คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 15
เช้าวันนี้คงเป็นวันที่วุ่นวายที่สุดวันหนึ่งของโรงเรียนเจ้าภาพการแข่งขันและการจัดนิทรรศการทางวิชาการ ตัวแทนแต่ละโรงเรียนที่ทยอยเข้ามาเรื่อย ๆ จนดูเหมือนล้นทะลักทำให้บรรดาอาจารย์และเหล่าสภานักเรียนที่เกี่ยวข้องต้องเวียนศีรษะไปตาม ๆ กัน บรรยากาศยามเช้าเป็นไปอย่างครึกครื้นสนามกว้างด้านหน้าถูกเปลี่ยนเป็นงานแสดงนิทรรศการทางวิชาการโดยแบ่งออกเป็นโซน ๆ ทั้งโซนของแผนกวิทย์และโซนของแผนกศิลป์ ในขณะเดียวกันทางด้านหอประชุมใหญ่เองก็ถูกเปลี่ยนให้เป็นสนามการแข่งขันเพื่อประชันสมองและไหวพริบในหลากหลายวิชา สีหน้าทั้งเจ้าภาพและผู้เข้ามาร่วมงานต่างเป็นไปอย่างชื่นมื่นและมีรอยยิ้มประดับบอกความสุข แต่...
มีอยู่คน ๆ หนึ่งที่ยิ้มไม่ออกแล้วยังปล่อยไอเย็นเข้าครอบคลุมแสดงอาณาเขตห้ามเข้าใกล้!!!
...ก็บอกปฏิเสธไปแล้ว...แล้วยังจะ เฮ้อ...
นิ้วเรียวนวดขมับที่ตึงเปรี้ยะด้วยความเครียดที่ประดังเข้ามารับขวัญตั้งแต่เข้า...จะเรียกว่า ตั้งแต่เขาย่างเท้าเข้าโรงเรียนก้าวแรกก็ไม่ผิด มีนมองภาพวุ่นวายตรงหน้าที่บรรดาเพื่อน ๆ สมาชิกชมรมกำลังตระเตรียมงานแสดงอย่างเหนื่อยใจ โชคดีที่หอละครถูกยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของชมรมการแสดงแบบผูกขาด ดังนั้นภายในหอละครนี้จึงกลายเป็นที่ให้เขาได้สงบสติและอารมณ์ชั่วคราว
“ทำไมทำหน้าอย่างงั้นวะ แกจะแช่แข็งคนทั้งชมรมรึไง” เสียงของเพื่อนรักที่ทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับยื่นน้ำเปล่าขวดหนึ่งให้ “เอ้า! น้ำ”
“ขอบใจ” มีนรับมาดื่ม ก่อนจะชะงักไปเมื่อคนข้าง ๆ เริ่มกวนประสาท
“ไม่เป็นไร แต่อันนี้ไม่เย็นเท่าไหร่ ถ้าอยากได้เย็น ๆ แกก็ปล่อยรังสีเข้าโมเลกุลเองก็แล้วกัน ฮ่า ๆๆ”
มุขฝืด ๆ เหมือนจะชวนฮาของกวินทำให้ทำให้มีนหลุดจากโลกส่วนตัวหันไปมองด้วยสายตาขวาง ๆ
“มุขนี้คิดนานมั้ยกวิน ฉันจะได้ขำให้พอดีกับระยะเวลาที่คิดได้แกจะได้ไม่เสียน้ำใจ”
“ไอ้คนไม่มีอารมณ์ขัน”
“ก็ฉันไม่ใช่ไก่แบบแก” มีนตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตามองตรงไปยังฉากเวทีที่พวกเขาเข้ามาจัดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ทำให้กวินได้แต่ค้อนลมค้อนแล้งแถวนั้นใส่แทนไอ้คุณผู้กำกับที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ทั้งคู่เงียบกันไปพักหนึ่ง ก่อนที่กวินจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบวังเวง
“ให้ฉันไปแทนมั้ยวะ?” คำถามที่ไม่ได้บอกออกมาโต้ง ๆ ว่าห่วงใยเรียกรอยยิ้มบางให้ปรากฏบนใบหน้าหวาน
“ไม่ล่ะ...เห็นแก่หน้าตาสถาบันและอาจารย์” มีนตอบกลับไปอย่างขำ ๆ แสดงให้เพื่อนรักได้รู้ว่า ความเครียดที่เกาะกินอยู่ได้จางลงในระดับหนึ่งแล้ว ทั้ง ๆ ที่ความจริง...มันอาจไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย
“ไม่ตอบว่าเห็นแก่มวลมนุษยชาติเหมือนยัยเมย์ไปเลยล่ะวะไอ้บ้า” น้ำเสียงงอน ๆ ของกวินทำให้รอยยิ้มบางกว้างขึ้นไปอีก มีนรู้ดีว่าคนข้าง ๆ เขาแกล้งทำไปอย่างนั้นเอง...เป็นกวินที่มักรู้ก่อนเสมอ และเป็นคนแรกเสมอที่กล้าเข้าใกล้เขาเวลาอารมณ์ไม่ดี
“เฮ้อ...” กวินถอนหายใจยาว “ฉันเกลียดที่แกเงียบแบบนี้ แกมีเรื่องอะไรอีก”
“เปล่า” มีนยังคงทอดสายตาไปข้างหน้า ตอนนี้ฝ่ายควบคุมฉากกำลังซ้อมสับเปลี่ยนฉากที่ต้องใช้พร้อมกับจับเวลาทดสอบอีกครั้ง
“ฉันล่ะเกลียดแกจริง ๆ เกลียดที่สุดเลยด้วยรู้ไว้ซะ” กวินมองเสี้ยวหน้าสวยของคนที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างมากไปกว่าที่สิ่งที่ตัวเองสนใจ นัยน์ตาตี่แบบอาตี๋ขนานแท้ฉายแววไหววูบหนึ่งก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเพื่อนรักที่ใคร ๆ ต่างก็บอกว่า น่ากลัวและเย็นชาหันกลับมา
“อืม...ฉันก็เกลียดแกพอ ๆ กัน”
เรื่องบางเรื่องที่เกินกว่าใครจะรู้และเข้าใจว่ามิตรภาพความรักระหว่างเพื่อนรักสองคนนั้นเกิดอะไรขึ้น เพื่อนรักที่มักจะตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋..เป็นคู่หูแบบที่เห็นมีนที่ไหนก็ต้องเห็นกวินที่นั่น...มันมีอะไรที่แฝงอยู่...มันมีอะไรมากกว่านั้น เกินกว่าที่คนอื่นจะเข้าใจ
อาจมีเพียงแค่พวกเขาที่รู้....และพูดคำว่า เกลียดอีกฝ่ายออกมาได้เต็มปากจากหัวใจ
ตฤณที่ยืนอยู่ด้านหลังไม่ใกล้ไม่ไกลนักมองบรรยากาศที่ล้อมรอบเพื่อนรักอย่างมีนและกวินอย่างแปลกใจ เขายืนอยู่ตรงนี้นานแล้วเนื่องจากเป็นคนอาสาอาจารย์เองว่าจะมาตามตัวแทนตอบปัญหาทางวิชาการที่แม้เจ้าตัวจะปฏิเสธไปแต่สุดท้ายก็โดนบรรดาอาจารย์มัดมือชกลงชื่อลับหลังอยู่ดี นัยน์ตาคมลอบสังเกตอยู่เงียบ ๆ ก่อนจะละสายตาไปเมื่อมีแรงตบเข้าที่ไหล่...เกือบทรุด
“วันนี้ก็ยังจะขยันมาตรวจบัญชีอีกรึไงวะไอ้ท่านรองฯ” ไอ้วัฒน์ทักทายอย่างอารมณ์ดี ข้าง ๆ มันมีน้องเจนถือแฟ้มเอกสารเช็คเอกสารชมรมอยู่
...ก้าวหน้าไม่เบาเว้ยเฮ้ยมัน...
“มาตรวจคนทำบัญชีดีกว่ามั้ง” เขาแหย่เพื่อนสนิทต่างแผนกจนมันทำตาขวางใส่พร้อมกับขยับตัวไปบังคนทำบัญชี “ไอ้มดแดงแฝงมะม่วง...ล้อเล่นเว้ย อาจารย์เขาให้ฉันมาตามผู้กำกับชมรมแกไปแข่งตอบปัญหาต่างหากล่ะ”
“ตอแหลได้ตำแหน่งจริง ๆ แกเป็นคนอาสาอาจารย์มาเหอะ...รู้นะโว้ย”
“รู้แล้วจะถามทำไม ไปเอาตัวรุ่นน้องแกมาให้ฉันได้แล้ว”
“เรื่อง...มีปัญญาก็อุ้มไปเองดิวะ” ไอ้วัฒน์หัวเราะท้าทายเขา...ดูเหมือนว่ามันจะลืมไปแล้วว่าเพื่อนสนิทมันนิสัยเป็นยังไง
“เฮ้ย!!!”
ร้องกันเป็นแค่คำเดียวทั้งชมรมเมื่อร่างบางที่กำลังนั่งดูแลการซ้อมรอบสุดท้ายก่อนแสดงจริงถูกยกตัวลอยเข้าสู่อ้อมแขนของเจ้าชายอันดับหนึ่งของโรงเรียน ใบหน้าขาวจัดออกแนวเหวอให้เห็นอย่างชัดเจน ก่อนจะแปรเป็นสีแดงก่ำที่คาดว่าจะโกรธมากกว่าที่จะสะกดเป็นคำว่าอายได้ทันทีทันใด
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้โรคจิต แกจะมาอุ้มฉันทำซากอะไรห๊า!!” มีนโวยลั่นเมื่อเห็นสภาพที่ตัวเองลอยขึ้นจากพื้นด้วยอ้อมแขนของคนที่หายหน้าและหายตัวจนทำให้เขาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมาได้หลายวัน และจนถึงวันนี้ที่มันกลับมาเยือน
...มาพร้อมกับนรกที่มีนให้คำจำกัดความไว้สำหรับตฤณอีกครั้ง
“อาจารย์ให้ฉันมาตามนายไปแข่ง ส่วนที่อุ้มอยู่เพราะไอ้วัฒน์เป็นคนบอก” ตฤณโยนความผิดให้ตกอยู่ที่เพื่อนสนิทเพียงคนเดียว วัฒน์สะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นแวววาววับที่ออกมาจากลูกกะตาของรุ่นน้องคนโปรด...ที่ชักจะไม่อยากโปรดมันขึ้นมาแล้วสิ
“ฉันแค่พูดว่า มีปัญญาก็อุ้มไปเองเว้ย ไอ้เพื่อนเลว...อย่ามาใส่ความคนดีศรีชมรมอย่างงี้สิวะ ใช่มั้ยจ้ะน้องเจน” ตบท้ายด้วยประโยคหาพวกและหาคะแนนไปด้วยในตัว..ช่างเป็นคนดีศรีชมรมจริง ๆ
“แล้วเผอิญว่า นายมีปัญญางั้นสิ” มีนหันไปถามคนมีปัญญาเสียงเย็นออกจะเหี้ยมเกรียมอย่างรู้ทัน มือเรียวทั้งผลักและดันให้ออกห่างจากร่างสูงที่กอดไว้ไม่ยอมปล่อย ท่าทางจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป
“นายเคยบอกฉันเองนะว่า ตำแหน่งรองประธานนักเรียนจะเป็นที่ของคนฉลาด”
คำตอบที่มาพร้อมกับนัยน์ตาที่ใครเห็นก็บอกว่า แอ๊บใสซื่อกันสุด ๆ เรียกรอยยิ้มเย็นปนสยองให้ปรากฏ
...หึ ฉลาด...ฉลาดมาก ๆ เมก้าเคลฟเวอร์เลยล่ะสิ...
“งั้นคงจะไม่มีใครบอกล่ะสินะครับว่า นักเรียนดีเด่นแผนกศิลป์ก็เป็นที่ของคนฉลาดเหมือนกัน”
คำพูดยอกย้อนอย่างคนที่มีไพ่เหนือกว่าคงจะไม่ทำให้ทุกคนในหอละครแปลกใจรวมกับประหลาดใจได้ถ้าคำพูดนั้นจะเป็นของมีนไม่ใช่นักเรียนดีเด่นแผนกศิลป์อีกคนที่ยื่นมือไปแย่งร่างบางมาไว้ในอ้อมกอด
...อย่าง กวิน
คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่อสัมผัสได้ถึงความว่างเปล่าในอ้อมแขนและประกายตาอ่านไม่ออกจากคนที่เขาพอจะรับรู้มาว่า เป็นคนขี้เล่น สนุกสนานเฮฮาและไม่มีพิษมีภัยกับใคร แถมออกจะขี้ขลาดด้วยซ้ำเห็นได้จากเวลาที่มีนอารมณ์เสียบ่อย ๆ กวินยิ้มกว้างให้เขา...ใบหน้าที่บ่งบอกยี่ห้อของอาตี๋ได้ไม่แพ้ตาตี่ ๆ ของเจ้าตัวก็ยังคงบอกว่า เจ้าตัวสนุกสนาน อารมณ์ดี
ผิดที่ตา..ที่แวบหนึ่งตฤณบอกตัวเองว่าคงตาฝาด เหมือน...สัญญาณอันตราย
...แต่จะสรุปว่าตาฝาดอย่างที่คิดไม่ได้ ถ้าเขาเองไม่ได้ยินและไม่ทันเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่มีนและกวินแสดงความรักฉันท์เพื่อนด้วยการบอกเกลียดกันอย่างเปิดเผย
“ขอบใจ” มีนบอกขอบใจเพื่อนรักที่ปล่อยเขากลับลงมายืนสู่พื้นราบด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ เหมือนเดิม
“ไม่เป็นไรว่ะ ม๊าเคยบอกฉันไว้ว่าเสียตัวก่อนวัยอันควรเป็นปัญหาใหญ่ปัญหาหนึ่งของสังคมเลยนะเว้ย” เจน วัฒน์และคนอื่น ๆ หัวเราะขำท่าทีเป็นห่วงเป็นใยแบบโอเวอร์แอ็คติ้งของกวินกับสีหน้าปุเลี่ยนของคนที่เกือบจะได้เป็นปัญหาสังคมใหญ่ที่นาน ๆ ทีจะได้เห็น
“อืม...งั้นฉันก็ควรจะไปแสดงความเสียใจกับม๊าแก” ริมฝีปากสวยเหยียดยิ้มที่มุมปาก “ เพราะม๊าก็เคยบอกฉันไว้เหมือนกันว่า ร้อยละห้าสิบของพวกที่พูดเรื่องอะไรสักเรื่องอย่างเข้าใจ แสดงว่าคน ๆ นั้นมักจะมีประสบการณ์เกิดขึ้นกับตัวเองโดยตรง”
สิ้นประโยคเสียงฮาครืนที่ดังไม่แพ้ตอนแรกก็ดังลั่นหอละคร จนหนุ่มขี้เล่นอารมณ์ดีต้องค้อนควักให้เพื่อนรักเหมือนสาว ๆ
“ฉันเห็นใจจริง ๆ ที่แกกลายเป็นปัญหาใหญ่ปัญหาหนึ่งของสังคม” มือเรียวแสร้งตบบ่ากวินอย่างเห็นใจในความโชคร้ายที่ได้เป็นปัญหาใหญ่ น้ำเสียงออกแววห่วงใยแบบโอเวอร์แอ็คติ้งไม่แพ้กัน
“ไอ้เพื่อนบ้า” กวินสะบัดตัวออกอย่างงอน ๆ ก่อนจะหันไปโวยวายใส่เพื่อนร่วมชมรมที่ตอนนี้เปลี่ยนมาขำเขาแทนไม่ยอมหยุด
“มองอะไร” มีนที่รู้สึกได้ถึงแววตาจับจ้องจากคนข้าง ๆ ตัว ถามเสียงห้วนอย่างหงุดหงิด
“เปล่านี่ นายคิดว่าฉันจะมองอะไรล่ะ” ตฤณแกล้งสอดส่ายสายตาสำรวจไปทั่วร่างบาง “...หรือว่าจะเป็นอีกด้านล่ะหือ?”
ริมฝีบางเม้มแน่นคาดว่าคงจะเป็นการระงับอารมณ์เสีย ๆ ของเจ้าตัวอย่างน่าเอ็นดู และที่เงียบไปคงจะกำลังคำนวณผลได้ผลเสียอยู่แน่ ๆ ที่คนต่อกรเปลี่ยนจากเพื่อนรักมาเป็นเขา ตฤณหัวเราะเบา ๆ ในลำคอก่อนที่จะสำลักกับความเห็นใจอันบรรเจิดจากคนที่เขาประมาทท่าทีเงียบ ๆ ของเจ้าตัว
...ลืมไปว่า ยิ่งเงียบยิ่งอันตราย...
“งั้นเอาไว้ว่าง ๆ ฉันจะไปแสดงความเสียใจกับคุณอริศราทีหลังก็แล้วกันนะ...เธอคงเสียใจมากที่ลูกชายสนใจแต่ด้านหลังของผู้ชาย นายนี่มันเป็นปัญหาใหญ่ของสังคมจริง ๆ”
...มันน่าจับมาอบรมว่าด้วยการพูดอย่างถูกกาลเทศะแบบสองต่อสองนักเชียว...
...จะสอนแบบปากต่อปากให้ดู...
ตฤณมองคนตรงหน้าที่บอกความเห็นใจเขาอย่างหงุดหงิด ข่าวลือเมื่อหลายวันก่อนที่เจ้าชายโรงเรียนโดนเทพธิดารุกยังคงไม่จางหายนี่ยังจะปล่อยข่าวใหม่ ๆ ให้ได้ลือกันอีกว่า เจ้าชายติดใจจนต้องมาส่องด้านหลังของผู้ชายอย่างต่อเนื่อง
จากสายตาของคนรอบด้านที่เหมือนจะเชื่อเกินครึ่ง ดูท่าเขาคงจะต้องหากลยุทธแก้ยุทธวิธีดับเครื่องชนของคนหน้าตายไปซะก่อนที่จะได้โบกธงขาวยอมแพ้ให้แก่คำปรามาสของคุณอริศราที่อวยพรลูกชายแต่เช้าว่า ไม่มีน้ำยาจีบหนูมีนของแม่ติด
...ไม่มีทางหรอกคุณแม่ที่รัก...น้ำยาตฤณภพมีดีเสมอ...
ใบหน้าคมยื่นเข้าไปใกล้ข้างหูอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระซิบเบา ๆ แต่ได้ยินกันทั่วทั้งหอละคร
“ก็ถ้าเป็นด้านหลังของที่รัก ต่อให้เป็นปัญหาใหญ่ของสังคมแค่ไหน...พี่ก็สนหนูมีนของแม่เสมอแหล่ะครับ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”
เสียงกรีดร้องดังลั่นหอละครราวกับนักร้องเกาหลีบุกมาตัวเป็น ๆ แต่อย่าเข้าใจผิดว่า เป็นของหนูมีนที่กำลังยื้อยุดเก้าอี้ที่เจ้าตัวหวังทุ่มใส่เขากับเจนและกวินอยู่ (อันนี้ก็ไม่รู้ว่า เจ้าตัวยกขึ้นมาได้ยังไงกัน) หากแต่เป็นของน้องเจนที่ร่วมร้องไปพร้อม ๆ กับสาว ๆ ชมรมการแสดงที่ทันได้ยิน (ความจริงก็ได้ยินชัดแจ่มแจ๋วกันถ้วนทุกคน)
“ปลุกปลอบกำลังใจก่อนแข่ง...โคตรเจ๋งเลยว่ะเอ็งเอ้ย” แตมและโต้งที่ถูกอาจารย์วานมาตามคนอาสากับคนแข่งมองความครื้นเครง(?)ภายในหอละครอย่างขำ ๆ
“ทำไมวะ” วัฒน์หันไปถามอย่างงง ๆ
“ก็ไอ้ตฤณแมร่งเล่นอัญเชิญโหมดซาตานลงมาประทับก่อนแข่ง มีหวังตัวแทนโรงเรียนอื่นคงได้พบขุมนรกของจริง” ว่าแล้วก็หันไปยังนักบุญของโรงเรียนที่มองภาพตรงหน้าอย่างขำ ๆ ไม่แพ้กัน
“อย่าลืมสวดส่งวิญญาณกลับหลุมปิดท้ายงานล่ะไอ้โต้ง”
“งั้นแกก็เตรียมลงหลุมให้ดี ๆ ก็แล้วกันไอ้แตม” ท่านประธานนักบุญผลักเพื่อนรักเข้าไปคลุกวงใน ก่อนจะยืนไว้อาลัยให้เพื่อนสองนาทีกับการโบ้ยหน้าที่เรียกซาตานลงสังเวียนให้กับแตม
“แกนี่มันเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดจริง ๆ ว่ะ” วัฒน์ซูฮกนักบุญที่เปิดทางสวรรค์ให้กับตนเองเรียบร้อยโดยผลักเพื่อนคู่หูไปเป็นกรรมการกลาง(!?)ระหว่างเจ้าชายกับเทพธิดา..เอ้อ..ซาตานที่ขอเปิดวาทะกันอยู่ด้านล่างโดยไม่สนใครทั้งนั้น
“อาเมน”
TO BE CONTINUE >>
*** อ่า..มาอัพแล้วนะคะ เมื่อวานนี้ขิมเหนื่อยมั่ก ๆ เลยอัพให้ม่ายหวาย รู้สึกตอนนี้เรื่องจะค่อย ๆ ขมวดปม
ขึ้นมาบ้างแล้ว และดูเหมือนจะเป็นอุปสรรคต่อหนทางจีบหนูมีนของตฤณไม่น้อยเลย ส่วนเรื่องราวจะ
เป็นยังไงก็ติดตามกันตอนหน้านะคะ ขิมว่าขิมเริ่มชอบแบบดราม่า ๆ ขึ้นมาซะแล้วสิ ฮ่า ๆๆๆ
****ตอบคอมเมนต์ค่า....\(^O^)/ ลัลล้า ๆ...อิอิ
ถึงคุณ D_D_K_jr (ค.ห.ที่ 128)
ถ้าบอกว่าน่ารักแบบมึน ๆ งงๆ แสดงว่าเริ่มเมาแบบขิมละ ฮ่าๆๆๆๆ ดีใจที่ชอบนะคะ รู้สึกว่าใคร ๆ ก็ดูจะชอบตอนพิเศษนี้นะเอ้อ(ขิมว่า ตอนแต่งขิมรั่ว ๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ แต่ก็ดีใจที่ชอบ..อิอิ) แน่นอนว่าต้องรอมีนกับตฤณค่ะ เพราะถ้าคุณ D_D_K_jr ไม่รอสองคนนี้แล้วล่ะก็ ใครจะอ่านเรื่องนี้ต่อล่ะคะ....งื้ดดดๆๆๆ
ถึงคุณ achira (ค.ห.ที่ 129)
ท่าทางจะเป็นเอลฟ์-แฟนพันธุ์แท้ของเอสเจแน่ ๆ เลยนะคะเนี่ย เอ้า! กรี๊ดด้วยคนค่ะ >O< กรี๊ดดดดดดดดดดด ส่วนถ้าจะขอทงเฮขิมแนะนำว่าให้ไปตกลงกับคิบอมก่อนนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ แล้วค่อยมากระซิบขิมสำหรับฟิคตอนพิเศษต่อไปค่ะ
ถึงคุณ tomzaha (ค.ห.ที่ 130)
ขอบคุณมาก ๆ ค่า สำหรับคำชม...รู้สึกอิ่มเอมจนหน้าขิมบานยิ่งกว่าเก่าหุหุ ความจริงตอนพิเศษ round III ขิมได้เตรียมไว้ให้แล้วค่ะ แต่ถ้าจะเข็นส่งออกมามีหวังได้กรี๊ดแทนเรื่องหลักแน่ ๆ เลย 555+ ล้อเล่นค่ะ...กลัวจะเบื่อกันไปซะก่อน เดี๋ยวจะมาบ่นขิมน้าว่าเรื่องหลักไม่เดิน แล้วมาอ่านอีกนะคะ
ถึงคุณ หยดน้ำในฤดูหนาว (ค.ห.ที่ 131)
สาธุ ๆ ขอให้สมพรปาก...ขอให้คำอวยพรเป็นจริงด้วยเต๊อะ ขิมล่ะจะแต่งเอ็นซีถวาย (ฮั่นแน่ๆ รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ ตาพราววิบวับกันเลยนะครับท่านผู้ช้มมม อิอิ) ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า ดีใจที่สนุกไปกับเรื่องนี้นะคะ
ถึงคุณ ฮิเมาะจัง (ค.ห.ที่ 132)
เรื่องนี้น่ารัก ชอบ ๆๆๆ << นี่ชอบใครคะ ชอบเน ชอบยองจุน อ๊ะ ๆๆ...หรือว่าจะเป็นขิมคะคุณฮิเมาะจัง 555+
ถึงคุณ เลิฟโรมานซ์ (ค.ห.ที่ 133)
ชะมะ ๆ ตฤณนี่ใช้ไม่ได้เล้ย สงสัยจะไม่มีน้ำยาอย่างที่คุณอริศราปรามาสไว้ซะแล้วสิ (แอ่ก! ขิมโดนคนไม่มีน้ำยาตื้บ) ...อันนี้ก็ต้องดูกลยุทธคุณพี่เขาต่อไปค่ะ ว่าจะมีน้ำยา...เอ้ย...ปัญญาอ่ะเปล่าน้อ
ถึงคุณ (๐-*-๐)v เกริด้า (ค.ห.ที่ 134)
ขอบคุณค่า คุณ (๐-*-๐)v เกริด้า..น่ารักที่สุดเล้ย!!
ถึงคุณ ลูกกวาดสีส้ม (ค.ห.ที่ 135)
ช่ายค่ะ...มีนของเราเป็นเด็กหัวดี (ทำไมขิมไม่หัวดีแบบมีนมั่งนะ...เฮ้อ....) และบรรดาท่านอาจารย์ทั้งหลายก็ไม่ยอมที่จะพลาดที่จะประกาศศักดาให้คนอื่นเขาได้รู้ด้วย เพราะฉะนั้นถึงจะปฏิเสธไป...ก็แบบว่าอาจารย์เป็นใหญ่...เลยไม่มีใครฟังหนูมีนประการล่ะฉะนี้ค่ะ
ถึงคุณ tomzaha (ค.ห.ที่ 136)
สนุกจริงเปล่า *O*...บอกขิมดัง ๆ ค่า...บอกขิม!!! ช่ายยย...สองคนนี้เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องเชือดเฉือนเอามันให้ได้แผลกันไปคนล่ะแผลสองแผลแบบว่า เจ็บตัวไม่ได้ เจ็บใจก็ยังดีอะไรประมาณนั้น ฮ่า ๆๆๆ ส่วนเรื่องมีนกับกวิน...ถามขิมทำม้ายยย...ขิมม่ายรู้ มันเป็นเรื่องระหว่างสองคนนั้นค่ะ อิอิ (ได้โปรดอย่าเชื่อขิม 555+) แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ
ถึงคุณ (๐-*-๐)v เกริด้า (ค.ห.ที่ 137)
อ่านแล้วยิ้มทั้งเรื่อง...ขิมชักจะเป็นห่วงคุณ (๐-*-๐)v เกริด้า ซะแล้วสิ สนใจมาตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลสวีทฮาร์ทมั้ยค่ะ...ฮ่า ๆๆๆๆ ขิมล้อเล่นค่า....หยอกเล่นเนาะ... ดีใจค่ะที่ชอบ อย่างที่ตอบคอมเมนต์ไปแล้วในของหลาย ๆ คนว่า ขิมเองก็ไม่นึกว่าทุกคนจะชอบมันซักเท่าไหร่ เพราะรู้ตัวว่ายังแต่งไม่ค่อยดี ตอนแรกวางโครงเรื่องไว้อีกอย่างแล้วมันก็เป็นอีกอย่าง...อย่างที่เห็น โทษว่าขิมเมาซะ 555+ รับรองตอนพิเศษหน้าที่ขิมเตรียมไว้ให้..ฮิ้ววว...งานนี้เตรียมตัวมาดีค่ะ!!!
ถึงคุณ chiya (ค.ห.ที่ 138)
ถูกต้องแล้วค่ะ...ตอนนี้ขิมขยับเรื่องให้ดูเข้มข้นและน่าสนใจมากยิ่งขึ้น มีนและตฤณจะได้ลับสมองประลองปัญญากันตลอด แต่ถ้าสังเกตดี ๆ หนูมีนเราจะแพ้ทางอยู่อย่างหนึ่ง ส่วนที่ว่าตฤณจะหาวิธีได้มั้ย แล้วหนูมีนจะรักหรือเปล่าก็ต้องติดตามค่ะ อ๊ะ!...ความลับของกวินกับมีน ก็เป็นเรื่องของสองคนนั้นค่ะ...ขิมม่ายรู้ อิอิ ฟิ้วววววววววววววววว ชิ่งหนี ๆ
ถึงคุณ achira (ค.ห.ที่ 139)
น่านสิ...แล้วหนูมีนจะได้ใจอ่อนเมื่อไหร่เนี่ย หรือว่าขิมจะเปลี่ยนพระเอกเลยดีมะ ฮ่า ๆ (แอ่ก! ขิมโดนพระเอกตื้บค่ะ)
.
ถึงคุณ violet (ค.ห.ที่ 140)
ขอบคุณสำหรับชื่อเรื่องนะคะ แล้วขิมจะเก็บไปพิจารณาค่ะ...อืมตัดสินใจลำบากค่ะ แบบว่าแต่งตอนเมาๆ อ่ะนะ(เมาคอมพ์นะ ไม่ได้เมาเหล้า...ขิมเป็นเด็กดี...เราไม่ดื่มเนอะ) เลยต้องหาชื่อเรื่องที่คิดว่าน่าจะใช่สุดที่ตรงกับใจขิม ความจริงแล้วขิมอ่อนด๋อยเรื่องการตั้งชื่อตอนมั่ก ๆ เห็นได้จากชื่อตอนทั้งหลายที่เป็นหมายเลขทั้งหมด กร้ากกกก ๆๆๆ ตอนพิเศษ round III ไม่พลาดอยู่แล้วค่ะ แต่เนื้อเรื่องหลักนี่สิ TT^TT ขิมจะพยายามค่ะ
ถึงคุณ ฮิเมาะจัง (ค.ห.ที่ 141)
คิดอะไรอ่ะเปล่าคงม่ายรู้...รู้แต่ว่าคิดแน่ ๆ อ๊า...ขิมม่ายบอกแล้ววววว ฮ่า ๆๆๆๆ (ที่บอกไปก็ไม่ได้ช่วยให้กระจ่างเลยขิม) ส่วนจะแอบรักกันรึเปล่านี่...เอาไว้ขิมจะส่งหนิมกับเมย์ไปเป็นหน่วยข่าวกรองให้นะคะ 555+
ถึงคุณ D_D_K_jr (ค.ห.ที่ 142)
รู้สึกได้ถึงกลิ่นชอบมาพากลกันแล้วใช่มั้ยคะ ฮ่า ๆ อาฮะ...จะมีอะไรกันน้อระหว่างมีนกับกวินนี่ เอาเป็นว่า ตฤณสู้เว้ยเนาะ (เชียร์ด้วยคน...กลัวโดนตฤณตื้บซ้ำสาม)
ถึงคุณ ป้า มากิ (ค.ห.ที่ 143)
คุณป้าเตือนมาขิมชักคิดหนัก เอาล่ะวา...ขิมจะแก้ออกมั้ยเนี่ย 555+ แต่เอาเป็นว่าถ้าขิมแก้ไม่ออกแล้วขิมจะยืมกรรไกรคุณป้ามาตัดฉับ ๆ ให้ขาดเลยชับ ๆ แล้วกันนะคะ ส่วนปล. ใจเย็นนะคะคุณป้า แบบว่าเพื่อเห็นแก่ชื่อเสียงโรงเรียน งานนี้เฮียแกเลยต้องอัญเชิญซาตานลงมาสถิตหนูมีนเรานั่นเองค่ะ...เสียสละส่วนตนเพื่อนส่วนรวมเลยนะนี่ กร้ากกกกกๆๆๆๆ
ความคิดเห็น