รักษาหัวใจ นายหน้าหวาน

ลำดับตอนที่ #5 : ฝันหวาน

แจจุงกลับมาถึงบ้านแล้ว แต่ที่บ้านยังไม่มีใช้กลับมา มีเพียงแม่บ้านคนสนิทของเขาเท่านั้นที่อยู่เฝ้าบ้าน กับคนสวน สามีของเธอ  แจจุงเดินตรงไปที่ห้องตัวเองด้วยความอ่อยเพลียอย่างที่สุด ร่างกายเขาเริ่มไม่ค่อยดีอีกแล้ว แค่นั่งรถตากลมสักครึ่งชั่วโมงก็ทำให้เขาเหนื่อยอ่อนขนาดนี้

แจจุงนั่งกุมขมับไป ไอค่อกๆ แค่กๆ  ไป จนเขาหันไปมองหัวเตียง ก็พบว่ากระดาษโน้ตสีฟ้า สีเหลือง สีชมพู แปะอยู่บนหัวเตียงเขาเยอะมาก เขาจึงหยิบสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ  ขึ้นมาเล่มหนึ่ง และจัดการเอากระดาษโน้ตแปะเก็บไว้ในสมุดอย่างทะนุถนอม  ก่อนจะผล็อยหลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น

แจจุงตื่นแต่เช้า  ขนมหวานที่ยุนโฮให้เขากินเข้าไปนั้น...  มันทำให้เขาฝันดีจริงๆ  ด้วย  หรือจะเป็นเพราะเจ้าตัวกันแน่นะ  แจจุงคิดพลางเดินลงไปทานอาหารเช้ากับครอบครัว  เมื่อเขาเดินลงไปถึง

“อรุณสวัสดิ์ฮะ”  เสียงหวานเอ่ยทักทายสมาชิกในบ้านที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่นั้น

แจจุงส่งยิ้มหวานไปให้น้องสาวบุตรธรรมของเขาที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา   แต่เธอกลับหันหน้าหนีและลุกเดินหายไป พร้อมกับแม่ของเธอ  ที่แต่งตัวสวยแต่เช้า และพวกเธอไม่เคยอยู่ติดบ้านเลย

“คุณค่ะ” หญิงวัยกลางคนหันมาเอ่ยกับคุณพ่อของเขา  “ดิฉันกับลูกจะออกไปช็อปปิ้งนะค่ะ”

“อืม...” เสียงทุ้มใหญ่ตอบ

แล้วหญิงทั้งสองก็เดินออกไป

“เอ่อ...”  แจจุงหันไปทางคุณพ่อของเขา

“พ่อไปทำงานนะ”  เสียงทุ้มตอบโดยทำเหมือนไม่ใส่ใจว่าเขาจะพูดอะไร

“ฮะ...”  แจจุงพยักหน้าช้าๆ  ก่อนจะมองตามร่างสูงใหญ่ผู้เป็นบิดาของเขาไปจนพ้นประตู

คุณพ่อของเขาไม่เคยเป็นอย่างนี้  แต่ตั้งแต่แม่เลี้ยงกับลูกบุตรธรรมเข้ามาอยู่ในบ้าน  เขารู้สึกได้ว่าอะไรต่างๆ  แทบทุกอย่างค่อยๆ  เปลี่ยนไป  ตอนนี้มันคงเปลี่ยนไปแล้วล่ะ  เขาเป็นคนเดียวในบ้านมั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนไปเหมือนใครๆ  แต่การที่เขายังทำตัวเป็นปกติเหมือนเดิมของเขากลับทำให้คนในบ้านมีอคติและก็ปฏิบัติต่อเขาเปลี่ยนไปซะเองกันหมด นอกจากแม่บ้าน เธออยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ของเขามาตังแต่เขายังไม่เกิด เมื่อเขาเป็นเด็กเธอก็ช่วยคุณแม่ของเลี้ยงเขามาตั้งแต่เล็กๆ  จนคุณแม่ของเขาเสียไป  เธอก็ยังดูแลเขาเป็นอย่างดี  ยังเอาใจใส่เขาเหมือนเดิมทุกอย่าง  ขนาดคุณพ่อยังไม่เอาใจใส่เขาขนาดนี้เลย

เมื่อแจจุงทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว แม่บ้านก็เดินมาเก็บจานอาหารบนโต๊ะเข้าไปในครัว ซึ่งแจจุงก็เดินตามเข้าไป

“มีอะไรให้ผมช่วยไหมฮะ ?” แจจุงเอ่ยถามแม่บ้านเมื่อเขาเดินเข้ามาในครัวเอง

“อ้าว... คุณหนู” แม่บ้านที่กำลังล้างจานอยู่หันมามองหน้าเขา

“มีไหมฮะ ?”  แจจุงยิ้มหวานให้กับแม่บ้านของเขา

“ไม่มีหรอกค่ะคุณหนู  อีกอย่างคุณหนูไม่ค่อยสบายนี่ฮะ ไปพักผ่อนเถอะค่ะ”

“อ่า...”  แจจุงเอ่ยปากจะเถียงแต่ก็เงียบลง  “ฮะ...”

แจจุงนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เขากำลังอ่านหนังสือนิยายแฟนตาซี ประเภทน้ำเน่าที่มีเจ้าชายขี่ม้าขาวเข้ามาช่วยเจ้าหญิงในยามทุกข์ยาก

‘เจ้าชายเหรอ ?’  แจจุงหัวเราะกับความคิดของตัวเอง

“อรุณสวัสดิ์ครับ”  เสียงนุ่มทุ้มดังมาจากหน้าประตูบ้าน

เจ้าชาย...

“ยุนโฮ...”  แจจุงเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าบ้านของเขา  “เข้ามาสิฮะ”

“เอ่อ...”  ยุนโฮมองหน้าแจจุง  “ผมมีคนมาด้วยน่ะครับ”

“อ่า...  ใครเหรอฮะ”  แจจุงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความอยากรู้

“สวัสดีครับ  แจจุง”   ยูชอน

“สวัสดีฮะ พี่แจจุง”   จุนซู

“อ้าว... คุณหมอปาร์ค  จุนซู มาได้อย่างไงเนี่ย”  แจจุงถามอย่างแปลกใจ  “มาด้วยกันเหรอ ?”

“อื้ม...”  เป็นเสียงยุนโฮที่ตอบรับ  แต่ถึงจะเป็นใครตอบก็สร้างความแปลกใจให้แจจุงได้เป็นอย่างมากอยู่ดี

“มาด้วยกันได้ยังไง ?”

“ก็...”  ยูชอนยิ้มเก้อ แล้วหันหน้าไปมองจุนซูที่เริ่มหน้าแดง “แบบว่า...”

“ว่า... ?” แจจุงเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ

“คนเขาเป็นแฟนกันไง...”  เสียงยุนโฮดังขึ้น

“วาว...”  แจจุงมีสีหน้าตะลึงเล็กน้อย  “จริงเหรอ ?”

“ครับ”  ยูชอน

“ฮะ”  จุนซู

“ฮ่าๆๆๆ”  ยุนโฮหัวเราะและเดินเข้ามาตบบ่ายูชอน “ว่าแล้วต้องมีคนตกใจ”

“ก็นิดหน่อยฮะ” แจจุงยิ้มหวาน “ว่าแต่... มากันพร้อมขนาดนี้มีอะไรเหรอฮะ ?”

"เรา..." ยุนโฮส่งเสียงขึ้นมา "มาชวนแจจุงไปเที่ยว"

"เที่ยว ?" แจจุงทำหน้าดีใจ "จริงเหรอฮะ  ที่ไหนฮะ ?"

"ทะเล"  ยูชอนกับจุนซูพูดพร้อมกับ แน่นอน การไปเที่ยวครั้งคงทำให้รักของสองคนนี้หวานซึ้งกว่าเดิมน่าดูเลยทีเดียว