เรื่องสั้น สิทธิสองบัลลังก์

ลำดับตอนที่ #2 : ทหารหาญ

ทั้งสองรีบกลับมาถึงเมื่อพบว่า พระโยคีกำลังจะถุกทหารจับตัวไป ร่างบางของแป้งกร่ำเข้าขวางทางดาบของทหาร ส่วนขุนพลเข้าไปไต่ถามความจนได้ความว่า
"ตาครับทำไม เขาจะจับตาไปละครับ" 
"พวกแกใช่ไหม เอาเด้กคนนั้นไปไว้ไหน"
"เด้กอะไรมีผมกับน้อง แป้งกร่ำ"
"พูดมาก...." เสียงของทหารกำลังจะฆ่าแป้งกร่ำรีบยหยิบปิ่นปักของตนเองปักเข้าที่นมือขงอทหารหาญ ก่อนที่มันจะฆ่าพี่ชายของตนเอง
"เจ้าใช่ไหม จุฑารัตน์สิริมณี "
"พวกคุณเป็นใคร ไยทำเช่นนี้ " แป้งกร่ำไม่พุดเปล่าถีบทหารให้ออกห่างจากตัวตา
"พวกเรา ทหารขององค์เหนือหัวองค์ก่อน" เสียงของพวกเขากล่าว
"จริงรึ เราเป็นพระอาจารย์ของพระองค์"เสียงของตากล่าว
"งั้นไปกับเรา พะยะคะ"
 
แผนการของราชองค์รักษ์องค์ก่อนคือให้แป้งกร่ำปปลอมตัวไปเป็นุขนพล ส่วนขุนพลให้ปลอมตัวเป็นสิริราชเพื่อนสนิทของ ประภาพร ลุกสาวของเขา และ จัดเตรียมการซ้อมสำหรับคืนนี้

"ย้ากกกก"เสียงของแป้งกร่ำร้องพลางเตะเข้าที่กระสอบทราย ทั้งหมัดทั้งเตะทั้งต่อยก่อนการซ้อมใหญ่พรุ่งนี้จะเริ่มขึ้น
อาวุธต่างๆถูกทหารองคืรักษ์ชักออกมาก่อนจะฟาดฟันอย่างชำนาญ แป้งกร่ำฝึกครั้งแรกเริ่มท้อ
"เธอนั่งร้องไห้ กระซิกๆ ทำไม" 
"ขุนพล ฉันจะทำได้ไหม"
ขุนพลเอื้อมมือมาจับมือเเป้งกร่ำก่อนจะให้กำลังใจเป็นสัญญาณ
เเป้งกร่ำฝึกซ้อมจนดึกดื่น สิ่งที่เธอถนัดที่สุดคือดาบเดี่ยว เธอร่ายรำอย่างสวยงามก่อนจะฟาดลงต้นไม้ฉับ ท่ากระบวนรำต่างๆขุนพลได้ตั้งชือ่ไว้ด้วย

แป้งกร่ำฝึกทั้งกระบวนท่า จันทรากระจ่างฟ้า สุริยาชี้นิ้ว เมฆลาล่อแก้ว และอีกมากมายเหลือคณานับ
"แป้งกร่ำ สนุกไหม"
"ต่อไปนี้ให้เรียนขุนพบ สิริราช"
"จ้า"
"จนกว่าจะถึงวันนั้น วันที่แป้งจะเอาบัลลังก์คืนมาให้พ่อ"
"อื้ม พี่จะช่วยอีกแรง"