宁花 ลำนำหนิงฮวา
สายลมรักพัดพาใจไปครั้งก่อน
เฝ้าพรำวอนให้เจ้านั้นคืนกลับ
สายลมรักพัดพาใจไปลาลับ
เฝ้านั่งนับวันเวลาเจ้าย้อนคืน
เดิมทีข้านั้นเป็นเพียงมารตัวน้อยๆ สงบเสงี่ยมเจียมตัวอยู่แต่ในจวนมีบ้างที่แอบแวะเวียนไปเดินเที่ยวเล่นแถวๆรอบนอกดินแดนนรกภพอสรู แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่ข้านั้นโดนจับได้เสียหน่อย! แล้วเหตุใดอยู่ๆ จ้าวนรกก็เรียกตัวข้าอย่างกะทันหันจนต้องเร่งฝีเท้าเข้าเฝ้าราวกับจับได้ว่าข้าแอบหนีเที่ยวตลาดนัดนรกเมื่อวานก่อนเยี่ยงนี้เล่า?
แม้ทุกครั้งที่เข้าเฝ้าจ้าวนรกข้าจะไม่จำเป็นต้องหมอบคลานหรือทำความเคารพอะไรคนผู้นั้นเหมือนคนอื่นเขา แถมจ้าวนรกยังพูดจาสุภาพและก้มหน้าก้มตาพูดราวกับข้านั้นมียศสูงกว่า แม้จะจำไม่ได้เพราะเหตุใดเขาต้องทำเช่นนี้แต่ข้าก็รู้สึกเหมือนมีลางร้ายบอกเหตุการณ์เสียอย่างนั้น..
แล้วมันผิดเสียเมื่อไหร่!? โถ่! ชีวิตมารน้อยอันแสนจะสงบสุขของข้าต้องจบลงเมื่อจ้าวนรกไม่ได้พูดจาอันใดให้มากความเขาทำเพียงผลักข้าลงไปในบ่อเกิดส่งข้าเข้าร่างของ หนิงฮวา ผู้หญิงที่รูปร่างหน้าตาเหมือนกับข้าไม่มีผิดโดยไม่รู้เรื่องอันใด!
เฟย หนิงฮวา
"หากท่านคิดจะทำตัวเยี่ยงจอมโจรเด็ดบุปผาก็จงทำไปเสียเถิด เพราะข้าก็จะยั่วยวนบุรุษเทียบเท่าสตรีที่ท่านแตะต้องไปเช่นกัน"
หย่ง เหยียนจวิ้น
"เหตุใดเจ้าทำเพียงโปรยเสน่ห์ใส่บุรุษอื่นยกเว้นข้าด้วยเล่าว่าที่ชายา"
ฮุ่ยเหอ
"คุณหนูเจ้าค่ะ! บุรุษผู้นั้นน่ากินยิ่งนัก"
มี่เหริน
"เจ้ามีหน้าที่ดูแลและปกป้องท่านหนิงฮวาไม่ใช่เที่ยวเล่น"
เฉิน มู่หลิว
"....."
0
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น