ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1
สาววัยรุ่น้าวเท้าออาลิฟ์อย่าระมัระวั ่อนะหัน้ายหันวาเยหน้ามอป้ายี้ทาไปยัห้อ่าๆอหอพั ่อนะเินเลี้ยวไปทาวามือามป้ายบอทา ่อนะเินมาหยุที่หน้าห้อๆนึ
". . .ห้อนี้สินะ 1912" เธอพู่อนะ่อยๆ เปิลูบิประู้า ๆเมียวอิ มินะ นัเรียนแลเปลี่ยนี่ปุ่นสาวเท้าเ้ามายัห้อพัในมหาวิทยาลัยเธอวาสายาไปรอบห้อ สิ่ที่เธอสนใไม่ใ่เียนอนอนเอ
แ่เป็นเียอีเียหนึ่ที่ถูัไว้อย่าเรียบร้อยแล้ว่าหาใ่แล้ว ... มินะำลัมอหารูมเมทอเธอทามหาวิทยาลัยไ้ัหอพัให้นอนห้อละ 2 น
และเธอ็ไม่เยเห็นหน้า่าารูมเมทมา่อน แม้ะพยายามหาทาิ่อเพื่อทำวามสนิทสนม่อนะเ้ามหาลัย
แ่เธอ็หาทาิ่อรูมเมทไม่ไ้เลย เอ๊ะ . .. หรือเพราะเธอพยายามไม่พอันนะ่าเรื่อนั้นเถอะ มินะับทวามิัวเอเียบๆ
"รูมเมทเรามา่อนเราแฮะ ัอแล้ว หายไปไหนนะ" มินะวาระเป๋านเอล้าเีย
่อนะัเียัที่นอนและ้าวอนเ้าที่เรียบร้อย เธอไม่รู้หรอว่ารูมเมทอเธอหายไปไหนอนนี้ัอ่อนีว่า มาอยู่เาหลีสัมใหม่ๆ ้อทำัวเรียบร้อยเ้าไว้
"เราสร้าภาพไปไหมเนี้ย" มินะนึำัวเออยู่ในใ ัห้อเสร็แล้ว มินะ็เินไปสำรวห้อน้ำ ระเบีย และเินไปสำรวรอบห้อ เนื่อาฝั่ที่นอนอรูมเมทมินะอยู่้าห้อน้ำ เธอเลยเินผ่านเียรูมเมท
ไปอย่าวิสาสะเล็น้อย
"รูมเมทอ่า เรา้อสำรวห้ออะ ไม่ว่าันนะ" หลัาสำรวห้อร่าวๆมินะ็สามารถวิเราะห์ไ้ว่ารูมเมทอเธอเป็นนเรียบร้อยและเนี้ยบมา ่อนมินะะวิเราะห์ไปมาว่านี้เสียมือถือ็ัับทะ่อน
"ฮัลโหล ว่าไโมโมะ ...อ่อ อยู่หน้าหอเหรอ โอเๆเราัอเสร็แล้วเี๋ยวลไปนะ"โมโมะเพื่อนที่รู้ัอนสอบเ้ามหาวิทยาลัยโทรหามินะเพื่อวนไปทาน้าวเธออบลามที่นัันไว้่อนะเ็บมือถือและเินผ่านเียอรูมเมท
"โอ๊ะ !" มินะ เห็นภาพนัศึษาอยู่ที่พื้นห้อ รูมเมทอเธอทำไว้แน่ๆภาพพื้นหลัสีาวอรูปภาพนั้นโว์หราอยู่รหน้ามินะ
"อโทษนะ รูมเมท..." เธอมอมันอย่าั่ใ่อนะหยิบึ้นมา มินะพลิภาพูเห็นภาพผู้หิผิวาว ฟันระ่าย หน้าาูน่าเรใามอยู่ในรูป
"โห รูมเมทเราท่าทาะเป็นเ็เรียนแหๆ ูในรูปแล้วโรเรียบร้อย" มินะูเสร็็เอาภาพไปั้ไว้
บนโ๊ะหนัสืออรูมเมท่อนะเินออาห้อ อนลลิฟ์เธอเินสวนับเพื่อนในหอลุ่มหนึ่
แ่ใระสนใันละ มินะยัไม่รู้ััใร้วย้ำ...
"โมโมะ รอนานไหม" มินะถามอย่าเรใ เธอไม่ยัไม่สนิทับโมโมะ้วย้ำในเพื่อนรอแบบนี้็่อน้าเรใเหมือนัน
"ไม่หรอ อืม เราอโทษนะมินะวันนี้ไปิน้าว้วยไม่ไ้แล้วอะ รอบรัวโมโมะมารับแล้วอะ " โมโมะพูับมินะอย่ารู้สึผิ
"ไม่เป็นไร โมโมะๆ" มินะรีบพู "ไปเหอะ เี๋ยวเราไปหารูมเมทเหมือนัน" รูมเมทบ้าอะไรละ ันยัไม่รู้ัใรเลย...
"โอเ ั้นเราไป่อนนะ " โมะโมะโบมือให้มินะ่อนะเินออไป เธอยิ้มและโบมือให้โมโมะลับ่อนะหันหลัับหอ มาาี่ปุ่นหัวเียวระเทียมเลียบะมีเพื่อนไหมเนี้ย เมียวอิ มินะ ...
ึ่ ึ่ เสียแ้เือนามือถือัึ้น
SaNa Minatazaki : "หายโรธแล้วเหรอ..."
มินะถอนหายใับมือถือ เป็นแบบนี้ทุทีสินะ...ทำให้รู้สึแย่...หายไป...แล้ว็ลับมาแบบไม่มีอะไรเิึ้น
MIna ME : "เปล่า ไม่ไ้โรธอะไรนิ" มินะพิมพ์อบไป เธอเยอทนไม่อบ้อวามอนๆนี้ไ้้วยหรือไ
SaNa Minatazaki : "ไม่ไ้โรธแล้วะบล็อเฟสทำไมละ"
MIna ME : "ไม่เยำไ้เลยสินะ ว่าทำอะไรไว้"
SaNa Minatazaki: "ไหนๆ มินะ็หายโรธแล้ว็ปล่อยมันไปเถอะเรื่อนั้นน่ะ ว่าแ่เ้าหอเป็นยัไบ้า โอเไหม"
หึ...เรื่อเนียนที่อให้บอ ิว่าเธอเป็นน่ายๆรึไ มินะนึในใเอาเถอะับ "เพื่อน" นนี้ยัไมินะ็้อเป็นฝ่ายยอมลอแหละ
MIna ME: "โอเ"
SaNa Minatazaki: "แล้วรูมเมทเป็นยัไ เ้าโอเไหม"
MIna ME:: "ยัไม่เอเลยอะ"
มินะเินแทมาเรื่อยๆ นถึหน้าหอพั
"มินะ! มินะใ่ปะ?" มินะเยหน้าหน้าอมือถือ มีนรู้ัเธอ้วยเหรอนี่!?!
"เราอยอนไ ที่สอบสัมภาษ์พร้อมันอะ" มินะมอหน้านแนะนำัว่อนะยิ้มออมาอย่าีใ
"อยอน! ีใัที่ไ้เออยู่ห้อไหนหรอ"
"เราอยู่ห้อ 1911 นี่รูมเมทเรา แยอ แล้วมินะละอยู่ห้อไหน"
"ห้อ1912 อะ " มินะบออยอน "แ่...เรายัไม่เอรูมเมทเลย" ่อนะทำหน้าหอย
"เราอยู่ห้อ 1912" เสียผู้หินหนึ่ในลุ่มอยอนเอ่ยอบมินะ
"เฮ้ย ...รูมเมทเราอะิ " มินะับผู้หินนั้นับมือันอย่าีใ
"อิม นายอน นะ" รูมเมทที่เพิ่เอันเมื่อี้แนะนำัวับมินะ
"เมียวอิ มินะ ยินีที่ไ้เอนะนายอน" ทัู้่ับมือันแล้วเย่าเบาๆ
ไม่เหมือนเลย... ไม่เหมือนสันิ... มินะนึในใ ไม่ริน่า นี่ใ่รูมเมทเราริเหรอ
ในรูปไม่เห็นน่ารันานี้นี่นา มินะยิ้มเื่อนๆให้รูมเมท ่อนะาโับำพูออิม นายอน
"เราามหาเธอยามาเลยนะ"
------------------------------------
อนแรเป็นยัไันบ้าะ
ฝาิาม้วยน้า
ทวฟิไ้ที่: https://twitter.com/hashtag/ficbbs?src=hash
แฮแท็ทวิเอร์ #ficbbs
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น