<<<คลังเก็บของต่างๆ>>>

ลำดับตอนที่ #15 : ใบสมัครนางเอกฮยอกแจ

ใบสมัครนางเอกฮยอกแจ
                                 
ส่วนที่ 1 .. ข้อมูลผู้สมัคร

ชื่อ ..ดาวค่ะ

อายุ ..14

ยินดีที่รู้จักค่ะ ^__^ ..ค่ะ

ส่วนที่ 2 .. ข้อมูลตัวละคร

ชื่อจริง..ชอง ยองซู

ฉายาหรือชื่อเล่น ..ยองซู

อายุ ..15

ลักษณะ+บุคลิค ..เด็กสาวร่างสูงโปร่ง เธอมีเส้นผมสีดำแกมน้ำตาลยาวถึงเอว ใบหน้ารูปไข่จัดได้ว่าสวยจัด แค่เธอเดินไปที่ไหนก็จะมีคนมองตามเสมอ เธอมักจะมีรอยยิ้มบางๆติดอยู่ที่ริมฝีปาก ดูๆเป็นคนอ่อนโยน หวานอมเปรี้ยวหน่อยๆ จุดเด่นคือ ดวงตาสีน้ำตาลหวาน ที่จะแสดงได้ทุกอารมณ์ของเธอ

นิสัย..คุณหนูลูกสาวคนสุดท้ายแห่งตระกูลชอง อารมณ์ดีอยู่เสมอ เรียบร้อยได้ในเวลาที่สมควรเรียบร้อย อ่อนหวานก็เช่นกัน เป็นคนอ่อนโยน แต่เห็นแบบนี้ก็เถอะ เป็นคนที่มีคำพูดเฉียบคม อาจเพราะว่าเธอเป็นคนตรงไปตรงมาด้วย ช่างสังเกตและสงสัย ใจดีและมีอารมณ์ขันแบบเงียบๆ แก้ปัญญาเฉพาะหน้าได้เก่งมาก(แม้ว่ามันจะเป็นการแก้ปัญหาแบบโลกแตกก็ตาม แต่มันก็ได้ผลดีเสมอ)   เอาแต่ใจตัวเองเล็กน้อยถึง ปานกลาง บางครั้งดูเอ๋อๆหน่อย เป็นน้องเล็กที่มีความเป็นผู้ใหญ่ในตัว กล่าวคือ เธอเป็นคนมีเหตุผล แต่ก็ยังคงความเอาแต่ใจ ตัวเองไว้ ผู้ใหญ่จะเอ็นดูเธอเสมอเพราะเป็นคนรู้จักกาลเทศะ และเอาใจเก่ง ชอบประจบนิดๆ ใจอ่อน  แต่เห็นแบบนี้ก็เถอะ ลองเธอได้ โกรธใครขึ้นมาละก็ คำว่าน่าเป็นห่วง จะถูกส่งไปยังคนที่ถูกเธอโกรธทันที ดื้อเงียบ


ชอบ+ไม่ชอบ ..หนังสือ  สัตว์ต่างๆ + การถูกบังคับ

เกลียด+กลัว ..ความอ่อนแอ

ประวัติการเรียน ..เธอคือหนึ่งในแนวหน้าของบรรดาเด็กอัจฉริยะที่มีผลการเรียนดีเลิศ ทั้งๆที่เจ้าตัวก็ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไรมากมายนัก เพียงแค่ต้องขยันท่องขยันเรียนตามคำสั่งของยุนโฮเท่านั้นเอง
ประวัติครอบครัว ..คุณหนูคนเล็กแห่งตระกูลชอง มีพี่ชายคนโตที่สุดแสนจะเข้มงวด แต่เธอก็ยอมเชื่อฟังโดยดี และพี่สาวอีกคนที่นิสัยคนละแบบ แต่ก็สนิทกัน

ประวัติความรัก .. เป็นคนแปลกในเรื่องนี้ เพราะบอกไม่ได้ว่าเคยมีหรือไม่มี (?)  อาจเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนตกหลุมรักคนง่าย แต่ไม่เคยจริงจังกับมัน ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างเฉยๆไปจนถึงด้านชากับความรัก เมื่อลองคบกับใครสุดท้ายก็ลงเอยด้วยมิตรภาพดีๆตลอดมา อาจเป็นเพราะเธอตั้งใจจะคบแฟนในแบบของเพื่อนก็ได้ 

ความสามารถพิเศษ..ไวโอลิน ภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น

อื่นๆเกี่ยวกับตัวคุณ ..เป็นประธานนักเรียน

อิมเมจคุณ+ชื่ออิมเมจนั้น ..โก อารา

อิมเมจคู่ของคุณ ..

ส่วนที่ 3 .. คำถามทั่วไป

ความรักสำหรับคุณคืออะไร ..ความรัก คือ .......สิ่งที่ไม่สามรถอธิบายได้ด้วยคำพูด แต่อธิบายได้ด้วยการกระทำค่ะ เชื่อว่าถ้าถามว่าความรักคืออะไร มันก็คงจะมีคำตอบล้านแปด เพราะว่าความรัก...ไม่ได้มีจำกัดเฉพาะกับคนรู้ใจ แต่ความรักมีอยู่ทุกที่........ครอบครัว เพื่อน คนรอบข้าง ของรักของหวง และอีกมากมาย มันอาจจะเหมือนภาพลวงตา แต่เป็นภาพลวงตาที่เราสัมผัสได้  ใช่แล้วค่ะ........และมันพร้อมที่จะหายไปได้ทุกเวลา ถ้าเราไม่รักษามันไว้ดีๆ   
ชอบพล็อตไหนมากที่สุดค่ะ และคิดว่าพล็อตของคู่คุณเป็นยังไง..ชอบพล็อตของยุนโฮค่ะ ส่วนพล็อตคู่นี้น่ารักดี ดูรั่วๆหน่อย

ถ้าติดแล้วรายงานตัวใน4วันนะคะ ..ถ้าติดล่ะก็ รายงานตัวก่อนแน่นอนค่ะ

สัญญานะว่าถ้าติดจะตามจิก เม้น ทวงเรื่องนี้ =^= ..แน่นอน

มีอะไรจะพูดกับคิอึนไหมเอ่ย?? ..ช่วยพิจารณาด้วยนะคะ

ส่วนที่ 4 .. คำถามชิงบท

คุณคือลูกสาวคนเล็กของตระกูลชอง คุณถูกพี่ชายจอมบงการอย่างยุนโฮบังคับให้หมั้นกับคยูฮยอน ลูกชายมาเฟียจอมโฉด แต่คุณไม่ต้องการหมั้นกับเขาคุณจึงหนีออกจากบ้าน คุณจะหนีออกมาจากบ้านยังไง ..เนื่องจากว่ายุนโฮพอจะเดาๆได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ จึงจ้างบอดิการ์ดมาคอยดูแล และควบคุม  ดังนั้นเธอจึงลากพี่สาวสุดแสบผู้มีชะตากรรมเดียวกันมาร่วมด้วยช่วยกัน  โดยให้พี่สาวเธอช่วยล่อเหล่าๆบอดิการ์ดเอาไว้ แล้วจึงออกทางประตูคนใช้(เอาเงินจ้างปิดปากคนใช้เอาไว้)

ในที่สุดคุณก็หนีออกมาได้สำเร็จ แต่ทว่าคุณดันถูกโจรขโของไปจนหมดตัว TT คุณเดินหลงทางโซซัดโซเซมายังบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งในบ้านหลังนั้นส่งกลิ่นหอมหวานเล่นเอาจมูกคุณเคลิ้มไปทีเดียว คุณหิวมากจึงปีนเข้าบ้านนั้นไป แต่ถูกหาว่าเป็นขโมย คุณตกใจมากจึงโกหกว่าเป็นน้องสาวของเขา แถมคุณยังต้องเล่นเป็นคนบ้าอีก .. จะทำไงดีเนี่ย.........    คำถามภายในหัวของยองซู หลังจากที่ด่าตัวเองเป็นพันครั้ง ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอนักหนานะ หนีออกจากบ้าน แถมโดนขโมยของอีก  คิดพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนค่อยๆเดินโซซัดโซเซจนมาหยุดที่ต้นไม้ใหญ่ในทางเข้าหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เด็กสาวค่อยๆทรุดนั่งลง มือเรียวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู หลังจากที่เพียรโทรหาผู้เป็นพี่สาวอยู่หลายรอบ แต่ไม่มีคนรับสาย ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเจ้าตัวกำลังยุ่งอยู่หรือเป็นเพราะว่ากำลังโดนพี่ชายสอบสวนก็ไม่แน่ใจ........

            โคร๊ก คร๊าก~~

เสียงของกระเพาะที่อุทานเพราะความหิวเรียกให้ยองซูต้องเม้มปากแน่น เธอไม่รู้ว่าจะทำไงดีแล้ว ฉับพลันที่คิด กลิ่นหอมอ่อนๆก็ลอยออกมาราวกับรับรู้ว่ามีคนหิวอยู่ เด็กสาวค่อยๆยืนขึ้น ก่อนจะเดินตามมันไป แล้วมาหยุดที่บ้านหลังหนึ่ง แสงไฟในบ้านยังคงสว่างอยู่ อันหมายความว่าคนในบ้านยังไม่นอน กลิ่นหอมๆนั้นยังคงลอยออกมาอย่างสม่ำเสมอ หลังจากที่มองอย่างชั่งใจและทนต่อความยั่วยวนไม่ไหว เด็กสาวจึงปีนเข้าไปในบ้าน

            เอาก็เอา......เสี่ยงดีกว่าอดตาย

.

.

.

ทันทีที่เข้ามาในบ้านได้อย่างทุกลักทุเล ยองซูก็เริ่มมองหาห้องครัวก่อนเลยทันที แสงไฟจากห้องนั่งเล่นที่เจ้าของบ้านเปิดอยู่ ทำให้เด็กสาวไม่เฉียดกรายเข้าไปใกล้ เธอค่อยๆเดินเลาะไปตามทางที่มืดๆ ก่อนจะยิ้มอย่างดีใจเมื่อเจอกับห้องครัว ยองซูเดินเข้าไปอย่างไม่รอช้า ก่อนจะควานหาสวิตไฟ

            กึก

มือเรียวชะงัก เมื่อเท้าไปเตะใส่อะไรบางอย่างบนพื้น

            กุญแจ?

ยองซูค่อยๆก้มลงไปเก็บมันขึ้นมาใส่กระเป๋าอย่างไม่รู้ว่าจะเอาไปทำไม  ก่อนจะควานหาสวิตไฟต่อ

            พรึบ

เด็กสาวชะงักกึก เมื่อ ไฟสว่างขึ้น แสงสว่างที่เผยให้เห็นห้องครัวขนาดใหญ่และวิลิสมาหราสุดๆ รวมถึง........ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังจ้องเธออยู่!

“ขโมย”เขาตะโกนอย่างรวดเร็วพลางถอยกรูดไปอยู่หลังโต๊ะทำอาหาร โดยมียองซูมองอย่างอยากร้องไห้

            ก็เธอจะไปรู้ไงเล่า ว่าไอ้เจ้าของบ้านจะไม่อยู่ในห้องที่เปิดไฟ แต่ดันมาอยู่ในห้องนี้ แถมไม่เปิดไฟอีก

 “ขโมย”เจ้าของบ้านตะโกนอีกครั้ง เรียกให้เด็กสาวหันลอกแลก ก่อนจะนึกได้ว่าคนๆนี้หมายถึงตัวเธอเอง

“ฉันไม่ใช่ขโมยนะ”ยองซูว่าอย่างหงุดหงิด

“แล้วเธอเป็นใคร มาที่นี่ได้ไง”เจ้าของบ้านถาม ก่อนค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ เรียกให้เด็กสาวกัดริมฝีปากอย่างใช้ความคิด ก่อนที่จะหลุดปากออกไป

“ฉันเป็นน้องสาวพี่น่ะสิ”

            ตายแน่ๆ~~

ความคิดภายในหัวของเด็กสาวหลังจากหลุดออกไป ฮือ ไม่น่าหลุดอะไรงี่เง่าอย่างนั้นเลย สมองบ้า ทำไมไม่คิดอะไรดีๆกว่านี้นะ

“เธอเป็น.............น้องสาวฉันเหรอ”เสียงของเจ้าของบ้านที่ดังขึ้นทำเอายองซูสะดุ้ง ก่อนจะเหลือบมองคนตรงหน้าอย่างงงๆ

            มันเป็นคำถามที่น่าถามม๊ากกกกก

“แล้วทำไมแม่ไม่เคยพูดถึงเธอเลยล่ะ ฉันว่าฉันมีน้องชายแค่คนเดียวคือ แทมินนะ”ผู้เจ้าของบ้านว่า และด้วยคำพูดเพียงแค่นั้น ก็ทำให้เด็กสาวตัดสินใจบางอย่าง

“พ่อกับแม่พาฉันไปที่โรงพยาบาลตั้งแต่เด็กน่ะสิ”ยองซูว่าพลางเริ่มบีบน้ำตา โดยมีชายหนุ่มมองอย่างตกใจ ฉับพลันเด็กสาวก็เหลือบไปเห็นชื่อที่ติดอยู่บนเสื้อคลุมของเจ้าของบ้าน

            ลี ฮยอกแจ?

“ฮึก....พี่ฮยอกแจไม่เชื่อฉันเหรอคะ”คำบลัฟได้ผล เมื่อคนตรงหน้ามองเธออย่างแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีก

“เธอรู้ชื่อฉันได้ไง”

 “ฉันเป็นน้องแท้ๆของพี่นะ ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ฉันชื่อยองซู เป็นน้องแท้ๆของพี่ น้องแท้ๆที่พ่อกับแม่พาไปทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลบ้าตั้งแต่เด็ก เพียงแค่ฉันตกบันไดแล้วผิดปกติเล็กๆเท่านั้น “ยองซูพูดพลางสะอื้น เด็กสาวนึกถึงคำสอนของผู้เป็นพี่สาวที่เคยสอนการเล่นละครไว้...........เผื่อไว้ใช้งานฉุกเฉิน

“แต่.....................”

“ทั้งๆที่พี่ได้พบแต่ความสุข ไม่เคยรับรู้ว่าฉันมีตัวตน แล้วนี้เหรอคะ คำพูดของการพบกันครั้งแรกของเรา พี่บอกว่าฉันเป็นขโมยงั้นเหรอ”ประโยคสุดท้ายกรีดร้องเล็กๆเพื่อความสมจริง ฮยอกแจเหลือบมองคนที่อ้างว่าเป็นน้องสาวของเขาอย่างงงๆ ก่อนถามต่อ

“แล้วเธอเข้าบ้านมาได้ไง”คำถามที่ทำเอาคนกำลังร้องไห้หยุดชะงักกึก หันรีหันขวาง ก่อนที่จะคว้าของออกมาจากกระเป๋า  มันเป็นกุญแจพวงหนึ่ง ที่มีกระดาษเขียนแปะไว้ว่า ‘กุญแจบ้าน’

“นั่นมัน”

“กุญแจที่แม่ให้ฉันไว้ค่ะ บอกให้มาหาพี่”ยองซูโมเมว่า ขณะที่ในใจสวดมนต์ขอบคุณพระเจ้า

“เหรอ..........แต่เหมือนกุญแจที่ฉันทำหายเลยแฮะ”ฮยอกแจบอกพลางจ้องกุญแจในมือเด็กสาว

คำบอกที่ทำเอายองซูต้องแสร้งร้องห่มร้องไห้แล้วลงไปคร่ำครวญถึงพี่ชายน้องสาวที่ดีกับพื้นแล้วจึงพูดต่อ

 “พี่ไม่เชื่อฉันเหรอ นี่พี่ดูถูกฉันขนาดนี้เลยเหรอ ได้ ฉันจะกลับไปอยู่ที่โรงพยาบาล จะไม่มาให้พี่พบอีกเลย ฝากบอกแม่ด้วยนะคะ”พูดจบเด็กสาวก็ร้องไห้  แล้วจึงแกล้งเดินเนียนๆจะออกไป ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อมือของคนตรงหน้าคว้าแขนเธอเอาไว้

“ขอโทษนะ”ชายหนุ่มพูดอย่างอ่อนโยน “ฉันเข้าใจแล้ว เธอคือน้องสาวที่หายไปของฉันจริงๆสินะ พี่ชายคนนี้ขอโทษนะครับ แล้วเราน่ะ ชื่อยองซูใช่ไหม เพิ่งออกจากโรงพยาบาลบ้าสินะ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะช่วยดูแลเราเอง”น้ำใสๆไหลอาบแก้มของเด็กสาวเมื่อที่มองผู้พูด ขณะที่ในใจกำลังร่ำไห้อย่างหนัก

            นี่เป็นครั้งแรกที่คุณหนูคนเล็กแห่งตระกูลชองรู้สึกอับอายขายหน้าจนอยากฆ่าตัวตาย

รวมทั้งสาบานกับตัวเองอย่างหนักว่าจะไม่มีทางให้พี่ชายและพี่สาวแท้ๆรับรู้เด็ดขาด   

แม่จ้าว!! เขาเชื่อคุณ แถมยังไม่สงสัยอะไรเลยสักนิด แต่เมื่อแทมินน้องชายของฮยอกแจกลับมา คุณโดนสงสัยอีกคุณจะพูดยังไงให้เขาเชื่อคุณ ..

“พี่ชายยยยยยยยยย”เสียงใสๆที่ดังขึ้นทำเอาแทมินชะงัก ก่อนจะมองไปรอบๆอย่างไม่แน่ใจ แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมากอดเขา

“เธอ?”

“พี่ชายแทมินกลับมาแล้วเหรอคะ.................ฉันชื่อยองซูค่ะ เป็นน้องสาวของพี่เอง”ยองซูว่าพลางปั้นหน้ายิ้มแย้ม ทั้งๆที่ในใจกำลังร้องไห้

            ฮือ...........อะไรอีกล่ะเนี่ย

“น้องสาว”แทมินตะโกนลั่นบ้าน จนผู้เป็นพี่ชายต้องวิ่งออกมาดู “พี่........นี่มันเรื่องอะไรกัน ยัยนี่เป็นใคร เข้ามาได้ไง”

“พูดอะไรอย่างนั้นแทมิน ยองซูเป็นน้องสาวของเรานะ”

“0_o”

“พี่ไม่เชื่อฉันเหรอคะ”เด็กสาวเพียงคนเดียวเริ่มร้องไห้อีกครั้ง “ทั้งๆที่ฉันอยากพบพี่มาตลอด แล้วทำไม ทำไม พี่ถึงคิดกับฉันแบบนี้”ลักษณะท่าทางที่ทำเอาฮยอกแจต้องรีบเข้าไปปลอบ ก่อนหันมาดุแทมิน

“แทมิน ขอโทษยองซูซะ เดี๋ยวพี่จะอธิบายทุกอย่างเอง”

“พี่เป็นบ้าไปแล้ว”เด็กหนุ่มเถียงอย่างไม่ลดละ คำเถียงที่ทำเอายองซูต้องลงไปนั่งร้องไห้กับพื้นอีกครั้ง

“พี่คะ ฉันอุตส่าห์ออกมาจากโรงพยาบาลเพื่อที่จะมาพบพี่นะ แต่สิ่งที่พี่ทำกับเป็นการขับไสไล่ส่งฉันงั้นเหรอ พี่ไม่คิดถึงฉันบ้างรึไง “

“ฉันไม่ยักกะจำได้ว่ามีน้องสาว”

“โฮ~~ TT_TT”

“-_-;;; ฉันพูดจริงๆนะ เธอจำบ้านผิดรึเปล่า”

“ใจร้าย TT_TT”

“ก็...ก็....ก็ได้ -_-;; เอาล่ะ ไหนลองแสดงหลักฐานสิ ว่าเธอคือน้องสาวฉัน”แทมินว่า เรียกให้ยองซูสะดุ้งเล็กๆ ก่อนจะหันไปหาตัวช่วยอย่างฮยอกแจ

“พี่ฮยอกแจ~~ พี่แทมินหาว่าฉันโกหกอ่ะ T_T”

คำบอกพร้อมเสียงสะอื้นที่ทำเอาชายหนุ่มหันไปมองผู้เป็นน้องชาย ก่อนเอ่ยสนับสนุน

“ยองซูเป็นน้องสาวของเราจริงๆ เชื่อพี่นะ “

“แต่......”

“หรือเราไม่ชื่อพี่”คำพูดที่ทำเอาแทมินต้องหัมามอง แต่เมื่อเห็นความจริงจังในแววตาของฮยอกแจเขาก็พยักหน้า

“ครับบบ ผมจะเชื่อพี่ก็ได้”

ในที่สุด 2 พี่น้องสุดซื่อ(บื้อ)ก็เชื่อคุณ คุณได้เข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้นไปโดยปริยาย ฮยอกแจดูแลคุณเป็นเหมือนน้องแท้ๆต่างกับยุนโฮลิบลับ จนคุณเผลอใจรักเขาให้แล้ว!! แต่ฮยอกแจกลับชอบนางเอกคิบอม เพื่อนสนิทของคุณอยู่ what do you do ?? ..

ตอนแรกก็คงแปลกใจประมาณว่าคนอย่างฮยอกแจเนี่ยนะจะมีคนที่แอบชอบ? -_-;;;  แล้วก็คงจะแอบเชียร์ให้ฮยอกแจคู่กับมยอนฮวา ทั้งๆที่เจ็บในใจลึกๆ  แต่ทว่ายัยนั่นกลับแอบชอบคิบอมซะนี่ เธอจึงต้องเปลี่ยนแผน โดยการทำให้ฮยอกแจเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของมยอนฮวา โชคดีที่ฮยอกแจเข้าใจและตัดสินใจจะตัดใจ แต่ถึงยังไงเขาก็ยังมองเธอเป็นแค่น้องสาวอยู่ดี ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามขนาดไหน จนได้นางเอกแทมินมาเตือนว่า บางทีถ้าเธอทำอะไรที่มันมากเกินไป ผลที่ออกมามันก็ไม่ดีนักหรอก ให้ทำแบบพอดีๆดีกว่า เธอจึงกลับมาทำตัวเป็นน้องสาวแบบเดิม