Four feel

ลำดับตอนที่ #2 : เช้าวันหนึ่ง

 
    ยามเช้า มักเป็นการเริ่มต้นใหม่ของใครหลายคน แต่ก็มักเป็นการย้ำเตือนถึงความหลังของใครหลายคนเช่นเดียวกัน

 

                     -เพียงพิ้ง-

  

  วันนี้ก็คงเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง ฉันก็ตื่นมาแล้วก็ทำกิจวัดประจำวันเหมือนที่ทำอยู่ทุกวัน เพราะทุกวันสำหรับฉันมันก็คือความว่างเปล่า ทุกครั้งที่ตื่นขึ้น ฉันต้องเดินไปที่โต๊ะทำงานเพื่อมาดูเนื้อเพลงที่แต่ไว้นานมากแล้วแต่ตอนนี้ก็ยังคงแต่ไม่เสร็จสักที เพราะอะไรละ ไม่ว่าเพลงอะไรนักดนตรีอย่างฉันก็แต่งได้แต่ยกเว้นเพลงนี้ ฉันตั้งใจแต่งเพลงนี้เพื่อใครกันละ เพลงที่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เพลงที่ตั้งใจเขียนเพื่อบรรยายถึงความรักที่ไม่เคยเลือนหายไปจากจิตใจ แต่ทำไมเวลาแต่งมันกลับทำให้ฉันร้องไห้ละ มันเป็นอะไรที่เข้าใจยากจริงๆเลยนะ...

 

                      -เชอริก-

    วันนี้ก็เป็นเช้าวันหนึ่งอีกเช่นเคย ผมตื่นขึ้นแล้วไปทำกิจวัดประจำวันเหมือนที่ทำทุกวันเมื่อทำธุระเสร็จผมก็ไปที่โต๊ะทำงานซึ่งมีเอกสารมากมายวางไปหมด นี่แหละชีวิต ผมมีงานอีกมากมายต้องทำจึงไม่มีเวลามาคิดเรื่องไร้สาระ ชีวิตผมถูกตีกรอบตั้งแต่เด็ก แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ผมมีงานต้องทำอีกมากมายแต่ช่วงนี้ครอบครัวของผมมักจะถามไม่ก็พูดลอยๆไปบ้างว่า'เมื่อไหร่ผมจะมีคนรัก' นั่นสินะ ตั้งแต่เรียนจบผมก็ทำแต่งานๆๆ แทบไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยแต่อีกเหตุผลที่ผมยังไม่อยากมีคนรัก เพราะเธอคนนั้นไงละ…

                   

                      -สายป่าน-

 

      วันนี้เป็นเช้าที่ดีเหมือนเคย ฉันตื่นมาแล้วก็ไปเช็คคิวงานของตัวเองเหมือนทุกวัน ฉันต้องลดหุ่นอย่างหนักเพราะอีกสองอ่ทิตย์มีถ่ายแบบ และฉันต้องเป็นพีเซนเตอร์ให้กับงานเปิดสังกัดย่อยของค่ายRMS ซึ่งวันนี้ตอนบ่ายฉันต้องไปคุยงานกับต้นสังกัด รู้สึกว่าจะได้ร่วมงานกับคนดังอีก3คนด้วย ทุกวันของฉันมีแต่ความสุข ทั้งได้ทำงานที่รัก มีเพื่อน,พี่,น้องที่ดี แต่สิ่งเดียวที่ยังไม่มีก็คือ...แฟน-.-แต่ก็ไม่ใช้ว่าไม่มีคนมาจีบนะ ไม่ว่าจะเป็นนายแบบ นักแสดง ยันผู้กำกับจีบฉันกันทั่งนั้น แต่แค่ในใจของฉันยังไม่เคยลืมเขาไงละ…

 

                       -เจเค-

    วันนี้ก็เป็นเช้าวันที่แสนจะสนุกเหมือนเดิมสินะ ผมตื่นมาแต่เช้าเพื่อที่จะไปออกกำลังกาย ใช่ผมเป็นกีฬา ชีวิตผมก็ไปเรื่อยๆ มีเรื่องตื่นเต้นให้ค้นหา ช่วงนี้ผมต้องฝึกหนักเพื่อให้ผ่านเข้ารอบพรีโอเลมปิกกอล์ฟ แต่มันก็ไม่ทำให้ผมเคลียดเท่าไหร่หลอก ผมไม่เคยคิดเรื่องอะไรจริงจังเลยสักครั้ง ยกเว้น เรื่องของสองคนนั้น...

 

 

  ณ ต้นสังกัดRMS

 

   ตอนนี้ฉันกำลังขึ้นลิฟต์เพื่อไปห้องประชุม งันนี้ฉันรู้สึกดีใจมากที่จะได้เจอสายป่าน รุ่นน้องสุดเลิฟของฉันเพราะฉันจะได้ร่วมงานกับสายป่านและอีกสองคน แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอีกสองคนคือใคร

"พี่พิ้งๆ"เมื่อประตูลิฟเปิด เสียงหวานๆของผู้หญิงคนหนึ่งก็เรียกฉัน และเมื่อฉันหันไปสายป่านก็โผล่เข้ามากอดฉัน!

"พี่พิ้งคิดถึงจังเลย ไม่ได้เจอกันน๊านนาน~"

"พี่ก็คิดถึงเหมือนกันป่าน แปลกเนอะเราอยู่ค่ายเดียวกันแต่ไม่เคยเจอกันเลย"

"คงเพราะเราอยู่คนละสายมั้ง แต่ไหนๆครั้งนี้ก็ได้ร่วมกันแล้วน๊าาา^^"เสียงของสายป่านดูตื่นเต้นดีใจอย่างมาก

"เข้าไปกันเถอะป่าน พี่ว่าเราเริ่มจะสายแล้ว"

"โอเค"

  ซึ่งพอเข้าไปก็จริงอย่างที่ฉันพูด ไม่ว่าจะเป็นผู้อำนวยการ,Director,พนักงานอื่นๆและผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่แว่นตากันแดด แต่เธอดูสง่างามมาก

"ขอโทษด้วยนะคะที่เราสองคนมาสาย"สายป่านได้เปิดประโยคพูดด้วยการขอโทษทุกคน ฉันก็ทำด้วย

"ไม่เป็นไรครับ งั้นเรามาเริ่มงานกันเลยดีกว่าตอนนี้ทุกคนก็มาครบละ เดี๋ยวผมจะแนะนำให้รู้จัก ทุกคนคงจะรู้จักทั้งสี่คนแล้วใช่ไหมครับ ทั้งสี่คนนี้คือการโปรโมทหลังของเราส่วนอีกสองคนกำลังไปคุยงานกันอยู่เดี๋ยวก็จะมาแล้วครับ"ทั้งสี่? เอ๊ะ!นี่ฉันอยู่ในห้องอัดเสียงเยอะไปรู้เปล่าเนี่ย ฉันรู้แค่ว่ามีฉันสายป่านและอีกสองคนที่เป็นประเด็นอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนักหลอก

"ขอโทษทีมาสายครับ"เสียงของชายสองคนที่เปิดประตูเข้ามา ทำให้ทุกคนในห้องหันไปมอง เขาสองคนเป็นหนุ่มรูปงาม คนหนึ่งมีใบหน้าที่เรียว จมูกโด่ง ดวงตากลมโตที่อยู่ภายในกลอบแว่น ตัวสูง ดูจากการแต่งตัวแล้วเหมือนนักธุรกิจรุ่นเยาวัย ส่วนอีกคน หน้าตาไม่น่าใช่คนไทย จมูกโด่งเป็นสันใบหน้าคม ดวงตามีสเนห์ แต่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นเพย์บอย

 แต่ทำไม ฉันถึงรู้สึกคุ้นเคยกับสองคนนี้นักนะ

"ไม่เป็นไรครับ งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า"

   
       ตอนนี้ทุกคนนั่นเด้าอีกกันเรียบร้อยแล้ว คุณชอณที่เป็นDirectorจึงเปิดบทสนทนา

"ทุกคนคงรู้จักทั้งสี่แล้วสินะครับแต่ช่วยแนะนำตัวให้ทุกคนอีกครั้งดีกว่า"

"ค่ะ งั้นพิ้งเริ่มก่อนละกันนะคะ ชื่อเพียงพิ้งค่ะ หลายคนหน้าจะคุ้นเคยเพราะเราน่าจะเคยร่วมงานกันมาก่อน"ฉันเป็นคนเปิดการสนทนาครั้งนี้ แต่ตอนนี้ที่ฉันกำลังเอะใจคือเขาสองคนนั้นทำไมหน้าตาพวกเขาคุ้นมาก

"ชื่อสายป่านนะคะ เรียกสั้นๆว่าป่านก็ได้ค่ะ ป่านเพิ่งจะได้เป็นนางแบบให้ค่ายนี้ไม่ถึงปีค่ะ ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"สายป่าน แนะนำตัวด้วยเสียงอันหวานนุ่ม ทำเอาหลายๆคนเคลิ้มไปเลย

"ผมเชอริกครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" คำว่า'เชอริก' ทำให้ฉันจำเขาได้ทันที… ใช่เขาคือเชอริกรุ่นน้องที่ตอนเด็กแสนจะติ้งต๊อง ที่ฉันรู้เพราะตอนประถมฉันได้ไปแข่งอังกฤษกับหมอนี่ไงละ แล้วตอนนั้นเด็กนั่นก็ชอบแกล้งฉันและเถียงกับฉันตลอดเวลาเลยละ แต่พอมาตอนนี้ก็ดูตลกเนอะเพราะถ้าตอนนั้นกับตอนนี้ มันก็เป็นช่วงเวลาที่อยู่ในความว่างเปล่าของชีวิตซึ่งมันไม่จำเป็นต้องมีความหมายเลยด้วยซำ้…

"สวัสดีครับผมเจเคครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"เสียงของชายคนหนึ่งที่ทำให้ฉันที่กำลังก้มน้าคิดถึงเรื่องสมัยเด็ก กลับต้องเงยหน้าขึ้นมา…

  สิ้นเสียงของเขา คนจากหลายๆฝ่ายก็ต่างลุกขึ้นแนะนำตัว แล้วจากนั้นคุณเพิร์ตที่เป็นdirectorก็เป็นคนปิดสนทนาโดยการแนะนำคุณผู้หญิงท่านหนึ่ง

"แล้วคนสำคัญที่ขาดไม่ได้ในวันนี้ ผมขอแนะนำคุณอโฟรไดฟ์ จอนสัน ผู้สนับสนุนหลักของเรา"

"ขอบคุณค่ะ ชั้นชื่ออโฟรไดฟ์จอนสัน เรียนสั้นๆว่าโฟร์ก็ได้นะคะ"คุณโฟร์พูดภาษาอังกฤษกับพวกเรา

"ชื่อคุณนี่น่าสนใจจังเลยนะคะ"ฉันเริ่มถามคำถามโดยที่ยังไม่ทันคิดว่าจะพูด

"ยังไงคะ"คุณโฟร์ยิ้มหวานให้ฉัน

"ชื่อคุณนี่เหมือนกับ เทพีอโฟรไดฟ์ เทพีแห่งกรีก-โรมัณจังเลยนะคะ"

"คุณรู้จักด้วยหรอคะ"

"เทพีแห่งความรัก ผู้มีใบหน้าที่สง่างามเมื่อกลายร่างเป็นมนุษย์ เป็นธิดาแห่งซุสเทพสูงสุดของโอลิมปัส พิ้งพูดถูกมั้ยคะ"

"ถูกค่ะ คุณชอบเทพเจ้ากรีก-โรมัณหรอคะ ชั้นก็ชอบค่ะเดี๋ยวว่างๆเรามาคุยกัน แต่ตอนนี้เรามาคุยกันเรื่องรายการดีกว่าค่ะ"เสียงนุ่มๆของเธอทำให้ฉันไม่ขัดแย้งอะไรเลยสักนิด

"เป็นความคิดที่ดีค่ะ"

"ค่ะ งั้นเริ่มเลยนะคะ ก่อนอื่นชั้นขอพูดเลยว่าทางต้นสังกัดของทางเราอยากจะให้พวกคุณทั้ง4มีช่วงโปรโมทสินค้าที่มาสนับสนุนซึ่งแต่ละอย่างก็น่าจะเป็นสิ่งที่พวกคุณถนัดด้วย แต่เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยรายเอียดทีหลัง เพราะวันนี้ดิชั้นอยากให้เราไปเน้นที่พรุ่งนี้ซึ่งเป็นวันอัดรายการวันแรกซึ่ง ในใบที่พวกคุณได้รับ คือรายละเอียดของการถ่ายแต่ละวัน"

 ทุกคนต่างก้มดูตารางของตนเอง

           

  •ตารางการถ่ายทำ•

First day :

7:00ฉากออกจากห้องของตัวเองเล็กน้อย

7:30รวมตัวทุกคนที่หน้าstudio

8:30ออกรถไปที่หัวหิน สถานที่ถ่ายทำแห่งแรก

11:00เช็คอินเข้าโรงแรม

11:15ถ่ายฉากเปิดรายการโดยมีพิธีกรจากค่ายมาเซอร์ไพสแล้วขึ้นไปเก็บของโดนจะมีตากล้องติดตามไปด้วย

12:00 ลงมาทำกิจกรรม

13:00รัปทานอาหารเที่ยง

14:00ถ่ายตอนจับฉลากรายชื่อผู้โชคดีที่จะได้ทำกิจกรรมร่วมกันทั้ง4ในวันต่อ+ทำกิจกรรม

15:30ถ่ายโปโมทสินค้าของผู้สนับสนุน

17:00ขึ้นไปเปลี่ยนชุด+ทำธุระส่วนตัว

18:30รับประทานิาหารเย็น+ถ่ายสำพาษณ์

20:00โชว์พิเศษจากแขกรับเชิญพิเศษ

21:30จบการถ่ายทำวันแรก

 

   เมื่อทุกคนเริ่มจะอ่านจบก็เริ่มมีเสียงพูดคุยกัน ส่วนใหญ่ต่างบ่นว่าไม่ค่อยมีเวลาพัก แต่ก็ต้องเข้าใจว่าโปรเจ็คนี้มันค่อนข้างจะใหญ่

"งั้นถ้าไม่มีใครสงสัยดิชั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีมีนัดประชุมใหญ่น่ะค่ะ"

"งั้นไหนๆก็ไม่มีอะไรแล้ว ผมขอจบการประชุมเลยละกัน ส่วนทั้งสี่คนช่วยอยู่คุยกับทีมของพวกคุณก่อนละกันนะครับ"

  จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป ส่วนพวกเราสี่คนก็ต้องไปคุยกับทีมงานของตัวเอง

                     

                   -เพีนงพิ้ง-

  พระเจ้าเล่นตลกอะไรเนี่ย ทำไมต้องมาเจอกับคนที่ต้องการจะลืมแต่ก็ทำไม่ได้ แล้วยังต้องมาร่วมงานด้วยกันอีกกันอีก ทำไมนะ?

                   -สายป่าน-

  คงเป็นโชคชะตาที่ทำให้เราเจอกันอีกครั้ง แต่ลึกๆฉันก็รู้สึกผิดนะที่ทำกับนายแบบนั้น?

                    -เชอริก-

    เธอยังจำได้มั้ยนะ ว่าเธอเคยทำอะไร แต่ไม่เป็นไรหลอกฉันไปโกรธเธอ เพราะฉันยังคงรักเธออยู่...รึเปล่า?

                     -เจเค-

  'ให้ตายเถอะ'สุดท้ายก็ต้องมาเจอกัน หนีเธอไม่พ้นจริงๆเลยใช่มั้ย?