รักษาหัวใจ นายหน้าหวาน

ลำดับตอนที่ #6 : อาหารเย็นที่บ้าน คิม

ที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง

ยุนโฮกำลังเลือกซื้อของใช้ และอาหารสำเร็จรูปของเขาไปไว้ที่คอนโดที่เขาเพิ่งซื้อมาใหม่ เพื่อใช้พักผ่อนเมื่อเขาต้องกลับบ้านดึก หรือมีปัญหาที่สะสางต่างๆ ถัดไปเล็กน้อยเป็นแจจุงกับแม่บ้านกำลังเลือกซื้ออาหารสดเพื่อกลับไปทำอาหารเย็น

"อ๊ะ !!"  ร่างบางซึ่งเดินไปชนไหล่ของใครก็ไม่รู้ไม่แรงมากแต่กลับทำให้เขาถึงกับตัวลอยเหมือนจะหงายหลัง

มือหนาโอบรอบเอวบางอย่างรวดเร็ว พร้อมกับรั้งเข้ามาหาตัว

"แจจุง..." ร่างสูงแสดงสีหน้าแปลกให้เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่เดินชนเขา ท่อนแขนที่มีกล้ามเนื้อแน่นและมือหนาเลื่อนไปโอบรอบ
"ยุนโฮ..." แจจุงเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างแปลกใจ

"อ้าว คุณหมอนั้นเอง" แม่บ้านเดินเข้ามาหาและยิ้มกว้าง พร้อมมองดูคุณหนูของเธอในอ้อมกอดหมอหนุ่มอย่างพึงพอใจ

"เอ่อ..." แจจุงมองแม่บ้านของเขาที่ส่งสายตาพึงพอใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าก็หันกลับมามองสภาพตนเองกับหมอยุนโฮ เขากำลังถูกกอดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพียงแต่มือของเขากลับดึงไหล่ของร่างสูงไว้เหมือนจงใจ แต่คนมันจะล้ม ช่วยไม่ได้นี่นา... เขาจึงลดมือลงมาดันที่อกหนา พร้อมกับขยับตัวออก

"อ่า...แจจุง" ยุนโฮที่เริ่มรู้สึกดีใจเมื่อรู้ว่าคนที่เขาชนเป็นใคร

"เอ่อ..." แจจุงที่มีความรู้สึกเดียวกันกับยุนโฮจึงมีอาการหน้าแดงเล็กน้อย

"ปล่อยได้แล้วฮะ" ยุนโฮที่เพิ่งรู้สึกตัวจึงค่อยละมือจากเอวบางช้าๆ

"อะแฮ่ม !" เสียงแม่บ้านซึ่งยืนอยู่ข้างๆ พวกเขาทั้งสองคนแกล้งกระแอมไอขึ้น

ขวับ !! สายตาหวานและสายตาคมที่สบกันอยู่หันมาทางแม่บ้านทันที โดยมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย

"เอ่อ..." ยุนโฮหันหน้ากลับมามองหน้าหวานเหมือนกลับตั้งใจหลบสายตาแม่บ้าน "แจจุงมาซื้ออะไรเหรอครับ ?"

"อ่อ..." แจจุงก็หันหน้าหลับมาสบตาคมเหมือนเดิม"

"เนื้อสด ผักแล้วก็ผลไม้ฮะ"ร่างบางเอี้ยวตัว หลบให้ยุนโฮมองเห็นรถเข็น แต่จากความห่างของตัวเขากับยุนโฮนั้นมีเพียงเล็กน้อย เมื่อเขาเอี้ยวตัวไปนั้น ก็ทำให้ไหล่เล็กเหมือนผู้หญิงของเขา ไปสะกิดโดนหน้าอกข้างซ้ายของยุนโฮเข้า ก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจซึ่งอยู่ในนั้นก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างกะทันหัน

"

"อ่า..." แจจุงขยับตัวกลับ "ขอโทษฮะ"
"ไม่เป็นไรครับ" ยุนโฮพูดและยิ้มให้กับเหตุการณ์ที่สร้างความสุขเล็กๆ ให้เขา

"ฮะ เอ่อ...ยุนโฮ" แจจุงพยักหน้าก่อนจะเอ่ยปาก "เย็นนี้ไปทานอาหารที่บ้านแจจุงได้ไหมฮะ"
"หืม ?" ยุนโฮเลิกคิ้ว "อาหารเย็น... ที่บ้านแจจุงเหรอครับ ?"
"ฮะ" รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคนตัวเล็ก

"อ่า...ยินดีครับ" ยุนโฮยิ้มกว้างอย่างดีใจ
 

ที่บ้านตระกูลคิม

"อ้าว คุณหมอมาแล้วเหรอค่ะ" เสียงแม่บ้านประจำตระกูลคิมดังขึ้นที่หน้าบ้าน ร้องเรียกความสนใจจากแจจุงได้เป็นอย่างดีมากเลยทีเดียว ขาเรียวยาวก้าวพาร่างระหงเดินตามแม่บ้านมาพบคุณหมอที่ว่า

"ยุนโฮ..." แจจุงยิ้มหวานแสดงความดีใจจนเก็บไว้ไม่มิด

"ครับผม" คนตัวสูงก็ยิ้มกว้างตอบเช่นกัน

ตามนั้น รองเท้าหนังหัวแหลม กางเกงยีนขายาวสีดำ เสื้อเชิ้ตคอปกสีขาว ชุดธรรมดาๆ แต่ทำให้ร่างสูงโปร่งที่กำลังสาวเท้าเข้าไปในบ้านตระกูลคิมนั้นดูดี ทำให้เจ้าของบ้านตัวเล็กมองเขาแทบไม่วางตา ใบหน้าคมเข้มก็จับจ้องมาที่ใบหน้าหวานของแจจุงเช่นกัน พวกเขาจ้องตากันอยู่สักพักกว่า
แจจุงจะรู้สึกตัวและเดินร่างสูงเข้ามาในห้องอาหาร

ที่โต๊ะอาหาร

"เชิญฮะ" มือเล็กผายเชิญชวนให้ยุนโฮก้าวเข้าไปในบ้านตระกูลคิม

"คุณพ่อฮะ คุณหมอยุนโฮมาแล้วฮะ" แจจุงเดินมาบอกชายที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ

"อ่อ...หมอ นั่งสิ" ชายผู้นั้นชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ เก้าอี้ตัวที่แจจุงกำลังจะนั่ง ซึ่งตรงกันข้ามกับยุนอา

"

ครับ" ยุนโฮรับคำและเดินไปนั่งตามที่ถูกเชื้อเชิญ

"

"

ยุนอา... นี่หมอประจำตัวพี่ คุณหมอยุนโฮ"อ่อ...ค่ะ สวัสดีค่ะ" ยุนอาซึ่งพอใจชายหนุ่มตรงหน้าตั้งแต่แรกเห็นส่งยิ้มหวานอย่างโปรยเสน่ห์ ให้ทันทีที่ได้ยินชื่อ ตาของหญิงสาวมองไปที่ใบหน้าคมนั้นไม่วางตา

"

แจจุงซึ่งเห็นสองสายตาประสานกันนานจนเกินไปก็เลิกคิ้ว พร้อมกับถอนหายใจช้าๆ อย่างจงใจ มือเรียวชี้ไปที่จานเบื้องหน้ายุนโฮเป็นเชิงให้แม่บ้านตักข้าวให้ยุนโฮ ยุนโฮซึ่งยิ้มให้ยุนอาอยู่นานแล้วนั้นเห็นการแสดงอาการของแจจุงทั้งหมดก็เข้าใจความหมายของร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา มือหนาเอื้อมมาเกาขมับเบาๆ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้แจจุง ใบหน้าหวานเห็นสายตาคมที่เพิ่งละมาจากหญิงสาวซึ่งนั่งตรงกันข้ามกันนั้นมองมายังเขาก็เริ่มแสดงอาการไม่พอใจ หันหน้าหนี ทำท่าเป็นทานอาหาร ทั้งๆ ที่อยากจะมองหน้าชายคนนั้น อยากเห็นเขากินข้าว

ครับผม" ปากหยักส่งยิ้มกว้างตอบแทน

"

ทานสิฮะ" แจจุงพูดโดยไม่ได้มองหน้ายุนโฮ

"

คร้าบบ" ยุนโฮแกล้งลากเสียงเพื่อล้อแจจุง นั่นก็เป็นการเรียกรอยยิ้มหวานๆ จากร่างบางได้ไม่ยากนัก เพียงแค่คนตัวเล็กไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าให้เขาได้เห็นเท่านั้นเอง

เมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว

"

อิ่มแล้วฮะ" แจจุงพูดพลางลุกขึ้น

"

ยุนอาซึ่งมองการกระทำของคุณหมอประจำตัวพี่ชายบุตรธรรมของเธอที่แสดงออกมาก็เริ่มมีความรู้สึกอิจฉาเล็กๆ แต่ก็ยังไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไป เพียงแค่มองตามเขาเดินตามไปส่งพี่ชายของเธอจนลับตา

อิ่มแล้วครับ" ยุนโฮรีบวางช้อนส้อมและลุกขึ้นตาม

"

อะไรกันค่ะคุณ นี่หมอประจำตัวแจจุงเหรอ ยังวัยรุ่นอยู่เลย แต่งตัวก็เห่ยๆ เหมือนพวกไม่มีรสนิยม" เสียงยุนมิน มารดาของเธอกล่าวกับพ่อบุญธรรมของเธอ น้ำเสียงแสดงความรู้สึกดูถูกอย่างเห็นได้ชัด

"

อืม..." เสียงทุ้มตอบรับพร้อมพยักหน้าช้าๆ

"

โธ่ คุณแม่ค่ะ หนูว่าเขาก็ดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นดีอยู่นะค่ะ" ยุนอาหันมาออดอ้อนมารดาของเธอ

"

เหรอ ? แม่ไม่เห็นรู้สึกอย่างนั้นเลย" มารดาของเธอส่ายหน้า