ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 2
เช้าวันใหม่มาถึง วันนี้เป็นวันที่หลายๆโรงเรียนเริ่มเปิดเทอม รวมถึงโรงเรียนของผมด้วย วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็ไอ้ฮยอกแจเพื่อนผมหน่ะสิ โทมาปลุกผมตั้งแต่เช้าเลย ไม่ใช่เพราะมันอยากไปโรงเรียนเช้าหรอกหน่ะ มันอยากไปดูรุ่นน้องปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่ต่างหากหล่ะ
// ไอ้ไก่ Calling// ตายอยากจริงๆไอนี่ กำลังพูดถึงก็โทมา
“ว่าไงว่ะ”
“ทงเฮครับไม่ทราบว่าแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยหรือยังครับ”
“ทำไมต้องพูดครับเคริบด้วยว่ะ ไอไก่ ฟังแล้วเลี่ยนหว่ะ”
“ชั้นแค่ซ้อมไว้ใช้กับรุ่นน้องหน่ะ แล้วตกลงแกเสร็จยังว่ะ ชั้นอยู่หน้าตึกแกแล้วเนี่ย”
“เอออ เสร็จแล้วครับเพื่อน ผมจะลงไปหาเพื่อนเดี๋ยวนี้เลยนะครับ”
“เอออ ครับคุณเพื่อน”
ผมเดินลงมาทันทีที่วางสาย แล้วเดินไปขึ้นรถของฮยอกแจ แล้วก็ต้องสะดุดตากับการแต่งตัวของเพื่อนผมมันใส่เชิ๊ตแขนสั้นสีขาว ทับด้วยกั๊กสีดำ กางเกงสีครีม มีโบว์ผูกที่คอปกเสื้อ ถ้าผมไม่รู้จักมันมาก่อนนี่คงคุณว่ามันเป็นคุณชายมาจากที่ไหนแน่ๆ
“โอ้โห เต็มยศเลยนะแก” ผมชิงทักก่อน
“แน่นอนหว่ะ ขอสร้างภาพลักษณ์นิดนึงป่านนี้ไม่รู้คนอื่นถึงกันยัง”
“ซีวอนกับคยูฮยอนมันถึงแล้วหว่ะ เมื่อกี้ชั้นเพิ่งโทรไปหามันมา”
“เห้ยย ไม่ได้การแล้ว เดี๋ยวรุ่นน้องน่ารักๆ จะโดนไอสองคนนั้นเกี้ยวไปก่อน”
เมื่อรับทงเฮเสร็จ ฮยอกแจก็รีบบึ่งรถไปโรงเรียนทันที วันนี้เค้าดูอยากไปโรงเรียนเป็นพิเศษ เพราะในทุกๆวัน เค้าก็แทบไม่ได้ไปเพื่อไปเรียนอยู่แล้ว เพราะเค้ากับทงเฮอยู่ชมรมเต้นของโรงเรียน ส่วนมากจะใช้เวลาอยู่ในห้องซ้อมเต้นมากกว่าอยู่ในห้องเรียนซะอีก
วันนี้เปิดเทอมวันแรก โรงเรียน โซล ชาร์เตอร์ ไฮสคูล ดูคึกคักเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะปิดเทอมไม่ได้เจอเพื่อนๆ พอเจอหน้ากันเลยมีเรื่องเล่ามากมาย โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนหลักสูตรไฮสคูล จึงไม่มีกฎในการแต่งเครื่องแบบ นักเรียนที่เรียนที่นี่ส่วนมากทางบ้านจะมีฐานะค่อนข้างดี ส่วนส่วนน้อยที่เหลือนั้น คือมากจากการสอบเข้า หรือ ชอบชิงทุนนั่นเอง กฎของโรงเรียนก็ไม่มีอะไรมาก ข้อหลักเลยก็คือนักเรียนทุกคนต้องมีชมรมอยู่และต้องเข้าร่วมกิจกรรมของทางโรงเรียนทุกครั้ง
“อ๊า นี่หรอโรงเรียนใหม่ของเราหรอเนี่ย มันดูสวยกว่าตอนที่เรามาสมัครอีกว่ามั้ยฮาระ” นาริมที่ยืนมองโรงเรียนใหม่ของตัวเอง ตาเป็นประกาย
“รีบๆเข้าไปกันเหอะๆ ยืนตรงนี้ขวางถนน เดี๋ยวรถก็สอยไปก่อนจะได้เรียนหรอก” ฮาระบอกเสียงแหลม
“อื้ม เข้าไปเหอะ ชั้นว่าเรายืนขวางทางคนอื่นเค้าด้วยนะเนี่ย” ยูรินบอก ระหว่างมองไปรอบๆ
ทั้งสี่สาวเดินตรงเข้าไปในโรงเรียน พวกเธอไม่ได้เป็นที่สนใจเท่าไหร่ เพราะด้วยหน้าตาที่ธรรมดา การแต่งตัวของพวกเธอก็สู้หลายๆคนที่นี่ไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าเชย แต่ที่เรียกเสียงฮือฮาได้เห็นจะเป็น เด็กสาวที่เดินก้มหน้าก้มตาคนนั้น เธอใส่เสื้อแขนตุ๊กตาสี่ฟ้าอ่อน สวมกระโปรงลายฟลอร่าคลุมมิดตาตุ่มแทบจะลากพื้น ใส่แว่นตาหนาเตอะ แล้วในสะพายกระเป๋าผ้ามีโบว์สีหวานประดับ ในมือถือหนังสือเล่มใหญ่อยู่หลายเล่ม แน่หล่ะ นอกจากเธอจะดูเชยระเบิดจนเรียกความสนใจได้แล้ว เธอยังเดินก้มหน้าจนไปชนกับเสาป้ายบอกทางของโรงเรียน ทำเอาหลายๆคนที่มองเธออยู่อดขำไม่ได้
“โอ้ยย ไอเสาบ้า อ่าชิ๊ น่าอายชะมัด” คู่กรณีของเสาบ่นพึมพำ
“เธอๆ”
ยัยแว่นหันมา อย่างอายๆ “อะไรหรอ??”
ยัยแว่นหันมา อย่างอายๆ “อะไรหรอ??”
“นี่ปากกาของเธอหน่ะ ม่ะกี้ตอนที่เธอ.....เอ่อ....มันหล่นอยู่เมื่อกี้” เจ้าของเสียงชื่อ จียอน เธอพูดพร้อม กับยื่นปากกาไปให้ พร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตร
“อ๋อ ขอบใจนะ เอ๋ เธอเป็นเด็กปีหนึ่งหรอ” ยัยแว่นถามเมื่อสังเกตไปเห็นแผนที่โรงเรียนในมือของจียอนเพราะเธอก็มีเหมือนกัน
“อ่า ใช้แล้วหล่ะ เธอก็เป็นเด็กปีหนึ่งเหมือนกันหรอ ชั้นชื่อ จียอน นะ ชั้นยังไม่มีเพื่อนที่นี่เลยหล่ะ ”
“อืม ชั้นชื่อ เอริน ชองเอรินหน่ะ ชั้นก็ยังไม่มีเพื่อนที่นี่เลยเหมือนกัน”
“งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะเอริน” น้ำเสียงดี๊ด๊าของจียอน
“ได้สิ แล้วจียอน เธอรู้รึยังว่าเธอได้อยู่ห้องอะไรอ่า”
“ยังเล้ย ชั้นก็พึ่งมาถึงเนี่ย ยังไม่ได้ไปดูที่บอร์ดประกาศเลยไปป่ะ ไปดูกันเร็ว” จียอนพูดเสร็จก็จูงแขนเอรินเดินไปที่บอร์ดประกาศที่อยู่หน้าห้องประชาสัมพันธ์
“หวัดดีค้าบบบ”“หวัดดีคับ” “เสื้อสีนี้ดูเข้ากับน้องจังเลยนะคับ” ตลอดทางที่เดินมา คังอิน ทักทายสาวๆทั้งรุ่นเดียวกัน และรุ่นน้องตลอดทางที่มาถึง คารมบวกกับหน้าตาของเค้าให้ให้สาวๆหลงได้ไม่ยาก แต่ตัวเค้าเองก็ไม่ได้จริงจังอ่ะไร เพราะการจีบสาวกับการโปรยเสน่ห์หน่ะ มันเป็นกิจวัตรของเค้าและก็เพื่อนในกลุ่มไปแล้วหน่ะสิ
ผิดกับอีกคนที่เดินทำหน้ายักษ์ใส่ทุกคนที่คังอินทัก ฮีเจง น้องสาวของคังอินที่หวงพี่ชายมากกว่าใคร เธอก็เพิ่งมาเรียนในฐานะนักเรียนปีหนึ่งเหมือนกัน ส่วนอีกคนก็เพื่อนสนิทของ ฮีเจง ชื่อ คิมฮานึล ที่เดินทำหน้ายักษ์ใส่ทุกคนที่คังอินทักทายไม่ต่างกับฮีเจง แต่ไม่ใช่เพราะหวงในฐานะน้องสาวนะ เธอหวงในฐานะที่เธอแอบชอบคังอินต่างหากหล่ะ
“เดี๋ยวพี่จะไปหาเพื่อนโต๊ะกลุ่มนะ เธอก็ไปดูบอร์ดว่าได้อยู่ห้องอะไร แล้วก็รอเข้าเรียน เข้าใจมั้ย” คังอินสั่งน้องสาว
“แต่พี่.....” “ไม่มีแต่หน่า ถ้าเราดื้อ พี่จะให้เรากลับบ้านเองเข้าใจมั้ย” พูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู มือก็ขยี้หัวน้องสาว
ก็เธอหน่ะโตแล้วนะ จะให้มาเดินตามเหมือนตอนเด็กได้ที่ไหนหล่ะ “เธอก็ด้วยนะฮานึล อย่าพากันไม่ตั้งใจเรียนหล่ะพี่ไปแล้วนะ” เสียงหล่อหันมาสั่งเพื่อนของฮีเจง ทำให้คนที่โดนสั่งถึงกับยืนหน้าแดง แค่คังอินพูดด้วย
เซียวาเดินจ้ำอ้าวน้ำหน้าเพื่อนๆอีกสามคน เพื่อที่จะไปดูรายชื่อที่บอร์ด แต่เมื่อเดินมาถึงทางแยก
“เอี๊ยดดดดด” เสียงเบรกกะทันหันของรถคันสวยที่เลี้ยวมาเกือบจะชนเซียวา ทำให้คนขับรีบลงมาดูอาการของอีกคนเค้ารู้ดีว่าเค้าไม่ได้ชนผู้หญิงคนนั้นหรอก แต่ยังไงเค้าก็เป็นคนขับ ต้องลงไปดูซักหน่อย ที่สำคัญคู่กรณีเป็นผู้หญิงด้วยสิ
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ฮยอกแจถามเซียวาที่ล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งกับพื้น
“เจ็บตรงไหนหรือปล่าวครับคนสวย ลุกไหวมั้ย อ่าา! เดี๋ยวผมช่วย” ฮยอกแจเข้าไปประคองแขน และเอวของเซียวา แต่กลับถูกเซียวาสะบัดออก
“ปล่อย ชั้นลุกเองได้ นายขับรถประสาอะไรของนายเนี่ยห๊า นี่มันเขตโรงเรียนนะ” เซียวาต่อว่าฮยอกแจเสียงดัง
“อ่า ผมขอโทษนะครับ คุณเจ็บตรงไหนหรือปล่าว ไหนผมดูหน่อยซิ” มือปลาหมึกของฮยอกแจก็ยังไม่วายแต๊ะอั๋งแขนของเซียวา (เนียนว่างั้น) แต่เซียวาก็ยังสะบัดหนีอยู่ดี
“เค้าไม่อยากให้จับก็ไม่ต้องไปจับเค้า ดูท่าทางก็ไม่ได้เป็นไรนี่หน่า ยังเถียงได้อยู่เลย” ทงเฮที่ยืนเอามือเท้าประตูรถ ยืนดูเหตุการณ์อยู่ พูดขึ้น ผู้หญิงอะไรขี้โวยวายชะมัด
“แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วยห๊าไอหน้าหมวย !!” เซียวาตอกกลับพร้อมตั้งฉายาให้ทันควัน
ตึ่งงง !! “ไอหน้าหมวยเหรอ เห๊อะ” โกรธ ทงเฮโกรธมาก ไม่เคยมีใครมาว่าเค้าว่าหน้าหมวยมาก่อน ยัยนี่เป็นคนแรก
เพื่อนอีกสามคนที่เพิ่งจะเดินมาถึงเห็นเหตุการณ์ไม่ดี รีบเดินกันเข้าไปประคองเซียวาเป็นการใหญ่
“ไปเถอะเซียวา เค้าก็ขอโทษแล้วนี่หน่า” “อืมๆ เปิดเทอมวันแรก อย่าเพิ่งมีเรื่องเลยนะ” ฮาระกับยูริน บอกเซียวาเบาๆ เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ยิน เซียวาก็ยังมองหน้านายหน้าหมวยไม่เลิก เรื่องใหญ่แน่เลยทีนี้
“ผมขอโทษเพื่อนคุณแทนเพื่อนผมด้วยนะคร้าบ” ฮยอกแจที่ยืนอยู่ไม่ห่างพูดกับนาริม แต่ไม่พูดปล่าว มือของเค้าก็ไปจับมือของนาริมด้วย
“อ่ะ.......อ๋อ...ค่ะ” อาการใบ้กินเข้าครอบงำทันที
“ฮยอกแจ ไป อย่ามัวไร้สาระอยู่ตรงนี้เลย” ทงเฮเรียกชื่อเพื่อนเต็มยศด้วยเสียงแข็ง เค้าทั้งโกรธทั้งอายจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว เลยกลับเข้าไปนั่งในรถ
“นายจะไปได้ยังห่ะ ไอไก่!!” นายหน้าหมวยเรียกเพื่อนอีกครั้ง ก็เพื่อนเค้าหน่ะ มัวแต่ยืนส่งยิ้มหวานให้คนอื่นๆ ก่อนจะเดินกลับมาที่รถอย่างเสียดาย แล้วขับผ่านสี่สาวไป
เห้ออ นึกว่าจะมีเรื่องกันซะแร้ว
“โห่ นึกว่าจะแน่ไอหน้าหมวยยยย” เซียวายังไม่หยุดโวยวาย “หุ๊ย! อารมณ์เสีย”
“เค้าไปก็ดีแล้วหน่า อยากจะย้ายที่เรียนอีกหรือไง คราวนี้โนแพ็คคู่นะจ๊ะ” ยูรินบอก
“เออหน่าา ไปเหอะ ”
“ชื่อ ฮยอกแจ งั้นหรอ”
“นี่ นาริม จะไปได้ยัง จะถึงเวลาเข้าแถวอยู่แล้วยังไม่รู้เลยว่าเราอยู่ห้องอะไร มัวแต่ยืนเหม่ออยู่นั่นแหล่ะ” ฮาระเรียกก่อนที่จะวิ่งตามยูรินและเซียวาที่เดินบ่นตลอดทางไป
นาริมสะดุ้งเหมือนตื่นจากฝันก่อนจะเดินตามเพื่อนๆไป
นาริมสะดุ้งเหมือนตื่นจากฝันก่อนจะเดินตามเพื่อนๆไป
“ตุ๊บบบ!!” ทงเฮโยนกระเป๋าทันทีที่มาถึงโต๊ะที่กลุ่มเค้านั่งเป็นประจำไม่ใกล้ไม่ไกลกับโรงอาหารเท่าไหร่ ก่อนจะนั่งทำหน้านิ่ว
“เป็นอะไรว่ะ ทงเฮ”
“ไม่มีไรหรอก ก็แค่เจอผู้หญิงกวนประสาทหน่ะ ไอหน้าหมวยหรอ หนอยยย”
“ไอหน้าหมวย ใครว่ะ” คยูฮยอนถาม พลางนั่งเล่นเกม PSP อย่างเอาเป็นเอาตาย
“ก็โดนเด็กที่เข้ามาใหม่ตั้งฉายาให้หน่ะสิว่ะ” ฮยอกแจที่เพิ่งเดินมาถึงพูดเสริม
เมื่อได้ยินที่ฮยอกแจพูดเพื่อนในกลุ่มถึงกับหัวเราะร่วน “เสียชื่อทงเฮหมดดิ่เงี้ย” คังอินแซว
“ไม่ต้องมาพูดเลยไอไก่ เป็นเพราะแกนั่นแหล่ะ หุ้ย!! เลิกพูดเหอะ เช้าๆไม่อยากอารมเสีย”
“ไม่ต้องมาพูดเลยไอไก่ เป็นเพราะแกนั่นแหล่ะ หุ้ย!! เลิกพูดเหอะ เช้าๆไม่อยากอารมเสีย”
“ซีวอนไปไหนว่ะ มันมาถึงแล้วไมใช่หรอ”
“ไม่รู้มัน สงสัยไปห้องชมรมมันมั้ง” คิบอมที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนตอบ
“เฮ้ย! คิบอม โจทย์มาหว่ะ” คังอินบอกข่าวร้ายกับเพื่อนเมื่อเห็นสองสาวที่สวยโดดเด่นเดินมาแต่ไกล
โจทย์ของคิบอมหน่ะหรอ เป็นที่รู้กันดีของเพื่อนๆในกลุ่ม ก็ แคลร์ น้องปีสอง หน่ะสิ
เธอเป็นสาวสวยเซ็กซี่ระดับดาวโรงเรียน และก็ยังเป็นแฟนกับคิบอมด้วย ส่วนอีกคนก็คือ จิล กิ๊กเก่าของคังอิน เธอสวยไม่แพ้เพื่อนของเธอ ทั้งคู่มีนิสัยที่คล้ายกัน เลยทำให้เข้ากันได้เป็นอย่างดี สาวๆหลายคนอยากเป็นให้ได้เหมือนพวกเธอ สวย รวย หุ่นดีได้เป็นแฟนกับหนุ่มหล่อสุดป๊อปของโรงเรียน เกือบจะเพอร์เฟ็ค ติดตรงที่มนุษสัมพันธ์ของพวกเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พวกเธอไม่ชอบคบคนที่จนกว่า ไม่ชอบให้ใครเด่นกว่า และพวกเธอก็ชอบดูถูกคนอื่นอีกด้วย ตอนนี้คิบอมก็เริ่มเอือมระอากับนิสัยของเธอบ้างแล้ว เลยอยากที่จะเลี่ยง ไม่อยากเจอ แต่ก็ไม่ทันที่คิบอมจะลุกหนีไป เสียงสวยก็เรียกชื่อเค้ามาแต่ไกล ไม่ทันซะแล้วคิบอมเอ๋ย
“ดาร์ลิ้งงงงงงง” แคลร์ตะโกนเรียกคิบอมอย่างไม่อายใคร ก่อนจะวิ่งบนส้นสูงคู่สวยเข้ามานั่งตักคิบอม
แล้วฝังจมูกลงบนแก้มป่อง
“ฟ่อดดด คิดถึงดาร์ลิ้งจังเลย แล้วดาร์ลิ้งคิดถึงเค้ามั้ย แล้วทำไมเมื่อคืนไม่ยอมโทรหาเค้า แล้วทำไมเค้าโทรไปไม่รับ แล้วทำไมวันนี้ตอนเช้าก็ไม่โทรมา เซย์ กู๊ดมอร์นิ่งเค้าหล่ะ” (หลายแล้วเกิ๊น- -*) หลายคำถามเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างเร็วจากปากของสาวสวย
“เอ่อออ .....”
//MomCalling// เหมือนระฆังช่วย แม่ของคิบอมโทรมาพอดี คิบอมจึงผละออกจากแคลร์ แล้วเดินออกมารับโทรศัพท์ ทิ้งให้แฟนตัวเองนั่งทำหน้าเหมือนโดนขัดใจ
“ครับแม่ อ่อ ครับ ครับ อะไรนะครับไม่ค่อยได้ยินเลย ” คิบอมพูดกับปลายสาย ก่อนจะใช้มุขโทรศัพท์ไม่มีคลื่น แล้วก็เดินหายออกไปจากตรงนั้น
หน้าบอร์ดประกาศรายชื่อดูวุ่นวาย เด็กปีหนึ่งที่ล้วนเป็นเด็กใหม่ต่างคนต่างหารายชื่อของตัวเอง เพื่อจะดูว่าตัวเองได้อยู่ห้องไหน
ห้อง A
ลีโบอัน ปาร์คยูริน
ห้อง B
ชองเอริน ลีเซียวา ฮีเจง คิมฮานึล
ห้อง C
จียอน คิมฮาระ ชินนาริม
“เอริน เราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันอ่ะ” จียอนพูดกับเอริน เมื่อเจอชื่อเอรินเป็นชื่อสุดท้ายของห้อง B แต่ก็ยังกวาดนิ้วหาชื่อตัวเองต่อไป “อ๊ะ เจอแล้ว ห้อง C”
“อยู่ห้อง C หรอ ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ห้องเรียนเราคงใกล้กันแหล่ะชั้นว่านะ” เอรินพูดเชิงปลอบใจ
“มันก็ดีกว่าถ้าเราอยู่ห้องเดียวกันนี่หน่า เธอเป็นเพื่อนคนแรกในโรงเรียนนี้ของชั้นนะ ไม่เอา ไม่เอา จาอยู่ห้องเดียวกันอ่า จาอยู่ห้องเดียวกานนนนน” จียอนกระทืบเท้าทำตัวเหมือนเด็ก
“พักกลางวันเราก็มากินข้าวด้วยกันก็ได้นี่หน่า โอ๊ะ!!” เอรินพูดปลอบใจเพื่อนอีกครั้งก่อนที่สายตาเธอจะไปโฟกัสที่ชายหนุ่มที่กำลังหัวเราะเฮฮากับเพื่อน
........เทพบุตร........
เอรินยืนอึ้ง จ้องชายหนุ่มคนนั้นตาไม่กระพริบ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนโลกนี้มีแต่เราสอง หล่อ หล่ออะไรอย่างนี้ นี่เค้าจะเรียกว่ารักแรกพบรึเปล่านะ
เอรินยืนอึ้ง จ้องชายหนุ่มคนนั้นตาไม่กระพริบ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนโลกนี้มีแต่เราสอง หล่อ หล่ออะไรอย่างนี้ นี่เค้าจะเรียกว่ารักแรกพบรึเปล่านะ
“เอรินอา นี่นี่ เอริน เป็นอะไรไป” จียอนโบกมือไปมาผ่านหน้าเพื่อน
“อ๊ะ ปะ..เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร ชั้นว่าเราไปหาที่นั่งกันเถอะ” พูดเสร็จก็กอดหนังสือเดินนำลิ่วไป
จียอนมองตามหลังอย่างงงๆ
กลุ่มสี่สาว
“เซียวา เธอดูแลตัวเองดีดีด้วยนะ เราคงไม่ได้ใช้ลมหายใจร่วมกันแล้วว” ยูรินพูดกับเพื่อนด้วยน้ำเสียงเศร้า
“ย๊า แค่ไม่ได้เรียนห้องเดียวกัน ทำเหมือนจะตายจากกันอย่างงั้นแหล่ะ ”
“ชั้นล้อเล่นหน่ะ แหม ” ยูรินส่งยิ้มหวานให้ ก่อนจะหันมาพูดกับอีกสองสาว “พวกเธอดีเน้อ ได้อยู่ห้องเดียวกันอ่ะ”
“อื้อ” คำตอบสั้นๆจากสองสาว ที่กำลังนั่งดูวารสารของโรงเรียนอยู่อย่างสนใจ
“อ๊ะ คนนี้ที่เกือบขับรถชนเธอนี่หน่า เซียวา” ฮาระบอกพลางชี้ไปที่รูปของฮยอกแจในหนังสือ “ชมรมเต้นหรอ??”
“ไหน? ไหน? ” อีกสองคนรีบชะโงกหน้ามาดู “ไอหน้าหมวยด้วยนี่หน่า เห๊อะ ดูทำท่าเข้า หล่อตายหล่ะ ” เซียวาเบ้ปากพูด
“ดูเธอจะไม่ชอบนายนั่นเอามากๆเลยนะเนี่ย”
“ก็แหงหล่ะ ชั้นไม่ชอบผู้ชายขี้เก็กนี่หน่า”
.... เค้าอยู่ชมรมเต้นหรอ น่าสนใจจัง....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น