คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่แปด มาษิณีเธอจะตายไมไ่ด้นะ
บทที่แป มาษิีเธอะายไมไ้นะ!
ไวเท่าวามิมาษิีหยิบ้ามสีำทะมึนึ้น มมีรีลบนเนื้อนวล่อนวาสวยะพร่ามัว หยาโลหิไหลรินอย่าไม่าสาย ่อนร่าบาะฟุบล้มไป
ร่าบาอมาษิีถูเ็น้วยเียพยาบาลเธอถูส่ัวเ้าในห้อไอียูเพราะเสียเลือมา วาู่สวยหลับพริ้มอย่าไม่มีวันื่น
ทันที่ที่ไพศาลมาถึเาถึับเ่าอ่อนทรุัวอย่าแร ริมฝีปาสีมพูสั่นระพริยามเมื่อมอนรัรหน้าอย่าเ็บ้ำ
“ทำไมทุนที่ผมรัถึ้อาผมไป ทำไมมาษิีถึเป็นแบบนี้” ร่าสูโปร่อไพศาลล่าวพลาเย่าัวมาษิีอย่าแรนสายน้ำเลือหลุา้อมือ
เลือสีแานไหลออมาเปรอะไปทั้้อมือสวย วาสนิมสัเเห็นแผลที่ถูเย็บหลายเ็มมันทำให้เารู้ว่า้อมีเรื่อเรียให้เธอิสั้นแน่ๆ
“ ี ุื่นึ้นมานะผมอโทษ…..”
“น้อีื่นึ้นมาสิ” ไพศาลล่าวพลาเอามือุมมับ่อนะถอยหลัไปนนพยาบาล
ทันที่ที่ปุ่มุเิน พยาบาล็รูันเ้ามา ่อนะันไพศาลออมาเมื่อเห็นสายน้ำเลืออนไ้หลุออมา
“อเิาินไ้ออไป่อนะ อนนี้นไ้เสียเลือมา” เสียอพยาบาลล่าวพลารูม่านปิบััวนไ้
หลัาไพศาลเินออมาหน้าห้อเา็ั้ใใ่อรอเวลาให้ มาษิีู่ีวิเาื่นึ้นมาเพราะยัไเธอ็ือว่าที่เ้าสาวอเา
ิ้ๆ
“ เบอร์ใรนะ?” เสียอไพศาลล่าวพลา้อมอเบอร์โทรศัพท์ที่โว์อยู่หน้าอเรื่อนาให่่อนะรับ
“สวัสีรับไพศาลรับ นั่นใรรับ”เสียทุ้มรอลไป
“สวัสีะ ิัน เพรินนาร์ นะะ ผู้ถือหุ้นรายให่อีอาร์ีอร์เปอร์เรั่น รุ๊ปะ” ปลายสายอลับมา
ไพศาลเอามือุมมับพลาำโทรศัพท์ไอโฟนเรื่อให่สีำลับแน่นนเห็นเป็นเส้นเลือ ในระที่เาับรถลับมายับริษัทวศ์ไพศาลรุ๊ป
“สาธุ อให้มาษิีปลอภัย้วยเทอ” ไพศาลล่าวพลายมือไหว้เหนือหัวพลาสวอ้อนวอนภาวนาให้สิ่ศัิ์สิทธิ์่วย
หิสาวในุเสื้อลูไม้สีมพูพาสเทลสวมทับ้วยเสื้อสูทสีาวนวลานุ่ระโปรเสมอเ่าสีน้ำาลเ้มเือบำท่วท่าในาร้าวเินและารวาัวเพรินทร์นาร์ ในอริยาบท่าๆแสถึวามปราเปรียว สมาทร์ และโมเิร์นในัว
“อประทานอภัยนะะ ท่านประธานเิุเพรินทร์นาร์เ้าพบะ”เสียอมิรนัทเลานุารประำัวอไพศาลล่าว
ร่าบาหันมาประสานสายาทำให้เห็นหิสาวรหน้าสวมุสูทสีาวทับเสื้อเิ้สีาวโลโ้บริษัทรูปบ้านสีฟ้าออ์รนุ่ระโปรำผ้าฮ่อ เส้นไหมสีน้ำาลเ้มรวบึไป้านหลั เผยให้เห็นโรหน้ารูปไ่ วาลมโถูทาทับ้วยอายส์แโว์สีน้ำาลเ้มส่วนบนเปลือามีิมเมอร์สีทอแลูส่าาม วาู่สวยถูรี้วยอายน์ไลนเนอร์สีน้ำาลเ้มเผยให้วาู่สวยเี่ยวม นาสิโ่สันเป็นม ริมฝีปาสีมพูระเรื่อแสถึารทาลิปลอสสีอมมพู โหนแ้มแๆปับลัออนสีมพูอมแอเรื่อสำอ์ราาแพอเาหลี
ในมือถือแฟ้มเอสารราม้านาให่ เอสารระาษแ่ละหน้าเรียันเป็นรีมแ่ละแผ่นถูพิมพ์้วยเรื่อปริ้นท์ระาษเรเอ เนื้อหาในเอสารนั้นเี่ยว้อับารร่วมหุ้นบริษัทวศ์ไพศาลรุ๊ปและบริษัทีอาร์ีอร์เปอร์เรั่นรุ๊ป ำั และเี่ยว้อับารยายเิบโธุริอสัหาริมทรัพย์นาให่
ในะอี้านอโรพยาบาลเอน มาษิีนอนหลับอยุ่บนเียพยาบาล วาู่สวยปิสนิท่อนภาพในหัวะปราเป็นภาพทะเลสีาวสะอาา ในหมอในวันวิวิาอมาษิีวิ่วนราวับหนูิอยู่ในั่น
“ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?” เสียอมาษิีล่าว
“สวัสีมาษิี “ เสียหนึ่เรียหา
“ ะ? นั่นใรอ่ะ?” มาษิีล่าว
“สวัสีรับ ผม ราเนทร์ สุวาหมายเลสามอแผ่นินยม ผมมารับุลับบ้านรับ” ร่าส่าโ้อย่านอบน้อม่อนล่าว้วยเสียมเ้ม
มาษิี้อมอราเนทร์้วยแววาะลึะลานใ วหน้ามายับร่าสูโปร่่าามราวเทพบุรุิลมาเิะัาเธอ็เพียแ่เสื้อผ้าหน้าผมทีุ่ออะลึลับทันสมัยไปหน่อย็เท่านั้น
ราเนทร์ัสินใเล่าเรื่อบาเรื่อให้มาษิีฟัระหว่าที่เธอเินทัวร์ยมโล แผ่นินยมปรอโยพระยามัุราโยมีสุวาทั้สามอยให้ำปรึษาและอยรวราบัีทอำและบัีหนัสุนั และรายละเอียทั้หลายไ้ผ่านเ้าสู่โสประสาทอมาษิี้วยารั้ิ
“พระเ้า!” มาษิีอุทานเสียัลั่นพลาเอามือปิปาเมื่อนึไ้ว่านเออยู่ในแนที่ไมุ่้นเย
“แล้วัน้อทำอย่าไร่อไปะ?” เสียอมาษิีล่าว้วยเสียพร่า
“ท่านไม่้อัวลสิ่ใ ระผมะอยูแลท่านเอนว่าะถึวันนั้น” ราเนทร์ล่าวพลานำทาเธอเ้าโรพยาบาล
ร่าบาอมาษิีนอนหายในรวยรินไม่ไ้สิโยไร้นเฝ้าูแล มาษิีนึน้อยใว่าที่เ้าบ่าวอนเอนินิพลาพยามยามเ็น้ำาที่ไหลออมา
“ ท่านไม่เป็นไรนะ?” เสียอราเนทร์แผ่วเบาพลาเอื้อมมือมาแะมาษิีนเธอสะุ้โหย
“เอ่อ ไม่เป็นไระ” เสียอเธอล่าวพลาเินเ้าไปสัมผัสร่านเอ
“ถึเวลาแล้วละ ! ” ทันในั้นบนท้อฟ้า็แปรนเปลี่ยนเป็นรุปวันทร์ลมโเมาที่บบัวันทร์็หายไป วันทร์เปล่รัศมีเรือรอรอบว่อนะลายเป็นันทร์ทรล
ความคิดเห็น