รักนี้จริงหรือฝัน????

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

ณ ประเทศไทย 16.00 น.

                “ห๊า!!! แม่จะให้หนูไปอยู่เกาหลีกับปู่ซกจินเนี่ยนะ =[]=;;”

                “ใช่ แล้วต้องไปอาทิตย์หน้าด้วย”

                “ไป’ไมอ่า หรือว่าปู่ซกจินใกล้เด๊ดเลยจะให้หนูไปรับมรดกหย๋อ*o*”

                โป๊ก!!!!

                “นี่แน่ะ อิหลานชั่วแช่งปู่-*-“

                “โอ๊ยๆๆ แม่อ่ะเอาทัพพีมาตีหัวหนูได้ไง เจ็บนะ-3- หนูไม่ไปหรอก หนูอยากอยู่บ้าน อยากอยู่เมืองไทยอ่ะ“

                “ไม่ต้องเลยนะเรา เรียนจบมาก็ไม่เห็นจะหางานทำ อยู่แต่ในบ้านกินๆนอนๆอยู่เนี่ย แล้วอีกอย่างเราไม่ได้ไปหาปู่เขาตั้งเกือบสิบปีไปหาไปเยี่ยมปู่เค้าหน่อย ปู่เค้าก็ออกจะใจดีกับเรานะ ทีตอนเด็กๆหล่ะอ้อนอยากจะไปทุกเดือนๆ คิดถึงพี่จงอุนพี่จงจินเค้าอย่างนั้นอย่างนี่”

                “ใครอ่ะแม่ จงอุน??จงจิน??”

                “เอ้า ยัยคนนี้นิ ก็พี่จงอุนกับพี่จงจินไง ที่ตอนเด็กๆเล่นด้วยกันบ่อยๆอ่ะ”

                “จำไม่เห็นได้เลย=_=?”

                “เอาเถอะๆ ยังไงซะลูกก็ต้องไป แม่จะช่วยจัดของให้ แล้วคราวนี้ลูกต้องไปคนเดียวนะ พ่อกับแม่ แล้วก็พี่ธันวาไม่ว่างอย่างแรงจ้ะ^-^”

                “ห๊า0[]0!!! ไปคนเดียวด้วย โห  ไม่เอาง่ะ หนูยิ่งขี้หลงอยู่”

                “เดี๋ยวมีคนไปรับเราที่สนามบินเองแหละ อ๊ะๆ ไม่ต้องพูดแล้ว กินข้าวไปเลยถือว่าแม่พูดแล้วต้องทำตามไม่งั้นแม่จะไม่ให้เงินแกใช้ อีกอย่างไปนู่นหางานทำซะ”ง่ะ ไรว้า~แม่อ่ะดักคอเราเฉยเลย จะมีใครในบ้านเถียงแม่ได้สักคนไหมเนี่ย

                ไหนๆแล้วฉันก็ขอแนะนำตัวก่อนแล้วกัน...ฉันชื่อลี มีนา เป็นลูกเสี้ยว และมีพี่ชายงี่เง่าปัญญาอ่อนคนนึงชื่อลี ธันวา พ่อฉันเป็นคนเกาหลี (ที่มาทำงานที่เมืองไทยและได้พบรักกับแม่ฉัน อูว์~ เน่าซะไม่มีอ่ะ =v=) ส่วนแม่ฉันเป็นลูกครึ่งไทย-จีน ตัวฉันและพี่ชายเลยมี 3 เชื้อชาติในตัว และเราก็พูดได้ 4 ภาษากันเลยทีเดียว นั้นก็คือ ไทย อิงลิช เกาหลี และจีน อย่าได้คิดว่ามันสบายเหมือนอู้กำเมืองกับแหล่งใต้นะ บางทีฉันยังสับสนเวลาไปเจอญาติทั้งสองฝ่ายพร้อมๆกันเลย แบบพูดจีนกับอาม่าหันมาอีกทางก็ต้องพูดเกาหลีกับอาจุมม่าเงี้ย เฮ้อ~ = =;; 

                ย๊ากกกก แล้วนี่ฉันต้องไปเกาหลีจริงๆเหรอเนี่ยยยยย ไม่เอาน้าาา หนูเกิดที่นี่หนูก็จะตายที่นี้~~oT[]To

                วันต่อมา...

“ห๊ะ แกจะไปเกาหลีหรอ!!!!”เสียงเล็กๆออกแนวหวานๆที่แสนจะเข้ากับหน้าตาของยัยเจเพื่อนซี้ของฉันดังลั่นร้านไอศกรีมชื่อดังในห้างแห่งหนึ่ง

                “ใช่ ไปเยี่ยมปู่อ่ะ แล้วแม่ฉันก็บังคับให้ฉันไปหางานทำที่นั่นด้วยนะ”ฉันตอบพลางตักไอศกรีมรสช๊อกโกแลตชิพเข้าปากบางๆของฉันอย่างชื่นใจ><

อ๊า~นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ที่ฉันจะได้ลิ้มรสไอศกรีมของแดนสยามT^T

                “อ๊ายย ฉันอยากไปด้วยจังเลย ฉันจะได้ไปหาคยูกี้ของฉัน>o<”

                “อะไรแก-_-?ไอ้กี้ๆนี่ใคร”

                “เอ้า ก็คยูฮยอนไง น้องเล็กมักเน่ของSuper Juniorอ่ะ>..<”

                “แล้วSuper Juniorคืออะไรอ่ะ รายการเรียลลิตี้ตามล่าหาฝัน 24 ชั่วโมงงี้หรอ”ฉันเคยเห็นเด็กข้างบ้านกรี๊ดๆอยู่ 3 เดือนได้มั้ง

                “นี่แกไปอยู่หลังเทือกเขาหิมาลัยมาหรือไงย่ะเนี่ยถึงไม่รู้จัก -*- เค้าเป็นกลุ่มนักร้องบอยแบนด์สัญชาติญาติบ้านแกที่เกาหลีไง มานี่ๆเดี๋ยวเอารูปให้ดู”ว่าแล้วยัยเจก็คุ้ยหารูปที่ว่าในกระเป๋าแบรนด์แนมชื่อดัง....แบบว่าบ้านมันรวยอ่ะนะ...ชิชิ มองกระเป๋ายัยนี้แล้วมองกระเป๋าของฉันแล้วมันช่างต่างกันเสียจริง เฮ้อ~โลกช่างไม่ยุติธรรม

                “นี่ไงๆแก นี่รูปอัลบั้มล่าสุดเลยนะแก กี้น้อยของฉันหล่อมาก>[]<”

                “ก็ดีอ่ะ แต่ฉันไม่ใช่พวกชอบคนหล่อ”อืม...จะว่าไปแล้วดวงตาของคนนี้คล้ายๆหมาป่าเลย

                “เออ ลืมไปแกชอบแบบน่ารักๆนี่เนอะ แต่กี้ของฉันก็น่ารักนะเว้ย แต่ถ้าจะน่ารักๆจริงๆต้องคนนี้พี่เย่ของฉัน น่ารักแบบเพี้ยนๆ=.,=”แล้วยัยเจก็เอานิ้วจิ้มไปที่ผู้ชายแก้มป่องๆ หัวโตๆ ...เออ ก็น่ารักดี

                “อืมๆ แล้วทำไมว่าเค้าเพี้ยนอ่ะ”หน้าตาก็ปกติดีนี่นา

                “ก็พี่เย่เค้าเลือดกรุ๊ปABไง แล้วเมื่อไม่นานมานี้พี่แกเบื่อใช่ม้า เลยไปซื้อเต่าบกมาเลี้ยง แต่นั่นยิ่งทำให้เฮียแกเบื่อเข้าไปใหญ่เลยนะ ฮ่าๆๆ แล้วก็ๆ บลาๆๆๆๆ”

แล้ววันนั้นทั้งวันที่ฉันออกไปเที่ยวกับยัยเจครั้งสุดท้ายก่อนที่ฉันจะเหินฟ้าไปเกาหลี ก็กลายเป็นว่ายัยเจเอาแต่พูดถึงผู้ชายที่มันปลื้ม แล้วยังฝากให้ฉันไปบริษัทต้นสังกัดของหนุ่มๆพวกนั้นแล้วถ่ายรูปมาให้ดู แล้วก็อีกหลายๆที่ที่ฉันไม่รู้จัก เฮ้อ~บ้าผู้ชายจริงๆเพื่อนฉัน แล้วอีกอย่างบ้านแกก็ออกจะรวยจะฝากฉันทำมะเขือเชื้อราอะไรฟ่ะ ไปเองก็ได้นี่หว่า=”=

                ตอนหัวค่ำ

                ก๊อกๆ

                เสียงเคาะประตูห้องฉันดังขึ้นในขณะที่ฉํนกำลังเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเดินทาง

                ถ้าให้ทายต้องเป็นนายธันวาแน่ๆ…

                “พี่เข้าไปนะ”

                เห็นม่ะ!โป๊ะเช๊ะ แหม๊ ทีซื้อหวยล่ะไม่เคยจะถูก=^=

                ไม่ต้องรอให้ฉันตอบพี่ธันก็เปิดเข้ามาแบบรู้กันว่าฉันอนุญาต แล้วก็ยืนพิงขอบประตูอย่างวางมาด

                แล้วตอนแรกเฮียแกจะเคาะประตูทำมะเขืออะไรให้เปลืองพลังงานชีวิตเนี่ย -__-*

                “ว่า..”ฉันถามออกไปทั้งๆทียังเก็บของลงกระเป๋าเป้อีกใบ เรียกว่ายัดจะถูกกว่า

อ๊ะ!อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ ผู้หญิงอย่างเราๆน่ะ เสื้อผ้าเอย เครื่องสำอางเอย ของจำเป็นเอย มันเยอะแยะไปหมด ในเมื่อเนื้อที่ในกระเป๋าทั้งสองมันไม่พอที่จะจัดให้เป็นระเบียบ ก็ยัดมันเลยเนี่ยแหละเวิร์คสุดชีวิตโลก เย้ \-__-/

และที่สำคัญไหนๆฉันจะต้องไปอยู่ยาวเพราะฉะนั้นเพื่อบรรเทาความคิดถึงเมืองไทย ฉันจึงเตรียมอะไรบางอย่างที่แสนจะไท้ยยยไทยติดไปด้วย 1 กระเป๋าเต็มๆ – w – อะฮ้า~

                “เปล่า จะมาดูหน้าครั้งสุดท้าย”

                “นี่ ฉันไปเกาหลีไม่ได้ไปตายนะพ่อรูปหล่อ”

                “ขอบคุณที่ชม”

                “นี่!เอาดีๆมีอะไร”

                “เสื้อผ้าครบยัง”

                “อื้ม”

                “ของใช้ส่วนตัวล่ะ”

                “เอามาแล้ว”

                “พาสปอร์ต”

                “อยู่ในกระเป๋าสะพาย”

                “กระเป๋าตังค์”

                “อยู่กับพาสปอร์ต”

                “อืม ไปถึงแล้วอย่ามัวแต่เที่ยวเพลิน โทรหากันบ้าง คิดถึงกันด้วย งานไม่ต้องหาหรอกฉันเลี้ยงแกได้”พูดเสร็จแล้วก็เดินจากไปO_o

                โอ๊ย ตายๆพี่ชายใครหว่าน่ารักจริงๆ ทำมาเป็นเก๊ก ที่แท้ห่วงน้อง อะโฮะๆๆ^o^ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันน้า จะจับมาทำสามีให้ดู  (โอ้ว ความคิดอกุศลสุดๆ) แต่ในเมื่อฉันไม่สิทธิ์นั้น ผู้หญิงหน้าไหนก็อย่าหวังว่าจะครอบครองพี่ชายฉัน อุวะฮ่าๆๆๆๆๆๆ

                “อ่อ ลืม”พี่ธันเดินเข้ามาในห้องอีกครั้งก่อนจะตรงมาที่ฉันแล้ว...

                หมับ...

                กอดฉันแน่นเลย =  =;;

                “อย่าไปติดหนุ่มที่นู่นล่ะ ฉันหวง”เสียงอู้อี้ๆดังข้างๆหูฉัน

                “รู้แล้วจ้า^___^”โอ๊ย ใครจะไปกลั้นยิ้มไหวพี่ชายหวงออกอาการขนาดนี้ ปกติพี่แกจะนิ่งๆจะตาย

“รู้แล้วทำให้ได้ด้วย”

                “ค่าๆ”

                “หวงจริงๆนะเนี่ย”

                “อืม”

                “หวงจริงๆนะ!!!”

                “เออ-*-”เริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

                “หวงๆๆๆๆได้ยินไหมๆๆๆๆ!!!!”ไอ้พี่บ้านี่เริ่มคลั่งแหละ

                “ถ้าพี่งอแงอีก ฉันจะทำ!!!!”

                “...”เงียบในบัดดล

                พี่ธันกอดฉันนานมาก นานจนฉันเองเริ่มสงสัย ก็เลยพยายามดันตัวออก พอฉันเห็นหน้าพี่แกเท่านั้นแหละ…

                “เฮ้ย ร้องไห้ทำไม=[]=;;”

                ใช่!!พี่ชายฉันร้องไห้ ไม่ใช่น้ำตาคลอๆนะ ร้องไห้เป็นสายเลย!!!

                “ก็ฉันไม่อยากให้แกไปนี่T__T”พี่ธันพูดพลางเช็ดน้ำตาลวกๆ

                ตลกพิกลแฮ่ะ ชายหนุ่มอายุ 26 มาร้องไห้ให้น้องสาวเพียงเพราะน้องจะไปบ้านญาติเนี่ยนะ ตุ๊ดอ่ะ-*-

                “ปัญญาอ่อน ไอ้พี่บ้าหยุดร้องเลยนะ น่าเกลียดจริงๆ ตัวใหญ่ยังกะหมีควายป่าร้องไห้เป็นเด็กไปได้”

                “นอนด้วยกันนะ”อีกแหละ โตจนปานนี้ยังจะมาอ้อนขอนอนด้วยกันอีก -*-

                “อายุเท่าไหร่แล้วห๊ะ ทำตัวปัญญาอ่อนอยู่ได้ บ้าจริง”

                “นะ”

                “...”

                “น้า~”พูดไม่พอ มันเอาหน้ามันเข้ามาถูหน้าฉันด้วย

                “เออๆๆๆ ไปเอาหมอนที่ห้องมา”

                สุดท้ายฉันก็แพ้นิสัยขี้อ้อนของหมอนี้จนได้ ชิ!