คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตกลงแล้วอะไรที่แบมแบมชอบจริงๆ
“ิมยูยอม!!!!!”
เสียเรียาแบมแบมทำให้ิมยูยอมที่นอนเยหน้ามอเพานห้อถึับผะหัวึ้นมามอนที่อยู่เียิับัวเอ
“มีไร”
“อยาินไอิม” ยูยอมมอแบมแบมที่นั่อยู่บนเียอย่าั่ใ
“ไอิม?”
“อืม เอาให้หน่อยิ”
ยูยอมถอนหายใ ใ่ แล้วเา็แพ้อีเหมือนเิม
หลัาหันไปสบาลมๆอแบมแบม ยูยอม็พาัวเอออไปยัห้อรัว้านนอ
เพื่อ้นหาไอิมในู้เย็น
และใ่
ไม่มีไอิมรสสอเบอร์รี่
ิมยูยอมถอนหายใอีรั้ ่อนะเินลับเ้าไปในห้อและ้นหาระเป๋าั์อัวเอ
“ไปื้อไอิมหรอ ยูยอม”
“อืม รสสอเบอร์รี่ไม่มีอ่ะแบมแบม”
“อ่อ”
ยูยอมมอหาระเป๋าั์บนเียนอนสัพั ่อนะพบว่ามันอยู่้าหมอน
เาหยิบึ้นมา่อนหันไปหาแบมแบมที่นั่อยู่บนเียิัน
“เี๋ยวลไปื้อให้นะ เอาอย่าอื่นไหม”
“ไม่เอา เอาแ่ไอิม”
ยูยอมเห็นเพื่อนสนิทัวเอนั่ส่ายเป็นารยืนยันว่า้อารแ่ไอิมเพียอย่าเียว
็พยัหน้ารับและพาัวเอออมา้านนอเพื่อเรียมออไปื้อไอิมให้แบมแบม
“ึแล้วนายะไปไหนน่ะ ยูยอม”
ยัไม่ทันไ้เปิประูห้อ
เสียอพี่แบอม็ัึ้นทัา้านหลัอเา
“ไปื้อไอิมให้แบมแบม พี่เอาไรไหม”
“ื้อไอิมให้แบมแบม ื้อทำไมในู้เย็น็มี”
“แ่ไม่มีรสสอเบอร์รี่”
“็ไม่เป็นไรนี่ แบมแบมอบไอิมวานิลา ในู้มีวานิลาอยู่ไม่ใ่หรอ”
ยูยอมเยหน้าไปมอพี่แบอมอย่าสสัย แบมแบมอบไอิมวานิลาหรอ ไม่สิ
็เวลาแบมแบมอยู่ับยูยอม แบมแบมินไอิมรสสอเบอร์รี่ที่ยูยอมื้อลอ
แล้วบอว่าอร่อยนี่น่า
“แบมแบมอบสอเบอร์รี่ไม่ใ่หรอพี่”
“ป่าวนะ แบมแบมอบวานิลา ลอถามินยอ็ไ้
ไอิมวานิลาในู้แบมแบมื้อมาอนไปื้อนมับินยอ”
ิมยูยอมนิ่ไปรู่หนึ่่อนะพยัหน้ารับที่พี่แบอมพู เาถอรอเท้าและวาไว้ที่เิม่อนะเินไปทีู่้เย็น หยิบไอิมวานิลาในู้เินลับเ้าห้อไป แบมแบมมอเาอย่าแปลใ แน่ละ ็เาลับเ้าห้อมาเร็วเินไปนี่ ยูยอมยื่นไอิมวานิลาให้แบมแบม ่อนะทิ้ัวลนอนบนเีย
“ไม่ใ่สอเบอร์รี่นี่”
“พี่แบอมบอแบมแบมอบวานิลา”
แบมแบมไม่อบอะไร แ่เียบไป ยูยอมไ้ยินเสียีถุไอิม
เาเลยถอนหายใอีรอบ ่อนะพลิัวนอนหันหลัให้แบมแบม
ิมยูยอมไม่เ้าใ
แบมแบมเยบอว่าอบไอิมสอเบอร์รี่ แ่วันนี้พี่แบอมมาบอว่า แบมแบมอบไอิมวานิลาและเป็นนื้อมันมาเอ
เหมือนับเมื่อวานนี้ที่ยูยอมเพิ่รู้าพี่มาร์ว่า วามริแล้วแบมแบมไม่ไ้อบ็อโแลมิลล์เ แ่แบมแบมอบินนมปั่น ทั้ๆที่่อนหน้านี้แบมแบมิน็อโแลมิลล์เับเามาลอ และบอว่าอบมัน
และเหมือนับวัน่อน่อนที่ยูยอมเพิ่รู้าพี่แ็สันว่า แบมแบมอบิมบับมาว่าาัมยอน และวัน่อน่อน่อนที่พี่ินยอบอว่า แบมแบมอบใส่เสื้อสีสๆมาว่าสีาวำ และวัน่อน่อน่อนอวัน่อนที่พี่ยอแบอว่าแบมแบมอบหมาฝรั่มาว่าเยลลี่
ั้แ่เมื่อไรไม่รู้ที่เาับแบมแบมสนิทัน อยู่้วยัน
ัวิันลอ และมัน็ั้แ่เมื่อไรไม่รู้เหมือนันที่ิมยูยอมนนี้ิว่า แบมแบมอบินไอิมสอร์เบอร์รี่
อบ็อโแลมิลล์เเหมือนัน อบาัมยอนมาว่าิมบับ อบใส่เสื้อผ้าสีาวำ
และอบเยลลี่แบร์เหมือนันับเา
หลายเือนที่ผ่านมานี้เหมือนับเาเพิ่ไ้รู้ัแบมแบม ทั้ๆที่เารู้ัแบมแบมมานานมาแล้ว และิว่ารู้ัแบมแบมีที่สุ ยูยอมเหมือนถูบอทาอ้อมว่าริๆแล้วเาไม่ไ้สนิทอะไรับแบมแบมเอาเสียเลย มัน็แ่เรื่อที่เาิไปเอ เพียเพราะิว่า แบมแบมอบอันนี้ เพราะแบมแบมบอว่าอบอนเาเอาไปให้ แบมแบมอบเสื้อผ้าแบบนี้ เพราะแบมแบมมัมาหยิบาู้เาไปใส่ แบมแบมอบนั้นอบนี่ เพียเพราะแบมแบมบอับเาว่าอบ
ิมยูยอมำสิ่เหล่านั้นเสมอและำมาลอ ว่าแบมแบมบออบอะไรบ้า
ยิ่สิ่ที่ทำให้นอย่าเาไม่เ้าใว่าทำไมอยู่ๆ อะไรๆ ที่เาิว่าแบมแบมอบ ลับลายเป็นอะไรที่แบมแบมแ่เยบอว่าอบ ิมยูยอมนอนพลิัวไปมานแบมแบมที่อยู่เีย้าๆเห็นแล้วยัรำาแทน
“เป็นอะไรป่ะเนี่ยยูยอม” ยูยอมไม่ไ้อบแบมแบม เพียแ่ันัวลุึ้นนั่
“เป็นอะไร” ยูยอมไม่อบ แบมแบมัไอิมำสุท้ายในมือ ่อนปาไม้ทิ้ลถัยะ้าเีย และลุาเียัวเอมานั่อยู่รหน้ายูยอม แบมแบมเอามือทาบหน้าผายูยอม ับหัว ับัว ับไหล่
“ัว็ไม่ร้อน ไม่ไ้ไม่สบายใ่ไหมเนี่ย” ยูยอมยับัวถอยออห่าาแบมแบม และยัเียบอยู่เหมือนเิม
“ถ้านายไม่พูัน็ไม่รู้หรอนะว่านายเป็นอะไร ิมยูยอม”
แบมแบม้อไปที่หน้าอยูยอม
ยูยอมรู้สึเหมือนนที่ถูับไ้ว่ามีวามผิ ทั้ๆที่มันไม่ใ่วามผิสัหน่อย
มัน็แ่วามไม่เ้าใอเา ที่เาเอ็ไม่อยาะถามออไป
“แล้วแ่นะ ไม่พู็ไม่พู”
แบมแบมพาัวเอลับไปยัเียอัวเอ และล้มัวลนอนทันที
ยูยอมมอามแ่ไม่ไ้ยับทำอะไรสัอย่า
็เาลัวไม่ไ้หรอ ลัวแบมแบมะบอว่าที่ผ่านเาับแบมแบมไม่ไ้สนิทันสัหน่อย
ลัวว่าสิ่ที่แบมแบมเยพูว่าอบ มันแ่ารโหเอาใเา
ลัวว่าแบมแบมะบอแบบนั้นแล้ว็ะไม่ไุ้ยันเหมือนเิม
ลัวว่าแบมแบมะออห่าเาไปอี
ิมยูยอมนั่นิ่บนเีย้วยวามิในหัวประมาล้านวามิที่วิ่วนไปวนมา
“ลแบมแบมอบอะไรันแน่”
และท้ายที่สุ ิมยูยอม็ัสินใถามแบมแบมออไป
________________________________________________________________________________________________________________
สวัสี ในที่สุ็มีวันนี้
ความคิดเห็น