<<<คลังเก็บของต่างๆ>>>

ลำดับตอนที่ #23 : ลำดับตอนที่ 23

●Form Spring●

คำตอบ สีส้ม ตัวบางค่ะ

[ส่วนของผู้ออดิชั่น]

ชื่ออะไรเหรอคะ :: ดาวค่ะ

อายุเท่าไหร่เอ่ย จะได้นับญาติกันถูก :: 18 ^^

ขอลิ้งค์ไอดีด้วยค่ะ :: http://my.dek-d.com/kimsako/

ยินดีที่ได้รู้จัก+ขอบคุณที่มาร่วมออดิชั่นนะคะ :: ค่ะ

[ส่วนของนางเอก]

ชื่อ-นามสกุล :: ปาร์ค  คียัง

อยากให้พระเอกเรียกคุณว่า :: พี่สาวคร๊าบบบ

แล้วคุณจะเรียกเค้าว่า :: แทมิน

รูปร่างลักษณะ :: เด็กสาวรูปร่างสูงแต่ไม่มากนัก แค่ 160 ที่บวกเพิ่มอีก 5 เซ็นเท่านั้น มีผมสีดำที่มักจะสะท้อนแสงไฟเป็นสีน้ำตาลเข้มเสมอ เป็นคนที่ไม่น่ารัก แต่เข้าขั้นสวยเลยทีเดียว

บุคลิคภายนอก :: เด็กสาวท่าทางสดใส ร่าเริง ชอบที่จะนั่งยิ้มและมองหน้าคนพูดเงียบๆ แต่เมื่อได้เย็นชาหรือเหวี่ยงขึ้นมาแล้วก็ไม่เหลือบคราบคนเดิมเลยทีเดียว

จุดเด่น :: รอยยิ้มและแววตา รวมทั้งตาคู่สวยที่กลมโต เฉี่ยวและคม โดยเฉพาะเมื่อมองแบบจิกๆ

ลักษณะนิสัย :: เธอเป็นผู้หญิงใจเย็น ที่ตรงไปตรงมาเป็นที่สุด คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น เป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่ก็ไม่ถึงกับให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่ต้องการ  เวลาอารมณ์ดีเธอจะเป็นคนสบายๆ ยังไงก็ได้  มองดูเป็นคนใจเย็น ทั้งที่ความจริงแล้วเป็นคนใจร้อน เวลาโกรธเธอจะแรงสุดๆ จนอาจใช้คำว่าเลือดเย็นได้ด้วยซ้ำ  ร้ายลึก  แต่ก็ไม่ค่อยมีใครได้เห็นเธอด้านนั้นมากนัก  เมื่อถึงบทน่ารักขึ้นมา เธอก็ทำให้ทุกคนหลงรักเธอได้ง่ายๆ เพราะความเป็นผู้ใหญ่ ใจเย็นของเธอนั่นแหละ เสียอย่างเดียวเมื่อใครทำให้เธอรำคาญแล้ว เธอจะน็อตหลุดเอาบ่อยๆ  

สิ่งที่ชอบ :: แสงแดด สัตว์ทุกชนิด โดยเฉพาะ สุนัขและแมว!

สิ่งที่ไม่ชอบ :: คนที่ชอบมาตื้อ

อาชีพ :: นักเรียนไฮสคูลปี 3

แล้วทำไมถึงเลือกอาชีพนี้ล่ะคะ :: เพราะคิดว่าเหมาะกับบทดี

ประวัติครอบครัว :: มีครอบครัวที่อบอุ่น พ่อและแม่มีฐานะปานกลาง เธอมีน้องสาวตัวแสบ1 คน ซึ่งอายุเท่ากับแทมิน

ประวัติความรัก :: เพราะเป็นคนตรงๆ ทำให้ผู้ชายส่วนใหญ่มันจะอยากเป็นเพื่อนกับเธอมากกว่าอย่างอื่น ซึ่งเธอก็ไม่เดือดร้อน เป็นคนที่ชอบคบกับแฟนแบบเพื่อน เมื่อเขารับไม่ได้ เธอก็จะพูดตรงๆและเมื่อเขาขอเลิกเธอก็ไม่แคร์

มุมมองความรักของตัวละคร :: ความรักเป็นวัฎจักร มีเกิดก็ต้องมีดับเป็นธรรมดา 

ในช่วงหนึ่งวัน ชอบช่วงเวลาไหนมากที่สุด :: เย็นๆ เพราะอากาศและบรรยากาศมักจะดี

อิมเมจ (2+) ::
 
 
 

[ส่วนของพระเอก]

ชื่อ-นามสกุล :: ลีแทมิน

รูปร่างลักษณะ ::  รูปร่างสูงโปร่ง เหมือนจะมีหนังมากกว่าเนื้อ(ผอมมากนั่นเอง) แต่ความจริงแล้วแอบซ่อนรูป  ผิวขาวรับกับรอยยิ้มสดใส และหน้าตาน่ารักนั่น

บุคลิคภายนอก :: เด็กหนุ่มที่มักจะมาพร้อมกับรอยยิ้มเสมอ เป็นคนที่ใครๆมองแล้วก็อดไม่ได้ที่ยิ้มให้กับความน่ารักและสดใสของเขา  กระตือรือร้น และactive อยู่ตลอดเวลา เมื่อเธอคนนั้นทำมาเย็นชาหรือส่งสายตาจิกกัดให้เขาก็จะยิ้มให้เธอเสมอ แต่ถ้าเธอคนนั้นหันมาคุยดีๆด้วยแล้วล่ะก็ จะเอ๋อขึ้นมาทันที

จุดเด่น :: รอยยิ้มอันสว่างไสว

ลักษณะนิสัย :: สดใสและร่าเริงมาก.........จนเกือบล้น มีความกระตือรือร้นที่จะเอาใจคนที่ชอบอยู่ตลอดเวลา อยู่ไม่สุข ชอบที่จะทำโน่นทำนี่ ให้กับคนอื่น แต่ก็แอบเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ได้ก็จะตื้อให้ถึงที่สุด ขี้อ้อน และประจบเก่ง นูนาเห็นเป็นต้องหลงรักทุกราย ยกเว้นแค่เธอคนนั้นคนเดียว

สิ่งที่ชอบ :: ไอศกรีม  พระอาทิตย์ เกมส์ พี่สาว

สิ่งที่ไม่ชอบ :: น้ำตา และ แมว

อาชีพ :: นักเรียนไฮสคูลปี 1

ทำไมถึงเลือกอาชีพนี้ล่ะคะ :: ท่าทางจะน่ารักมาก

ประวัติครอบครัว :: ครอบครัวเป็นเจ้าของธุรกิจชั้นนำ ก็เรียกว่า รวย นั่นแหละ ทำให้เขาดูเหมือนเป็นคนที่ไม่จริงจังกับชีวิตมากนัก ภายในครอบครัวก็อบอุ่นดี มีพี่ชายคนนึง

ประวัติความรัก :: เหมือนจะเล่นๆกับคนอื่นไปทั่ว จีบนานจนคนที่ถูกจีบมักจะรอไม่ไหว เพราะเป็นคนชอบดูไม่เรื่อยๆก่อน

ในช่วงหนึ่งวัน ชอบช่วงเวลาไหนมากที่สุด :: เช้า เพราะแสงแดดอบอุ่นดี

มุมมองความรักของตัวละคร :: เป็นสิ่งสวยงาม ถ้ามี.....ชีวิตคงจะสดใสมาก

อิมเมจ (2+) ::
 
 
 

[ส่วนของการตอบคำถาม]

มีเด็กรุ่นน้องอยู่คนหนึ่งที่คุณคิดว่าหมอนี่น่ารำคาญมาก เพราะเค้ามักจะติดตามคุณไปทุกแห่งและติดคุณเหมือนลูกติดแม่ ยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่เค้าตามคุณสักเหตุการณ์หนึ่ง

:: “บายทุกคน เจอกันพรุ่งนี้”เสียงที่เปรียบเสมือนนาฬิกาบอกเวลาเลิกงานของประธานสภานักเรียนที่ดังขึ้นเรียกให้คียังละสายตาจากเอกสารภายในมือ ก่อนโบกมือให้เขา แล้วลุกขึ้นเก็บของของตัวเองบ้าง เพราะหน้าที่รองประธานนักเรียนทำให้เธอจำเป็นต้องกลับบ้านค่ำทุกวัน

                แต่วันนี้ค่ำกว่าปกติ.......เด็กนั่นคงกลับบ้านแล้วล่ะ

คิดแล้วก็อดยิ้มอย่างสบายใจไม่ได้ นั่นเพราะตั้งแต่เปิดเทอมมา มีรุ่นน้องคนหนึ่งชอบมารอเธอที่หน้าโรงเรียนทั้งเช้าและเย็นทุกวัน นอกจากนั้นยังคอยตามเธอไปทั่ว ทำเย็นชาใส่ก็แล้ว จิกตาใส่ก็แล้ว น็อตหลุดใส่ก็แล้ว ก็ยังตามเธออยู่นั่นแหละ

                ให้ตายสิ

“กลับกันเร็ว แจจิน”เด็กสาวหันไปเร่งผู้เป็นเพื่อนที่มักจะไปส่งเธอที่บ้านทุกวัน คำเรียกที่ทำให้รองประธานนักเรียนฝ่ายชายสะดุ้ง ก่อนหันมาตอบ

“วันนี้ งาน.....งานยังไม่เสร็จ เธอกลับเอง.....นะ”คำตอบตะกุกตะกักชวนสงสัยนั่นเรียกให้เด็กสาวเลิกคิ้วมองอย่างงงๆ “วันเดียวเอง ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอกน่า”  แม้จะสงสัยแต่คียังก็พยักหน้ารับแล้วสะพายกระเป๋าเดินออกสภานักเรียน  พลางครุ่นคิดถึงพฤติกรรมอันน่าสงสัยของเพื่อนไปด้วย

“พี่สาวคร๊าบบบบบ”เสียงใสกังวานที่ดังขึ้นทำเอาคียังสะดุ้ง เธอหันซ้ายหันขวาอย่างไม่แน่ใจนัก ก่อนจะมาสบตากับเด็กหนุ่มร่างสูงที่ยื่นโบกมือให้เธออยู่ที่ประตูโรงเรียน

“แท.....แทมิน”

“วันนี้พี่สาวกลับบ้านคนเดียวใช่มั๊ยครับ  มันอันตรายนะ ให้ผมไปส่งดีกว่า”แทมินพูดพลางเดินเข้ามาใกล้เธอ ขณะที่คียังเริ่มเม้มปากแน่น

                ชัดเลย...... ชัดเลย    ไอ้แจจิน!   ทำกันได้นะ

แล้วเด็กสาวก็เริ่มจำได้ว่า เหมือนว่าตอนนี้แจจินจะจีบเพื่อนไอ้เด็กนี่อยู่......

“ว่าไงครับ.....กลับกันถอะ”แทมินว่าพลางเอื้อมมือมาจะช่วยเธอหยิบกระเป๋า

“ไม่ต้อง”คียังว่าพลางถอยหนี “ฉันกลับเองได้ นี่ก็เย็นแล้ว เธอน่ะ รีบกลับบ้านเถอะ”พูดจบก็เดินหนีทันที แอบเห็นว่าแทมินยืนคอตกอยู่ด้านหลัง แม้ว่าจะรู้สึกผิดนิดหน่อย แต่คียังก็รีบเดิน จนกระทั่งพ้นโรงเรียนมาได้สักระยะ เธอถึงผ่อนฝีเท้าลง ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่

                พ้นแล้วล่ะ........

“พี่สาว..........ให้ผมไปส่งนะครับ”เสียงที่ดังมาจากข้างหลังทำเอาเธอสะดุ้งอีกครั้ง ก่อนหันกลับไปมอง

“นะครับ”แทมินที่กำลังปั่นจักรยานส่งยิ้มให้เธออีกครั้ง คียังถอนหายใจก่อนทำหน้าเซ็งๆแล้วรีบเดินขึ้นอีก

“ว๊ายยย”เด็กสาวร้องเมื่อแทมินขี่จักรยานปาดหน้าเธอ

“ให้ผมไปส่งนะครับ”

“ไม่”พูดจบก็เดินต่ออีก

“พี่สาวอ่าาาาา”

“ไม่ บอกว่า ไม่ ไง”คียังว่าอย่างหงุดหงิดก่อนกรอกตาเมื่อเห็นสีหน้าสุดสลดของแทมิน ให้ตายสิ  เธอไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเด็กนี่ไว้นักหนารึไงนะ

“กลับบ้านได้แล้ว  แทมิน”คียังบอกเสียงอ่อนใจ  “เดี๋ยวที่บ้านก็เป็นห่วงหรอก”

“ผมบอกเขาแล้วว่าจะมาส่งแฟน”

                อะ....อะ....ไอ้เด็กนี่

คียังพูดอะไรไม่ออกนอกจากจะพยายามเก็บสีหน้าของตัวเองให้นิ่งที่สุด ก่อนจะเดินต่ออย่างไม่สนใจแทมินที่พยายามจนตามเธอไปถึงบ้าน  นอกจากนั้นวันอื่นก็ยังมารับเธอที่บ้านแทนแจจินอีก    เธอก็เลยต้องเดินมาโรงเรียนทุกวันโดยมีเด็กคนนี้ตามตลอด

            ให้ตายสิ - -

นอกจากจะชอบติดตามคุณไปทุกหนทุกแห่งแล้ว หมอนี่ยังกลัวแมวอีก ปฏิกริยาของหมอนี่เวลาเจอแมวเป็นอย่างไร (อธิบายเป็นเหตุการณ์นะคะ)

:: สาบานได้ว่าเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแทมินกลัวแมว  ก็ว่าแปลกๆอยู่ เวลาที่เธอเล่นแมวทีไรเด็กนั่นถึงได้หายจ้อยทุกที

“พี่สาวคร๊าบบบบ  กลับกันเถอะ” อีกแล้ว อีกแล้วที่เด็กนี่รอเธออยู่ที่หน้าโรงเรียน คียังถอนหายใจเซ็งๆก่อนจะเดินช้าๆไปหาแทมิน

“วันนี้ขอกลับด้วยละกัน”

“O_o”เธออดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าของแทมิน ก่อนจะอธิบาย

“วันนี้ต้องพาเจ้านี่กลับด้วยน่ะ”พูดจบก็ยกตะกร้าในมือขึ้นโชว์ ภายในตะกร้ามีลูกแมวสีขาวที่แจจินยกให้เธอเป็นการไถ่โทษ แม้ว่าก่อนหน้านั่นเธอจะอาละวาดไปแล้วหลายรอบก็ตาม

“0[]0“

“แทมิน?”

“T_T”

“แทมิน?”ด้วยความสงสัยเธอเลยขยับเข้าไปใกล้เด็กนั่นมากขึ้น  แต่จู่ๆเจ้าลูกแมวก็ดิ้นจนหลุดใส่แทมิน  “แทมิน...จับมันให้..........”

“อ๊ากกกกกกก”เสียงของเด็กหนุ่มร้องโหยหวน ก่อนจะสะบัดลูกแมวทิ้งอย่างรวดเร็ว แล้วผงะออก ก่อนจะวิ่งไปที่อื่นทันที  ทิ้งไว้แค่สายตาที่เธอมองตามอย่างงงๆ

                อย่าบอกนะ........ว่าแพ้แมว?

คุณชอบผู้หญิงคนนี้มาก คุณจึงตามตื๊อเธอตลอด แม้ว่าเธอจะมีทีท่าว่าไม่สนใจคุณเลยก็ตาม คุณรู้สึกอย่างไรกับท่าทางของเธอที่เฉยเมยต่อคุณ และคุณจะชอบเธอต่อมั้ย(ตอบในมุมมองของตัวละครชาย)

:: ผมไม่เคยเข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงได้ชอบเธอ…..แต่ถ้าถามว่าท้อมั๊ยที่ต้องตื้อตลอดแบบนี้ บอกได้เลยว่าแรกๆก็ท้อเหมือนกัน แต่เพราะว่าความใจดีของเธอนั่นแหละ ที่ทำให้ผมหลงรักเธอมากขึ้นทุกวัน ผมยังจำได้ดีถึงครั้งแรกที่ผมคิดจะตัดใจจากเธอ มันเป็นตอนที่ผมขอไปส่งเธอที่บ้าน แล้วเธอก็ตกลงทั้งๆที่ปฎิเสธมาตลอด แต่จู่ๆเธอก็ยกตะกร้าที่มีลูกแมวสีขาวอยู่  แล้วจู่ๆมันก็หลุดมาหาผม   ผลก็คือ ผมสะบัดพร้อมกับร้องลั่นเลย และเดินหนีออกมา พร้อมกับมานั่งคิดจะตัดใจ แต่จู่ๆก็มีหลอดยาส่งมาให้จากด้านหลัง

‘อ่ะ…แพ้แมวไม่ใช่เหรอ’ พี่คียังที่ยืนทำสีหน้าเป็นกังวลนั้น ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะจ้องเธออย่างอึ้งๆ

            พีคียังเป็นห่วงผม?

‘ รับไปสิ’ เธอบอกเสียงเริ่มหงุดหงิด พร้อมยัดมันลงบนมือของผม ‘ รีบทาเร็วสิ’

‘ผมไม่ได้แพ้แมว’

‘อ้าว….’ พี่สาวของผมทำหน้าเหวอ ก่อนจะมองสำรวจผม ‘ถ้างั้น ทำไม…’

‘ผมกลัวแมวตังหาก’

‘- -’ มันมาอีกแล้วสีหน้าแบบนี้  พี่สาวนิ่งไปสักพัก ก่อนหันหลังแล้วทำท่าจะเดินไปที่อื่นอย่างรวดเร็ว

‘เป็นห่วงผมเหรอ’ คำถามของผมหยุดเธอได้ชะงัก

‘ ….’ เธอไม่ตอบแต่เดินหนีต่ออย่างรวดเร็ว แต่ผมมันคนตาดีซะด้วยสิ เลยเห็นว่าแก้มของพี่สาวน่ะแดงจัดเลยทีเดียว

            ก็น่ารักซะอย่างนี้…..จะให้ตัดใจได้ไงล่ะ

บางครั้งคุณก็รำคาญจนอยากจะไล่แทมินไปไกลๆ แต่บางทีคุณก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เวลาแทมินมาทำหวานๆใส่ คุณคิดว่า คุณรักเค้าหรือเปล่า(ใช้มุมมองนางเอกตอบ)

:: รักงั้นเหรอ?....... มันเป็นสิ่งที่เธอเองก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน ทั้งๆที่ตอนแรกก็คิดว่าเด็กนั่นไม่น่าจะจริงจังอะไร แต่ไปๆมาๆ แทมินก็ทำเอาเธออึ้ง ว่ามีคนที่เอาใจใส่เธอมากขนาดนี้เลยเหรอ....... ปกติเธอจะแอนตี้พวกชอบตื้อมาก แต่กับเขา...... มันคงเบื่อที่จะแอนตี้แล้วล่ะ - - ยังไงแทมินก็ไม่เลิกยุ่งกับเธออยู่ดี ที่ไม่แคร์...ก็เริ่มที่จะสนใจ  ที่เคยเบื่อเหลือเกินก็เริ่มที่จะชอบ  ที่รำคาญ...ก็เลยกลายเป็นต้องแอบมองหาอยู่ตลอด 

คิดว่าความรักของคุณกับคู่คุณเหมือนกับฤดูใบไม้ผลิตรงไหน

:: เป็นความรักที่สดใส เต็มไปด้วยความอบอุ่น และการเริ่มต้นที่ดี

[คำถามทั่วไป]

คิดยังไงกับพล็อตของพระเอกที่คุณเลือกคะ

:: น่ารัก อยากเจอแบบนี้บ้างอ่ะ -.,-

ทำไมถึงเลือกออเป็นนางเอก spring ล่ะคะ

:: ชอบพล็อตแบบนี้จ้า

ถ้าออติดแล้ว ต้องมาตามอ่าน ตามเม้นท์ทุกตอนนะ

:: แน่นอน

มีอะไรอยากจะบอกบลูกับเบลมั้ยคะ

:: พิจารณาด้วยนะคะ

ขอให้โชคดีนะคะ

:: จ้า

Bl ing