ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ขั้นตอนการรับข้อตกลง
nu eng
ชายผมเเดงขอบตาสีดำโชว์เเปลนที่เขาวางเเผนไว้ให้ดู มันเป็นมือถือที่สมบูรณ์เเบบที่สุดเท่าที่ฮินาตะเคยเจอมา
ทั้งความบางเฉียบเเบบซูเปอร์เเอคทีฟสลิม
เเต่เเข็งเเรงทนทานยิ่งกว่าเหล็กไหล
เป็นทัชสกรีนที่ตอบสนองไวราวกับความเร็วเเสง
มีพื้นที่จุได้กว่าหนึ่งหมื่นกิกะไบต์
มีกล้องอยู่เเปดสิบห้าล้านพิกเซล เเบบว่าเเม้เเต่เทคเจอร์ผิวยังเห็น รวมทั้งรูขุมขนด้วย
เเถมยังสามารถซื้ออุปกรณ์เสริมต่อให้มันใหญ่ขึ้นด้วยตัวเองได้ด้วย
"โห....ยอดไปเลยค่ะ"ฮินาตะที่คว้าเเปลนน้นไปดูเป็นที่เรียบร้อยกล่าวชมอย่างไม่ปิดบัง
"ถ้าบางขนาดนั้นก็ซ่อนในสมุดเวลาเรียนได้เลยนะคะเนี่ย จะได้ไม่ต้องโดนครูยึดด้วย<3"ฮินาตะยิ้มเเล้วเปิดหน้าต่อไปเรื่อยๆ
"เอ่อ...ลูกจ๊ะ...ช่วยพล่ามอะไรที่เป็นประโยชน์หน่อยได้มั้ยจ๊ะ"หญิงวัยกลางคนที่เป็นผู้ให้กำเนิดฮินาตะ กัดฟันกรอดเเล้วพูดด้วยความลำบากยากเย็น
"คะ?นี่ก็ประโยชน์นี่คะ"เธอยังตอบมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
/นี่เหรอ...ว่าที่ผู้สืบทอดบริษัทฮิวงะอิเลคทริค จำกัด..../
ทุกคนคิดพร้อมกัน
"เเล้วพี่...เอ่อ ฮินาตะหมายถึงคุณกาอาระ...มาคุยเรื่องนี้กับพวกเรา เพื่อจะเป็นหุ้นส่วนด้วยเหรอคะ"เธอถาม เเล้วเอาดวงตาสีขาวโพลนของตัวเองมองไปที่ชายผมเเดงตาหมีเเพนด้าซึ่งเขาก็พยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงว่าใช่
"อ๋อ...เข้าใจเเล้วค่ะ"ฮินาตะพยักหน้าอย่างเข้าใจ เเต่ที่สงสัยคือ....
เรื่องนี้มันเกี่ยวกับเธอด้วยเหรอ?
"เเม่คะพี่เนจิคะ....เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูล่ะคะ"เธอถามเเล้วหันหน้าไปหาผู้ที่ถูกถามทั้งสองคนสลับกันไปมา
"ก็เเค่ให้เธอได้มาทำความรู้จัก...ก็เท่านั้นเเหละ"พี่เนจิตอบน้องสาวของตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง
เเต่มีรึ น้องสาวคนนี้จะไม่รู้ไก๋พี่ชายตัวเอง
"บอกฮินาตะมาตามตรงสิคะ"เธอทำหน้าเศร้า เเต่ทุกคนก็เอาเเต่เงียบกริบ บ้างก็มีเหงื่อหยด
ทั้งห้องเงียบจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดินดังติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก
"ผมบอกเอง!"กาอาระที่เพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ลุกขึ้นเเล้วพูด
"อ่า....ค่ะ"ฮินาตะตอบอย่างไม่เต็มเสียงเท่าไหร่
"เพื่อเป็นผลดีต่อบริษัทเราทั้งสอง...."กาอาระพูดค้างได้เเค่นั้น
"พวกเธอสองคนเลยต้องเเต่งงานกัน!เข้าใจม้ายยยยยยยยย!!!!!!"ทุกคนตะโกนพร้อมกัน
ชายผมเเดงขอบตาสีดำโชว์เเปลนที่เขาวางเเผนไว้ให้ดู มันเป็นมือถือที่สมบูรณ์เเบบที่สุดเท่าที่ฮินาตะเคยเจอมา
ทั้งความบางเฉียบเเบบซูเปอร์เเอคทีฟสลิม
เเต่เเข็งเเรงทนทานยิ่งกว่าเหล็กไหล
เป็นทัชสกรีนที่ตอบสนองไวราวกับความเร็วเเสง
มีพื้นที่จุได้กว่าหนึ่งหมื่นกิกะไบต์
มีกล้องอยู่เเปดสิบห้าล้านพิกเซล เเบบว่าเเม้เเต่เทคเจอร์ผิวยังเห็น รวมทั้งรูขุมขนด้วย
เเถมยังสามารถซื้ออุปกรณ์เสริมต่อให้มันใหญ่ขึ้นด้วยตัวเองได้ด้วย
"โห....ยอดไปเลยค่ะ"ฮินาตะที่คว้าเเปลนน้นไปดูเป็นที่เรียบร้อยกล่าวชมอย่างไม่ปิดบัง
"ถ้าบางขนาดนั้นก็ซ่อนในสมุดเวลาเรียนได้เลยนะคะเนี่ย จะได้ไม่ต้องโดนครูยึดด้วย<3"ฮินาตะยิ้มเเล้วเปิดหน้าต่อไปเรื่อยๆ
"เอ่อ...ลูกจ๊ะ...ช่วยพล่ามอะไรที่เป็นประโยชน์หน่อยได้มั้ยจ๊ะ"หญิงวัยกลางคนที่เป็นผู้ให้กำเนิดฮินาตะ กัดฟันกรอดเเล้วพูดด้วยความลำบากยากเย็น
"คะ?นี่ก็ประโยชน์นี่คะ"เธอยังตอบมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
/นี่เหรอ...ว่าที่ผู้สืบทอดบริษัทฮิวงะอิเลคทริค จำกัด..../
ทุกคนคิดพร้อมกัน
"เเล้วพี่...เอ่อ ฮินาตะหมายถึงคุณกาอาระ...มาคุยเรื่องนี้กับพวกเรา เพื่อจะเป็นหุ้นส่วนด้วยเหรอคะ"เธอถาม เเล้วเอาดวงตาสีขาวโพลนของตัวเองมองไปที่ชายผมเเดงตาหมีเเพนด้าซึ่งเขาก็พยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงว่าใช่
"อ๋อ...เข้าใจเเล้วค่ะ"ฮินาตะพยักหน้าอย่างเข้าใจ เเต่ที่สงสัยคือ....
เรื่องนี้มันเกี่ยวกับเธอด้วยเหรอ?
"เเม่คะพี่เนจิคะ....เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูล่ะคะ"เธอถามเเล้วหันหน้าไปหาผู้ที่ถูกถามทั้งสองคนสลับกันไปมา
"ก็เเค่ให้เธอได้มาทำความรู้จัก...ก็เท่านั้นเเหละ"พี่เนจิตอบน้องสาวของตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง
เเต่มีรึ น้องสาวคนนี้จะไม่รู้ไก๋พี่ชายตัวเอง
"บอกฮินาตะมาตามตรงสิคะ"เธอทำหน้าเศร้า เเต่ทุกคนก็เอาเเต่เงียบกริบ บ้างก็มีเหงื่อหยด
ทั้งห้องเงียบจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดินดังติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก
"ผมบอกเอง!"กาอาระที่เพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ลุกขึ้นเเล้วพูด
"อ่า....ค่ะ"ฮินาตะตอบอย่างไม่เต็มเสียงเท่าไหร่
"เพื่อเป็นผลดีต่อบริษัทเราทั้งสอง...."กาอาระพูดค้างได้เเค่นั้น
"พวกเธอสองคนเลยต้องเเต่งงานกัน!เข้าใจม้ายยยยยยยยย!!!!!!"ทุกคนตะโกนพร้อมกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น