ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ร่องรอยที่เหลือ(15%)
���������������� ณ มหาวิทยาลัยจงจิต
�����������������เลขาณุการสาวสวยเปิดประตูห้องเข้ามาด้วยอาการรีบร้อน เป็นผลให้อธิการบดีสงสัยในอาการของเลขาของตัวเอง ซึ่งปกติเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจเย็น
�����������������"มีอะไรหรือป่าวเล็ก ดูสิ รีบซะจนผมเสียทรงหมดแล้ว"���อธิการถามทันทีที่สังเกตุเห็นอาการรีบร้อนของเลขา
�����������������
���������������� "คือ ท่านคะ ทีมขุดสำรวจสถานที่เราส่งไปสำรวจนครยังกาหลา ตอนนี้ไม่สามารถติดต่อได้สักคนเลยค่ะ"
���������������������������� " ตั้ง35คน ติดต่อใครไม่ได้เลยหรือไง" อธิการออกอาการตกใจเล็กน้อย แต่นั่นก็เป็นแค่เพียงเบื้องต้น ความจริงแล้วที่นั่นอาจไม่มีคลื่น หรือสัญญาณล่มก็ได้�คิดได้ดังนั้นเขาก็ใจเย็นลงได้
�����������������������������"ใช่ค่ะ ขาดการติดต่อไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ"
���������������������������� "เอาอย่างนี้นะ เราลองเช็คดูให้ดีก่อนนะ ตอนเย็นถ้ายังติดต่อไม่ได้ก็ให้มาบอกผมอีกที"�ความจริงเขาคิดว่า คงจะไม่มีอะไรมากมาย แต่เพื่อไม่ให้เลขาสาวโวยวายไปมากกว่านี้ เขาจึงรีบพูดตัดบท
�����������������������������"ค่ะท่าน แต่ดิฉันใจไม่ดีเลย เกรงว่า..."
�����������������������������"เอาเถอะน่าเล็ก� ถ้ามันติดต่อไม่ได้จริงๆ ค่อยมาบอกผมใหม่นะ เดี๋ยวผมจัดการให้ ผมก็เป็นห่วงคนของผมไม่น้อยไปกว่าคุณหรอกนะเล็ก"�
���������������������������� "ค่ะ"��� เมื่อหมดธุระแล้ว�เล็กก็ผลักประตูออกมาหน้าห้องเพื่อทำงานของตัวเองต่อไป
���������������
��������������������������� ตัดมาทางหน้ามหาลัยจงจิต
��������������������������� มีเด็กหนุ่มมหาลัย2กลุ่มซึ่งนับจำนวนจริงๆแล้วก็ไม่น่าจะเกิน20(15-5นะครับ)คน ยืนมองหน้ากันอยู่คนละข้างถนน ซึ่งเป็นสัญญาณว่าอีกในไม่ช้า บริเวณนั้นจะกลายเป็นสนามรบอันดุเดือดระหว่างพวกเขา
����������������������������"พวกคุณมายืนล้อมผมกับเพื่อนๆทำไมกันครับ" บอม�เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุดตะโกนถามกลุ่มคนฝั่งตรงข้ามถนน
�����������������������������
�������������������������� เมื่อตะโกนถามออกไปแล้ว แทนที่คนฝงตรงข้ามจะตะโกนกลับมา กลับกลายเป็นว่าวิ่งข้ามถนนมากันทั้งหมด�บอมและเพื่อนๆ�เมื่อเห็นคนฝั่งนั้นมากกว่าก็รีบสาวเท้าออกจากที่นั่นทันที
�
����������������������������แต่... ช้าไป ทั้ง5คนโดนล็อคแขนแล้วลากมาคุยในซอยเปลี่ยวลับตาคน
���������������������������� "พวกเมิงรู้ไหม ว่าทำผิดอะไร" เมื่อลับตาคนแล้ว คนที่ลากพวกบอมมาก็ตั้งคำถามทันที
�
����������������
�����������������เลขาณุการสาวสวยเปิดประตูห้องเข้ามาด้วยอาการรีบร้อน เป็นผลให้อธิการบดีสงสัยในอาการของเลขาของตัวเอง ซึ่งปกติเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจเย็น
�����������������"มีอะไรหรือป่าวเล็ก ดูสิ รีบซะจนผมเสียทรงหมดแล้ว"���อธิการถามทันทีที่สังเกตุเห็นอาการรีบร้อนของเลขา
�����������������
���������������� "คือ ท่านคะ ทีมขุดสำรวจสถานที่เราส่งไปสำรวจนครยังกาหลา ตอนนี้ไม่สามารถติดต่อได้สักคนเลยค่ะ"
���������������������������� " ตั้ง35คน ติดต่อใครไม่ได้เลยหรือไง" อธิการออกอาการตกใจเล็กน้อย แต่นั่นก็เป็นแค่เพียงเบื้องต้น ความจริงแล้วที่นั่นอาจไม่มีคลื่น หรือสัญญาณล่มก็ได้�คิดได้ดังนั้นเขาก็ใจเย็นลงได้
�����������������������������"ใช่ค่ะ ขาดการติดต่อไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ"
���������������������������� "เอาอย่างนี้นะ เราลองเช็คดูให้ดีก่อนนะ ตอนเย็นถ้ายังติดต่อไม่ได้ก็ให้มาบอกผมอีกที"�ความจริงเขาคิดว่า คงจะไม่มีอะไรมากมาย แต่เพื่อไม่ให้เลขาสาวโวยวายไปมากกว่านี้ เขาจึงรีบพูดตัดบท
�����������������������������"ค่ะท่าน แต่ดิฉันใจไม่ดีเลย เกรงว่า..."
�����������������������������"เอาเถอะน่าเล็ก� ถ้ามันติดต่อไม่ได้จริงๆ ค่อยมาบอกผมใหม่นะ เดี๋ยวผมจัดการให้ ผมก็เป็นห่วงคนของผมไม่น้อยไปกว่าคุณหรอกนะเล็ก"�
���������������������������� "ค่ะ"��� เมื่อหมดธุระแล้ว�เล็กก็ผลักประตูออกมาหน้าห้องเพื่อทำงานของตัวเองต่อไป
���������������
��������������������������� ตัดมาทางหน้ามหาลัยจงจิต
��������������������������� มีเด็กหนุ่มมหาลัย2กลุ่มซึ่งนับจำนวนจริงๆแล้วก็ไม่น่าจะเกิน20(15-5นะครับ)คน ยืนมองหน้ากันอยู่คนละข้างถนน ซึ่งเป็นสัญญาณว่าอีกในไม่ช้า บริเวณนั้นจะกลายเป็นสนามรบอันดุเดือดระหว่างพวกเขา
����������������������������"พวกคุณมายืนล้อมผมกับเพื่อนๆทำไมกันครับ" บอม�เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุดตะโกนถามกลุ่มคนฝั่งตรงข้ามถนน
�����������������������������
�������������������������� เมื่อตะโกนถามออกไปแล้ว แทนที่คนฝงตรงข้ามจะตะโกนกลับมา กลับกลายเป็นว่าวิ่งข้ามถนนมากันทั้งหมด�บอมและเพื่อนๆ�เมื่อเห็นคนฝั่งนั้นมากกว่าก็รีบสาวเท้าออกจากที่นั่นทันที
�
����������������������������แต่... ช้าไป ทั้ง5คนโดนล็อคแขนแล้วลากมาคุยในซอยเปลี่ยวลับตาคน
���������������������������� "พวกเมิงรู้ไหม ว่าทำผิดอะไร" เมื่อลับตาคนแล้ว คนที่ลากพวกบอมมาก็ตั้งคำถามทันที
�
����������������
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น