คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พราก
บทที่3 พรา
ร่าบาอเ้านา ทิพย์เศรา เ้านาแห่วลุ่มแม่โถูลามาอย่าถูลู่ถูัโยรุให่ ่อนะวานาบนพระแท่นบูายั พระโอษ์บาเม้มแน่นยามเมื่อถวัลย์สี่เส้นพันพระหัถ์และพระบาท
“พวเ้าำเอาไว้ ไม่ว่าวันใหา้าลับมาเิใหม่” เสียอพระนาาห้ว
“ะ้า เ้าพานาน้อย บัอานัล้า่อรับรุาเ่นพว้า”เสียระ้าแ็อทหารรุล่าว
“เพลานั้นนรอพวเ้าัมีสรีเยี่ย้ายืนหยัู่พระพาหาอ์ษัริย์ั่ว้าอพวเ้า” สิ้นพระสุรเสียเ้านาทิพยืเศรา็าใไป่อหน้า่อา
เหุาร์นี้มิรอพ้นสายาอพาสุบรร พระอ์ไ้แ่ระหยิ่มยิ้มย่อในพระหทัย ทว่าอ์มเหสีท้าวเธอทรริ้วนัเมื่อรู้านาำนัลว่า นาพานานนั้นาใายเสียแล้ว ้วยบุาธิารอนาพานานนั้นทำให้อ์บัว
สเ็ไปเอาเรื่อพระราสวามีทันที
“สเ็พี่หาายเ่นนี้ับูายัมิไ้” เสียอพระนาล่าวพลาระับโทสะ
“เ่นนั้นน้อัเอามันไปทำอะไรีเล่า? เอาไปเป็นอาหารเป็นเ่นไร”เสียอพาสุบรรล่าว
“ไม่น้อัเอามันมาเลี้ยเป็นลู” สุรเสียหวานล่าวเสียเ้ม
“หา? ลุเ้าอยามีบุรายมิใ่หรือ?”
“เพะ แ่บันี้อยามีลูสาว”เสียหวานระแทอย่าเอาพระทัย
.มีพระราโอาร! ับพานานนั้นไปให้หมอหลวแล้วนำไปุบเลี้ยเป็นพระธิา
พระำหนัน้อย
หมอหลวรวพระอาารอย่าละเอียพบว่า พระเศียรอเ้านาระแทอย่ารุนแรนทำให้วามำเสื่อม พระอาารภายนอพอรัษาหายไ้ แ่พระอาารภายใน้อเยียวยาอีนาน
หลัานั้นพระโยีประำพระราสำนั็มาทำพิธีเรียวัอเ้านา ทิพย์เศรา ที่บันี้ลายเป็น เ้านา าริาวั พระราธิาอ์โอพาสุบรร ทำพิธีุบัวให้ลายเป็นเพียูเียวอสรพิษธรรมา
ท่ามลาวามปรีาออ์มเหสีเอ อ์บัว แ่พาสุบรรลับหนัพระทัยนัเพราะเ้านาแห่ลุ่มน้ำโลายมาเป็นเ้านาแห่วิมานิมพลีเสียแล้ว
ร่าอรร่อยๆปรือาึ้นมา้า ่อนะมอสำรวนเอไปรอบๆห้อหับนาให่ เรื่อเรือนทั้หมเป็นทอำประับ้วยทับทิมและโเมน่าูามยิ่นั เ้านาหยัายึ้น้าๆ่อนะระลึวามทรำไ้ว่า นเอเป็นูไฟ มีเส็พ่อพาินนรเป็นพ่อและอ์บัวินนรีเป็นมเหสีที่เป็นมาราอนเอ
“ฟื้นแล้วหรือเพะ อ์าริาวั” เสียนาำนัลูไฟล่าว
“เ้าเป็นใรหรือ?” สุรเสียถาม้วยวามุน
“หม่อมันมีนามว่า อุรัสา เป็นุไฟเพะ มีหน้าที่รอรับพระโอารและสนอพระโอษ์อพระอ์เพะ”
ร่าอนาำนัลสาววัยำัสวมุสีแมะเมื่อมล้ายเล็ูล่าว ที่อสวมเรื่อเินัเป็นเามันวับำลัพยุร่าอรรึ้น เ้านาทิพย์เศรา ที่บันี้ลายเป็น เ้านา าริาวั เ้านาแห่วิมานสันิมพลี หลัาทรยืนไ้แล้วทรเส็รลีรีบไปหาพระรามารา อ์บัว
อ์บัวมเหสีเอประทับบนพระแท่น บนพระหัถ์มีมาลัยสอายเรียร้อยอยู่่อนะแม้วยลีบุหลาบให้มีสีแมาึ้นไปอี พระนาทอพระเนรเห็นพระบุรีบุธรรมสเ็มาพอีึรีบวามาลัยลแล้วไ่ถาม้วยวามเป็นห่วเนื่อ้วยรรมและบุในอีาิเี่ยวเนื่อันมาึัพามาเอันอี
“สเ็แม่เพะ ลุอยาไปเที่ยวเพะ” เ้านา าริาวั อ้อนวอนอพระรามารา
“ไ้สิ าริาวัลุแม่” รัสพลาหันไปสั่ินนร วิหาล ทหารเอพาเ้านา าริาวั ไปเที่ยวมเมือ ทหารให่รับำ้วยวามยินี่อนะนำบวนพระเสลียเส็ผ่านหน้าประานาวินนรที่ทรเ์ไพร่พลมาและำแลแปลาวรุให้ลายเป็นินนร
ร่าบานุ่ผ้าาทอย้อมสีา พระพัร์สวยประทิน้วยเรื่อโมสีสันโทนมพุอ่อนๆ ห่ม้วยสไบเียอ์ทอำแท่ละม้ายล้ายผ้าาทอทั้ผืน และท้ายสุทรนุ่มห่ม้วยผ้าถุสีทอำ เรื่อประับา้วยสัวาลย์โเมน บนพระเศียรมีมุาอยู่ ิาม้วย้าราบริพารและเหล่านาำนัลน้อยให่
เ้านา าริาวั ทรทอสายพระเนรเห็นินนรหนุ่มึ่เป็นสามันนธรรมา นุ่มห่ม้วยผ้าไหมธรรรมาๆแ่ลับมีรัศมีสีทอแปลประหลานั ่าเป็นที่้อพระทัยอย่าหาที่สุมิไ้
บวนเส็เส็ผ่านธารน้ำ เสียน้ำู่่าทำให้พระอ์ทรำอะไรบาอย่าไ้นั่นือ ภาพออันมริและพระา่าๆเริ่มลับมาั้แ่ถูแ่ั้ให้เป็นเ้านาแห่ลุ่มแม่โและภาพ่าๆนานา
“โอ้ยๆ เราปวหัวๆๆ”เ้านาเสถลาใล้ะาเสลียทว่าโีที่ินนรหนุ่มัวนั้นเ้ามารับทัน
ความคิดเห็น