คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
“กา...วินนน?”
คนถามเป็นไอ้คุณหนิมไม่ใช่เขาที่กำลังใช้สายตามองอาการนิ่งเงียบผิดปกติของกวินอย่างงง ๆ
“อ่า...เอ่อ ฉัน...” เหมือนจะอึกอักอยู่เพียงชั่วครู่ น้ำเสียงเศร้าอย่างคนสำนึกผิด(??)ของกวินก็ดังขึ้นมา
“...ฉันขอโทษว่ะไอ้มีน แกจะลงโทษฉันยังไงก็ได้ แต่ฉัน...”
น้ำเสียงนั่นเงียบไปอึดใจ ก่อนจะเงยหน้าตาที่แม้แต่เขาเองก็ต้องบอกว่า...สุดจะหื่นหันไปทางการเงินของชมรม “...ขอฉันช่วยไอ้เจนสานฝันก่อนแล้วกันนะเพื่อนรัก แล้วแกจะลงโทษแบบไหน ฉันก็ยอม”
ผลั้ว!!! ยังไม่ทันที่มีนจะทันได้พูดอะไร คนมีฝันก็จัดการลงทัณฑ์ให้เสียเรียบร้อย
“หนอย...ไอ้คนทุเรศ ไอ้เพื่อนลามก ทีอย่างนี้ล่ะมีหัวคิดเชียวนะแก๊”
เสียงตุบตับดังมาอย่างต่อเนื่องไม่ขาด ทำเอาความอดกลั้นของมีนหมดลง
“พรืด! อุ๊บ...ฮ่า ๆๆ”
เสียงหัวเราะในใจหลุดให้ได้ยินกันถ้วนหน้าเมื่อมีนเห็นสภาพของเพื่อนรักวิ่งหนีสาวเจ้าหัวซุกหัวซุน อลหม่านกันไปทั้งห้อง อารมณ์เสีย ๆ ที่ก่อตัวมาตั้งแต่เช้าค่อยจางหายไปจนหมดหลังจากที่ได้ดูละครจำอวดเฉพาะกิจตรงหน้า แม้เขาจะไม่รู้ว่ากวินพูดจริงและอยากทำจริงหรือเปล่า แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นและพร้อมที่จะทำงานต่อไป
“มีนนนน....หัววว...เราะ...” ไอ้คุณหนิมยื่นหน้ามามองเขาอย่างอึ้ง ๆ “เรา...ม่ายยย...อยากกก...จา......เชื่อออ....เลยยยยย”
...มันหมายความว่ายังไงฟะ...
“แค่หัวเราะ เราแปลกตรงไหนหนิม?”
“ก็มันแปลกตรงที่พี่มีนหัวเราะนี่แหละค่ะ” เสียงหวาน ๆ ที่ดังมาจากข้างหลังให้ได้ยิน ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร “ขนาดอยู่บ้านเดียวกันยังเห็นพี่มีนหัวเราะนับครั้งเลยด้วยซ้ำ”
ยัยเมย์...ยัยน้องสาวตัวยุ่งสุดแสบที่เป็นเหตุให้เขาต้องเสียแก้มข้างหนึ่งไปให้ไอ้รองประธานเฮงซวยนั่นฟรี ๆ
“อ่า...ทำไมตีหน้ายักษ์ใส่เมย์อย่างนั้นล่ะพี่มีน” ใบหน้าน่ารักที่ถอดออกมาพิมพ์เดียวกันเอียงคอมองเขาอย่างสงสัย “วันนี้เมย์ยังไม่ได้ก่อเรื่องอะไรเลยนะ”
“อ้อ...เหรอ”
มีนมองหน้าน้องสาวที่พยายามส่งสายตาใสซื่อให้เขาเชื่อ หากแต่เขารู้จักน้องสาวตัวเองดี ถึงแม้จะไม่ใช่เรื่องเมื่อเช้าที่เจ้าตัวก่อกรรมไว้กับเขา แต่สายของเขาที่มีอยู่ก็รายงานว่า เจ้าหล่อนออกไปท้าต่อยตีกับนักเรียนชายที่โรงเรียนข้าง ๆ กัน
“เมย์....ม่ายยยย...รู้....จริงงงๆ....เหยออออ”
“ไอ้คุณหนิม!!” เขาเรียกชื่อจอมยานคางแห่งปีที่พยายามเสนอหน้ากับเมย์เสียงหนัก มันกำลังปูดเรื่องขายหน้าของเขาหวังเอาใจยัยเมย์ ขวัญใจไอดอลป๊ะอะไรของมันนี่แหล่ะ
“มานั่งเสนอหน้าอยู่ตรงนี้ แล้วงานที่สั่งให้ไปทำเสร็จแล้วรึไงห๊ะ”
แต่ดูเหมือนการเค้นเสียงของมีนจะไม่ได้ผล เมื่อความสนใจของน้องสาวตัวดีเบนมาที่ไอ้คุณหนิม และความสนใจของไอ้คุณหนิมก็อยู่ที่ขวัญใจไอดอลของมันเพียงคนเดียว
“อะไรอ่ะหนิม มีเรื่องอะไรที่เมย์พลาดไปงั้นเหรอ?” เมย์หันมาถามหนิมด้วยน้ำเสียงแบบแม่พระมาโปรด น้องสาวของเขาฉลาดเสมอในการใช้คนอื่นเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
“ก้อออ....เมื่ออ....เช้า..............งายยยยยย”
“เมื่อเช้า?” เมย์ทวนคำอย่างสงสัย
“สงสัยมันจะเช้าสุด ๆ ก่อนเคารพธงชาติแหงม ๆ ใช่มะไอ้คุณหนิม”
เพื่อนที่แสนดีอย่างกวินและเจนกลับเข้าสู่สภาวะปกติทันใดที่จอมยานคางเริ่มจะเผยเรื่องแถมยังเข้าคู่กันขยายความให้เป็นอย่างดีอีกต่างหาก ไอ้คุณหนิมพยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงว่า เข้าใจถูกต้อง ก่อนจะยืดอกพกความลับของคนอื่นมาขายอย่างยาน ๆ ต่อไปด้วยรู้ดีว่า ผู้กำกับของโรงเรียนที่สุดแสนจะน่ากลัวและน่าเกรงใจอย่างมีนไม่กล้าที่จะทำอะไรรุนแรงต่อหน้าน้องสาว เพราะมันจะกลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี แต่ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดคือ มีนรักและตามใจเมย์มากสุด ๆ อย่างที่ใครก็คิดไม่ถึง
...ซึ่งตอนนี้เมย์ก็ทำท่าอยากรู้เรื่องของพี่ชายเสียจนมีนเองก็ขัดไม่ได้
...โบราณท่านว่าไว้ เหนือมีนยังมีเมย์ (!?)...และเหนือเมย์...คงเป็นตฤณ เจ้าชายเพลย์บอยอันดับหนึ่งของโรงเรียนที่สาว ๆ ลงมติว่า หล่อเกินชายใดเทียบเทียม
“ห๊า!!!...ว่ายังไงนะ”
เมย์ร้องอุทานเสียงสูงแทบทะลุโสตประสาทพี่ชายแข่งกับกวินและเจน เมื่อได้รู้ว่าเกิดอะไรกับเขาเมื่อเช้านี้
“แกเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วเหรอวะไอ้มีน โฮ~....ไม่น่าเล้ยเพื่อนฉัน” กวินถลาเข้ามาซบไหล่เขาพร้อม ๆ กับที่เจนเอื้อมมือมาตบบ่าข้างที่ว่างอย่างเห็นใจ
“เจนเข้าใจนะมีน ถ้าคน ๆ นั้นเป็นมีน...เจนยอมเสียสละเป็นฝ่ายไปได้”
โป้ก!! ๆๆๆ
ขวดที่บรรจุน้ำเย็นเต็มปริมาตรถูกนำมาใช้เคาะเรียกสติด้วยแรงเบา ๆ (!?) จนคนหวังดีทั้งสองทรุดลงไปกับพื้น มีนถลึงตาดุ ๆ ใส่อย่างน่ากลัว ก่อนจะกราดมองบรรดาสมาชิกชมรมการแสดงที่เงี่ยหูฟังมาตั้งแต่ต้นให้สะดุ้งโหยงหันกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแทบไม่ทัน
“หนอย...แกไม่ตายดีแน่ไอ้ตฤณ”
เมย์กัดฟันกรอดอย่างแค้น ๆ เมื่อได้รู้ว่า หลังจากที่เธอขอแลกเปลี่ยนเสื้อผ้ากับพี่ชายเป็นการชั่วคราวเมื่อเช้านี้เพื่อไปทำภารกิจให้เสร็จสิ้น ไอ้คู่อริตัวแสบก็ดอดมาอุ้มพี่ชายเธอไปทำมิดีมิร้ายถึงในห้องสภาฯ
“จะไปไหนเมย์” มีนเห็นท่าทางของน้องสาวแล้วก็รีบพูดดักคออย่างรวดเร็ว
“เมย์ก็จะไปเอาเรื่องกับมันน่ะสิพี่มีน มันบังอาจมาทำกับพี่ของเมย์อย่างนี้ เมย์จะไปเอาเลือดหัวมันออก”
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหล่ะ พี่ไม่ให้เราไป”
“พี่มีน!” แม่น้องสาวของเขาแผดเสียงแหลมสูงใส่ “ไอ้บ้านั่นมันมาแต๊ะอั๋งพี่มีนนะ พี่มีนจะห้ามเมย์ทำไม...หรือว่าพี่มีนชอบมันแล้ว”
มีนถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดกับคำสันนิษฐานของน้องสาวสุดที่รัก ใครบอกว่าเขาชอบไอ้บ้านั่นกันเล่า เพศเดียวกันชอบกันคงสยองพิลึก ที่ห้ามก็เพราะไม่อยากให้ยัยเมย์ไปมีเรื่องด้วย ไป...ก็รังแต่จะเสียเปรียบเป็นลูกไล่มากกว่า อีกอย่างยัยตัวยุ่งก็ถูกห้องปกครองเรียกไปตักเตือนหลายต่อหลายครั้งแล้ว
“ฟังพี่นะเมย์ พี่ไม่ได้ชอบไอ้บ้านั่นเลยสักนิดออกจะเกลียดพอ ๆ กับเรานั่นแหละ แต่พี่ไม่อยากให้เราไปก็เพราะว่ามันไม่คุ้มกัน ถ้ามีเรื่องแล้วมาเดือดร้อนกันทีหลัง”
“แต่ว่า...”
“เข้าใจแล้วใช่มั้ย”
“ค่ะ” เมย์รับปากด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้นเพราะขัดใจที่หาเหตุผลมาคัดคานเขาไม่ขึ้น
เรื่องที่เมย์และตฤณไม่ถูกกันเป็นเรื่องที่รู้กันทั่วทั้งโรงเรียน และสองคนนี้ก็มักจะหาเรื่องกระทบกระทั่งกันได้เสมอ ตั้งแต่พูดจาชวนหาเรื่องยันท้าต่อยตีกันมันทุกสถานที่ของโรงเรียน ซึ่งต่างก็ผลัดกันชนะบ้างแพ้บ้าง ส่วนตัวของมีนนั้นก็ทำได้แค่รับรู้และเตือนให้น้องสาวห่าง ๆ ไว้ เพราะเบื่อที่จะมานั่งฟังอาจารย์ห้องปกครองบ่นเรื่องวีรกรรมเด่น ๆ ดัง ๆของยัยตัวยุ่งให้เขาฟัง
“แล้วพี่มีนเป็นอะไรมากรึเปล่า” เสียงของเมย์ที่ถามมาอย่างห่วงใยเรียกรอยยิ้มบาง ๆ ที่ริมฝีปาก
“เฮ้ย! มองอะไร”
เมย์หันกลับไปตวาดพวกสมาชิกชมรมที่เริ่มทำตาเยิ้มเคลิ้มฝันเมื่อเห็นพี่ชายของเธอยิ้ม...โธ่ พี่มีนนะพี่มีน ยิ้มแบบนี้เดี๋ยวเมย์ก็ได้พี่เขยแทนที่จะเป็นพี่สะใภ้หรอก
“พี่ว่าเราไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก” คำตอบของมีนเรียกรอยฉงนปนสงสัยให้แก่เมย์ได้เป็นอย่างดี ไม่เว้นกวิน เจน และหนิมที่ยืนมองเขาอยู่
“ห่วงคู่อริเราจะดีกว่านะพี่ว่า”
กำลังจะอ้าปากท้วง หากแต่ทุกคนก็เหมือนจะเข้าใจได้โดยปริยายเมื่อรอยยิ้มบาง ๆ ชวนเคลิ้มนั่นแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแสยะชวนให้หวาดหวั่น
ก็นะ...ถ้าเทพธิดาตีนหนักลองเอ่ยปากมาอย่างนี้แล้วล่ะก็ อีกฝ่ายก็คงโดนลงทัณฑ์ไปไม่น้อยเลยทีเดียว
TO BE CONTINUE >>
***อ่า...มีการแก้ไขเพิ่มเนื้อหาในตอนที่ 1 ถ้าใครยังไม่ได้อ่านก็ไปอ่านได้นะคะ
ว่าแล้วก็มาตอบคอมเมนต์ดีกว่า ขิมปลื้มจาย ๆ -////-
ถึงคุณเลิฟโรมานซ์
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์มากนะคะ ขิมก็กลัวจะไม่สนุกเหมือนกันอ่า TTOTT
ส่วนพระเอกก็รั่ว ๆ อย่างนี้ล่ะค่ะ(ต้องทำใจ 55+) มีกำลังใจแต่งต่อเยอะเลยค่ะ
เหอ ๆ ดีใจที่มีคนหลงมาเม้นต์ให้ด้วยอ่ะ...แป่ววว แล้วมาอ่านเรื่องนี้อีกนะคะ ^^
ถึงคุณลูกกวาดสีส้ม
นายเอกก็โหดได้ใจขิมเหมือนกันค่ะเลยหยิบยืมจากคนข้างตัวมาให้ได้อ่านกัน 55+
ต้องเห็นตัวจริงนะคะ = =" เฮือก!...รู้สึกเสียวสันหลังวาบ ๆ แฮะ แล้วก็ขอบคุณ
สำหรับคอมเมนต์ค่ะ
ถึงคุณSweetiiz
\(^O^)/ งุงิ ปลื้มใจ ๆ ถ้าสนุกก็ติดตามกันต่อไปนะคะ ไหน ๆ ก็ตกหลุมขิมแล้ว
(ซะงั้นนะขิม -*- >>คุณSweetiiz) ขิมจะอัพเรื่อย ๆ ค่ะ
ถึงคุณMythgazine
โอ้ว...ขิมอยากจะ........(อยากกรี้ดค่ะ ไม่ต้องคิดมาก 55+) ดีใจที่ชอบนะคะ ตอนแรก ๆ
ขิมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะฮา (' ')a ....เอ๊ะ! ยังไง ส่วนที่ดูสมจริง...ขิมยังไม่ค่อยเข้าใจอ่ะ
แต่โมเมว่า ชมใช่มั้ยล่า (ขิมเขินไปแล้วนะ อย่ากลับลำทีหลัง เพราะขอบอกว่ามันไม่ทัน 55)
ท้ายสุดก็ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตมั่ก ๆ ค่ะ ได้ตั้งห้าคะแนนแหน่ะ ดีใจ ๆ อิอิ
แล้วมาอ่านอีกนะคะ
ความคิดเห็น