คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ลืมให้ได้
ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย
แล้วคนที่ฉันโทรบอกคนแรกนะหรอ พี่ปลางัย พี่ชายที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างฉันเสมอ พี่ปลาก็ปลอบฉัน ว่าอย่าคิดมาก อืม ฉันพยายามทำตามที่พี่ปลาบอก ถึงแม้จะไม่เป็นผล แต่ก็จะพยายาม
ตอนนี้เหมือนฉันจะลืมได้แล้วนะ รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก มิวก็คอยเตือนเหมือนกัน เฮ้ย....ขอบคุณจริงๆเลยนะ
เดี๋ยวนี้ฉันไปเที่ยวกะพี่ปลาบ่อยขึ้น เพราะอยากจะลืมไง เราสนุกด้วยกัน เล่นด้วยกัน กินด้วยกัน สารพัด เราไปไหนมาไหนด้วยกัน จนคนที่ผ่านไปผ่านมามองเราทั้งคู่ว่า แฟนกัน 555+ ตลกน่า เหมือนเลยหรอ
เราไปเดินเล่น ไปซื้อของ เข้าร้านหนังสือ โอ๊ย...ฉันเพิ่งรู้นะว่าโลกนี้มันช่างกว้างเหลือเกิน นี่ฉันปิดกั้นตัวเองไม่ให้มาเจอโลกกว้างนานเท่าไรแล้วเนี่ย รู้สึกสดชื่นที่สุดเลย
วันนี้ฉันก็เรียนอย่างมีความสุข เพราะฉันเหมือนคนที่ความจำเสื่อมจำอะไรไม่ได้เลย ในเวลาเรียน ฉันตั้งใจเรียนขนาดไหนละ บางคาบเรียนก็คุยกับมิวทั้งคาบ 555
ฉันรู้สึกว่าในโลกนี้ฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุข แต่ฉันรู้สึกว่าผลเสียมันจะตามมาแล้ว ฉันแก้นิสัยคุยในคาบเรียนไม่ได้แล้วนะสิ แย่จังเลยอ่ะ
วันนี้ตอนเย็นฉันก็มีนัดด้วยละ ไม่ใช่หนุ่มที่ไหนหรอก พี่ชายฉันเอง พี่ปลาน่ะ วันนี้พี่ปลาพามาเลี้ยงสเวนเซ่น อร่อยจังเลย และที่สำคัญพี่ปลารู้ใจฉันที่สุดเลย สั่งน้ำสตรอเบอร์รี่ปั่นให้ฉันด้วย แหม...พี่ชายใครเนี่ยน่ารักจังเลย อิอิ
แล้วฉันก็กลับมาถึงบ้าน 5 โมงกว่าๆ ก็มาออน M คุยกับพี่ปลาอีก วันนี้ฉันอยู่คนเดียว พ่อกับแม่ไปสวดศพ จะกลับก็ราวๆ 4 ทุ่ม พอพี่ปลารู้ พี่ปลาก็โทรมาคุยกับฉัน เพื่อไม่ให้ฉันเหงา นี่คุยกันใน M แล้วยังในโทรศัพท์อีกนะเนี่ย ขอบคุณนะคะพี่ปลา
ฉันจะจดจำเวลาที่ดีๆนี้ไว้ตลอดไป ความทรงจำที่ฉันมีกับพี่ปลา พี่ชายที่แสนดีคนนี้
ความคิดเห็น