ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : DAD :: 03
"ม๊าาา"
"หืม เซฮุนนา อาบน้ำเสร็จเเล้วหรอ"
"เรียบร้อยเเล้วฮะ ^^"
"มื้อเย็นนี้อยากทานอะไรหละ หื้มม เดี๋ยวเเม่ทำให้สุดฝีมือเลย"
"ข้าวต้มกุ้งฮะ"
"โอเคๆ ไปนั่งดูทีวีรอก่อนนะ"
"โอเคฮะ"
ผมเดินมาเปิดทีวีตามที่ม๊าบอก พร้อมทิ้งตัวลงทีโซฟาตัวใหญ่ มือก็กดรีโมทเลื่อนไปเรื่อยๆ.. น่าเบื่อจัง ไม่เห็นมีอะไรสนุกๆ ให้ดูเลย
เบื่อ เบื่อ เบื่อ หิว หิว หิว ในหัวผมมีเเค่สองคำนี้
เบื่อ เพราะตอนนี้ผมไม่มีอะไทำ ทีวีก็ไม่มีอะไรให้ดู มีเเต่ข่าวบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ผมไม่ดูมันหรอก ปวดหัวจะตายไป
หิว เพราะปกติผมมักจะขอให้ป๊าพาเเวะซื้อขนมกับชานมกินก่อนกลับคอนโด แต่เพราะว่าป๊าต้องรีบไทำรายงานบ้านพี่จุนมยอน วันนี้ผมก็เลยไม่ได้ขอให้ป๊าพาเเวะ เฮ้อ~ ผมควรจะทำอะไรดี.. นอนรอข้าวต้ม หรือ ควรจะโทรไปป่วนไอ้เทากับไอ้จงอินดี..? อ่าา นั่นไม่เลวเลยนะ ฮ่ะฮ่าา โทรไปกวนประสาทไอ้สองตัวนั้นดีกว่า..
Rrrrrrrr~
อ่าา ใครโทรมาตัดหน้าผมหละเนี่ย
'ป๊า' หือ ป๊าโทรมาทำไมอ่ะ
ติ้ด
แต่ก็น่ารักดีนะ.. -///-
"ย๊าา! ป๊าโทรมาทำไมเนี่ย!"
(โทรหาก็ไม่ได้รึไง ฮืออ ร้องไห้เล่า!)
"ร้องไปเลย 555"
(ใจร้าย :'() ผมไม่ง้อป๊าหรอก 55555555555555555
"ป๊าา ทำไมไม่เอาเวลาที่มาโทรหาผมไปทำรายงานนน"
(ปล่อยให้จุนมยอนกับมินซอกมันทำกันไปสิ เอาเวลามาคุยกับเซฮุนดีกว่า)
"ย่าาส์ๆ! นี่ป๊าลืมที่ผมบอกหรอห้ะ! อย่าอู้เเรงพี่จุนมยอนกับพี่มินซอกสิ!"
(อ่าา รู้เเล้วครับๆ พี่จะรีบไปช่วยมันสองคนทำรายงานเดี๋ยวนี้เเหละครับ~)
"ไปเลยๆ"
(เซฮุนนา ทานข้าวรึยัง?)
"รอม๊าทำอยู่ฮะ ป๊าหละฮะ ทานอะไรรึยัง?"
(กำลังรอไก่ทอดมาส่งครับ)
"อ๋อ.."
"เซฮุนนาา มาทานข้าวต้มกันเถอะลูก" เย่เฮ้ทท~ ม๊าทำข้าวต้มเสร็จเเล้วว~~
"ครับม๊า ... ป๊าฮะ ม๊าทำข้าวต้มเสร็จเเล้ว ผมไปทานก่อนนะฮะ"
(ครับ ทานให้อร่อยนะ)
"ฮะ ฝันดีฮะป๊า"
(เช่นกันครับ ไว้พรุ่งนี้พี่จะรีบไปรับนะ)
"ฮะ บายฮะ"
"เซฮุน"
"ฮะ มาเเล้วฮะ"
เเล้วเจอกันพรุ่งนี้นะฮะป๊า..
-- DAD --
"สวีทกันเสร็จเเล้วหรอมึง"
"สวีทเชี่ยไรมึง นั่นลูกกูนะ" ไอ้สองตัวนี้ พูดจาอ้อนส้นเท้าผมซะเเล้ว
"น้องเค้าก็ไม่ใช่ลูกเเท้ๆ ของมึงซักหน่อย เเล้วน้องเค้าออกจะน่ารักขนาดนั้นอ่ะ มึงจะไปหลงรักน้องเค้าตอนไหน ก็ไม่มีใครรู้~"
"ไอ้จุนมยอน เงียบปากไปมึง" ผมสั่งไอ้จุนมยอนที่กำลังพูดเรื่องเกี่ยวกับเซฮุน ซึ่งเรื่องนี้ ผมไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่..
"เเหม.. พูดเเค่นี้ หน้าเเดงขึ้นมาเลยนะมึง"
"มึงก็ด้วย ไอ้มินซอก หุบปากไป" พูดบ้าบออะไรกัน ผมไม่ได้หน้าเเดงซักหน่อย.. หรือว่าใช่กันนะ -w-
"ไอ้คุณอี้ฝานครับ คุณมึงควรจะพูดกับพวกกูดีๆ นะครับ ไม่งั้นพวกกูจะไม่เขียนชื่อมึงส่ง"
"เฮ้ยๆ ได้ไงวะ กูก็ช่วยพวกมึงทำงานนะเว้ย"
"กล้าช่วย! กูสองคนนั่งเขียนมือหงิก เเต่มึงเสือ.กเอาเวลาไปโทรหาเด็ก มึงช่วยพวกกูมากก"
"ไอ้มินซอก! เด็กเชี่ยไรมึง กูบอกว่า.."
"ลูกกกก เออ ลูกก็ลูก เเต่อย่าให้กูรู้ว่ามึงมีใจให้ 'ลูก ' มึงก็เเล้วกัน กูจะขำให้ฟันหักเลย"
"..."
ติ้งง ต่องง~
"ไก่มาส่งเเล้ว มึงลงไปเอาดิ้จุนมยอน เดี๋ยวกูเขียนต่อเอง" ผมไล่จุนมยอนที่ก่อนหน้านี้ทำหน้าที่เขียนเนื้อหาของรายงานให้ลงไปรับไก่ที่มาส่ง เพราะถ้าผมไม่ใช่ใช้มันก่อน มันก็ต้องเป็นคนใช้ให้ผมลงไปเอาแน่ แล้วอีกอย่าง ผมอยากจะหยุดบทสนาเรื่องเมื่อกี้ด้วย
มัน.. ทำให้ผมรู้สึกแปลก..
"เออๆ" ไอ้จุนมยอนลุกขึ้นคว้ากระเป๋าตังค์แล้วเดินออกจากห้องไป
ผมไม่ได้รักเซฮุนซักหน่อย..
ไม่สิ
ผมรักเซฮุน.. เเต่มันก็เป็นเเบบนี้ที พ่อรักลูก พี่รักน้อง เเบบนี้.. ไม่ใช่รึไง..
อีกอย่าง.. ผมรักเเบคฮยอน ผมเป็นเเฟนเเบคฮยอน
แล้วผมจะรักเซฮุนได้ยังไง..
หรือว่า
ผมไม่ได้รักแบคฮยอนกันนะ..
_____________________________________________________________________________________
อัพแชปสามเเล้วค่าา
ผิดพลาดยังไงบอกได้เลยน้าา :))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น