คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - ♛ intro .
' เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่มั้ยครับ? '
' ตลอดไปเลย... พี่สัญญา '
' พี่ครับ ดูสิมันลอยไปตรงนั้นแล้ว'
' ชอบมั้ยล่ะ? '
' ชอบสิครับ มันสวยมากเลย~ '
' อ่า... ทำไมต้องกลิ้งมาถึงนี่ด้วย? '
' มินซอก!! อย่าไปตรงนั้น!!! '
' พี่ลู่หานครับ ผ...'
" มินซอก!!!! "
เสียงตะโกนด้วยความหวาดผวาดังออกมาลั่นห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยด้วยเหงื่อ เสียงหายใจหอบดังมาไม่ขาด ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวกับสิ่งที่เห็น
มันก็แค่ความฝันนะลู่หาน...
ก็เป็นแค่อดีต
ลู่หานสะบัดหัวไล่ฝันร้ายออกไป แต่ยิ่งทำก็เหมือนยิ่งตอกย้ำใบหน้าสดใสร่าเริงของเด็กหนุ่มที่อยู่ในฝันนั้นด้วย มือหยาบหนายกขึ้นมาทึ้งผมตัวเองอย่างบ้าคลั่ง
" แม่งโว้ย!!! "
ทำไมกันนะมินซอก?
ฉันไม่เห็นหน้านายมา 9ปี
แต่ทำไมนายต้องตามมาหลอกหลอนฉันถึงในฝัน...
เลิกเข้ามาตอกย้ำอดีตฉันสักที!!!
เสียงการเฉลิมฉลองดังตลอดทุกพื้นที่ วันนี้เป็นวันปีใหม่ ผู้คนเดินขวักไขว่กันอย่างเร่งรีบเนื่องจากอากาศที่หนาวจัด มีหิมะโปรยปรายตลอดทางที่ย่างก้าว
ร่างสูงที่สวมเสื้อคลุมที่เดินท่ามกลางผู้คนมากมายยกมือขึ้นมากอดตัวเองอย่างต้องการความอบอุ่น จนในที่สุดก็ถึงจุดหมายที่เขาต้องการ
ร้านคอฟฟี่ช็อป
เสียงกระดิ่งดังเป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าเข้ามา หญิงสาวพนักงานสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจก่อนจะยิ้มออกเมื่อเห็นผู้ชายคนนี้
" คาปูชิโน่อีกแล้วใช่มั้ยคะพี่ลู่หาน~ "
ร่างสูงถอดแว่นตำสีดำออกและอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าให้ เขาเดินไปนั่งที่ริมหน้าต่างมุมประจำของเขา
ลู่หานกวาดสายตามองไปนอกร้าน เขามองเด็กผู้หญิงที่กำลังปั้นตุ๊กตาหิมะ แต่สุดท้ายก็สะดุดขาตัวเองล้มหน้าจมปลักกับหิมะ เด็กน้อยร้องไห้ออกมาจนกระทั่งพี่ชายวิ่งมาปลอบ เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ้มออกและเดินจูงมือพี่ชายเดินหายลับออกไป...
' ผมชอบตุ๊กตาหิมะที่สุดเลยครับพี่ลู่หาน '
' ทำไมหรอมินซอก? '
' มันน่ารักออกนะครับ แต่ก็น่าสงสารที่มันมีชีวิตอยู่แค่หน้าหนาวเท่านั้น '
' อย่าเศร้าไปสิ ตัวเล็กก็ถ่ายรูปเก็บไว้ไง มันจะอยู่ทุกฤดูเลย'
' ผมถ่ายแล้วนะงับบ ~ '
' ตัวเล็กมีกล้อง? '
' ถ่ายเก็บไว้ในความทรงจำต่างหากล่ะตัวโต!! คิก ~ '
ดวงตาสีหม่นเริ่มมีน้ำใสๆ ก่อนลู่หานจะสะบัดหัวแรงๆไล่ความคิดถึงออกไป พลันแววตาดันไปสบกับเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
เก้าอี้ที่มินซอกจะนั่งตลอดตอนมาที่นี่
เพียงแต่ตอนนี้ คนนั้นไม่อยู่กับเขาแล้วก็เท่านั้น...
ราวกับมีภาพในความทรงจำมาซ้อนทับในภาพแห่งความจริง ยิ่งพยายามลบออกไป ภาพของเด็กผู้ชายแก้มยุ้ยก็ยังคงอยู่ตรงหน้าเขาเสมอ
ปฏิเสธไม่ได้ว่ายังคงรักและคิดถึงมาก...
คาปูชิโน่กาแฟแก้วโปรดมาเสิร์ฟตรงหน้า ปกติเขากินแต่อเมริกาโน่ คาปูชิโน่นี่เป็นของโปรดของมินซอก แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้คาปูชิโน่ถึงเป็นกาแฟแก้วโปรด เค้ามากินแทบทุกครั้งที่มีโอกาส หรือเป็นเพราะคนๆนั้น
อ่า... พอเถอะลู่หาน มีเรื่องอื่นสำคัญกว่านั้น แกกำลังตกงานนะ แกต้องเครียดชีวิตแกก่อน
พ่อก็เสียไปหลายปี ทิ้งมรดกก้อนโตไว้ให้แต่พี่น้องก็แก่งแย่งชิงดี จนในที่สุดเขาทนไม่ได้จึงหนีออกมาจากที่ตรงนั้นและใช้ชีวิตโดยไม่ผูกติดกับใครอีก
คนที่ผ่านมาแล้ว ก็ให้ผ่านไป
แต่ทำไมนะ ทำไมมินซอกถึงไม่ไปจากฉันสักที ทำไมยังคงวนเวียนในความทรงจำเรื่อยมา...
และตอนนี้ลู่หานกำลังตกงาน ตอนแรกก็มีงานทำดีๆนั่นแหละแต่ดันไปทะเลาะกับเจ้านายหัวงู ลวนลามผู้หญิงในงานเลี้ยงปีใหม่ ด้วยความโมโหที่ทนไม่ได้เมื่อเห็นเพศแม่โดนรังแกประกอบกับอาการเมาเลยต่อยเข้าไปเล่นเอาซะดั้งหัก ศัลยกรรมก็ไม่อาจจะนำพาดั้งเจ้านายกลับคืนมาได้อีกแล้ว...
แน่นอนว่าตำแหน่งงานของลู่หานก็ลอยไปกับดั้งเช่นกัน
แล้วจะทำงานอะไรดี?
ทันใดนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นโบว์ชัวร์ที่แปะอยู่ตรงเค้าท์เตอร์ ลู่หานเดินไปอ่านด้วยความสงสัย
รับสมัครพ่อบ้านประจำตระกูลใหญ่
เงินดี มีประกัน ทำงานครึ่งปีมีรถหนึ่งคัน
คุณสมบัติ : มาสมัครด้วยตัวเอง
ที่อยู่ : ...
อ่า น่าสน พ่อบ้านต้องทำอะไรไม่รู้แต่เงินดี... แล้วถ้าเขาไม่รับล่ะ?
ยังไงก็ลองไปดูดีกว่า
รถแท็กซี่คันเล็กมาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่ง อ้อไม่สิ... คฤหาสน์!!! นี่มันคฤหาสน์ชัดๆ!!! ใหญ่โตแบบอยู่กันกี่คนวะ ทำบุญด้วยอะไร?!!
ลู่หานกดกริ่งเพียงชั่วครู่ก็มีผู้หญิงวัยกลางคนวิ่งมาหา
" มาหาใครคะ? "
" มาสมัครเป็นพ่อบ้านครับ ผมเห็นใบประกาศเลยจะมา... "
" อ่อ เชิญเข้าข้างในก่อนค่ะ "
ลู่หานเดินตามทางเข้าบ้านมาเรื่อยๆ สวนบ้านนี้กว้างมาก หากแต่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหมดแล้ว ขณะที่ลู่หานกำลังตะลึงกับความใหญ่โตภายในบ้านหลังนี้ ก็มีเสียงเล็กๆดังเข้ามาในโสตประสาท
" นี่ เจ้าตุ๊กตาหิมะ~ เดี๋ยวหน้าร้อนแกก็ละลายสินะ ฉันสงสารแกจัง "
คนบ้าอะไรวะคุยกับหิมะ?
สงสัยจะเพี้ยน
" หนูชื่ออะไรลูก? "
" ผมชื่อลู่หานครับ "
" ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณลู่หาน เรียกป้าว่า ป้านม ป้าเป็นคนเลี้ยงดูคุณหนูบ้านหลังนี้เองค่ะ "
" ยินดีที่ได้รู้จักนะครับป้า "
ลู่หานยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ป้านมก็ยิ้มตอบกลับมาด้วยความเอ็นดู
" ขอให้คุณลู่หานได้งานด้วยนะคะ ท่าทางคุณเป็นคนดี คุณอู๋ต้องชอบแน่ๆ มีคนมาหลายคนแล้วแต่คุณอู๋ก็ไม่เลือกใครสักที "
คุณอู๋หรอ..?
อ่า... คงไม่ใช่มั้ง รายนั้นยกครอบครัวไปอยู่แคนาดาแล้วหนิ?
" คุณอู๋นี่เจ้าของบ้านหรอครับ? "
" ใช่ค่ะ จะเรียกคุณคริสก็ได้ "
" ครับ "
"แต่ชื่อจริงๆของท่านคือ...
อู๋อี้ฝาน "
อู๋อี้ฝาน...!
งั้นก็แสดงว่า....
" ป้านมครับ พาใครมาหยอ ~ "
ร่างเล็กของเด็กหนุ่มเคลื่อนตัวมาจากข้างหลังลู่หานตรงเข้าไปกอดคนสูงวัยด้วยความรักก่อนจะหันมามองหน้าลู่หาน ดวงตากลมโตคู่นั้นเบิกกว้างด้วยความสงสัย หัวเล็กๆเอียงเล็กน้อยดูน่ารัก
น่ารักเหมือนเดิม...
คิมมินซอก
ความคิดเห็น