สุดลมหายใจ สุดท้าย คือ เธอ

ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1>>>> O_O...ข้าสัญญา...^_^

                “จากนี้และตลอดไป ข้าจะหายใจเพื่อท่าน ท่านคือฟ้า ส่วนข้าคือดิน ข้าจะไม่โน้มฟ้าลงมาเกลือกกลั้วดินอย่างข้า แต่ข้าจะขอเฝ้ามองท่านอย่างนี้เรื่อยไป ข้าสัญญา”

                น้ำเสียงมั่นคงสงบนิ่งสะกดอารมณ์คนฟังให้ตราตรึงกว่าคำสาบานใดๆบนโลกใบนี้ หากแต่เสียงนี้เป็นเพียงเสียงกระซิบในฝันเท่านั้น มันไม่ใช่ความจริง

                ใบหน้าเรียวเล็กต้องตื่นขึ้นจากนิทราอยู่หลายครั้งจากเสียงเรียกนี้ เส้นบางๆระหว่างฝันกับความจริงมันช่างบางเบาเกินแยกแยะออกจากัน มือบางเช็ดเหงื่อพราวที่ผุดขึ้นบนหน้าทันทีพร้อมกับรำพึงในใจเพียงรำพังว่านี่คือฝันหรือความจริงกันแน่  แต่เจ้าตัวก็ตอบตัวเองในทันใด ฝันมันก็คือฝัน ถึงจะเหมือนจริงแค่ไหน ก็ได้แค่ฝัน

                ร่างเล็กในชุดนอนกระโปรงลายลูกไม้สีขาวเดินออกมาดื่มน้ำ เมื่อรู้สึกคอขมในทันใดก่อนที่เจ้าตัวจะกระดกน้ำในรวดเดียว เสียงมือถือสีชมพูก็แผดเสียงร้อง

                “ตี1.30 ใครกันนะ”เสียงหวายรำพึงกับตัวเองพร้อมกดรับสายทันที

           “สวัสดีค่ะ ทับทิมพูดค่ะ”

          “มาม๊าคิดถึงหนูจัง สบายดีมั้ยจ๊ะ นางฟ้าของแม่”เสียงปลายทางที่มาจากอีกซีกโลกหนึ่ง ทักทายลูกสาวคนเล็ก ตอนนี้ทั้งครอบครัวเธออยู่ที่อเมริกา มีเพียงเธอและพี่ชายคนโตอยู่เมืองไทยและตอนนี้ในคอนโดใหญ่มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น ส่วนพี่ชายเหรอ ป่านนี้คงไปมุดหัวอยู่กับบรรดากิ๊กคนใดคนหนึ่งแน่นอน

  “ม๊าค่ะ รู้มั้ยค่ะนี่มันกี่โมงแล้ว หนูสบายดีค่ะ”

               “ม๊าขอโทษนะ แต่ม๊าทนคิดถึงลูกไม่ได้นี่ ป๊าเรานะสิมัวแต่ทำงานไม่สนใจมาม๊าเลย แล้วนี่หยกอยู่รึเปล่าลูก”หยก หรือ ยุทธภพ ฉายลักษณ์ พี่ชายคนโตคนเดียวของเธอที่ป่านนี้ยังไม่ได้เลิกกลับบ้าน

“เฮียเหรอค่ะม๊า ป่านนี้หลับเป็นตายแล้วค่ะ”ไม่อยากโกหกเลย แต่ให้ทำไงได้ ถ้าบอกควมจริงไปพี่ชายเธอได้โดนฆ่าตายแน่ที่ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวไม่ใช่ว่าเธอใจดีอะไรหรอกนะ ถ้าไม่ติดที่เฮียหยกอุตส่าห์เจียดค่าขนมมาปิดปาก จ้างให้เธอก็ไม่ยอมโกหกหรอก

“อีกไม่กี่วันม๊าก็กลับแล้วละ ทับทิมดูแลตัวเองดีๆนะจ๊ะ และม๊าฝากดูแลหยกด้วยอย่าให้มันเที่ยวจนไม่ยอมทำงานนะ”หึ มีอย่างที่ไหนฝากน้องสาวดูแลพี่ชาย คงมีพี่เธอคนเดียวในโลกละมั้ง 

“ค่ะม๊า หนูนอนก่อนะค่ะ บายค่ะ”มือบางกดสายทิ้งพร้อมกับเอนตัวลงนอนบนที่นอนใหญ่แต่ไม่ทันจะได้ม่อยหลับ เสียงกดออดก็ดังขึ้นทำให้เจ้าตัวรู้สึกหัวเสียในทันที แล้วก้าวยาวๆไปเปิดประตูห้อง

“ว่าไงค่ะ น้องสาวคนจ๋วยเฮียกลับมาแล้ววว”เสียงเมาแอ๋ดังขึ้นพร้อมกับเซทับให้คนร่างบางกอดพยุงเข้าห้องทันที ทีเงี้ยเดินไม่ไหวแล้วมีปัญญาขับรถกลับมาได้ไง เชื่อเขาจริงๆเชียว

ทับทิม หรือ ทิฆัมพร ฉายลักษณ์ พยุงพี่ชายตัวดีไปส่งที่ห้องนอนก่อนจะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเหมือทุกครั้งที่เขาเมากลับ ไม่มีสักวันที่เธอและเขาจะอยู่ด้วยกันตามประสาพี่ๆน้องๆ 

------------------------------**********************--------------------------------

สาวน้อยในชุดนักศึกษาเรียบร้องตั้งแต่เสื้อยันกระโปรงพีชคลุมเข่ารองเท้าผ้าใบสีขาว ใบหน้าหวานปนน่ารักตามสมัยนิยม ผมยาวถูกรวบเป็นเปียเดียวดูสวยสง่าเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ แต่กระนนั้นเธอก็ยังไม่มีแฟนจนอายุล่วงเลยมาจนถึง20ปีเต็ม

“ทับทิมกลับเองนะ พี่ไม่ไปรับ”

“รู้แล้วค่ะ ยังงัยๆทับทิมคงสำคัญน้อยกว่าบรรดาสาวๆของเฮียละสิ”

“น้อยใจเหรอ ไปม.ได้แล้วปะ”เขาไล่เธอลงจากรถบทสนทนาที่เป็นอย่างนี้ทุกวัน เหมือนวิดิโอที่ฉายช้ำไปช้ำมา

“ทับทิม แกนี่หน้าบูดมาเรียนทุกวันเลยอะ ทำไมแกไม่ยิ้มบ้างวะ”พิมพ์พลอยเพื่อนสนิทคนเดียวของเธอตั้งแต่ม.ปลาย วิ่งเข้ามาทักทายด้วยอารมณ์แจ่มใส

“ทำไมวันนี้แกดูอารมณ์ดีผิดปกติ”

“ก็ฉันเป็นแฟนกับพี่ต้นแล้วอะดิ เขาเพิ่งขอฉันเป็นแฟนเมื่อวานนี้”

“ดีใจด้วยนะ”

“เข้าเรียนกันเหอะแก เดี๋ยวควิคไม่ทัน”พิมพ์พูดพลางจูงมือเพื่อนรักเดินเข้าตึกคณะทันที

 

หลังเลิกเรียน

“ทับทิมเย็นนี้แกร้านไอติมพี่ต้นเป็นเพื่อนหน่อยดิเขาชวนฉันไปหวะ งานนี้ฟรีนะโว้ย”

“แกเห็นฉันเป็นคนแก่กินมากเลยเหรอ”

“หรือฉันเห็นผิด”

“ที่แกคิดอะถูกแล้ว”ทับทิมส่งรอยยิ้มน้อยๆไปให้เพื่อนรัก พาให้พิมพ์ยิ้มตามเธอไปด้วย เธอได้คิดในใจว่ามันจะรู้มั้ยไอ้รอยยิ้มแบบนี้ขนาดเธอที่เป็นผู้หญิงยังอดหวั่นไหวไม่ได้ แล้วถ้าเป็นผู้ชายละไม่ต้องใจละลายไปเลยเหรอ แต่ยังดีนะที่พี่ต้นของเธอไม่ใจละลายไม่งั้นเธอฆ่าเขาแน่

ร้านไอติมหลังมหาวิทยาลัย เป็นที่รวมเหล่าบรรดาคู่รักที่ชอบมานั่งชิมไอติมกินบรรยากาศ พี่ต้น หรือ ต้นน้ำ เจ้าของร้านไอติมแห่งนี้ ยืนตักไอติมให้สองสาวที่รอของหวานอย่างใจจดใจจ่อที่หลังร้าน

“ว้าว”ตาที่เริ่มพองโตกับไอติมสีสวยแก้วใหญ่ตรงหน้าทำให้สองสาวละความสนใจจากทุกสิ่งมาจ้วงไอติมแก้วโตตรงหน้าทันที เจ้าของร้านอย่างต้นน้ำได้แต่ส่ายหน้าอมยิ้ม พิมพ์ที่ชอบเล่าว่าเพื่อนรักของเธอ เหมือนเด็กเอาขนมหวานมาล่อเดี๋ยวก็ลืมทุกสิ่งดูท่าเธอเองก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กโตที่ชื่อ ทับทิม เหมือนกัน

“พี่ต้นน่าจะเป็นแฟนกับไอ้พิมพ์ตั้งนานไม่น่าปล่อยเวลาเลย”ทับทิมพูดทั้งๆที่สองข้างแก้มยังเต็มไปด้วยไอติมรสหวาน พาให้คนดูอดที่จะเอ็นดูสาวน้อยไม่ได้

“ทำไมเราอยากกินไอติมฟรีละสิท่า”ต้นน้ำแซวอย่างรู้ทันทำให้พิมพ์อดที่ขำเพื่อนรักเธอไม่ได้ที่มีคนรู้ทันเพิ่มอีกหนึ่งแล้ว

“ เออใช่ พิมพ์ฉันไปก่อนนะ ลืมไปว่าวันนี้ต้องกลับไปเช็ดบ้าน พี่ต้นฝากเพื่อนทับทิมด้วยนะค่ะ”

 

ทับทิมว่าพลางก้าวฉับๆเดินออกจากร้านทันที ขืนวันนี้เธอเบี้ยวไม่ทำงานบ้านมีหวังพี่ชายตัวดีจะได้หาเรื่องหักเงินเดือนเธอละสิ ไม่มีทางหรอก เธอรีบก้าวๆกลับคอนโดทันที

“ป้าหลบหน่อย”เสียงชายหนุ่มดังไล่ด้านหลังทำให้เธอเหลียวหลังไปมองแต่ยังไม่ทันที่จะหลบตามเสียงร้อง 



           "วะว้าก...โอ้ย"เสียงร้องดังขึ้นหลังจากมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ก็เฉียวเธอล้มไปนอนแอ้งแม้งข้างทางส่วนเธอกลิ้งไปอีกด้านตามระเบียบของคนที่โดนเฉี่ยว


                 ---------------------*************************------------------------
ชอบก้อเม้นกันด้วยนะครับ

เป็นกำลังให้ผม

จุ๊บๆครับ