คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter I :: Once upon a time
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะการปลุกของอีกคน เมื่อกลอกตามองเวลานาฬิกาก็พบว่านี่มันจะเกือบเที่ยงคืนแล้ว ฉันนอนไปตอนสี่ทุ่มกว่าๆ ทำไมปลุกป่านนี้ ฮึ่ยยย .. ไปทำอะไรมาวะ -*-
"อื้อ.." ฉันครางตอบในลำคออย่างไม่พอใจ
"พี่เข้าห้องน้ำนานก็เลยไม่ได้อาบซะที เค้ารีบอาบสุดๆแล้วนะ" เจ้าตัวคงจะจับน้ำเสียงของฉันได้ล่ะมั้งก็เลยรีบแก้ตัวใหญ่ ฮึ่ย..ไอ่คนนิสัยไม่ดี คิดเหรอว่าจะหายงอน -*-
"อื้อ.."
"ที่รักเป็นอะไร"
อาจจะเพราะความอ่อนเพลียของร่างกายที่ดันโต้รุ่งถึงตีห้า หรืออาจจะนอนน้อยเกินไป รวมๆกับอาการตกใจเพราะสะดุ้งตื่น.. ตอนนี้ตัวฉันเองเริ่มหอบหายใจแรงๆ เพราะความผิดปกติในร่างกาย
"เป็นอะไร.." เหมือนว่าฉันจะหอบหายใจแรงเกินไปจนได้ยินล่ะมั้ง
"..หายใจไม่ออก" ฉันพูดด้วยเสียงแผ่วๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเป็นแบบนี้ คนตรงหน้าเองก็รู้อาการของฉันดี ให้ตายสิฉันเกลียดโมเม้นต์นอนพะงาบๆแบบนี้มาก อนาถสิ้นดี -_-..
"เค้าขอโทษ.."
"ขอโทษทำไม"
“ถ้าเค้าไม่ปลุกที่รักให้ตื่น ที่รักก็คงนอนหลับสบายไม่เป็นแบบนี้หรอก”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
ฉันปล่อยให้ความเงียบก่อตัวในบทสนทนาสักพัก และเพื่อเป็นการพักฟื้นให้ตัวเองดีขึ้นสักนิดหน่อย ฉันจึงหลับตาลงปล่อยตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทรา แต่ก็มีเสียงดังเข้ามาในโสตประสาทอีกครั้ง
“ที่รัก หายรึยัง ?”
“อืม ดีขึ้นแล้ว” ฝันหวานของฉันถูกพังทลายลงต่อหน้าต่อตา ให้ตายเถอะคราวนี้ฉันหลับไม่ลงแล้วล่ะ -.-
“จะนอนรึยัง”
“ไม่อ่ะ นอนไม่หลับแล้ว”
“จะนอนแล้วบอกเค้านะ”
“ถ้าง่วงก็นอนเลยสิ”
“จะนอนกับที่รัก”
“อืม งั้นพูดอะไรให้ฟังหน่อย”
“พูดอะไรล่ะ”
“พูดมาเถอะน่า”
“อยู่ต่อเลยได้ไหมอย่าปล่อยให้ตัวฉันไป เธอก็รู้ทั้งหัวใจ ฉันอยู่ที่เธอหมดแล้วตอนนี้อยากได้ยินคำว่ารัก แทนคำบอกลาเมฆฝนบนฟ้าคงรู้ดีคืนนี้ให้ฉันได้อยู่ใกล้ๆเธอ ~”
ฉันได้แต่ฟังเสียงอีกคนที่ร้องเพลงให้ฟังเบาๆ น้ำใสๆจากตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวพร้อมมีเสียงสะอื้นเบาๆจนโดนอีกคนจับได้อีกครั้ง
“ร้องไห้ทำไมหื้ม”
“ไม่รู้เหมือนกัน” เพราะด้วยความขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืด ฉันเลยบอกปัดๆไป อันที่จริงฉันแอบประทับใจอยู่นิดหน่อยก็เลยร้องไห้ออกมา ./////.
“เป็นอะไรรึเปล่า”
“ช่างมันเถอะน่า ที่รักพูดอีกสิ..”
“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.. มีกระต่ายตัวหนึ่งวิ่งเร็วมากๆ..” เอ.. เรื่องนี้มันคุ้นๆแฮะ..
“นี่ ! เค้าอายุเท่าไหร่แล้ว มาเล่ากระต่ายกับเต่าให้ฟัง -_-”
“เค้าชอบเรื่องนี่มากๆเลยล่ะ พ่อเล่าให้เค้าฟังตอนเด็กๆก่อนนอนทุกคืนเลย..” ฉันได้แต่อมยิ้มฟังเด็กน้อยพูด น่ารักจริงๆ เพราะความที่ฉันโต กว่าด้วยล่ะมั้ง เลยมองว่าบางทีฉันก็เลี้ยงเด็กอยู่มากกว่ามีแฟน -..-
“อ่ะๆ เล่าต่อสิ”
“มันไปท้าวิ่งแข่งกับเต่า เมื่อถึงเวลาแข่งเจ้ากระต่ายก็วิ่งนำออกไป ส่วนเต่าก็คลานต้วมเตี้ยมๆ”
“….” ฉันนอนหลับตาฟังเสียงอีกคนพูดช้าๆเหมือนกำลังจะกล่อมเด็กหลับยังไงยังงั้น
“กระต่ายวิ่งออกมาไกลมากๆจนไม่เห็นเต่า จึงไปนอน....”
“……...”
“……...”
“’งือ จบแล้วเหรอ” ฉันพูดขึ้นมาอย่างขัดใจ อะไรกันมันไม่ได้จบแบบนี้ซะหน่อยนะ -3-
“กระต่ายหลับอยู่...”
“อ่อออ -0-..” เอ้อ มีแบบนี้ด้วยแฮะ... - -;
“กระต่ายตื่นแล้ว.. มันก็เห็นเต่าคลานต้วมเตี้ยมใกล้เข้าเส้นชัยจึงรีบวิ่งไปแต่ก็ไม่ทัน เต่าจึงชนะไป” อืม..นิทานก่อนนอนมันดีอย่างนี้นี่เอง ฉันฟังแล้วง่วงจริงๆนะเนี่ย -.-
“เค้าง่วงแล้ว.. นอนกัน”
“อืม ฝันดีครับที่รัก”
“ฝันดีค่ะ ^^”
ฉันได้แต่นอนยิ้มอยู่คนเดียวกับความน่ารักของแฟนตัวเอง ตอนนี้หลับไปแล้วใช่ไหมคงจะเหนื่อยมากสินะพานอนดึกมากกว่าเดิมไปหน่อย ถึงมันไม่ได้ดูโรแมนติกแต่ก็ฟินดีนะ -..- ขอบคุณมากๆเลยนะไม่ว่าจะเป็นตอนไหนเวลาไหนก็ยังอยู่เคียงข้างกันแบบนี้ ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าการมีเธอมันอบอุ่นใจแค่ไหน.. คืนนี้จะนอนกอดแน่นๆเลย จุ๊บ ♥
ความคิดเห็น