ยัยจอมโหด ฉบับโหดโคตร ๆๆ

ลำดับตอนที่ #3 : อำนาจมืดของรังสีอำมหิต

.

.

.

ม.ปลาย ปี 2 ห้อง 7

          อันนะในชุดโรงเรียนแทมยอนสวยสะดุดตาจนนักเรียนชายพากันร้อง ‘โอ้โฮ’ กันเป็นแถว ใบหน้าเรียวเล็กริมฝีปากสีส้มกับผมสีดำสนิทดูช่างเข้ากันอะไรจะขนาดนั้น เทฟุนถึงจะหน้าตาธรรมดาแต่เมื่อเขายิ้มก็สร้างความอายให้กับสาว ๆ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“สวัสดีครับผม คิม เทฟุน ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“สวัสดี ฉัน ลี อันนะฉันเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่น เพราะฉะนั้นฉันอาจจะพูดจาหยาบคายบ้างนิดหน่อย......อ้อ! แล้วถ้าใครไม่แน่จริงก็อย่ามายุ่งกับฉัน”คำพูดสุดท้ายต่างทำให้ทั้งห้อง งงไปตาม ๆ กัน แต่ถ้าใครไม่รู้ความหมายของมันที่แท้จริงล่ะก็ อาจคิดว่าอันนะพูดล้อเล่นก็ได้

แต่มันก็ทำให้เทฟุนรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร หลังจากที่อาจารย์ที่ปรึกษาออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้วจากนั้นทั้งนักเรียนหญิงและนักเรียนชายก็พากันมาอออยู่ที่ อันนะ และเทฟุน เทฟุนยิ้มรับให้กับทุกคนแต่อันนะยังคงทำตัวเรียบเฉย คำถามมากมายรัวใส่เทฟุน เพราะพวกนักเรียนมองหน้าอันนะแล้วเห็นสายตาที่ทำให้รู้ว่าอย่าแหยมนะเฟ้ย!!!!! ทุกคนก็พากันผงะซะแล้วจะมีไม่กี่คนที่กล้าถาม

“นี่เธอ.....เธอใช่เทฟุน ที่มาจากโรงเรียนชายซุงควานมั้ย”

“ครับ...ผมมาจากโรงเรียนชายซุงควาน”

“งั้นเธอก็เป็นนักสู้อันดับหนึ่งของโรงเรียนน่ะสิ แล้วนายย้ายมาที่นี่ทำไมเหรอ โรงเรียนเราไม่ค่อยถูกกับโรงเรียนซุงควานนิ”เทฟุนก็แค่ยิ้มรับ

          โรงเรียนของซุงควานไม่ถูกกับโรงเรียนแทมยอนอยู่แล้ว ยิ่งเทฟุนคือนักสู้อันดับหนึ่งของซุงควานยิ่งทำให้คนทั้งห้องตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แม้เทฟุนจะเป็นแค่เด็กปี สอง แต่การต่อสู้ของเธอฟุน ทำให้เขาได้ดำรงตำแหน่งเป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียนมาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง

เทฟุนเป็นที่รู้จักกันมากในวงการนักเลงรวมถึงแทมยอนด้วย ตอนที่เดินเข้ามาในโรงเรียนก็มีแต่คนมองเทฟุนด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่แน่ใจเพราะโรงเรียนแทมยอนก็มีนักสู้อันดับหนึ่งที่ทำให้โรงเรียนตกอยู่ในยุกมืดที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ยิ่งเห็นเทฟุน ก็ยิ่งเหมือนฝันร้ายของโรงเรียน แต่ใครจะรู้บ้างว่า...... เหนือกว่าเทฟุน....เหนือกว่าสิ่งอื่นได...ยิ่งกว่าความอันตราย....คือ....ยัยจอมโหด ลีอันนะ ผู้ที่นิยมความป่าเถือนเป็นชีวิตจิตใจ

“แล้ว....อันนะเธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเหรอ”จะมีไม่กี่คนที่กล้าถาม

“อืม...”ใบหน้ายังคงเรียบเฉย

“งั้นเธอก็เป็นพี่น้องกับ ลี ยูริ งั้นสิ”

“ยัยนั่นน่ะ...เธอก็รู้จักด้วยเหรอ”

“ก็...ยูริเป็นดาวโรงเรียนนิ ถึงจะเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งก็เถอะ…แต่ฉันว่าเธอสวยกว่ายูริอีกนะ แต่หน้าตาคล้าย ๆ กัน.....คงจะเป็นพี่น้องกันจริง ๆ สินะ....”เธอเอ่ยปากชมอันนะอย่างเสียไม่ได้ แต่มันก็เป็นความจริง

“แล้วเทฟุนเป็นอะไรกับเธอเหรอ”คำถามนี่ทุกคนต่างหันไปมองอันนะรวมถึงเทฟุนด้วย ทุกคนรอคำตอบจากอันนะ

“....................ลิ่วล้อ.........”

เฮือก!!!!!

“...อะ.....อีกแล้ว..”เทฟุนพรึมพรำในลำคอ

          ทุนต่างสงสัยว่า ยัยนี่เป็นใครกัน ทำไมถึงได้มีท่าทีอวดดี หยิ่งยโสอย่างนี่นะ แต่มันก็ทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าใกล้เธอ อาจจะเป็นเพราะว่าอำนาจของรังสีอำมหิตก็เป็นไปได้  แล้วเธอก็หยิบบุหรี่ในกระเป๋าออกมาสูบ ตอนนี่ทั้งห้องต่างตะลึงในการกระทำของเธอ อาจารย์ที่เข้ามาถึงกับผงะแล้วก็ไปดึงบุหรี่จากปากของเธอด้วยความโกรธ อาจารย์ท่าทางบ้ากามตะหวาดลั่นห้อง

“....ทะ..เธอ กล้าดียังไงถึงสูบบุหรี่ในห้อง”

สายตาของอันนะแข็งกร้าว ในตาที่แสดงถึงความรุนแรง ทำให้อาจารย์ถึงกับผงะไป

“....เอาคืนมา” คำพูดของเธอทำให้ทั้งห้องต่างตกอยู่ในสภาวตกใจอีกครั้ง แต่เทฟุนยังมีท่าทีเฉย ๆ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ

          แต่คำพูดของอันนะทำให้อาจารย์โมโหถึงขีดสุด เขาฟาดมือลงไปที่แก้มของเธอ..ไม่สิตั้งใจจะฟาดมากกว่า มันเกิดในชั่วพริบตาเธอจับมือของอาจารย์แล้วพลิกไปด้านหลัง ทำให้อยู่ในช่วงแขนจะหักดีไม่หักดี

“อ้ากกกกกก!!!!!”เสียงอาจารย์ร้องด้วยความเจ็บปวด

“จะหักมันดีมั้ยนะ....อาจารย์สกปรกอย่างแกกล้าดียังไงมายุ่งกับเพื่อนของฉัน กล้ามากเลยนะที่จับเพื่อนฉันไป......อืมแต่ก็อย่างว่า...กล้า ๆ อย่างแกคงจะโง่ทีใช้กำลังกับท่านอันนะผู้ยิ่งใหญ่...เดี๋ยวท่านอันนะจะสั่งสอนไอ้หมูสกปรกอย่างแกเอง”ว่าแล้ว..อันนะก็ลากอาจารย์ไปที่บอร์ดบริหารผ.อ. ตอนนี่ทั้งห้องตกอยู่ในความหวาดกลัวกับเด็กนักเรียนหญิงที่เข้ามาใหม่...ความน่าสะพรึงกลัวกำลังคืบคลานทุกคนต่างรู้สึกได้

เพื่อนที่อันนะพูดถึงก็คือบุหรี่ที่เปรียบเสมือนเพื่อนที่คอยรับฟังเรื่องราวอย่างเงียบ ๆ บุหรี่จึงเปรียบเสมือนเพื่อนของเธอ ไม่มีใครเข้าใจคำพูดของอันนะ แต่มีเพียงเทฟุนเท่านั้นที่ส่ายหน้าเอือม ๆ

“มันเรื่องไร้สารเลยนะเนี่ย......ยังจะทำให้มันเสียเวลา...เฮ้อ..น่าสงสารอาจารย์นั้นชะมัดเลย”คำพูดของเทฟุนทำให้ทั้งห้องอยากจะหันมาถามว่ายัยนั้นเป็นใคร แล้วก็มีผู้กล้าถามขึ้นอย่างไม่ลังเล

“ลี อันนะ...เป็นใครเหรอ”

“....เธอรู้จักท่านนั้นมั้ยล่ะ เขาเป็นพ่อของอันนะ ก็พ่อเดียวกับลี ยูรินั้นแหละ”

“ฉะ.....ฉันลืมนึกไป....ถ้าพ่อเดียวกับยูริล่ะก้อ.....ท่านนั้นอ่ะนะ”

          ทั้งห้องต่างตกตะลึงกับสถานะของอันนะ ก็พ่อของอันนะ ถึงจะเป็นนักธุรกิจ แต่ก็มีอำนาจยิ่งกว่าปธานณาธิบดีซะอีก ทุกคนต่างอดสงสารอาจารย์ไม่ได้

.

.

.

ห้องพักอาจารย์

อาจารย์ทุกคนต่างตกตะลึงกับการกระทำของอันนะ เธอลากอาจารย์ซอนกูเข้ามาที่บอร์ดบริหาร

“ผ.อ. ช่วยเตือนอาจารย์คนนี่หน่อยนะคะ ว่าอย่าเล่นกับใครที่เหนือกว่าตัวเอง!!!!!!”ตอนนี่อาจารย์ทั้งห้องต่างตกตะลึงกับคำอวดดีของอันนะ

พูดจบเธอก็เตะซ้ำเข้าที่ใบหน้าของซอนกู แล้วก็เดินออกจากห้องไป

ซอนกูสลบไปแล้ว...อาจารย์ทุกคนกลายเป็นหินไปแล้ว จะมีไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าถาม

“เด็กคนนั้นเป็นใครเหรอครับผ.อ.”

“ลูกท่านประธาน ลี”

“เฮือก!!!”

“ทะ....ท่านนั้น.....อ่ะ....ครับ”

“นี่ดีเท่าไหลแล้วที่ทุกคนยังอยู่รอดปลอดภัย ใครก็ได้พาอาจารย์ซอนกูไปห้องพยาบาลหน่อย...พวกคุณก็เหมือนกัน...ถ้ายังอยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุบและอยากอยู่รอดปลอดภัยล่ะก็ เรื่องวันนี้ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นจะดีกว่านะ แล้วก็อย่าหาเรื่องขัดใจเขาล่ะ....”

.

.

.ตอนต่อไปจะลงเรื่องการพบกันของพี่น้อง