ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลอยกระทง
บทที่ 1 ลอยระท
ท่ามลาแสันทร์สาส่อ มน์พระันทร์สะท้อนระทบับผิวนวลลออผุผ่ออเ้านา ทิพย์เศรา เ้านาแห่ลุ่มแม่โ พระราธิาอ
เทพอุรุป พระราาผู้ปรอนรริยภพ นรนาา นรอันอุมสมบูร์อเหล่าพานา
พระำหนัหลว
อันเป็นที่ประทับอเ้านาทิพย์เศ พระธิาประทับบนั่ทอำสลัเสลาลยา่อนะเริ่มลมือประิษ์ระท้วยพระหัถ์อพระอ์เอ เหล่านาำนัลที่รายล้อม่าทำหน้าที่อนเออย่ามัเม่น
"ุท้าว อุ่นมี เ้าว่าเ้าพี่ อันมริ ัอบหรือไม่" สุรเสียหวานรัสอย่าอ่อนโยนในพระหทัยเ็มไป้วยวามภัี่อพระราสวามีอย่าเห็นไ้ั
"ย่อมเป็นเ่นนั้นเเน่เพะ อ์ทิพย์เศรา" ุท้าวราบทูล
"เ่นั้นเราัรอ้าอยู่ไย นี่็ใล้ัทำอปทุมเสร็เสียแล้ว" รัสพลาแมระทให้าม
อปทุมที่บรรทำาใบอแห้เสร็สมบูร์ถูแม้วยบลีบอาหลาอไม้ในำนาน เียวแมมพูเเมาวูสว่าับ้อนให้วามรู้สึอ่อนนุ่มละมุนละไมอย่าไม่เป้นมา่อน
หลัาทรทำระทเสร็สมบูร์ึเส็รรไลมายัพระราวัหลว พระธิาทรทอพระเนรเห็นวรบุรุษหนึ่ำยำร่าให่ พระอ์ ทรยศ เรื่อให่ นุ่ห่มพาหุรัสีเียวมร าสัวาลย์ธารพระรทอำมีมรเป็นมีประับาย�
"เ้าพี่อันมริเพะ ทอพระเนรสิเพะ เห็นระทอน้อหรือไม่" สุรเสียหวานัวาลัเเว่วมา
"ามนั เรามิเยเห็นระทใามเท่าอปทุมแม้วยลีบาหลาอเ้า"�
"หาเ่นนั้น อเ้าพี่อันมริละเพะ อน้อทอพระเนรหน่อยสิ"พระนารัส้วยเสียหวาน
"หาน้อ้ออารย่อมไ้" �เสียออันมริรัส
ระทรุปลัษ์นาราู่หนึ่ถุวาลรหน้าพระพัร์อเ้านา ทิพย์เศ วพระเนรึู่สวยเบิว้าสุีเมื่อเห็นำไลทอำยาสลัเสลาลายบรรวิิร
"พี่ให้เ้า นี่ัเป็นสัาแทนใอพี่ พี่ัรัเ้านินิรันร" สุรเสียนุ้มทุ้มรัสัวาลราวับัให้เหล่า้าราบริพารเป็นพยานรั
"น้ออสัา่อหน้าแม่โ น้อัภัี่อเ้าพี่ลอีวิ ั่วนินิรันร์" เสียอเ้านาล่าว้วยเสียหนัแน่น วามั่น
เมื่อถึเวลาสำัอันเป็นฤษ์ามยามี ระทอทัู้่ลอยไป้วยันราวับแม่โเป้นพยานรัให้ับทั้สอ
ำหนัแ้วาระเ
�พระราธิา เเ้วาระเ ทรประทับนิ่บนั่สีทอำลยาสลัเสลาลายวิิร พระพัร์สวยายัถึวามไม่พอพระทัยอย่ารุนแร ยามเมื่อทรทอพระเนรออาหน้า่าบานพับสีทออร่ามา ารแสอออวามรัอเ้านา ทิพยืเศราาิพี่สะใภ้นั้นมามายเหลือานับ
่าไม่สมวรสียริเป็นถึเ้านาแห่น้ำโแ่ลัยบแสวามรัอันสุแสนะบรรยายอนาออมา แล้วไหนะ พี่อันมริอนาอี
้าัไม่ยอมให้พี่ายยุ่ย่ามับนาหินี่อี่อไป!!!!!
เสมอไปเห็นนาวัธารานั่พับเพียบอยู่ วัธารานี่แหละัเป็นหมาอันสำัในเมเิมพันรัรั้นี้
"แม่วั เ้ารีบไปทูลอ์พี่อันมรินะว่า้าไม่สบายัออไปแนอพรรราวัเที่ยวานสมโภมิไ้" เสียอเ้านา แ้วาระเรัส
"เพะ เ้านาแ้วาระเ" วัธารารีบลานออไปทูล
เ้านาแ้วาระเยิ้มสมพระหทัย ให้เ้าเป็น่อไปเสีย่อนเถิ ทิพย์เศรา เ้าัไ้ร้ว่าใรเป็นธิาแห่ลุ่มน้ำโัวริ
้านนอพระราวัานสมโภ
ราบุรเยอันมริและเ้านา ทิพย์เศรา เที่ยวมานสมโภพระราวัอย่าสนุสนาน ทั้สอพระอ์ปลอมแปลเป็นนาาสามันธรรมาออแหวว่ายท่้่อเที่ยวเสียนทั่วในเมือ หลัาเที่ยวนเหนื่อยึพาันมาพัผ่อนบนหินผานั่มันทร์อย่ามีวามสุ
"พี่ไม่เยมี่วามสุเ่นนี้มา่อน"
"ท่านรัสเ่นนั้นหมายวามว่าระไร?"
"หาไร้เ้าเีย้าายา พีัาอาาศายเสียให้ไ้"
"หาท่านายไป ้าัอยู่าไ้เ่นไร"
อันมริหันพระพัร์มาสบวเนรู่สวยสีมร วพระพัร์สวยึ้นสีระเรื่อๆเล้น้อยๆ ่อนริมฝีปาหนาะประทับลบนพระโอษ์บาสีลีบุหลาบแ หลัานั้นมีเพียแสันทร์เท่านั้นที่เป็นพยานรัระหว่านทั้สอ
บทวามนี้สวนลิสิทธิ์ห้ามัลอนะะ
�
ท่ามลาแสันทร์สาส่อ มน์พระันทร์สะท้อนระทบับผิวนวลลออผุผ่ออเ้านา ทิพย์เศรา เ้านาแห่ลุ่มแม่โ พระราธิาอ
เทพอุรุป พระราาผู้ปรอนรริยภพ นรนาา นรอันอุมสมบูร์อเหล่าพานา
พระำหนัหลว
อันเป็นที่ประทับอเ้านาทิพย์เศ พระธิาประทับบนั่ทอำสลัเสลาลยา่อนะเริ่มลมือประิษ์ระท้วยพระหัถ์อพระอ์เอ เหล่านาำนัลที่รายล้อม่าทำหน้าที่อนเออย่ามัเม่น
"ุท้าว อุ่นมี เ้าว่าเ้าพี่ อันมริ ัอบหรือไม่" สุรเสียหวานรัสอย่าอ่อนโยนในพระหทัยเ็มไป้วยวามภัี่อพระราสวามีอย่าเห็นไ้ั
"ย่อมเป็นเ่นนั้นเเน่เพะ อ์ทิพย์เศรา" ุท้าวราบทูล
"เ่นั้นเราัรอ้าอยู่ไย นี่็ใล้ัทำอปทุมเสร็เสียแล้ว" รัสพลาแมระทให้าม
อปทุมที่บรรทำาใบอแห้เสร็สมบูร์ถูแม้วยบลีบอาหลาอไม้ในำนาน เียวแมมพูเเมาวูสว่าับ้อนให้วามรู้สึอ่อนนุ่มละมุนละไมอย่าไม่เป้นมา่อน
หลัาทรทำระทเสร็สมบูร์ึเส็รรไลมายัพระราวัหลว พระธิาทรทอพระเนรเห็นวรบุรุษหนึ่ำยำร่าให่ พระอ์ ทรยศ เรื่อให่ นุ่ห่มพาหุรัสีเียวมร าสัวาลย์ธารพระรทอำมีมรเป็นมีประับาย�
"เ้าพี่อันมริเพะ ทอพระเนรสิเพะ เห็นระทอน้อหรือไม่" สุรเสียหวานัวาลัเเว่วมา
"ามนั เรามิเยเห็นระทใามเท่าอปทุมแม้วยลีบาหลาอเ้า"�
"หาเ่นนั้น อเ้าพี่อันมริละเพะ อน้อทอพระเนรหน่อยสิ"พระนารัส้วยเสียหวาน
"หาน้อ้ออารย่อมไ้" �เสียออันมริรัส
ระทรุปลัษ์นาราู่หนึ่ถุวาลรหน้าพระพัร์อเ้านา ทิพย์เศ วพระเนรึู่สวยเบิว้าสุีเมื่อเห็นำไลทอำยาสลัเสลาลายบรรวิิร
"พี่ให้เ้า นี่ัเป็นสัาแทนใอพี่ พี่ัรัเ้านินิรันร" สุรเสียนุ้มทุ้มรัสัวาลราวับัให้เหล่า้าราบริพารเป็นพยานรั
"น้ออสัา่อหน้าแม่โ น้อัภัี่อเ้าพี่ลอีวิ ั่วนินิรันร์" เสียอเ้านาล่าว้วยเสียหนัแน่น วามั่น
เมื่อถึเวลาสำัอันเป็นฤษ์ามยามี ระทอทัู้่ลอยไป้วยันราวับแม่โเป้นพยานรัให้ับทั้สอ
ำหนัแ้วาระเ
�พระราธิา เเ้วาระเ ทรประทับนิ่บนั่สีทอำลยาสลัเสลาลายวิิร พระพัร์สวยายัถึวามไม่พอพระทัยอย่ารุนแร ยามเมื่อทรทอพระเนรออาหน้า่าบานพับสีทออร่ามา ารแสอออวามรัอเ้านา ทิพยืเศราาิพี่สะใภ้นั้นมามายเหลือานับ
่าไม่สมวรสียริเป็นถึเ้านาแห่น้ำโแ่ลัยบแสวามรัอันสุแสนะบรรยายอนาออมา แล้วไหนะ พี่อันมริอนาอี
้าัไม่ยอมให้พี่ายยุ่ย่ามับนาหินี่อี่อไป!!!!!
เสมอไปเห็นนาวัธารานั่พับเพียบอยู่ วัธารานี่แหละัเป็นหมาอันสำัในเมเิมพันรัรั้นี้
"แม่วั เ้ารีบไปทูลอ์พี่อันมรินะว่า้าไม่สบายัออไปแนอพรรราวัเที่ยวานสมโภมิไ้" เสียอเ้านา แ้วาระเรัส
"เพะ เ้านาแ้วาระเ" วัธารารีบลานออไปทูล
เ้านาแ้วาระเยิ้มสมพระหทัย ให้เ้าเป็น่อไปเสีย่อนเถิ ทิพย์เศรา เ้าัไ้ร้ว่าใรเป็นธิาแห่ลุ่มน้ำโัวริ
้านนอพระราวัานสมโภ
ราบุรเยอันมริและเ้านา ทิพย์เศรา เที่ยวมานสมโภพระราวัอย่าสนุสนาน ทั้สอพระอ์ปลอมแปลเป็นนาาสามันธรรมาออแหวว่ายท่้่อเที่ยวเสียนทั่วในเมือ หลัาเที่ยวนเหนื่อยึพาันมาพัผ่อนบนหินผานั่มันทร์อย่ามีวามสุ
"พี่ไม่เยมี่วามสุเ่นนี้มา่อน"
"ท่านรัสเ่นนั้นหมายวามว่าระไร?"
"หาไร้เ้าเีย้าายา พีัาอาาศายเสียให้ไ้"
"หาท่านายไป ้าัอยู่าไ้เ่นไร"
อันมริหันพระพัร์มาสบวเนรู่สวยสีมร วพระพัร์สวยึ้นสีระเรื่อๆเล้น้อยๆ ่อนริมฝีปาหนาะประทับลบนพระโอษ์บาสีลีบุหลาบแ หลัานั้นมีเพียแสันทร์เท่านั้นที่เป็นพยานรัระหว่านทั้สอ
บทวามนี้สวนลิสิทธิ์ห้ามัลอนะะ
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น