คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความจริงแสนโหดร้าย
หนูที่นอนนิ่หันหายายปลม
่อนลี่ยิ้มไร้เียสา!
"ทำไมมือุยายถึให่ั่ะ" หนูน้อยพูพลาเลือนมือนเอับมือยายปลอมให้มาหยอล้อับริมฝีปาเล็อเธอ
ยายปลอมประหลาใ แ่พึพอในแสยะยิ้มเห้นเี้ยวเล็
"็..ะไ้..อหลานถนัๆไ๊ะ"
หนูน้อยยิ้มุน ไล้นิ้วามริมฝีปาายหนุ่มนยายปลอมวัลิ้นรับนิ้วน้อย
"ทำไม..ฟันุยยให่ั่ะ" หนูน้อยเลื่อนมืออี้าที่เป็นอิสระลูบไล้ามสะโพอยายปลอม
"็ะไ้ 'ิน' หลานสะวๆไ่" ยายปลอมับมือหลานที่ำลัหยอเอินับริมฝีปาแล้วเม้มัาฝ่ามือไล่ามแนาว หนูน้อยยิ้มพราย
หนูน้อยเอื้อมมือปลอหมวลุมอันให่เผยวาสีำวาววับหื่นระหาย
เธอยิ้ม
"ุยาย..เป็นหมาป่าหรือ่ะ"" ยายปลอมหัวเราเสียแหบ
"ใ่แล้วล่ะ...หลานรั ยายเป็น'หมาป่า' อา...ยยอยาินหลานเหลือเิน"
ยายปลอม้มลอเียับออาว
สวบ
"ยยโหนะ่ะ ายายไม่เห็นเป็นสีทอเลยนะ ุหมาป่าน่ะมีาสีทอนะ่ะ"
ยายปลอม เบิาว้า อ้าปา้า
"หนูอยาโนุหมาป่าน่ะ ...ุไม่ใ่"
สวบ
มีสั้นเล็ที่่อนอยู่ใ้หมอนถูันเ้านสุา้นหลัในท่าโอบอ อเหลวสีแ ทะลัเปอะเปื้อนเป็น่าว
หนูน้อยพลิร่า นายพรานออ มอูผ้าปูแล้วให้มวิ้ว
"ว้า..แบบนี้็เป็นวหมสิ"
หนูน้อยล้วมือเ้าไปใ้หมอน หยิบมีอีเล่มออมา แล้วลานเ้าหานายพรานที่ไหลออมาบาแผล อ้าปา้า ไม่อายับ
"อ้าว..ยัไม่ายแฮะ" หนูน้อยยิ้มราวเ็ไร้เียสา ยื่นสัมผัสเหล็เนื้อเย็นทาบับลำอนายพราน้วยมือที่สั่นเทา
"ว้า..เวลาื่นเ้นีใมาๆนี่มืออบสั่น ไม่ไหวเลยนะ่ะว่าไหม" หนูน้อยยิ้มให้ นยพรานที่รอาสีำอย่าะหน เ็น้อยออแรแล้ววัลาผ่านลำอ อเหลวสี้น ระูเปอะเปื้อนใบหน้าไร้เียสา
หนูน้อยยิ้มมอผ้าปูสีาวที่่อยเปลี่ยนสีเป็นสีแ แาน
"ไ้ผ้าลุมอันใหม่แล้ว" หนู้อยยิ้มอย่าีใ ึผ้าปูเียออห่มลุมายแล้วหมุนรอบัว
"ูสิ่ะ ุยายสวยไหม" หนูน้อยปิผ้าลุมโ๊ะอาหารึ้น
อโรสแมรี่ำนวนมา ออยู่บนัอหิรา
ที่แห้เหี่ยว
และไร้หัว
"เอาล่ะ ถ้าั้นหนูออไปเ็บอไม้่อนนะ่ะ เผื่อะไ้เอุหมาป่า"
หนูน้อยวิ่ออาบ้าน้วยวามร่าเริ
เธออบใส่ผ้าลุมสีแ
เธอมัะเินไปไหนมาไหน้วยผ้าลุมสีแ แาน
"หมาป่าเอ๋ย มาสิมาินัน หมาป่าัวน้อย"
....................end.....................
ความคิดเห็น