ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรียกร้องความสนใจ
\"โครุ/โมริคกะของผม เธอเป็นอะไรไปน่ะ\" พวกบ้าๆสองคนพูดพร้อมกัน
\"........\"ฉันยังคงเงียบ
\"พูดเล่นไช่ไหม เธอความจำเสือมหรอ โครุ \"เสียงฮิโนเดะฟังดูวิตกกังวล
\"..........\"ฉันยังคงไม่พูดอะไรต่อ
\"แย่แล้วๆ จะทำยังไงดีเนี่นโมริคกะของผม\"เขาสองคนแย่งกันพูด
เอาอย่างนี้แล้วกันเผื่อความจำจะกลับมาลองวิธีนี้ดูดีกว่า\"เสียงฮิโนเดะพูดขึ้น
\"โครุเจ้าคนบ้า ไม่ชอบทำตัวเหมือนเป็นผู้ชายไมมีความเป็นกุลสตรีเล๊ยทำอาหารก็ไม่เป็นต่างจากคาสึลิบลับเลย.....................\"ก่อนที่ฮิโนเดะจะพูดจบฉันตั้นเข้าหน้าเขาเต็มๆ
ถึงฉันจะความจำเสื่อมฉันก็ไม่ปล่อยให้ใครมาว่าอย่างนี้หรอกเจ้าบ้าฮิโนเดะ\"ฉันพูดอย่างลืมตัว
\"อ่าว!!!!เธอก็ไม่ได้ความจำเสื่อมนี้ โครุ\"เขายิ้มอย่างพอใจ
\"ฮะๆๆๆ เอ๋ แต่คาสึนี่ใครหรอรุ่นพี่\"เจ้าโยรุโมะถามอย่างยากรู้ยากเห็น
\"พี่สาวของโครุน่ะต่างกันลิบลับเลยล่ะ\"
\"แต่ว่าโมริคกะก็หลอกง่ายเหมือนกันน่ะก็อย่างเมื่อตอนกลางวันที่...........อุ๊ป!\" ฉันรีบเอามือปิดปากหมอั่นก่อนที่จะหลุดปากพูดอะไรออกมา
ฉันดึงโยรุโมะเข้ามาใกล้ๆ เจ้านั้นหน้าแดงเจ๋ บ้าชะมัดทีเมือตอนกลางกลางวันยังทำหน้าม่รู้ร้อนอยู่เลย ฉันกระซิบที่หูของหมอนั่นว่า\"นายอย่าหลุดปากอะไรไปน่ะ ไม่งั้นฉันจะไม่พูดกับนายอีกและจะตั้นหน้านายให้เยินเลยคอยดูสิ\"เจ้านั้นยังไม่หายหน้าแดงเละพูดแก้ตัวไปว่า
\"อะแฮม!!!อารายกันโมริคกะไม่อยากให้รู่นพี่รู้หรอกหรอ ได้นี้เป็นความลับระหว่างเราสองคน\"เจ้านั้นหน้าเป็นสีแดงฉาด ขณะพูด
\"อารายหรอหรอไอคาว่า มีเรื่องอารายกัน\"
\"เรียกโยรุโมะก็ได้ฮะ รู่นพี่\"
\"แต่ว่ารุ่นพี่อยู่ห่องเดียวกับโมริคกะหรอฮะ หรือว่าเป็นแฟนของโมริคกะ......\"เจ้าบ้าทำหน้าสงสัย
\"ฮะๆๆๆ ไม่ไช่หรอก\"เจ้าบ้าอีกคนหัวเราะ
\"อ่าวหรอฮะ งั้นผมก็ยังมีสิทธิ์ล่ะสิ\"
\"เอ๊ะ! นายชอบโครุหรอ งั้นฉันก็ต้องคอยดูแลนายเผื่อนายโดนต่อยซะเข้าโรงพยาบาลไง ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\"
ทั้งสองคน เริ่มหัวเราะกันโดยไม่สนใจฉัน
\"หรือว่ารุ่นพี่ชอบคนที่ชื่อคาสึล่ะฮะ ไช่ไหมล่ะ\"คำถามนี่ถึงกับทำฉันกับฮิโนเดะอึ้ง -0-
ฮิโนเดะเงียบอยู่สักพักก่อนที่จะพูดว่า\"คงจะไช่มั้ง ก็เขาน่ารักนี่เนอะ........\"
น้ำตาฉัน ค่อยๆไหลอาบสองแก้มฉันหันหน้าไปอีกด้านหนึ่งเพื่อไม่ให้สองคนนั้นเห็น
\"พวกนาย ออกไปได้แล้วเพราะฉันจะกลับแล้วเหมือนกันแต่ถ้าพวกนายอยากไปนอนโรงพยาบาลสัก2-3อาทิตย์ก็อยู่ต่อแล้วก็นั่งพล่ามไปเถอะ\" ฉันพูดเสียงเรียบ
ในอีกทางหนึ่งที่ฉันไม่มีโอกาสได้รู้เมื่อเขาสองคนออกไปแล้ว
\"เฮ้ รุ่นพี่ยัยนั่นร้องไห้เน่ะ\" โยรุโมะพูด
\"เออ รู้แล้ว ยัยนั่นน่ะดูง่ายจะตาย\"
พวกเขาเห็น...............
\"........\"ฉันยังคงเงียบ
\"พูดเล่นไช่ไหม เธอความจำเสือมหรอ โครุ \"เสียงฮิโนเดะฟังดูวิตกกังวล
\"..........\"ฉันยังคงไม่พูดอะไรต่อ
\"แย่แล้วๆ จะทำยังไงดีเนี่นโมริคกะของผม\"เขาสองคนแย่งกันพูด
เอาอย่างนี้แล้วกันเผื่อความจำจะกลับมาลองวิธีนี้ดูดีกว่า\"เสียงฮิโนเดะพูดขึ้น
\"โครุเจ้าคนบ้า ไม่ชอบทำตัวเหมือนเป็นผู้ชายไมมีความเป็นกุลสตรีเล๊ยทำอาหารก็ไม่เป็นต่างจากคาสึลิบลับเลย.....................\"ก่อนที่ฮิโนเดะจะพูดจบฉันตั้นเข้าหน้าเขาเต็มๆ
ถึงฉันจะความจำเสื่อมฉันก็ไม่ปล่อยให้ใครมาว่าอย่างนี้หรอกเจ้าบ้าฮิโนเดะ\"ฉันพูดอย่างลืมตัว
\"อ่าว!!!!เธอก็ไม่ได้ความจำเสื่อมนี้ โครุ\"เขายิ้มอย่างพอใจ
\"ฮะๆๆๆ เอ๋ แต่คาสึนี่ใครหรอรุ่นพี่\"เจ้าโยรุโมะถามอย่างยากรู้ยากเห็น
\"พี่สาวของโครุน่ะต่างกันลิบลับเลยล่ะ\"
\"แต่ว่าโมริคกะก็หลอกง่ายเหมือนกันน่ะก็อย่างเมื่อตอนกลางวันที่...........อุ๊ป!\" ฉันรีบเอามือปิดปากหมอั่นก่อนที่จะหลุดปากพูดอะไรออกมา
ฉันดึงโยรุโมะเข้ามาใกล้ๆ เจ้านั้นหน้าแดงเจ๋ บ้าชะมัดทีเมือตอนกลางกลางวันยังทำหน้าม่รู้ร้อนอยู่เลย ฉันกระซิบที่หูของหมอนั่นว่า\"นายอย่าหลุดปากอะไรไปน่ะ ไม่งั้นฉันจะไม่พูดกับนายอีกและจะตั้นหน้านายให้เยินเลยคอยดูสิ\"เจ้านั้นยังไม่หายหน้าแดงเละพูดแก้ตัวไปว่า
\"อะแฮม!!!อารายกันโมริคกะไม่อยากให้รู่นพี่รู้หรอกหรอ ได้นี้เป็นความลับระหว่างเราสองคน\"เจ้านั้นหน้าเป็นสีแดงฉาด ขณะพูด
\"อารายหรอหรอไอคาว่า มีเรื่องอารายกัน\"
\"เรียกโยรุโมะก็ได้ฮะ รู่นพี่\"
\"แต่ว่ารุ่นพี่อยู่ห่องเดียวกับโมริคกะหรอฮะ หรือว่าเป็นแฟนของโมริคกะ......\"เจ้าบ้าทำหน้าสงสัย
\"ฮะๆๆๆ ไม่ไช่หรอก\"เจ้าบ้าอีกคนหัวเราะ
\"อ่าวหรอฮะ งั้นผมก็ยังมีสิทธิ์ล่ะสิ\"
\"เอ๊ะ! นายชอบโครุหรอ งั้นฉันก็ต้องคอยดูแลนายเผื่อนายโดนต่อยซะเข้าโรงพยาบาลไง ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\"
ทั้งสองคน เริ่มหัวเราะกันโดยไม่สนใจฉัน
\"หรือว่ารุ่นพี่ชอบคนที่ชื่อคาสึล่ะฮะ ไช่ไหมล่ะ\"คำถามนี่ถึงกับทำฉันกับฮิโนเดะอึ้ง -0-
ฮิโนเดะเงียบอยู่สักพักก่อนที่จะพูดว่า\"คงจะไช่มั้ง ก็เขาน่ารักนี่เนอะ........\"
น้ำตาฉัน ค่อยๆไหลอาบสองแก้มฉันหันหน้าไปอีกด้านหนึ่งเพื่อไม่ให้สองคนนั้นเห็น
\"พวกนาย ออกไปได้แล้วเพราะฉันจะกลับแล้วเหมือนกันแต่ถ้าพวกนายอยากไปนอนโรงพยาบาลสัก2-3อาทิตย์ก็อยู่ต่อแล้วก็นั่งพล่ามไปเถอะ\" ฉันพูดเสียงเรียบ
ในอีกทางหนึ่งที่ฉันไม่มีโอกาสได้รู้เมื่อเขาสองคนออกไปแล้ว
\"เฮ้ รุ่นพี่ยัยนั่นร้องไห้เน่ะ\" โยรุโมะพูด
\"เออ รู้แล้ว ยัยนั่นน่ะดูง่ายจะตาย\"
พวกเขาเห็น...............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น