คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 :: เหตุเกิดในห้องน้ำ
บทที่2 :: เหตุเกิดในห้องน้ำ
และในที่สุดคนที่ปิ่นโตตั้งหน้าตั้งตารออยู่ก็เดินมาถึง เสียงของเพื่อนสาวคนสวยดังมาแต่ไกล ก่อนที่เธอจะรีบดิ่งมาวามกระเป๋าโต๊ะข้างๆปิ่นโตอย่างรวดเร็ว
“ปิ่นๆ ไหนไมโครชิพที่โทรมาบอกอ่ะแก” เพื่อนคนสวยที่มีนามว่า ‘หมอนอิง’ ถามเสียงตื่นเต้นเมื่อนึกถึงเรื่องที่ปิ่นโตโทรมาบอกเมื่อเช้า
“หลับตาก่อนนนนนนน (‘ ‘)” ปิ่นโตลากเสียงยาว
“ลีลาจริงเลย -3- ” หมอนอิงบ่นมุบมิบก่อนจะยอมหลับตาตามที่ปิ่นโตบอก
“แบมือด้วยสิ ไม่แบแล้วเราจะให้ยังไงอ่ะ”
“เยอะจริง” หมอนอิงยื่นมือที่แบบไปข้างหน้า
“อ่ะ... เราให้ ^ ^” ปิ่นโตวางกล่องใสอันเล็กๆที่ใส่ไมโครชิพไว้ลงบนมือของเพื่อนสนิท
“กรี๊ดดดดดดดด แกน่ารักที่สุดเลยอ้ะ >_<” หลังจากที่ได้ของหมอนอิงก็รีบลืมตาแล้วกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ
ก็จะไม่ให้ดีใจได้ไงล่ะ ในชิพนี้มันมีข้อมูลส่วนตัวของคนที่หมอนอิงแอบชอบเซฟไว้เต็มไปหมดเลยนะไม่เสียแรงจริงๆที่วอนขอให้ นักสืบ เพื่อนรักช่วย
ฟังไม่ผิดหรอก ปิ่นโตน่ะเป็นนักสืบที่กำลังมีชื่อเสียงตอนนี้เลยล่ะ เธอใช้นามแฝงในสำนักงานนักสืบว่า Bloody Joker เธอเป็นคนฉลาดมากนะ เจ้าเล่ห์ ถึงภายนอกจะดูเป็นคนอย่างนี้ก็เถอะ เธอเป็นพวกคมในฝัก แกล้งทำตัวเป็นคนบ้า แต่ก็ต้องยอมรับว่าการที่เธอคุยกับสัตว์เลื้อยคลานรู้เรื่องและการที่เธอกลัวสัตว์เลี้ยงน่ารักๆอย่างหมาแมวกระต่ายนั้น เธอไม่ได้แกล้ง แม้แต่ตัวเพื่อนสนิทอย่างหมอนอิงยังสงสัยเลยว่า ปิ่นโต เป็นสิ่งมีชีวิตประเภทไหนกันแน่นะ
มาถึงเรื่องของหมอนอิงคนสวยกันบ้าง นางเป็นสาวสวยสุดป๊อป หน้าตาดี มีฐานะ โพรไฟล์เลิศหรูทุกอณูขุมขน(?) แต่คนสวยย่อมอาภัพ ในเมื่อเธอสวย เลิศเลอ เก๋กู้ดซะขนาดนี้ คนที่เธอแอบชอบมานานถึงสองปีกลับไม่เคยจะชายตามองเธอเลย ทั้งที่เขาเป็นแค่ผู้ชายบ้านๆ ฐานะและหน้าตาจัดอยู่ลำดับกลางๆเท่านั้นเอง จนบางทีหมอนอิงเองก็คิดว่าเขาเป็นเกย์เหมือนกับคนอื่นด้วยซ้ำ หมอนอิงเป็นผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าสวยคม ใบหน้ารูปไข่ ตาคมเฉี่ยวสีรัตติกาลเหมือนกับเหยี่ยวสาว ยิ่งหมอนอิงกรีดอายไลน์เนอร์ยิ่งทำให้เธอตาคมบาดใจขึ้นไปอีก จมูกโด่งรั้นเหมือนนิสัย ปากบางสีแดงสด ผิวสีน้ำผึ้งใส และเธอจัดว่าเป็นสาว อก อวบ อิ่ม รูปร่างเธอดีสุดๆ แล้วเธอยังค่อนข้างสูงอีกต่างหาก และยังถือคติ สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง วีนๆ เหวี่ยงๆบ้าง แต่หมอนอิงไม่เคยแสดงกริยากับปิ่นโตออกแนวแรงๆเลยซักนิด เธอกลายเป็นเด็กมัธยมปลายธรรมดาเมื่ออยู่กับปิ่นโต
เล่าเรื่องเหล่านักเรียนไปแล้วก็ขอพูดถึงเรื่องโรงเรียนหน่อยแล้วกัน ที่แห่งนี้คือ ECJC High School & University (Exclusive Exchange Culture Japan Center High School & University) ขอแนะนำส่วนที่เป็นโรงเรียนไฮสกูลสุดหรูสำหรับเหล่านักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศต่างๆทั่วทุกมุมโลก ตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น แบ่งห้องเป็นการสอนในแต่ละภาษา นักเรียนสามารถย้ายห้องได้ ส่วนใหญ่ที่นิยมย้ายคือย้ายไปเรียนห้องที่ใช้ภาษาอังกฤษสอน และใช้ภาษาญี่ปุ่นสอน ห้องบางห้องจึงถูกยุบไปเพราะไม่มีใครเรียน คนที่มาเรียนที่นี่ 90% เป็นคนรวยและลูกผู้ดี ส่วนอีก 10% เป็นนักเรียนทุน ห้องหลักๆมี 4 ห้อง ห้อง A-B เป็นห้องที่สอนเป็นภาษาญี่ปุ่น ส่วนห้อง C-D เป็นห้องที่สอนเป็นภาษาอังกฤษ หลักสูตรการสอนของที่นี่เหมือนกันหมดไม่ว่าจะเป็นห้องที่สอนโดยภาษาใดก็ตาม ปิ่นโต หมอนอิง จุนฮง และไมเนอร์ปีนี้เลือกเรียนเป็นภาษาญี่ปุ่นแต่ก็ไม่เคยลืมทบทวนภาษาบ้านเกิด ปิ่นโตกับหมอนอิงเลือกเรียนเป็นหลักสูตรภาษาญี่ปุ่นมาตั้งแต่ตอนเข้ามาปีแรกและได้อยู่ห้องเดียวกันตลอดเพราะคะแนนเฉลี่ยในการสอบใกล้ๆกันเสมอส่วนใหญ่ห่างกันเพียงแค่จุดสองจุด ส่วนจุนฮงกับไมเนอร์เลือกเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษก่อนสองปี เพิ่งย้ายมาเรียนหลักสูตรภาษาญี่ปุ่นปีสุดท้าย
โรงเรียนนี้มีแท๊บเล็ตแจกให้คนละเครื่อง และมีเว็บไซส์โรงเรียนที่เหมือนโซเชียลเน็ตเวิร์ค แต่ละคนจะมีไอดีเป็นของตัวเอง บล็อคที่ฮิตที่สุดเหมือนจะเป็นบล็อคโหวด20อันดับ หนุ่ม/สาว ป๊อป ในแต่ละระดับชั้น
รองลงมาคือ 10 อันดับหนุ่ม/สาวป๊อปในโรงเรียน
ทุกๆปีใน 20 อันดับ จุนฮงจะติดอันดับ 2 เสมอ และ ไมเนอร์อยู่อันดับ 5 ส่วนหมอนอิง ชีติดอันดับ 3 รองลงมาจากจุนฮง (รวมทั้งชายหญิง) ส่วนใหญ่เขาก็สนใจแค่ 10 อันดับแรกเท่านั้นแหละ แทบไม่มีใครนั่งดูอันดับ 11-20 เลย เพราะเหตุนั้น ปิ่นโตที่ติดอันดับ 15 จึงไม่เป็นที่รู้จักมากนัก เอาจริงๆปิ่นโตเป็นคนที่สวย น่ารักกว่าหมอนอิงเสียอีก แต่ที่คะแนนนิยมต่ำขนาดนั้นก็เพราะการที่เธอเคยพาสัตว์เลี้ยงมาโรงเรียนตอนเข้ามาใหม่ๆน่ะสิ ส่วนสัตว์เลี้ยงที่ว่าก็คือ งูเหลือม ยังไงล่ะ =_=;; ตอนนั้นเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น ก็คืองูเหลือมที่ปิ่นโตพามาด้วยมันหลุดไป ทำเอาคนทั้งโรงเรียนแตกตื่นไปหมด ดีนะที่มันไม่เลื้อยไปฝั่งตรงข้ามที่เป็นมหาวิทยาลัย ไม่งั้นคงถูกฆ่าตายพอดี เฮ้อ... หนักใจจริงๆ
[Mhon-ing]
@Canteen [พักกลางวัน]
“ไปเข้าห้องน้ำนะปิ่น” ฉันกระซิบบอกปิ่นเบาๆในขณะที่ปิ่นกำลังดูดน้ำอย่างสบายใจเฉิบ ให้ตายสิ! ยัยปิ่นตอนดูดน้ำน่ารักชะมัด เห็นแล้วคนสวยอิจฉา!
“อย่าตกส้วมล่ะ” ปิ่นพูดพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ
“ฉันไม่ซุ่มซ่ามแบบแกหรอก เชอะ! -^-” ฉันรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว กรี๊ดดดดดดดดด อั้นไว้นาน จะเป็นนิ่วมั้ยเนี้ย T_T (ปากเสียนะเธอ = =)
“นี่! แกเห็นยัยหน้าหนาคนนั้นมั้ย” ระหว่างที่ฉันกำลังจะเปิดประตูห้องน้ำออกไปก็มีเสียงสนทนาเป็นภาษาอังกฤษแบบกระแดะๆดังขึ้น ฉันจึงยังไม่เปิดประตูเพราะอยากฟัง ฮ่าๆๆๆ
“ใครยะ บอกแค่หน้าหนาฉันจะรู้หรอ” ยัยแดะสองถาม ยัยแดะหนึ่ง (ก็ไม่รู้จักชื่ออ่ะ -3-)
“ก็ยัยสวยๆที่ติดอันดับสามปีนี้อ่ะ” สวยๆหรอ ฉันรึเปล่าน้า ฮุฮิ AwA
“อ๋อ! ยัยอิงค์ใช่มั้ย” นั่นมันชื่อภาษาอังกฤษของฉันหนิ (ชื่อไทยฉันมันออกเสียงยากน่ะ)
“ใช่ ฉันได้ยินมาว่ายัยนั่นเคยไปขายตัวด้วย”
“บ้าหรอแก ไม่มีข่าวแบบนั้นซักหน่อย แกแต่งเองอีกแล้วใช่มะ?”
“ก็ไม่มีอะดิ แต่ฉันหมั่นไส้ ยัยนั่นชอบมาวีนใส่เราที่ชมรมอ่ะ กะจะปล่อยข่าวนี้ออกไปให้ยัยนั่นขายขี้หน้าเล่นๆ”
“ก็ดีนะแก ฉันก็อยากรู้นักว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“ฮิๆๆๆๆๆๆ” แล้วสองแดะนั่นก็ประสานเสียงหัวเราะโรคจิตด้วยกัน
“กริ๊ก...” ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกแล้วเดินไปล้างมือ ทำเอายัยสองแดะนั่นนิ่งไปเลย เหอะ! ลับหลังนินทาได้นินทาดี พอมาเจอต่อหน้าล่ะก็นะ... หัวหด
“แกว่ายัยสวยได้ยินที่เราพูดไปมั้ย” สองแดะกระซิบกัน ขอโทษย่ะ หูฉันดี
“ฉันคิดว่าไม่นะ” แดะสองตอบหวั่นๆ
“ได้ยินชัดสองรูหูเลยล่ะ ยัยพวกบ้า!” ฉันที่ทนนิ่งมานานตะคอกใส่สองแดะจนตัวอ้วนๆกลมๆของพวกนั้นลีบหด ลดเหลือสองเซ็นต์
“ขะ...ขอโทษค่ะ พวเราไม่ได้ตั้งใจ” แดะหนึ่งพูดเสียงสั่น
“ใช่ค่ะ พวกเราไม่ตั้งใจจริงๆ” แดะสองก็รีบพูดตาม
“เหอะ! อย่าให้ฉันรู้นะยัยพวกปากมอม” ฉันพูดห้วนๆแล้วหันหลังกลับไปทางประตูออก แต่ว่า!!!
“นี่แหน่ะ ยัยตัวมาร” แดะหนึ่งที่ก้มหน้างุดๆอยู่เมื่อกี้กระโดดมากระชากผมฉัน(พอดีว่าสูง -_-)จนหงายหลัง
“ทำบ้าอะไรของพวกเธอน่ะ!”
“นี่ แกยืนนิ่งอยู่ได้มาช่วยกันตบยัยนี่ที” แดะหนึ่งที่ล็อคตัวฉันไว้อยู่ตะโกนเรียกแดะสอง
“ได้ๆ แม่จะตบให้หน้าบวมเลยล่ะ” ยัยแดะสองที่ยืนนิ่งอยู่ถูมือแล้วเดินมาทางฉัน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ไม่นะ!” ฉันแหกปากลั่นห้องน้ำ ฮือๆ ใครก็ได้ช่วยสวยที T[]T
“หนวกหู หุบปากไปเลย!” ยัยแดะหนึ่งตะคอกใส่หูฉัน หูจะแตกอ่ะ TT_TT
“ห้องน้ำมันเก็บเสียงน่ะ ตะโกนไปก็ไม่ได้ยินหรอก” ยัยแดะสองยิ้มเยาะ
“TTUTT” ฉันเกลียดห้องน้ำคนรวยที่สุด!
“ด่าต่อสิ! ทำไมไม่ด่าพวกฉันต่อล่ะ ว้ากใส่สิ!” ยัยแดะสองตะคอกใส่หน้าฉัน
“อยากให้ด่าหรอ ได้... ยัยหน้าวอก ยัยคนแม็กซิโก ยัยอ้วน ยัยกลม ยัยซาลาเปา ยัยขนมโมจิ ยัยโอ่งเดินได้ ยัยแดะ ยัยปากเสีย ยัยพุงพลุ้ย ยัยพวกชั่ว ยัยพวกเลว ยัยโรคจิต ยัยสองแดะ ยัยกระโปรงสั้น ยัยเด๋อ ยัยเอ๋อ ยัยหน้าขี้กลาก ยัยสิวหัวช้าง ยัย...ยัย... ยัยพวกบ้า!” ฉันหลับตาปี๋แล้วก่นด่าพวกแดะทั้งสองไปแบบลืมหายใจ
“ปากดีนักนะ! แม่จะสั่งสอนให้เข็ด” ยัยแดะสองที่กำลังโกรธหน้าดำหน้าแดงเดินตรงมาทางฉัน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พระเจ้าช่วยลูกด้วย!” ฉันดิ้นขลุกขลักก่อนจะตวัดเท้างามๆฟาดใส่หน้ายัยแดะสองจนยัยนั้นล้มลงไปกับพื้น
“แรงเยอะจริง” ยัยแดะหนึ่งก็ไม่ยอมปล่อยฉันไปไหนกลับจับฉันแรงกว่าเดิมอีก
ตอนนี้ยัยแดะสองกำลังพยายามพยุงตัวให้ขึ้นมานั่ง แย่ๆ ทำไงดีอ่ะ! พระเจ้าขา ท่านคงไม่อยากให้หน้าตาอันสวยงามนี้มันบิดเบี้ยว บวมเป่งใช่มั้ยคะ ท่านปั้นมันมา ท่านคงไม่อยากให้เป็นแบบนั้นใช่มั้ยคะ ขอร้องเถอะนะคะพระเจ้า ช่วยลูกด้วย ลูกกำลังจะโดนยัยใจบาปสองคนนี้ทำร้าย ช่วยลูกด้วยเถอะค่ะ อาเมน ฉันสวดภาวนาในใจ ขอร้องล่ะ TTATT ใครก็ได้ช่วยฉันที!
[ด้านปิ่นโต]
ปิ่นโตนั่งดูดช็อกโกแลตร้อนรอหมอนอิงอย่างเซ็งๆ พร้อมกับคิดในใจว่าทำไมหมอนอิงถึงไปเข้าห้องน้ำนานจัง
“You don't know how you met me. You don’t know why. You can’t turn around and say goodbye*…” เสียงริงโทนโทรศัพท์อันคุ้นหูดังขึ้น ทำให้ปิ่นโตมองหาต้นเสียง ก็เสียงริงโทนนี้มันเหมือนเสียงริงโทนไอโฟนของหมอนอิงเลยน่ะสิ แล้วปิ่นโตก็เจอไอโฟนของหมอนอิงตกอยู่ใต้เก้าอี้อีกฝั่ง ดีนะที่หน้าจอมันไม่แตก ปิ่นโตหยิบขึ้นมาดูก็รู้ว่าปลายสายคือคนที่หมอนอิงแอบชอบอยู่นั่นเอง อย่างงี้ก็กดรับซะหน่อย
“ไง” ปิ่นโตกรอกเสียงลงในโทรศัพท์
(นั่นหมอนอิงหรอ) ปลายสายถามอย่างแปลกใจ
“ผิด... นี่ปิ่นเอง”
(อ่อ ก็นึกว่าใคร แล้วหมอนอิงล่ะ)
“อยู่ในห้องน้ำ”
(อ่า... นิตยาสารที่รุ่นน้องฝากมาถามข้อมูลฉันเป็นไงบ้าง)
“ไม่ผ่าน”
(อ้าว เสียใจด้วยนะ)
“ช่างมัน เดี๋ยวให้หมอนอิงโทรกลับนะ”
(โอเค)
ปิ่นโตตัดสายก่อนจะถือมือถือของหมอนอิงเดินตรงไปที่ห้องน้ำ ถือโอกาสไปตามด้วยเลยแล้วกัน...
[ในห้องน้ำ]
“เอาให้บวมเลย” ยัยแดะสองที่ยืนอยู่หน้าฉันตอนนี้ง้างมือไปกลางอากาศวงใหญ่ๆ มันน่ากลัวนะยะ! แถมยัยแดะหนึ่งก็ยังจะยุยัยแดะสองเพิ่มอีก อย่าให้หลุดไปได้นะเฟ้ย!
“ไม่บอกก็ทำ” ยัยแดะสองยิ้มและง้างมือเต็มที่ กรี๊ดดดดดด วงเมื่อกี้ก็ดีแล้วย่ะ ยังจะเพิ่ม T_T
“แอ๊ดดดดดด” และเมื่อฉันทำใจยอมรับชะตากรรมอยู่นั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมกับอัศวินขี่ม้าขาวที่ชื่อว่า ปิ่นโต!
“ขัดจังหวะหรอ ‘ ‘)” ปิ่นโตยืนทำหน้าซื่ออยู่ปากประตู
“ยัยปัญญาอ่อน! ถ้าไม่อยากมีเรื่องออกไปให้พ้น” แดะหนึ่งตะโกนข้ามหัวฉันแล้วก็แดะสอง หูจะแตก...
“ไม่บอกก็ไป” ปิ่นโตถอยหลังและปิดประตูห้องน้ำให้อย่างเบามือ แว๊กกกกกกก ยัยปิ่นโต! ทำไมถึงทำกับฉันได้ TwT
“เหอะ วันๆเอาแต่นั่งคุยกับจิ้งเหลนน่าเกลียดๆอยู่ในสวนหย่อม แถมยังขี้ขลาดอีกต่างหาก” ยัยแดะสองพูดตามหลังประตูที่ปิดไปติดๆและหันมาหาฉันต่อ Y[]Y โฮๆ
“ปั้ง!!!” และเมื่อยัยแดะสองง้างมือเตรียมฟาดหน้าฉันอีกรอบประตูก็ถูกถีบเข้ามาอย่างรุนแรง
“ใครพูดว่าจิ้งเหลนน่าเกลียดมิทราบ!” โอ้วววววว เสียงประกาศิต O_o ลืมไปว่ายัยปิ่นโตมันยอมไม่ได้เรื่องเหล่าสัตว์เลื้อยคลานของเธอนี่ ยัยพวกแดะนี่เละแน่ อุ๊ยๆ ดูสิ ออร่าดำมืดเต็มไปหมด โฮะๆๆๆๆๆ (ป้องปากหัวเราะอย่างชั่วร้ายในใจ)
“ทะ...ทำไม! เธอจะทำอะไรพวกฉันงั้นหร...!” ยังไม่ทันที่ยัยแดะสองจะพูดจบปิ่นโตก็เดินไปกระชากหัวยัยแดะสองและ... =_=;; ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด (เซ็นเซอร์กระทันหัน) ปิ่นโตจัดการยัยแดะสองเสร็จอย่างรวดเร็ว เพราะวิชาไอคิโดที่ปิ่นเรียนมาตั้งแต่ประถม
“ถอนคำพูด” ยัยปิ่นโตพูดเสียงเย็นและใช้เท้าเหยียบยอดอกยัยแดะสองไว้
“...” ยัยแดะสองยังปิดปากเงียบ
“บอกให้ถอนคำพูด!” ปิ่นโตเริ่มเอาเท้าขยี้ตรงลิ้นปี่ของแดะสองอย่ารุนแรง (ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะเจ้าคะ =_=)
“โอ้ยๆ ถอนๆ ถอนแล้วๆ” ยัยแดะสองที่ปิดปากได้ไม่นานร้องโอดโอยเสียงดัง
“ดี” ปิ่นโตยกเท้าออกจากลิ้นปี่ของยัยแดะสองและเดินมาหาฉัน โอ๊ะ! ดูสิๆๆๆ เสื้อยัยแดะสองเป็นรอยดำปี้เลย โฮะๆๆๆๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กลัวแล้ว ฮือๆ อย่าทำอะไรฉันนะ T{}T” ยัยแดะหนึ่งเห็นอย่างนั้นก็รีบเด้งตัวออกจากฉันทันที พร้อมกับโวยวายเสียงดัง
“ฉันจะทำอะไรเธอหรอ (‘ ‘)” ปิ่นโตพูดหน้าซื่อ เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือพร้อมกับจับข้อมือฉันให้เดินไปนอกห้องน้ำ เหลือซากยัยแดะสองที่พยายามตะเกียดตะกายลุกขึ้นกับยัยแดะหนึ่งที่สติแตกอยู่ในห้องน้ำ
นี่แหละคือดาร์คโหมดของปิ่นโตล่ะ
___________________________________________
*เพลง Follow me ของ Uncle Kracker
***********************************
มาแค่ 10% ก่อนนะ แฮกๆๆๆๆ คิดไม่ออกเลย
วันนี้คืบหน้าเยอะมาก ฮี่ๆ
สู้ตายถึงจะไม่มีใครอ่านเจ้าค่ะ
[27-7-13]
ตอนนี้ปั่นได้ 70% แล้วเจ้าค่ะ เย้!
พอดีว่าเน็ตเต่ามากกกกกกกกกก เลยไม่ค่อยจะมีอารมณ์แต่ง ฮุฮิ
ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมนะฮะ
ขอสปอยส์หน่อยแล้วกัน
อีกนิดก็จะได้เจอโหมดดาร์คของใครบางคนด้วยเจ้าค่ะ
สู้สุดใจขาดดิ้นค่ะ
[28-7-13]
เฮๆ แต่งได้ 90% แล้ว เพิ่มมา 20% เอง
นั่งแต่เพลินๆมาครึ่งชม.ได้อยู่แค่นี้ ฮิๆ
ยังไงก็ยังไม่ถึงฉากดาร์คโหมดของใครซักคนอยู่ดี
อีกนิดๆแล้วจริงเจ้าค่ะ คิดว่าเป็นดาร์คโหมดของใครเอ่ย?
5555 ทายต่อไป
ไปแต่งต่อล่ะคะ บาย
[28-7-13]
100% เต็ม ปี้ๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ดีใจเนอะๆ เพิ่งมาพูดคุยในบทนี้ได้ตอนนี้
ช่วงนี้งานยุ๊งยุ่ง 55555555
งั้นลาล่ะคะ สวัสเดอออออ >/\<
ความคิดเห็น