ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ติดคุก:อิโนะ
จะจะ...
คาตา...
ฉากเลิฟซีนของฮินาตะกับคู่หมั้นนั่น!!!
"ม่ายยยยยย...นั่นมันจูบเเรกของลูกรักฉันเลยนะย้าาาาาา!!!T[]T"ฉันกรีดร้องราวกับคนบ้าเสียสติอยู่หลังเสาไฟฟ้าจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ไอ้พวกผู้ชายขี้หลีหรือเเม้เเต่เเท็กซี่ที่จอดรอฉันยังหันมามองกันเป็นเเถวเเถมยังเดินหนีไปไกลๆเเละขับหนีไปทั้งที่ฉันยังไม่ได้จ่ายเงินเลยด้วยซ้ำ
แม้ว่ากระจกรถจะทึบเเต่ว่าด้วยสายตาอันเเหลมคมของท่านอิโนะคนนี้ดูปราดเดียวก็รู้เเล้ว(เห็นเงาตะคุ่มๆ)
ไม่ได้การ ฉันต้องขัดขวาง!!!
สองขาของฉันก้าวไปข้างหน้า โดยที่เดินมันทั้งข้างซ้าย ส้นสูงเข็มสีม่วง กับข้างขวาเท้าเปล่านี่เเหละ!!!ในมือฉันถือส้นสูงเข็มสีม่วงที่ส้นเข็มหักไปเรียบร้อยไว้เเน่น รู้สึกอยากเอาไปฟาดกระจกรถด้านคนขับหลายๆป้าบ
เเต่ทว่า....
"หยุดนะครับ~นี่ตำรวจ~"เสียงผู้ชายที่กล่าวออกมาอย่างอารมณ์ดีผิดกับฉันลิบลับดังขึ้นข้างหลังฉัน พร้อมวัตถุเย็นๆที่จ่อเข้ากับเเผ่นหลังขาวเนียนของฉัน ทำให้ฉันชะงักกึกเเละค่อยๆหันไปมอง
พบรอยยิ้มละลายใจของคนหล่อตรงหน้า เขามีผมสีดำซอยระต้นคอ ผิวขาวจั๊วที่เเบบฉันคนนี้ยังอายเเละรูปร่างน่าจับกดเอ้ย!สูงโปร่งน่ามอง-.,-
เเต่ไอ้ที่จ่อหลังฉันอยู่ถ้าเดาไม่ผิดมันคือปืนไม่ใช่เรอะ!
"ขอโทษนะคะ...คุณช่วยเอาปืนกระบอกนี้ออกไปจากหลังฉันได้มั้ยคะ~"ฉันแอ๊บเสียงเต็มที่ ใช้ลูกอ้อนมารยาสาไถของผู้หญิงเข้าช่วย
"ฮ่ะฮ่ะ~"สำเร็จ!!อะ...อ้าว ว้าย!"คงจะไม่ได้เพราะเเผ่นหลังคุณสวยมากเลยล่ะครับ ขาวเนียนขนาดนี้....."เขาพูดกลั้วหัวเราะพลางเอาปลายกระบอกปืนไล่ตามกระดูกสันหลังฉันเบาๆทำเอาเสียวนิดๆ ฮือๆรู้งี้จะไม่ใส่ชุดเดรสรัดรูบเปิดหลังสีม่วงเป็นประกายตัวนี้หรอกT/////T"...ถ้าเกิดเปรอะเปื้อนสีเเดงนี่ คงจะเป็นภาพที่งดงามน่าดูเลยนะครับ~^^"สีเเดง!!!!
"...ตำรวจสมัยนี้เขารังเเกประชาชนกันเเล้วเหรอคะเนี่ย"ฉันพูดอย่างท้าทายเล็กน้อย จะให้ทำอะไรล่ะ ฉันเป็นคนที่ทำดีไม่ค่อยเก่งด้วยสิ
"เปล่าหรอกครับ~ผมได้รับเเจ้งมาว่ามีผู้หญิงเสียสติอยู่คนนึง เธอมีผมสีบลอนด์ยาว ใส่รองเท้าส้นสูงข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างไม่ได้ใส่เเต่ถือไว้ เเล้วก็ใส่ชุดเดรสเปิดเเผ่นหลังโดยที่กระโปรงขาดจนเห็นกางเกงในลูกไม้สีม่วง~ "เขาพูดทั้งรอยยิ้มทำเอาฉันหน้าเเเดงเถือก นี่ตอนล้มกระโปรงมันขาดด้วยเหรอเนี่ย!T////////T
"คุณห้ามดูนะคะ เเล้วฉันก็ไม่ใช่คนบ้าด้วย เเค่เกิดอุบัติเหตุขึ้นเท่านั้นเเหละ!!!!!"ฉันพูดเสียงดัง
"คนบ้าที่ไหนก็พูดเเบบนี้นะครับ~"
"บ้านป้านายน่ะเซ่~~T0T"เปลี่ยนสรรพนามกะทันหัน
"ผมไม่มีป้านะครับ~"
มันเกี่ยวกันเร้อ~~T0Tปล่อยฉันไมเท้อ~~~T0T
"ยังไงผมก็ต้องพาคุณไปโรงพักก่อนนะครับ~"
"ไม่อาววววฉันไม่ปายยยยย!!กรี๊ดดดดด!!นายอย่าอุ้มฉันเซ่~~~!!!กรี๊ดดดดดดดดด~อุบ!ไอ้อ้าอายอ้าเอาอ้าอุดอากอั๊นเอ๊อออ"ประโยคสุดท้าย.....คุณผู้อ่านเดากันเองละกันนะคะ ในบทนี้ก็ขอลาก่อน เเล้วพบกันใหม่บทหน้าค่า^0^
++ ++
เครดิตเจ้าค่าเอิงเอยยยยย
คาตา...
ฉากเลิฟซีนของฮินาตะกับคู่หมั้นนั่น!!!
"ม่ายยยยยย...นั่นมันจูบเเรกของลูกรักฉันเลยนะย้าาาาาา!!!T[]T"ฉันกรีดร้องราวกับคนบ้าเสียสติอยู่หลังเสาไฟฟ้าจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ไอ้พวกผู้ชายขี้หลีหรือเเม้เเต่เเท็กซี่ที่จอดรอฉันยังหันมามองกันเป็นเเถวเเถมยังเดินหนีไปไกลๆเเละขับหนีไปทั้งที่ฉันยังไม่ได้จ่ายเงินเลยด้วยซ้ำ
แม้ว่ากระจกรถจะทึบเเต่ว่าด้วยสายตาอันเเหลมคมของท่านอิโนะคนนี้ดูปราดเดียวก็รู้เเล้ว(เห็นเงาตะคุ่มๆ)
ไม่ได้การ ฉันต้องขัดขวาง!!!
สองขาของฉันก้าวไปข้างหน้า โดยที่เดินมันทั้งข้างซ้าย ส้นสูงเข็มสีม่วง กับข้างขวาเท้าเปล่านี่เเหละ!!!ในมือฉันถือส้นสูงเข็มสีม่วงที่ส้นเข็มหักไปเรียบร้อยไว้เเน่น รู้สึกอยากเอาไปฟาดกระจกรถด้านคนขับหลายๆป้าบ
เเต่ทว่า....
"หยุดนะครับ~นี่ตำรวจ~"เสียงผู้ชายที่กล่าวออกมาอย่างอารมณ์ดีผิดกับฉันลิบลับดังขึ้นข้างหลังฉัน พร้อมวัตถุเย็นๆที่จ่อเข้ากับเเผ่นหลังขาวเนียนของฉัน ทำให้ฉันชะงักกึกเเละค่อยๆหันไปมอง
พบรอยยิ้มละลายใจของคนหล่อตรงหน้า เขามีผมสีดำซอยระต้นคอ ผิวขาวจั๊วที่เเบบฉันคนนี้ยังอายเเละรูปร่างน่าจับกดเอ้ย!สูงโปร่งน่ามอง-.,-
เเต่ไอ้ที่จ่อหลังฉันอยู่ถ้าเดาไม่ผิดมันคือปืนไม่ใช่เรอะ!
"ขอโทษนะคะ...คุณช่วยเอาปืนกระบอกนี้ออกไปจากหลังฉันได้มั้ยคะ~"ฉันแอ๊บเสียงเต็มที่ ใช้ลูกอ้อนมารยาสาไถของผู้หญิงเข้าช่วย
"ฮ่ะฮ่ะ~"สำเร็จ!!อะ...อ้าว ว้าย!"คงจะไม่ได้เพราะเเผ่นหลังคุณสวยมากเลยล่ะครับ ขาวเนียนขนาดนี้....."เขาพูดกลั้วหัวเราะพลางเอาปลายกระบอกปืนไล่ตามกระดูกสันหลังฉันเบาๆทำเอาเสียวนิดๆ ฮือๆรู้งี้จะไม่ใส่ชุดเดรสรัดรูบเปิดหลังสีม่วงเป็นประกายตัวนี้หรอกT/////T"...ถ้าเกิดเปรอะเปื้อนสีเเดงนี่ คงจะเป็นภาพที่งดงามน่าดูเลยนะครับ~^^"สีเเดง!!!!
"...ตำรวจสมัยนี้เขารังเเกประชาชนกันเเล้วเหรอคะเนี่ย"ฉันพูดอย่างท้าทายเล็กน้อย จะให้ทำอะไรล่ะ ฉันเป็นคนที่ทำดีไม่ค่อยเก่งด้วยสิ
"เปล่าหรอกครับ~ผมได้รับเเจ้งมาว่ามีผู้หญิงเสียสติอยู่คนนึง เธอมีผมสีบลอนด์ยาว ใส่รองเท้าส้นสูงข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างไม่ได้ใส่เเต่ถือไว้ เเล้วก็ใส่ชุดเดรสเปิดเเผ่นหลังโดยที่กระโปรงขาดจนเห็นกางเกงในลูกไม้สีม่วง~ "เขาพูดทั้งรอยยิ้มทำเอาฉันหน้าเเเดงเถือก นี่ตอนล้มกระโปรงมันขาดด้วยเหรอเนี่ย!T////////T
"คุณห้ามดูนะคะ เเล้วฉันก็ไม่ใช่คนบ้าด้วย เเค่เกิดอุบัติเหตุขึ้นเท่านั้นเเหละ!!!!!"ฉันพูดเสียงดัง
"คนบ้าที่ไหนก็พูดเเบบนี้นะครับ~"
"บ้านป้านายน่ะเซ่~~T0T"เปลี่ยนสรรพนามกะทันหัน
"ผมไม่มีป้านะครับ~"
มันเกี่ยวกันเร้อ~~T0Tปล่อยฉันไมเท้อ~~~T0T
"ยังไงผมก็ต้องพาคุณไปโรงพักก่อนนะครับ~"
"ไม่อาววววฉันไม่ปายยยยย!!กรี๊ดดดดด!!นายอย่าอุ้มฉันเซ่~~~!!!กรี๊ดดดดดดดดด~อุบ!ไอ้อ้าอายอ้าเอาอ้าอุดอากอั๊นเอ๊อออ"ประโยคสุดท้าย.....คุณผู้อ่านเดากันเองละกันนะคะ ในบทนี้ก็ขอลาก่อน เเล้วพบกันใหม่บทหน้าค่า^0^
++ ++
เครดิตเจ้าค่าเอิงเอยยยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น