คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7
ตฤณพลิกตัวหลบสหบาทาไปได้อย่างฉิวเฉียดหลังจากที่ถูกใครสักคนในกลุ่มเถื่อนนั่นฟาดไม้หน้าสามเข้าที่กลางหลังจนทรุดลงไปกับพื้น เขายกมือขึ้นรับไม้หน้าสามสองคู่พร้อม ๆ กันที่หมายจะซ้ำเข้าที่หน้าผากซ้ายที่มีแผลเปิดเลือดไหลโชกอยู่ ไอ้พวกนี้ไม่ยอมปล่อยให้ตัวเขากระเด็นหนีออกนอกวง ทำให้เขาหลบทั้งหมัดทั้งไม้แถมเท้าเหม็น ๆ พวกมันได้ไม่หมด
“เฮ้ย! รับ!”
เสียงคุ้นหูที่มาพร้อมกับอะไรบางอย่างเหมือนไม้ยาว ๆ ลอยโผเข้ามากลางวงตรงที่ตฤณกำลังถีบไอ้หัวหน้ากลุ่มให้กระเด็นออกไปพอดิบพอดี ใบหน้าหล่อเหลาที่เปรอะด้วยเลือดมีแววดีใจวูบหนึ่งด้วยนึกว่าได้อาวุธเสริม
หมับ!! แน่นอนว่า ฝีมือชั้นนี้ไม่มีพลาด แต่ทว่า...
“...ตัวแทนแห่งดวงจันทร์...จะลงทัณฑ์แกเอง~” เสียงออกแนวปัญญาอ่อนดังขึ้นจากลำโพงขนาดจิ๋วที่ติดอยู่กับคทาพลาสติก
...คทาผลึกแสงจันทร์...
ตฤณมองของศักดิ์สิทธิ์ในมืออย่างอึ้ง ๆ ไม่รู้ว่าไอ้คนที่โยนมาให้เขารับมีเจตนาอยากจะเห็นเซเลอร์ตฤณแปลงร่างท่ามกลางเหล่าร้ายรึยังไง...ถึงได้โยนไอ้คทาพลาสติกฉบับเมดอินแจแปนมาช่วย
...ถ้าเป็นกุหลาบแบบหน้ากากทักซิโด้ จะไม่ว่าเลยสักคำ...เอ้ย! ไม่ช่ายยละ...
ผลั่ก!!!
ยังไม่ทันที่ไอ้ยักษ์จะใช้ไม้หน้าสามฟาดเขาอีกครั้ง มันก็ถูกเจ้าของเสียงคุ้นหูเมื่อกี้ยันโครมไปสมทบกับลูกพี่ที่โดนเขาถีบออกนอกวงไปก่อน
“หนอย! ไอ้พวกหมาหมู่ หกเจ็ดตัวรุมคน ๆ เดียวจะทุเรศไปหน่อยมั้ง แน่จริงก็เข้ามานี่มะ...แม่จะสอนให้รู้ว่า วิ่งหนีหางจุกตูดเป็นยังไง”
ตัวเล็ก ๆ แต่เสียงไม่เล็ก ร้องท้าต่อยตีกับพวกชายฉกรรจ์ร่างบึกที่เหลืออย่างไม่กลัวเกรง ตฤณหรี่ตามองแผ่นหลังของคนที่กระโจนเข้าสู้คลุกวงในอย่างกล้าหาญปานโจนส์ ออฟ อาร์ค อัศวินหญิงแห่งฝรั่งเศสด้วยความรู้สึกปวดหัวหนึบ
...ยัยเด็กเมย์ตัวแสบ...ที่เขาลดสถานะคู่อริให้ลดลงอยู่อันดับสอง
ร่างที่มึนชาหลังจากต้านสหบาทาและไม้หน้าสามเริ่มซึมซับความเจ็บที่แผ่ซ่านเข้ามาทีละนิด หากแต่ด้วยจิตสำนึกสุภาพบุรุษที่แม่ย้ำสอนทำให้เขาต้องฝืนเขาไปลากคู่อริอันดับสองให้ถอยออกมาอย่างรวดเร็ว
“ทำบ้าอะไรของเธอฮะยัยตัวแสบ” เขาฉุดกระชากยัยเด็กไม่เจียมตัวให้วิ่งหนีพลางตะโกนใส่สมองเล็ก ๆ นั่นอย่างหงุดหงิดเมื่อเจ้าหล่อนดื้อแพ่งไม่ยอมฟัง
“จะสู้จนตัวตายรักษากรุงเลียนแบบชาวบ้านบางระจันรึไง!”
“เคยเห็นคนดีศรีอยุธยาป๊ะหล่ะ”
ใบหน้าที่เหมือนกับใครอีกคนยอกย้อนอย่างกวน ๆ ขณะวิ่งหนีฝูงกระทิงถึกไปพร้อม ๆ กับเขา
“เคยเห็นแต่คนบ้าซ่าไม่เปลี่ยนอย่างเธอแหล่ะ...ยัยไร้สมองเอ้ย”
“ว่าไงนะ” เมย์หันมาแยกเขี้ยวใส่เขาทันที
“หยุดนะเว้ย! พวกแกหนีไม่พ้นหรอก”
ไอ้กลุ่มเวรตะไลวิ่งตามพวกเขามาจนทัน ก่อนจะล้อมหน้าล้อมหลังไว้จนเขาและยัยเด็กแสบจำต้องหันหลังติดกันเพื่อสามัคคีสู้
...ตัวคนเดียวยังไม่แน่ใจว่าจะรอดรึเปล่า ดันพ่วงยัยเด็กนี่มาอีก...
“กลัวซะเมื่อไหร่ แน่จริงก็เข้ามาดิ” เสียงเล็ก ๆ มันมาอีกแล้วครับ เฮ้อ...จะเงียบสักครั้งก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ
ตฤณสบถในใจก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินประโยคที่เหมือนกันดังขึ้น...แต่สาบานได้ว่านั่นไม่ใช่เสียงเขา
“จะเงียบสักครั้งก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ ยัยตัวเล็ก”
เสียงเย็น ๆ ที่ฟังแล้วหัวใจพองโตอย่างประหลาดดังขึ้นนอกวงอย่างหงุดหงิดตามสไตล์ของเจ้าตัว
“เฮ้ย! นั่นแฟนมันนี่หว่า กูจำได้” ไอ้ตัวที่เป็นหัวหน้าร้องขึ้นอย่างจำได้
...เออใช่...เขาก็จำได้เหมือนกัน...จำได้ว่า อีกสักพักเท้าของใครบางคนต้องลอยมาแน่ ๆ ช่างหาเรื่องตายจริงจริ๊งพวกเมิงน่ะ...
ตฤณเหลือบมองตาที่ฉายประกายวาววับของแฟน(!?)เขาอย่างหวาดเสียว มีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างว่าเจ้าตัวจงใจจะส่งให้เขามากกว่าไอ้ตัวหัวหน้าที่เป็นคนพูด
...เวรกรรมหรือไร แต่ปางไหนนั่น...สงสัยเขากับมีนจะเป็นคู่กรรมคู่เวรกันจริงแฮะ
“ดีล่ะ วันนี้กูจะได้จัดการปิดบัญชีไปแมร่งพร้อม ๆ กันเลย” พวกมันพูดอย่างมาดมั่นแบบโคตรจะมั่นใจเอ็มร้อยห้าสิบ ชีวิตเกินร้อย
และแน่นอนว่าเจ้าของใบหน้าราบเรียบแต่ฝีเท้าไม่เรียบที่ยืนอยู่นอกวงนั่นก็ชีวิตเกินร้อยเหมือนกัน
“งั้นก็อย่าดีแต่ปาก ถ้าเก่งนักก็มากันให้หมดทั้งเจ็ดคนเลยก็แล้วกัน”
พี่กับน้องเชื้อไม่ทิ้งแถวพอ ๆ กัน ริมฝีปากบางชมพูสวยเอ่ยท้าทายด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน ก่อนจะตามมาด้วยสายตาพิฆาตแกมดูถูกแบบเรียกเลือดขึ้นหน้าได้
“จัดการพวกมันเลยพี่มีน” กองเชียร์ข้างตัวผมส่งเสียงเย้ว ๆ แบบไม่ดูสถานการณ์ให้กับพี่ชายตัวเอง
“หนอยเมิง! แน่นักใช่มั้ย”
สงสัยเลือดคงจะเข้าตา ไอ้พวกนั้นจึงวิ่งตื๋อเข้าใส่ร่างโปร่งบางที่ยืนโดด ๆ กลางซอยอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชะงักกึกกันไปทั้งคณะ ไม่เว้นแม้แต่ผมและยัยเด็กแสบที่หันมาสบตากันอย่างงง ๆ เมื่อมีนหันหน้าไปพูดกับซอกตึกข้าง ๆ...ซอกตึกที่เหล่าคุณตำรวจดักซุ่มรอจับไอ้พวกอันธพาลโดยละม่อม
“เก่งจริงก็วิ่งมาให้ถึงสิ” รอยยิ้มซาตานเผยขึ้นตบท้ายไปพร้อม ๆ กับการปฏิบัติภารกิจที่เป็นไปอย่างรวดเร็วของคุณตำรวจ
“คทาเราหายไปไหนแล้วล่ะ”
มีนเดินฝ่าพวกนั้นที่ถูกตำรวจจับกุมไว้อย่างไม่สนใจมาหาน้องสาวสุดที่รัก มือเรียวโยกศีรษะน้องอย่างเอ็นดู
“เออใช่! เมย์ลืมสนิทไปเลยอ่ะพี่มีน” เมย์หันซ้ายหันขวามองหาคทาพลาสติกคู่ใจที่เพิ่งอ้อนขอพี่ชายให้ซื้อให้
“ถ้าจะหมายถึงอันนี้น่ะนะ” ตฤณยื่นเจ้าคทาปัญญาอ่อนคืนให้กับเจ้าของ “เธอคิดยังไงถึงส่งไอ้นี่มาให้ฉันน่ะ”
ดวงตากลมโตแต่เป็นสีน้ำตาลหันกลับมองเขาอย่างงง ๆ ก่อนจะตอบออกมาตรง ๆ จนเขาที่เป็นคนถามอยากจะไปให้พวกนั้นเอาไม้หน้าสามทุบหัวอีกสักทีสองที
...แน่นอนว่าเป็นหัวของยัยเด็กแสบเมย์ ไม่ใช่หัวเขา...
“อะไร? สำคัญตัวเองผิดไปรึเปล่า...นี่มันคทาผลึกแสงจันทร์เชียวนะใครเขาจะให้กันดื้อ ๆ เล่า ที่บอกให้รับน่ะ เพราะฉันเผลอทำมันหลุดมือ...คทาอันนี้พี่มีนอุตส่าห์ซื้อให้ใหม่ๆ พังไปจะเอาที่ไหนแปลงร่างไม่ทราบฮะ...ปัญญาน้อยจริง ๆ เลยนายน่ะ”
“หึ..หึ”
มีนยิ้มกว้างพร้อมทั้งหัวเราะออกมาเบา ๆ กับคำตอบของแฝดน้อง ก่อนจะหุบฉับลงทันควันเมื่อรู้สึกตัวว่าใครบางคนกำลังจ้องเขาอยู่อย่างไม่วางตา
...จะมองทำไมนักหนา...
“มองอะไร” เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ มือเรียวคว้าแขนน้องสาวให้กลับบ้านทันทีหลังจากที่ออกจากบ้านมานานจนป๊ากับม๊าเป็นห่วง
“เดี๋ยวสิพี่มีน” มือเล็กกระตุกชายเสื้อของพี่ชาย “แล้วนั่นล่ะ”
สองพี่น้องหันกลับมามอง‘นั่น’ที่ยืนเลือดโชกหัวคุยกับตำรวจ ใบหน้าขาวจัดของมีนทำหน้ายุ่ง ดวงตากลมโตสีดำสนิทมองร่างสูงของเจ้าชายเพลย์บอยอันดับหนึ่งอย่างหงุดหงิดใจ
...ตัวปัญหาจริง ๆ เล้ย ไอ้รองประธานฯเฮงซวย...
TO BE CONTINUE >>
***มาอัพตามคำเรียกร้องค่า พรุ่งนี้มีสอบแต่หนังสือยังไม่ได้อ่าน...มัวแต่อัพนิยาย...ซวย! แล้วไอ้ขิมเอ้ยยย
TTOTT เสาร์อาทิตย์ขิมมีสอบอ่ะ คงจะมาอัพให้ไม่ได้เพราะท่านแม่มาคุม...แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา...
ปัญหามันอยู่ตรงที่ขิมไม่มีปัญญาไปสอบนี่ดิ...โฮ! =[]=" (อย่าสนใจขิม...ได้โปรดอย่าสนใจ แต่เห็นใจ
ขิมเถอะ....จะเอายังไงของมันฟะ << คนอ่าน)
และเป็นการชดเชยที่ขิมไม่สามารถอัพให้ได้ ขิมขอมอบตอนพิเศษเรื่องสั้นนี้ที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้แต่
ประการใดมาไว้ในอ้อมใจคนอ่านด้วย (ไปซะแล้วขิม) ไม่รู้จะถูกใจอ่ะเป่า แต่เอาไว้ให้อ่านเล่นนะคะ
ติชมได้ค่ะ เพราะขิมคิดสดขึ้นมาเฉย ๆ แต่ไม่อยากแต่งเป็นเรื่องยาวเพราะเดี๋ยวจะไม่จบสักเรื่อง
เอาเป็นว่าชอบก็บอกกันได้นะคะ แล้วไม่ต้องบอกว่าคิดถึงขิม...ไม่ต้องงง...ขิมรู้ว่าทุกคนคิดถึงอยู่แล้วใช่ป่ะ
(อย่ามาทำให้เค้าผิดหวังนะ เค้าคิดไปแล้ว!!!!) 5555+ ไปล่ะคะ
ความคิดเห็น