No Name

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

               

          เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว แต่มันยังคงติดอยู่ในใจของผม เป็นเรื่องๆเดียวที่ผมไม่อาจก้าวข้ามมันได้

     เมื่อครั้งที่ผมยังเด็ก ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งถือว่าเป็นเพื่อนคนเดียวของผมเลยก็เป็นได้ ชื่อของเขาคือ 'ฮีล สตัลวอร์ด' เขาเป็นเด็กผู้ชายที่หน้าสวยกว่าผู้หญิง จนคนที่เห็นคิดว่าเป็นผู้หญิงกันหมด เขาเด็กกว่าผม1ปี เลยเรียนอยู่ชั้นที่ต่ำกว่าผม เขาชอบมาจู้จี้จุกจิกกับผมตลอดเวลา แต่ทำไมผมถึงทนความจู้จี้ของเขาได้ก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ผมเป็นคนเย็นชาและขี้โมโห เรื่องที่เกิดขึ้นก็ได้เริ่มต้นจากวันนั้น ผมและฮีลได้เดินกลับบ้านพร้อมกัน ซึ่งก็เป็นปกติอยู่แล้ว แต่วันนั้นเป็นวันที่ผมได้รู้ว่าเขาได้ชอบเด็กสาวที่อยู่ในห้องเดียวกัน เธอมีชื่อว่า 

'ไซน์ รอร์เรอร์' เธอเป็นสาวฮ็อตที่ชายหนุ่มหลายๆคนหมายปอง ฮีลเข้าไปสารภาพรักและก็ได้โดนปฏิเสธมาทันที ไม่อยากจะบอกความรู้สึกในใจผมเลยจริงๆ ว่าผมเป็นห่วงน้องชายคนนี้มากขนาดไหน 

"เฮ้!! เดล!! อย่าเดินเร็วสิ ฉันเดินตามไม่ทัน"ฮีล เด็กชายแสนสวยโวยวายขณะที่เดินกลับบ้านกับผม 

"ช่วยไม่ได้ ก็นายขาสั้นเองนี่นา หึ"เขาเป็นผู้ชายที่ตัวเล็ก ประมาณว่าเตี้ยและบอบบางนั่นแหละ 

"ใครจะไปสูงเป็นเปรตเหมือนนายกันเล่า!"เจ้าเตี้ยยังโวยวายไม่หยุด นิสัยไม่เข้ากับหน้าเลยจริงๆ 

"ฉันเพอร์-เฟค!"ผมกวนเขาด้วยการพูดเหมือนลีรอย ใน MV Best song ever ของ One Direction(เกี่ยวมั้ยเนี่ย -..-) แล้วผมก็ยังเดินเร็วไปเรื่อยๆ 

"เดล ฮาโรลด์! นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเตือนนายแล้วนะ!!"เขาตะโกนเหมือนกำลังหมดความอดทน 

แต่ผมก็ยังยั่วโมโหเขาต่อไป"ฉันไม่กลัวนายหรอก แน่จริงก็วิ่งตามจับฉันให้ทันก่อนเถอะ!!"ผมออกวิ่งอยากรวดเร็ว 

"ไอ้บ้าเดล!!!"เขาวิ่งตามมาเรื่อยๆและตะโกนด่าผมตลอดทาง จนมาถึงที่บ้านของผม ที่ที่เขาชอบมาเป็นประจำ

"เข้ามาข้างในได้เลยจ้ะ"แม่ของผมกล่าวต้อนรับเราทั้งสอง 

พวกเราตรงไปที่ห้องนอนของผมในทันใด 

"ไอ้บ้าเดล!! รู้มั้ยนายทำให้ฉันเหนื่อยแค่ไหน?!?"ฮีลโวยวายและผลักผมให้นอนลงบนเตียง

"ฉันแค่อยากให้นายได้ออกกำลังกายบ้าง นายจะได้ลืมสิ่งที่ทำให้นายต้องเจ็บปวดไงล่ะ ฉันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่ เราอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี ไม่มีเรื่องไหนที่นายจะปกปิดฉันได้หรอก"ผมกล่าวอย่างสุขุมและลุกขึ้นมานั่ง ฮีลนั่งลงข้างๆผม  

"นะ-นายต้องช่วยฉันนะ เธอปฏิเสธฉัน แล้วก็ยังบอกว่า'หน้าอย่างกับเด็กผู้หญิงอย่างนี้ใครจะไปชอบ!' เดล! นายคิดว่าหน้าตาฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ! อึก ฮืออออ นายต้องช่วยฉันนะเดล!!"เขาร้องไห้ออกมา เป็นภาพที่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวด 

"นายไม่ต้องร้องไห้หรอกนะ ฉันจะอยู่ข้างๆนายเอง ไม่ว่ายังไง ฉันจะไม่มีทางทิ้งให้นายต้องโดดเดี่ยวแน่นอน ฉันสัญญา"ผมสวมกอดเขา 

"ฮืออ เดล ฉันขอบใจนายมากนะ"เขากอดตอบและร้องไห้เหมือนเด็กๆ 

"เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป"ผมพูดและลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู 

        

   และหลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย