย็นชา ไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย แววตา........ที่ทำเอาผู้ได้เปรียบถึงกลับสั่นสะท้านในใจ

ปัง

เสียงประตูที่จู่ๆก็เปิดขึ้นมาเรียกให้ทุกคนหันกลับไปมอง ก่อนจะพบกับผู้มาใหม่ที่ยืนอยู่

“เทมป์.........”เด็กสาวเจ้าของมีดเอ่ยเสียงแปลกใจ ก่อนจะยิ่งอึ้งเข้าไปอีก เมื่อผู้มาใหม่เดินตรงเข้ามายังซองซู ก่อนจะพูดว่า

“ยัยนี่ฉันขอ........”พูดจบเชือกเส้นใหญ่ก็ถูกแกะออกทันที พร้อมๆกับที่เด็กหนุ่มพยุงร่างของเด็กสาวขึ้น ก่อนจะเดินออกไป

.

.

.

“ขอบคุณ...”ซองซูเอ่ยเสียงสั่นๆ มือเล็กก่อนเอวคนตรงหน้าไว้แน่น ตอนนี้เธออยู่บนรถของผู้มาใหม่

“......”

“นายจะพาฉันไปไหน”เด็กสาวเอ่ยถามเสียงฉงน นึกอยากถามว่าทำไมถึงช่วย แต่ก็เปลี่ยนใจ.........ไม่เอา แค่ช่วยนี่ก็ถือว่าดีแล้ว

“บ้านเธอไง”

“นายรู้จัก?”

“......”คนตรงหน้าเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนจะเลี้ยวรถจอดยังคฤหาสน์หลังโต “ถึงแล้ว

“ขอบคุณ”ซองซูตอบก่อนจะลงจากรถอย่างเก้ๆกังๆ

“เธอไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซด์รึไง?”ซึงฮยอนถามเมื่อเห็นท่าทางของเด็กสาว

“เคย.........แต่เฉพาะตอนที่พ่ออยู่”ซองซูตอบเสียงแผ่ว

“แล้วตอนนี้พ่อเธอล่ะ?”

“เสียแล้ว....”เด็กสาวตอบก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน

“ขอโทษ”

คำพูดจากเด็กหนุ่มที่ทำให้เธอชะงักงัน ก่อนหันมายิ้มให้บางๆ

“ไม่เป็นไรหรอก.......อ้อ........รอเดี๋ยวนะ”พูดจบซองซูก็วิ่งเข้าไปในบ้านก่อนจะกลับมาพร้อมหมวกกันน็อคใบหนึ่ง

“อ่ะ.....”เด็กสาวส่งมันให้เทมป์

“ให้ฉัน?”

“ให้ยืม”

“สีชมพูเนี่ยนะ”

“เอาไปเถอะน่า...........แล้วเอามาคืนด้วยก็แล้วกัน อีกอย่างหนึ่ง วันหลังก็หัดใส่มันด้วยนะ หมวกกันน็อคน่ะ”ซองซูว่า ก่อนเดินเข้าบ้านไป ทิ้งไว้แค่ซึงฮยอนที่กำลังมองหมวกกันน็อคอย่างแปลกใจ

2.จากข้อ 1 หลังจากวันนั้นเทมป์ก็เข้าหาคุณเรื่อยๆ แบบเนียนๆ =_= เขาพยายามเข้ามายุ่งเกี่ยวกับคุณ คอยช่วยเหลือดูแลคุณทุกอย่าง และคุณก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคุณก็รู้สึกดีกับเขามากจนถึงขั้น ‘ชอบ’ แต่ไม่ถึงกับ ‘รัก’ เพราะคุณมีคู่หมั้นอยู่แล้ว...ตอนนี้พวกคุณสนิทกันมาก และใครๆ ก็ลือกันให้แซดว่าเขากำลัง ‘จีบ’ คุณอยู่ โอให้ตาย! ถึงว่าคุณจะรู้สึกชอบเทมป์ แต่ว่าคุณก็ไม่อยากให้เรื่องนี้รู้ถึงหูยูชอน คู่หมั้นของคุณ เพราะคุณรู้นิสัยยูชอนดีว่าเขาไม่มีทางอยู่เฉยแน่ถ้าได้รู้เรื่อง...และเพราะไม่อยากให้อะไรๆ เกินเลยไปมากกว่านี้ คุณจึงเริ่มทำตัวเหินห่างกับเทมป์เหมือนเมื่อก่อน บางทีก็ใจร้ายกับเขามากเพื่อสลัดเขาให้พ้น แต่ที่คุณทำไปก็เพียงเพื่อไม่อยากให้เขาเข้าใกล้คุณมากและอาจเสี่ยงต่อการถูกยูชอนหมายหัว แต่แล้ววันหนึ่ง ขณะที่คุณรอยูชอนมารับอยู่หน้าโรงเรียนเพื่อไปดินเนอร์สุดหรู อยู่ดีๆ เทมป์ก็โผล่มาฉุดกระชากลากถูขู่บังคับให้คุณขึ้นมอเตอร์ไซค์ไปกับเขา เขาพาคุณมาที่สะพานริมแม่น้ำและบอกรักคุณ และถามว่าทำไมคุณต้องถอยหนีเขาด้วย คุณตกใจมาก แต่ก็พยายามบอกเขาว่ามันเป็นไปไม่ได้ คุณมีคู่หมั้นแล้ว...แต่แล้วเทมป์ก็ทำให้คุณอึ้งเมื่อเขาบอกอย่างไม่ลังเลใจเลยว่าเขายอมเป็นตัวสำรองเป็นที่สองของคุณ! แล้วคุณจะทำอย่างไร...ในเมื่อคุณก็ชอบเขาอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากให้เขาต้องเจ็บ? (จะพูดอะไรกับเทมป์ยังไงก็ได้) (บทพูด+บรรยาย  10 บรรทัดอัพ ตั้งแต่คุณรอยูชอนอยู่หน้าโรงเรียน และเทมป์ก็โผล่มา)

:: “เทมป์”ซองซูอุทานออกมาเมื่อมองเห็นว่าผู้ที่อยู่บนมอเตอร์ไซด์เป็นใคร เด็กสาวเผลอถอยหลังโดยอัตโนมัติ ก่อนจะถามเบาๆ “นายต้องการอะไร”

“ไปกับฉัน”เด็กหนุ่มตอบด้วยเสียงเรียบๆ อย่างที่ทำเอาเธอเดาอารมณ์ไม่ถูกมากนัก

“..........”

“ฉันบอกให้ไปกับฉัน”เด็กหนุ่มตะคอกอีกครั้ง หากแต่คราวนี้กลับได้รับสายตาเยียบเย็นกลับมาแทน

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดเรื่องอะไรอยู่ ถอยไปนะ ฉันมีธุระ”ซองซูเถียงอย่างไม่ลดละ ก่อนจะเดินไปอีกทาง

บรื้นนนนนนนน

ซึงฮยอนบิดเร่งมอเตอร์ไซด์ ก่อนที่พริบตาเดียวมันจะมาอยู่ขวางหน้าเด็กสาว

“ไปกับฉัน”

“นายพูดได้แค่นี้?.........บอกแล้วไงว่าฉันไม่ว่าง”เด็กสาวบอกด้วยเสียงเรียบๆ

บรื้นนนนนนนน

เด็กหนุ่มบิดคันเร่งอีกครั้ง เรียกให้เหล่าบรรดานักเรียนทั้งหลายหันมามองอย่างสนใจ เมื่อเห็นว่าคนทั้ง 2 เป็นใคร คิ้วเรียวของรองประธานนักเรียนสาวมุ่นเล็กน้อย เมื่อเห็นบรรดาผู้คนที่มองอย่างสนอกสนใจ กำลังหันไปซุบซุบกันด้วย

บรื้นนนนนนนน

บรื้นนนนนนนน

“ก็ได้ๆ.........”ซองซูพูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะคว้าหมวกกันน็อคที่ซึงฮยอนส่งให้ พลางส่งสายตาหงุดหงิดที่สุดไปให้ด้วย ก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนรถมอเตอร์ไซด์

ทันทีที่เห็นว่าเด็กสาวขึ้นมาอยู่บนรถแล้ว มอเตอร์ไซด์คันสวยก็ออกตัวพุ่งทะยานไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้ให้ความสงสัยของใครหลายคนมีมากขึ้น

.

.

.

“นายจะพาฉันไปไหนน่ะ”ซองซูตะโกนถามอย่างหงุดหงิด ขณะที่มือเล็กเกาะเอวของคนด้านหน้าเอาไว้อย่างแน่นหนา เมื่อตอนนี้ความเร็วของมอเตอร์ไซด์เรียกได้ว่า เหยียบนรก - -“

“ถึงแล้ว”จู่ๆซึงฮยอนก็พูดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย พร้อมๆกับที่มอเตอร์ไซด์จอดลงยังสะพานริมแม่น้ำสายหนึ่ง

“ว้าววววว”ซองซูอุทานออกมาเมื่อเห็นบรรยากาศ ก่อนที่เด็กสาวจะปั้นหน้าเครียดอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่า เธอมาที่นี่ได้อย่างไร  “นายต้องการอะไร”เด็กสาวถามด้วยเสียงห้วนๆ

“ทำไม.......”

“หา?”

“ทำไมเธอถึงต้องทำตัวแปลกกับฉันด้วย?”คำถามที่เหมือนว่าจะถามออกมาจากใจ เมื่อเสียงที่ใช้นั้น....สั่นราวกำลังเจ็บปวดจากขั้วหัวใจ

“เทมป์.......”

“ทำไมเหรอ.......ฉันทำอะไรผิด?”ซึงฮยอนถามออกมาอย่างอัดอั้น

“.........”

“หรือว่าฉันไม่คู่ควรที่จะรู้จักเธอ?”

“.........”

“ว่าไงล่ะ?”

“.........”

“ซองซู...........”เด็กหนุ่มพึมพำเสียงแผ่ว พลางมองใบหน้าของบุคคลที่กำลังยืนเงียบอยู่ อย่างรอคอย

ท่ามกลางความเงียบอย่างน่าอึดอัด สายลมบางๆเริ่มพัดโชยมาปะทะ เส้นผมสีดำโบกปลิวตามอย่างล้อลมเล่น มันขับใบหน้าหวานของเด็กสาวให้ยิ่งดูอ่อนหวานยิ่งขึ้น

   อึดอัด..........

ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นกับซองซู ก่อนจะตามมาด้วยความรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นแววตาอ้อนวอนของคนตรงหน้า

  เจ็บ..........ที่ตรงอกข้างซ้าย

ถึงแม้จะไม่มาก แต่ก็เป็นความรู้สึกที่เธอเคยมีให้ยูชอน....

“ฉันขอโทษ”เด็กสาวตอบเสียงแผ่ว “แต่พวกเราไม่ควรที่จะมาเจอกันเลย..”

“ทำไม”ซึงฮยอนถามเสียงห้วนๆ อย่างหงุดหงิด

“เพราะว่าฉันมีคู่หมั้นแล้วน่ะสิ”

“แล้วไง”

“ฮะ ฮะ.....นั่นสินะ แล้วไงล่ะ?”เด็กสาวหัวเราะออกมาอย่างสับสนกับตัวเอง “ฉันรู้สึกแปลกๆรู้มั้ย.....เวลาใกล้ๆนาย”

“..........”

“ทำไมนะ ชเว ซึงฮยอน........ทำไมนายต้องคอยทำดีกับฉันอยู่เรื่อย”

“..........”

“แล้วทำไมนายต้องเป็นเดือดเป็นร้อน เวลาฉันทำตัวเหินห่างด้วยล่ะ?”

“เธอไม่รู้จริงๆ.......หรือว่าแค่แกล้งกันแน่”ซึงฮยอนเอ่ยเสียงแผ่ว ดวงตาคู่สวยมองคนตรงหน้าอย่างคาดคั้น

“..........”

“ฮะฮะ....ถ้าเธอไม่รู้”เด็กหนุ่มหัวเราะออกมาด้วยเสียงแปลกๆ “ฉันก็จะบอกไว้ตอนนี้เลยละกัน”

“..........”

“ฉันชอบเธอ”

“0_0”

“ฉันชอบเธอ”เด็กหนุ่มพูดซ้ำอีกรอบหนึ่ง

“เทมป์.............”

“ว่าไงล่ะ? ทีนี้เธอก็รู้เหตุผลแล้ว จะบอกฉันมาได้รึยัง ว่าเธอทำตัวแบบนี้ทำไม” ซึงฮยอนถามต่ออย่างไม่ลดละ

“ฉันไม่อยากให้นายมาชอบฉัน”

“ทำไม”

“ฉันชอบนายไม่ได้”

“..........”

“..........”

ซองซูขยับตัวอย่างรู้สึกอึดอัด ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อคนตรงหน้าหันมามองเธอตรงๆ ก่อนจะตอบเสียงแผ่ว

“ฉันรู้..........แต่แค่อยากให้เธอรับรู้มันเอาไว้ก็เท่านั้น”

“..........”

“อยากให้เธอรู้เอาไว้ว่าฉันชอบเธอ”

“..........”

“อยากให้รู้ว่าไม่ว่าวันไหนฉันก็จะอยู่ข้างเธอเสมอ”

“..........”

“และ...........ฉันพร้อมจะเป็นตัวสำรองให้เธอ”

“..........”

“..........”

“ตลกดีนะ”ซองซูพูดขึ้นพร้อมแค่นเสียงหัวเราะเบาๆ “ทั้งๆที่ฉันสมควรปฏิเสธนายได้อย่างมั่นใจมากกว่านี้ ทำไมนะ........ทำไมฉันกลับต้องแคร์นายด้วย”

“..........”

“ทำไมฉันกลับต้องรู้สึกเจ็บปวดเวลาที่นายบอกว่า เศร้า”

“..........”

“แล้วทำไมฉันจะต้องดีใจเวลานายบอกว่าชอบฉันด้วยนะ”

“ซองซู..........”

“สงสัยว่าฉันคงจะเริ่มชอบนายเข้าแล้วล่ะ  ชเวซึงฮยอน”

3.ในที่สุด ยูชอนก็รู้เรื่องที่คุณแอบคบกับเทมป์ด้วย เขาโกรธมาก(เวลาเขาโกรธนะน่ากลัวสุดๆ) และจะไปจัดการเทมป์ แต่คุณอ้อนวอนเขาไว้บอกกับเขาว่าจะเลิกยุ่งกับเทมป์และจะมีแค่ยูชอนคนเดียวเท่านั้น ขอแค่เขาอย่าทำร้ายเทมป์...เขายอมเชื่อคุณ แต่คุณต้องถูกกักบริเวณโดยย้ายไปอยู่บ้านของยูชอน ตอนเช้ายูชอนไปส่ง และตอนเย็นยูชอนไปรับ พร้อมทั้งส่งคนมาตามประกบคุณตลอดเวลาที่โรงเรียน เพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเทมป์โดยเด็ดขาด คุณต้องยอมถูกริบอิสรภาพเพื่อความปลอดภัยของเทมป์ และนั่นทำให้คุณไม่ได้เจอเทมป์และพวกซีอาห์อีกเลย...และแล้ววันหนึ่ง ขณะที่คุณถูกขังอยู่ในห้องของยูชอน จู่ๆ พวกซีอาห์ก็บุกเข้ามา วินาทีที่คุณเห็นหน้าเทมป์น้ำตาก็ไหลพราก(-*-) แต่เทมป์ก็ไม่พูดอะไรนอกจากกอดคุณแน่นๆ ก่อนจะพาคุณหนี แต่คุณฉุดเขาไว้พร้อมกับบอกว่าไม่ และบอกทั้งน้ำตานองหน้าให้เขากับเพื่อนรีบหนีไป ก่อนที่ยูชอนจะมา และยูชอนก็ช่างตายยาก -*- เพราะเขาโผล่มาในทันทีทันใด และชักปืนออกมาหมายมั่นจะเป่าขมองเทมป์ให้กระจุย และในวินาทีแห่งความวุ่นวาย คุณก็ถูกพาหนีออกมาจากบ้านของยูชอนและได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์เทมป์ เขาบิดด้วยความเร็วนรก พวกของยูชอนตามมาติดๆ แต่แล้ว คุณกับเทมป์ก็จนมุมอยู่ในตรอกแคบๆ หมดทางหนีรอด และยูชอนก็ถือปืนลงมาจากรถ...สีหน้าเขาเรียบเฉยจนน่ากลัว แต่ในขณะเดียวกันก็มีน้ำตานองหน้า...(มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งก็คือนางเอกยูชอนตามมาด้วย)ในสถานการณ์นั้น คุณจะทำอย่างไร? เพราะคุณมั่นใจว่าคุณหมดรักยูชอนแล้ว และคนที่คุณรักคือเทมป์ แต่ถ้าคุณเลือกเทมป์ ทั้งเขาทั้งคุณจะมีโอกาสดับอนาถคาที่มากกว่า 50% (ฉากไคล์แมกซ์นะ! บทพูด + บรรยาย 15 บรรทัดอัพ! จิ้นเต็มที่เลย ตั้งแต่คุณอยู่ในห้องยูชอนและพวกซีอาห์โผล่มา)

:: “เทมป์...........”ซองซูอุทานออกมาอย่างอึ้งๆ นัยน์ตาคู่สวยมองไปยังผู้บุกรุกทั้งหลายอย่างไม่อย่างเชื่อสายตา  และรู้สึกตัวอีกทีร่างของเด็กสาวก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้า

“ไปกับฉัน”

“แต่..........”

“เอาน่า.....ไปกับพวกเราเหอะ ก่อนที่ไอ้เทมป์มันจะตายเพราะคิดถึงเธอ”เสียงของบุคคลที่ 3 ว่าอย่างล้อเลียน เรียกให้เด็กหนุ่มส่งสายตาอาฆาตไปให้

“เงียบไปเลย จุนซู เก็บปากไว้แตกวันอื่นเหอะ”

“นายมานี่ได้ไงน่ะ”เด็กสาวเพียงคนเดียวในห้องถามขึ้นมาอย่างแปลกใจเมื่อตั้งสติได้

“ไว้ว่ากันวันหลัง.......ตอนนี้ไปกับฉันก่อน”

“แต่........”

“เฮ้ย.........เวรแล้ว  คุณยูชอนมา”เสียงตะโกนของเยซองดังขึ้นเรียกความสนใจของทุกคนให้หันกลับไปยังหน้าต่างทันที ก่อนจะพบว่ารถลีมูซีนคันสวยกำลังแล่นเข้ามา

“ไม่มีเวลาแล้ว”ซึงฮยอนพูดขึ้นด้วยสายตาจริงจัง “ไปกับฉัน”

“แต่.........”

“เชื่อฉันเถอะ”เด็กหนุ่มพูดด้วยเสียงอ่อนโยน และมองเธอด้วยสายตาที่เธอปฏิเสธไม่ได้ เด็กสาวพยักหน้าลงเบาๆ

.

.

.

“เทมป์........”ซองซูกรีดร้องเสียงหลงเมื่อรถมอเตอร์ไซด์ที่นั่งอยู่ขับฉวัดตัดเลนส์อย่างรวดเร็ว ขณะที่ด้านหลังก็มีรถนับ 10 คันตามมาติดๆ

ปัง!

รถจักรยานยนต์แฉลบลงข้างทางอย่างไม่มีทางเลือกเมื่อกระสุนปืนเจาะเข้าที่ตัวรถเต็มๆ นัยต์สีสนิมของเจ้าของรถเบิกกว้างก่อนจะคว้ามือของผู้โดยสารสาวออกวิ่งเข้าตรอกมืดๆด้านข้างไป ก่อนจะจนมุมในที่สุด..............

“บ้าจริง”ซึงฮยอนสบถออกมา เมื่อรู้ถึงสภาพอันเสียเปรียบของตนเอง จุนซูและเยซองก็คงถูกกันให้อยู่ข้างนอก แล้วเขาจะฝ่าวงล้อมพวกนี้ออกไปได้ไง?  คิดแล้วเด็กหนุ่มก็มองไปรอบๆ เขากับซองซูถูกทำให้ติดอยู่ในวงล้อมของคนของยูชอนซึ่งอยู่ด้านหน้า ส่วนด้านหลังก็เป็นกำแพง.........

“เทมป์.........”ซองซูเรียกชื่อคนข้างกายเบาๆ ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อรถเก๋งสีดำคันหรูแล่นเข้ามา ทันทีที่มันนิ่งสนิท ร่างของใครคนหนึ่งก็ก้าวลงมา ชุดสูทสีดำยิ่งทำให้เขาดูเด็ดเดี่ยวจนน่ากลัว หากบนดวงตาสีสนิทกลับมีน้ำตา.............

“พี่ยูชอน.........”

“ทำไม?........ซองซู ทั้งๆที่เราสัญญากันไว้แล้ว”ปาร์ค ยูชอนพูดขึ้นด้วยเสียงที่เรียบเฉย “ยังจำสัญญาได้ไหม”

“ฉันขอโทษค่ะ.........พี่คะ ฉันรู้ว่าฉันผิด แต่ว่า.........ฉันอยากทำตามใจของตัวเองบ้าง”

“......”

“ผิดเหรอคะ.......ที่ฉันอยากอยู่กับคนที่ฉันรัก”

“แล้วพี่ล่ะ?”คำถามเรียบๆจากผู้เป็นคู่หมั้นที่ทำเอาเด็กสาวสะอึก ก่อนจะร้องขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อยูชอนยกปืนขึ้นเล็งที่เด็กหนุ่มข้างตัวเธอ

“ยูชอน ฉันว่านายใจเย็นก่อนดีกว่านะ”จู่ๆเสียงหวานใสของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้น พร้อมกับที่เธอเดินเข้ามาในวงล้อม

“(ชื่อนางเอกยูชอน) / พี่ (ชื่อนางเอกยูชอน)”คิ้วเรียวของมาเฟียหนุ่มขมวดเข้าเป็นปมเมื่อหันไปมองเห็นหญิงสาว “ฮยอกแจ เอายัยนี่ไปเก็บที”

“ไม่ต้อง.....นายเป็นบ้าอะไรน่ะยูชอน” (ชื่อนางเอกยูชอน)ตวาดออกมาอย่างเหลืออด “ซองซูเขาไม่ได้เลือกนาย นายก็ควรต้องยอมรับความจริงสิ”

“ฮยอกแจ เอายัยนี่ไปเก็บ”

“ไม่มีใครต้องไปไหนทั้งนั้นแหละค่ะ”ซองซูพูดขึ้นมาด้วยเสียงเด็ดเดี่ยว “พี่(ชื่อนางเอกยูชอน)คะ........ขอบคุณที่ช่วยฉัน แต่ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ฉันจะสะสางเรื่องทั้งหมดเอง”

“ซองซู?”เทมป์อุทานอย่างแปลกใจ

“พี่ยูชอนคะ........ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักพี่.......ตรงกันข้าม ฉันรักพี่มาก รักมากจริงๆ แต่รักเหมือนกับที่ฉันรักพี่ซายอง รักเหมือนว่าพี่เป็นพี่ของฉัน”พูดจบเด็กสาวก็เดินมาใกล้ โดยไม่ทันให้ซึงฮยอนห้ามทัน และท่ามกลางความตกใจของทุกฝ่าย เมื่อเด็กสาวยกปืนขึ้นมาจากกระเป๋าด้านในเสื้อ

เล็งไปยังคู่หมั้นของตน

“อย่าค่ะ พี่ฮยอกแจ”เด็กสาวส่งเสียงเตือน เมื่อเห็นฮยอกแจขยับตัว “พี่ก็รู้ว่าฉันยิ่งปืนแม่นแค่ไหน.....ใช่ไหมคะ พี่ยูชอน”

“.........”

รอยยิ้มบางๆผุดขึ้นที่มุมปากของซองซู เมื่อเห็นว่ายูชอนไม่ตอบ ก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับคู่หมั้นตรงๆ มือเล็กสอดเข้าไปที่ไกปืน ก่อนจะ........

ปัง ปัง

ปาร์ค ยูชอนยืนอึ้งอยู่ชั่วขณะเมื่อร่างกายของคนตรงหน้าล้มฟุบลง ก่อนจะคว้าเอาไว้ได้ ขณะที่รอบข้างมีเสียงปืนยิงสู้กันดังสนั่น

“คุณยูชอน มือปืนพวกตระกูลจี.......มันจะลอบยิงคุณ แต่สงสัยคุณซองซูเห็นก่อนเลยเอาตัวเองบังกระสุน”ฮยอกแจตะโกนออกมาจากด้านข้าง ขณะที่เจ้าตัวเดินกลับมาหลังจากจัดการมือปืนเสร็จ

“ซองซู.....ทำไม”ยูชอนถามด้วยเสียงแผ่วเบา โดยเฉพาะเมื่อสบตากับร่างที่เต็มไปด้วยเลือดในอ้อมแขน

“พี่ก็รู้ว่าฉันไม่มีวันจะฆ่าพี่...........”

นอกจากพี่จะฆ่าเทมป์

.

.

.

“คิดอะไรอยู่เหรอ”เสียงหวานใสที่ดังขึ้น เรียกให้ปาร์ค ยูชอนหันหน้าไปทางต้นเสียงที่ยังอยู่ในเงามืด คิ้วเรียวขมวดนิดหน่อยก่อนถาม

“ซองซูล่ะ?”

“ปลอดภัยแล้ว ตอนนี้ซายองกำลังดูอยู่”ผู้มาใหม่ตอบ ก่อนบุ้ยไปยังคฤหาสน์ของยูชอน “แล้วนายมานั่งทำอะไรที่ระเบียงคนเดียว”

“ลุงเธอโกรธไหม”ชายหนุ่มถามต่ออย่างไม่ได้ยินคำถาม

“ไม่หรอก.......”

“ยองซู........”ปาร์ค ยูชอนเรียกชื่อหญิงสาวเสียงแผ่ว ก่อนหันไปมองใบหน้าสวยจัดคล้ายเทพธิดาของผู้เป็นเพื่อนสนิท

“ว่าไง?”

“ทำไมฉันไม่รักเธอ แทนที่จะไปรักซองซูนะ”

“อย่าเลย........”พี่สาวแท้ๆของยองซูตอบยิ้มๆ “เดี๋ยวนายกับฉันคงได้ตีกันตายทุกวัน”

“-*-“

“นี่ยูชอน ฉันจะบอกอะไรนายให้อย่างนะ ฉันว่าในความคิดของฉัน นายไม่ได้รักซองซูหรอก”

“รักสิ”ชายหนุ่มพูดแทรกขึ้นมาทันควัน เรียกให้ยองซูตวัดสายตาหงุดหงิดไปให้

“อย่าเพิ่งแทรกสิ ฉันจะบอกว่านายไม่ได้รักซองซูแบบชู้สาวหรอก”

“แล้วถ้างั้นฉันจะรักใคร”

“ก๊อ..........”หญิงสาวลากเสียงยาว ก่อนจะบุ้ยไปในคฤหาสน์

“(ชื่อนางเอกยูชอน)?”

“อือ”

“จะบ้ารึไงฉันไม่ได้ชอบยัยนั่นซะหน่อย”

“เหรอ.......แต่บังเอิ๊ญ บังเอิญ ฉันดันได้ข่าวว่าเธอเป็นน้องสาวของเอฟบีไอคู่ปรับตลอดกาลของนายไม่ใช่เหรอ”ยองซูย้อนพลางทำตาเจ้าเล่ห์

“เหอะ...ฉัน....ฉันกะจะให้ยัยนั่นเป็นตัวประกันต่างหากล่ะ”ชายหนุ่มแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก

“เหรอ.........”หากแต่ผู้เป็นเพื่อนสนิทกลับลากเสียงยาวก่อนเอ่ยอย่างกวนๆ “เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณชายปาร์ค เคยเมตตาตัวประกันถึงขนาดให้ตามติดต้อยๆ แล้วก๊อยังให้ไปไหนมาไหนตามใจด้วยเหรอคะ?”

“ยองซู.........”ยูชอนพูดเสียงลอดไรฟัน หากแต่หญิงสาวกลับพูดต่อไปอย่างไม่นึกกลัว

“เอ.........ปกติดิฉันเห็นแต่จับมัดๆ แล้วทรมานนี่หน่า”

“ยุ่ง”คำปรามาสคำเดียวที่ได้ยินกลับทำให้ยองซูหัวเราะหึๆ หากแต่ยูชอนกลับหน้าแดงจัด เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับไอ้เพื่อนตัวแสบตรงหน้านี่ดี แล้วอีกอย่างหนึ่ง จากการที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้รู้ว่า ถ้าจะมีผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยกลัว คนตรงหน้าก็คือบุคคลคนคนนั้น

“เอาเถอะ.....”ยองซูพูดพลางลุกขึ้น “ไม่ว่านายจะทำไง ทุกๆอย่างก็ขึ้นอยู่กับนายเท่านั้นแหละ”

ปาร์ค ยูชอนได้แต่ยืนนิ่ง ดวงตาสีสนิมฉายแววเศร้าเล็กๆก่อนตอบผู้เป็นเพื่อนสนิท

“ไม่ใช่หรอก........ซองซูตังหากที่เป็นคนเลือก.........แล้วเธอก็เลือกไปแล้วด้วย”

4.ขอบคุณนะค้าบที่สละเวลามาออดิชั่น ตอบคำถามอันยาวโฮกนี้จนจบ โชคดีทุกคนค้าบ!

:: เอ่อ ต้องขอขอบคุณเช่นกัน ที่สละเวลามาอ่านคำตอบอันยาวเหยียดจนจบ - -

-------------------------------------------------------

โฮะๆ มิอยากจะเอ่ยว่านางเอกเทมป์นี่เสน่ห์แรง มีคนมาหลงรักตั้งสามคนแน่ะ ^^ เพราะงั้นใบ้นิดนึงว่าตรงนิสัยจะพิจารณาละเอียดหน่อย อยากได้เป็นคนที่มีเสน่ห์น่ารักๆ อ้ะ