Unidentified Girl ตกม้าตายรักยัยต่างดาว

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 :: พบเจอ

                                                                   บทที่1 :: พบเจอ

            ไม่ไกลจากห้องที่ปิ่นโตนั่งอยู่นัก มีนักเรียนเกรดสิบสองเหมือนเธอกำลังเดินขึ้นบันไดเพื่อตรงไปที่ห้องของตัวเอง วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เขาจึงมาโรงเรียนเช้าเป็นพิเศษเพื่อรีบมาจองที่นั่งในห้อง พวกเรายึดหลัก ‘มาก่อนได้ก่อน’  มาเสมอทุกปี นับว่าโชคร้ายมากๆหากว่าเป็นเด็กนักเรียนที่มาสายประจำ และที่นั่งของผู้โชคร้ายทุกๆปีก็คือ หน้าโต๊ะครูนั่นเอง นอกจากในห้องเกิดมีเด็กนึกคึก อยากเป็นเด็กเรียนเสียสละไปนั่งให้แทน อาจจะได้ที่ดีขึ้นมาหน่อยเช่นข้างๆโต๊ะครู (ไม่ค่อยจะต่าง)

พอเดินมาไม่นานนักเขาก็เจอห้องเรียนใหม่ของตน หากแต่ว่าคนแรกที่มาถึงห้องไม่ใช่เขาน่ะสิ มีนักเรียนหญิงนั่งอยู่ในห้องก่อนแล้ว แถมที่นั่งตรงนั้นยังเป็นทำเลดีที่สุดอีกต่างหาก เขาจึงทำใจกล้าเดินไปหาเพื่อนร่วมชั้นคนแรกก่อนจะเอ่ยถามเบาๆ

“ที่นั่งนี่ มีใครจองมั้ย” เขาชี้ไปที่โต๊ะว่างข้างๆเธอแล้วถามอย่างเขินอาย เพราะนักเรียนหญิงคนนี้สวยมากๆเลยน่ะสิ

“ขอโทษนะ จองแล้วจ้ะ” เธอเงยหน้าจากหนังสือเล่มหนาที่อ่านอยู่ขึ้นมาตอบเขายิ้มๆ

“....” เขาทำหน้าเสียใจ ก็เพราะทำเลตรงนี้ดีจะตายไป

“หรือถ้าอยากนั่งตรงนี้เดี๋ยวเราลุกให้ก็ได้นะ” เธอทำท่าจะลุกให้เขา

“ไม่เป็นไรๆ ขอบคุณนะ” เขารีบยกมือห้ามเป็นพัลวัน

“แน่ใจ?” เธอถามย้ำ

“แน่ใจ นั่งตรงนี้ไปเถอะ” เขาตอบแล้วค่อยๆเดินมองรอบห้องว่าจะนั่งตรงไหนดี ที่ทำเลดีๆน่ะ หมายความว่า ถ้าอยากจะตั้งใจเรียนก็สามารถเห็นกระดานได้ แต่ถ้าอยากแอบหลับหรือทำอย่างอื่นก็ทำได้เพราะคนอื่นบังให้ แถมยังเป็นข้างหน้าต่างอีกยิ่งดี เบื่อๆก็มองวิว ห้องนี้มองออกไปก็เห็นสวนหย่อมพอดี อยากจะบอกว่าวิวตรงสวนหย่อมสวยเหมือนดินแดนในเทพนิยายเลยล่ะ สุดท้ายที่ที่เขาเลือกก็คืออีกฝั่งของห้องที่ติดกับทางเดิน เป็นโต๊ะแถวกลางๆ พอตัดสินใจได้ก็เดินไปวางกระเป๋าแล้วนั่งลง

“ตึก ตึก ตึก” เสียงฝีเท้าที่ก้าวจังหวะสม่ำเสมอและมั่นคงดังแว่วมาตามทางเดิน และเจ้าของเสียงฝีเท้าก็ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วห้อง เพื่อพิจารนาที่นั่งของตัวเอง

ผู้มาใหม่เดินตรงไปที่โต๊ะหญิงสาว ชายหนุ่มที่นั่งในห้องอยู่ก่อนคิดว่าเขาคงจะไปขอนั่งข้างๆเธอแน่เลย แต่ไม่... เขาเดินผ่านโต๊ะเธอไปแล้วนั่งโต๊ะแถวหลังจากเธอต่างหาก ถ้าพูดถึงผู้ชายคนนี้ เขาเป็นคนดังที่ใครๆก็รู้จัก ชื่อของเขาคือ ‘ไมเนอร์’ นั่นเอง

เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างจะดูดีสุดๆเท่าที่เคยเห็นมา เขาเป็นคนหน้าตาดีหาตัวจับยาก และมีงานพิเศษเป็นนายแบบถึงแม้นิสัยแปลกๆของเขาจะทำให้กองถ่ายแบบหนักใจมากก็เถอะ ผมสีน้ำตาลส้มยุ่งเหยิงขัดกับผิวขาวเนียนที่ดูเหมือนผิวจะสวยกว่าผู้หญิงด้วยซ้ำ คิ้วเรียวเข้ม จมูกโด่งจนน่าอิจฉา ขนตายาวๆกับดวงตาสีม่วงลึกลับ ปากบางสีออกส้มอ่อน ใบหน้าเพอร์เฟ็กต์ลงตัว แต่กล้ามเนื้อบนหน้าของเขาคาดว่าคงเป็นอัมพาตไปแล้ว เพราะไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์แบบไหนก็ชอบทำหน้าเนือยๆเหมือนกับบุคลิกเนือยๆของเขานั่นแหละ แต่พอเขายิ้มออกมาทีก็ทำเอาผู้คนรอบตัวแทบจะหยุดหายใจ ในโมเมนต์นั้นเขาเหมือนเทวาตัวน้อยๆเลยล่ะ ทั้งที่เขาก็ตัวโตจะตายไป สูงตั้ง 185 cm. แต่ว่ามันไม่ค่อยเข้ากับนิสัยแปลกๆของเขาเลยน่ะสิ เขามักทำตัวแบบที่คาดไม่ถึงบ่อยๆจนคนรอบตัวชินกับการกระทำแบบนั้นไปกันหมดแล้วล่ะ ยกตัวอย่างคือการเปิดสวนผักต่างๆนาๆแล้วนั่งคุยกับผัก มันก็ไม่ต่างอะไรจากคนบ้าดีๆนั่นเอง

เมื่อกล่าวถึงคนมาใหม่ที่เพิ่งลัดคิวไปจบ ก็ขอวกกลับไปกล่าวถึงหนุ่มน่ารักอีกคนในห้องที่รอคิวมานาน จนรากแทบงอก

เขามีชื่อว่า ‘จุน ฮง ฮวาน’ หนุ่มเลือดเกาหลี-ไทย ที่หน้าตาน่ารักน่าหยิกไม่แพ้ไมเนอร์เลย เขาเป็นผู้ชายบุคลิกสดใส ชอบความท้าทาย และค่อนข้างแตกต่าง เริ่มจากผมหยักศกมีสีที่แปลกๆ แบบ...เขามักจะเปลี่ยนสีผมบ่อยๆน่ะ ครั้งที่แล้วก็สีทอง ต่อมาก็ชมพู ต่อมาก็หัวทองอีกแต่หน้าม้าสีฟ้า ปัจจุบันก็รู้สึกจะเป็นสีเทาควันไม่เข้มมากแต่ก็ไม่อ่อนไป จุดเด่นที่สำคัญของเขาคือดวงตา สีตาเขาเป็นสีน้ำตาลสวยมากๆเลยล่ะ ขนตาหนาทำให้หน้าออกแนวหวานๆ แล้วจมูกเขานะโด่งอย่างกับเสาเข็มแหน่ะ  ผิวก็ขาวผุดผ่อง ขาวจนแทบจะเป็นสีเดียวกับสีขาวอยู่แล้ว ขนาดคนขาวมายืนข้างๆเขายังกลายเป็นคนดำเลย เรียกว่าหลอดไฟเดินได้เลยล่ะ ตัวสูงตามแบบฉบับตัวละครเด่น (ฮิๆ) เขาสูง 180 cm. น่ะ แก้มของเขามักจะขึ้นสีชมพูตลอด น่าหยิกน่าขย้ำ >_< และที่น่ารักกว่านั้นคือเขามักจะทำหน้าตาใสซื่อตลอดเวลา และบางครั้งก็จะเผลอพูดลงท้ายว่า ‘ฮะ’ ด้วยล่ะ <3  สรุปว่าเขาน่ารักมากถึงมากที่สุด

ทั้งเขาและไมเนอร์ ป๊อปมากเลยในหมู่สาวๆ

แต่ถึงไมเนอร์จะดูดีกว่า จุนฮง ยังไง คะแนนนิยมเขาก็น้อยกว่าจุนฮงเพราะนิสัยแปลกๆของเขาอยู่ดีน่ะนะ

************************************************************************************************มาแค่ 50% ก่อนค่ะ
เรื่องนี้เพิ่งแต่ง สู้บทแรกไม่ไหวเลย
มือใหม่มากเจ้าค่ะ วลี ลีลาภาษาอาจไม่ถูกใจ
ช่วงนี้ยังไม่ค่อยมีอารมณ์แต่งแบบคอมมาดี้(ตลก)
ยังเกร็งๆอยู่ค่ะ อีกไม่นานคงเริ่มชิน จะได้เริ่มลองเขียนแบบคอมมาดี้แล้ว
#นอนตายท่ามการทุ่งข้าวสาลีและ ตู้ม! กลายเป็นโกโก้ครั้น



[27-7-13]

ตอนนี้ครบ 100% แล้ววววว เหย่ๆๆๆๆๆ
สู้ตายถวายหัวค่ะ
ถึงจะไม่มีใครมาอ่านก็เถอะนะ YUY

[27-7-13]