[Tran Fic] Kyuhyun's letter to Hankyung

ข้อมูลเบื้องต้น

 ฟิคเรื่องนี้... เป็น Trans Fiction นะคะ และเป็นทรานเรื่องแรกที่ได้แปลออกมาจากต้นฉบับที่เป็นภ.อังกฤษ - -"

ซึ่ง  .. ยากมาก กว่าจะได้ออกมาแต่ละประโยค ที่ยากเนี่ย.. มันไม่ได้แปลยากหรอกค่ะ 

แต่ยากตรงที่ว่า.. แปลไปร้องไห้ไปนี่สิ..  อยากให้อ่าน มันซึ้งมากๆเลยทีเดียว

สุดท้าย.. ถ้าประโยคตรงไหนอ่านแล้วไม่เข้าใจ หรือติดๆขัด  ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ^^


source: boomnamana
Trans all : Kim Poda

เนื้อเรื่อง

 ถึง :  คนจีนคนเดียวของผม พี่ฮันคยอง ฮันคยอง


ผมเกมคยูของพี่นะครับ ดราคยูของพี่, คยูมงของพี่, และน้องเล็กเบอร์ 13 และเมื่อเร็วๆนี้มีชื่อเล่นเพิ่มขึ้นมาอีก สอง ชื่อ ดังนั้นตอนนี้พี่สามารถเรียกผมว่า สไลด์คยู หรือ คยูนักเต้น พี่เป็นยังไงบ้างครับ?

พี่ทานอาหารได้ดีหรือเปล่า?  พี่ดูผอมมากในตอนนี้เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนที่ผมเห็นพี่  และแน่นอนว่าพี่และพวกเรานั้นอยู่ด้วยกันมามากกว่า ห้า ปีแล้ว และเกือบจะ สิบ ปีแล้วพร้อมกับพี่ๆอีก สิบเอ็ด คนตั้งแต่ะวกเรายังเป็นเด็กฝึกหัด ดังนั้นผมเดาว่าพี่ต้องใช้อาหารเกาหลีของเราและในที่สุดพี่ก็กลับไปจีน และแน่นอนว่าทุกสิ่งนั้นต่างไปจากเดิมเล็กน้อย พี่ครับ พี่เห็น โบนามานาแล้วหรือยัง? ตอนนี้มันประสบความสำเร็จแล้วนะ  พวกเราได้รางวัลที่ หนึ่ง มา สองรางวัลจากมิวสิคแบงค์แล้วนะ  พวกเราจะประสบความสำเร็จเหมือนกับเมื่อก่อนกับ “U”, “Don’t Don” and “Sorry Sorry” ด้วยใช่มั้ย?

สำหรับผม, เพลงฮิตของพวกเรานั้นมีความหมายที่แตกต่างกัน เพลงแรก “U”  มันเป็นสิ่งที่สำคัญมากและมีความหมายสำหรับผม นี่เป็นเพลงเดบิวท์เพลงแรกสำหรับผมในการเป็นสมาชิกวงที่ดีที่สุดอย่าง ซุเปอร์จูเนียร์

เมื่อตอนที่พวกเราแสดงไลฟ์ Comeback “U”  ทุกๆคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่ทึกกี้ เขาบอกผมว่า “ไม่ต้องกังวลนะ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น” เพราะว่าผมได้เสียงจากพระเจ้า แต่ผมก็ยังคงเหมือนเดิม กระทั่งมีเพียงประโยคหนึ่งที่สามารถทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น  มันเป็นประโยคที่ไม่ได้มาจากใคร  แต่เป็นพี่.. พี่ฮันคยอง

ผมยังคงจำได้จนถึงตอนนี้ และไม่เคยที่จะลืมมันจนเกือบ สี่ ปีแล้ว พี่จำได้มั้ยว่าพี่ได้พูดอะไรกับผมในตอนนั้นพี่ฮันคยอง?  ทุกเวลานั้นเรามีเวลาทีที่ต้องแสดง “ไม่ต้องกังวลนะคยู  ไม่ต้องกลัวนะคยู  พี่มั่นใจว่านายสามารถทำได้โดยปราศจากความกังวล พี่เข้าใจความรู้สึกทั้งหมดว่ารู้สึกยังไงในช่วงเวลาแรก พี่อยู่ที่นี่กับ อีก สิบเอ็ด คนของพวกเรา ,ในตอนนี้นายดีว่ากว่าพี่ตั้งเยอะ นายเป็นคนเกาหลีเหมือนพวกเขา ไม่เหมือนพี่ โจ คยูฮยอน ไฟท์ติ้ง!” นี้เป็นประโยคที่ยาวที่ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีในความจำของผม มันช่วยทำให้ผมมั่นใจขึ้น ทำให้ผมมีพลังมากขึ้น จริงๆนะ ผมขอบคุณพี่จริงๆ 

เมื่อถึง อัลบั้ม 2 พวกเราก็ประสบความสำเร็จอีกเช่นเคยสำหรับ  “Don’t Don”  จริงๆแล้วผมไม่อยากพูดเกี่ยวกับมัน ผมรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่คติดถึงมันเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้น  ผมเกลียดเวลานั้นจริงๆเลย แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รักเวลานั้นเหมือนกับตอนนี้  ผมจำมันได้ยากมากสำหรับช่วงเวลานี้กับชีวิตของผมทั้งหมด  ผมเกือบที่จะวางทุกสิ่ง  ผมเกือบที่จะวางทุกอย่างลงและไปไกลๆ  แต่ทุกๆอย่างมันก็ชัดเจนขึ้นเพราะพี่ๆ สิบสอง คนของผม  ซึ่งหมายถึงพี่ด้วย พี่คอยให้กำลังใจผมเสมอ และความหวังกับผม  โอกาสที่จะสู้ต่อไป  และสุดท้าย..ผมก็ทำได้ ไม่ใช่แค่ผมแต่เป็นพวกเรา  พวกเราทำมันพร้อมกับ “Super Junior, Don’t Don – Come Back”  และใช่ พวกเรามีผมสีขาวบลอนด์เหมือนกันและพี่ซองมินก็ด้วย


ผม, คยูฮยอนขอบคุณพี่ๆทั้ง สิบสอง คนมากๆ ที่ตัดสินใจไม่ทิ้งผม ตัดสินใจที่อยู่รอผมไม่ว่ามันจะนานแค่ไหน และผมก็ภูมิใจในตัวเองมากที่สามารถทำให้ ซุเปอร์จูเนียร์อยู่บนเวทีครบ สิบสาม คนเหมือนเดิม แม้ว่าผมจะปรากฏตัวได้ไม่ถึง หนึ่ง นาทีก็ตาม แต่พวกเราก็สามารถเรียกได้ว่าเป็นเวทีของ ซุเปอร์จูเนียร์ ล่าสุด..อัลบั้ม สาม “Sorry Sorry”  พวกเราทำให้มันฮิตมากๆเลยจนได้รับรางวัลมากมาย  ผมยอมรับว่าผมผิดหวังเล็กน้อยที่มีเพียงแค่ สิบสองคนเท่านั้น 

เพราะว่าพี่คิบอมต้องการที่จะไปเป็นนักแสดงอย่างที่เขาต้องการ  พวกเราไม่สามารถห้ามเขาได้หรืออะไร แต่ก็สามารถที่จะสนับสนุนเขาได้  พี่ก็รู้ว่ามันไม่สบายใจกับการเห็นเพียงแค่ สิบสอง คน , ไมค์ฯ สิบสอง อัน, รองเท้า สิบสอง คู่, ชุดที่ต้องใส่ขึ้นแสดงแค่ สิบสองชุด และผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมนั้นลืมไปว่าหมายเลขของผมคือเลข สิบสาม ทุกๆครั้งที่เตรียมตัวจะไปแสดงบนเวที  พี่ทึกกี้มักจะนับเสมอเพื่อที่ว่าจะได้แน่ใจว่าไม่มีใครหายไป  เขาเริ่มชี้ตัวเองแล้วนับ หนึ่ง และพี่ฮีชอล คือ สอง และชี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่ง หยุดที่ผม แล้วตะโกนว่า “สิบสอง” ไม่ใช่ “สิบสาม”

แต่มีใครบางคนซึ่งเป็นคนช่วยด้วยประโยคที่บอกว่า “คยู ไม่ว่าอะไร ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าที่ไหน ซุปเปอร์จูเนียร์ มี สิบสาม คนเสมอ” และด้วยประโยคนี้เอง ผมมักจินตนาการว่า พี่คิบอมอยู่ตรงนี้เสมอ บนเวที ร้องเพลงและเต้นไปพร้อมกับพวกเรา ไม่แปลกใจเลยว่าใครเป็นคนที่พูดประโยคนี้  เขาเป็นคนหนึ่งที่ผมคิดถึงมากที่สุด ที่ถูกเรียกว่า ฮันคยอง  นอกจากนี้  ฮันคยอง ซีวอน ทงแฮ เรียวอุค และคยูฮยอน ถูกเพิ่มไปยังยูนิตอื่นพร้อมกับ โจวมี่และเฮนรี่ ที่เป็นซุเปอร์จูเนียร์ภายใต้การนำของฮันคยอง

เหมือนกับซุปเปอร์ จูเนียร์ หัวหน้าวงพี่ทึกกี้มักตะโกนเสมอว่า “are Super Junior, 우리는 슈퍼주니어-예요”  และสำหรับ  Super Junior – M  มันก็เป็นเหมือนกัน  พี่ , แนะนำวงเสมอว่า “,我们是 Super Junior – M~~ (Hello everybody, we are Super Junior – M~”  ผมคิดถึงการตะโกนแบบนั้นมากๆ  อย่างไรก็ตาม  พี่รู้รึเปล่าว่าพี่เป็นหนึ่งผู้นำของกลุ่มเต้น?  พี่รู้รึเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พี่จากไป  ผมถูกให้มายืนแทนตำแหน่งของพี่  นี่เป็นสิ่งที่ยากมากสำหรับผม  ผมมักจะโกรธตัวเองทุกครั้งที่ซ้อม  มันเป็นสิ่งที่ไม่คุ้นเคยเลยเมื่อไม่เห็นส่วนการเต้น  ผมคิดถึงการเต้นแบบเคลื่อนย้าย  ผมคิดถึงพี่ MJ tribute และผมคิดถึงมากๆกับการพูดผิดถูกเวลาที่พูดภาษาเกาหลี      

ผมไม่สามารถเขียนอะไรได้อีกแล้ว.. มือของผมมันสั่นไปหมดเลย จดหมายของผมมันน่าเกลียดเอามาๆ หวังว่าพี่จะเข้าใจและไม่ปลกใจว่าทำไมจดหมายนี้ถึงมีแต่จุดด่างๆของน้ำ  พวกมันเป็นน้ำตาของผมเองแหละ  มันร้องไห้ตลอดขณะที่เขียนมัน ทุกช่วงเวลาของพวกเรานั้นถูกนำออกมาอยู่ข้างหน้าผมเหมือนความจริงเลย  โอเค, น่าจะพอแค่นี้แล้วล่ะ  ผมมีอีกหนึ่งประโยคที่อยากจะบอกก่อนพูด ลาก่อน กับพี่

พี่ฮันคยอง , คิดและจำได้ว่า..พวกเรานั้นเป็น พี่น้องกัน จาก อีทึก ถึง คยูฮยอน เพราะเวลาที่พวกเราถุกเรียกว่าเป็นสมาชิกของ ซุปเปอร์ จูเนียร์ เพียงแค่คำเดียว ซุปเปอร์ จูเนียร์ จะเพียงพอสำหรับพวกเรา ในการที่จะแนะนำตัวเอง  พี่เป็นส่วนหนึ่งของซุปเปอร์ จูเนียร์เสมอ และไม่เคยจะลืมจากซุปเปอร์จูเนียร์ ไม่ว่าพี่จะตัดสินใจยังไง , ไม่ว่าพี่กำลังทำอะไรอยู่ พวกเราจะสนับสนุนพี่ด้วยความรักของทั้ง สิบสอง คน 

ผมรู้สึกเสมอว่าพี่อยู่กับผม  แม้ว่าพี่จะอยู่ห่างไกล  เพียงแค่คำว่า “ซุเปอร์ จูเนียร์ เป็น หนึ่งเดียว”  ขอให้โชคดี และดูแลตัวเองด้วยนะครับ!

น้องเล็กของคุณผู้ร้ายกาจคยู!

-End-