คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ITNOTH2 : มาร์ค ต้วน
พาร์ทนี้ยกให้พระเอกของเราได้โชว์ตัวบ้าง
มีความสุขในการอ่านนะค่ะ
-Mark Part-
เรื่องนี้ผมเป็นพระเอกนะ ทำไมผมถึงได้ออกหลังไอจินยองห๊า ! ไม่เป็นไรถึงผมจะออกตอนไหนก็หล่ออยู่ดี ว่าแล้วก็เสยผมเรียกความหล่อซักหน่อย
“อร๊ายย ! พี่มาร์คอ่ะแกร๊รร”
“กรี๊ด ! หล่อลากค่า ! มาเป็นสามีหนูเถ้ออ ” ว้าว เรตติ้งดี แฟนเซอร์วิสอีกนิดแล้วกัน ว่าด้วยถ้าขยิบตาพิชิตใจหญิง จัดไปหนึ่งดอก
“พี่มาร์คมองมาทางฉันด้วยอ่ะ ดูดิคนหรือเทวดาค่ะพี่ หนูอยากขึ้นสวรรค์พาหนูไปด้วยนะค่ะ”
โอ่ และอีกหลายคำชมที่ผ่านเข้าโสตประสาทของผม ผมขอบคุณพ่อกับแม่จริงๆนะครับที่เกิดผมมาให้หล่อขนาดนี้ แต่ผู้หญิงสมัยนี้ก็จริงๆเลย ดันมาเสนอตัวให้ผู้ชายแบบนี้ไม่เรียบร้อยเอาซะเลย สงสัยผู้ชายหล่อๆแบบผมหายากด้วยสินะเนี่ย เฮ้อ เอาเป็นว่ามาร์คคนหล่อเข้าใจนะครับ
วันนี้เป็นวันธรรมดาๆของเด็กนักเรียน ม.ปลาย ปี 2 อย่าผมต้องมาเรียนที่โรงเรียนแสนสุขแห่งนี้(จินยองกล่าวไว้) ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากมาหรอก มันเป็นธรรมชาติของเด็กนักเรียนทั่วไปที่จะขี้เกียจมาเรียน ก็ใครจะอยากมาล่ะครูก็โหด งานก็เยอะ การบ้านก็เพียบ แต่ยังดีที่มีโรงยิม สนามบอลให้ผมได้โชว์เท่ห์บ้าง แต่เป็นถึงหัวหน้าแก๊งหนุ่มโหดจริงและหล่อมาก(นี่สาบานว่าชื่อแก๊ง)แห่งโรงเรียนสหศึกษาแห่งนี้ทั้งทีจะโง่ไม่ได้ !
ชีวิตช่วงเช้าในโรงเรียนแห่งนี้ของผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุกแบบนี้ทุกๆเช้า ก็ผมอยู่หอนิครับ ถึงอยากให้มีเสียงคุณแม่อันเป็นที่รักมาปลุกมันก็เป็นไปไม่ได้ พูดแล้วก็เศร้า ร้องไห้แป๊ป ตุ๊ดพอล่ะ ที่ผมแยกตัวออกจากบ้านมาอยู่หอคนเดียวก็เพราะผมอยากจะเข้มแข็ง เพื่อที่จะสามารถเป็นผู้ชายที่เปล่งประกายได้อย่างภาคภูมิ *ทำหน้าตาภูมิใจ* พ่อส่งผมมาอยู่หอตั้งแต่ ม.ปลาย ปี 1 แล้วครับ พ่อบอกโตแล้วดูแลตัวเองให้ได้ ถ้าพ่อกับแม่ไม่อยู่แล้วจะได้ไม่ลำบาก ลูกคนนี้ซึ้งมากครับพ่อ ผมเลยต้องดูแลตัวเอง และอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้มาได้ซักพักแล้ว ก็ชักจะชินซะแล้วครับ แต่ยังไงมันก็ยังเหงาอยู่ดี ด้วยหน้าตาที่ดีแล้วผมเลยดูเป็นคนเจ้าชู้ อันนี้ไม่ปฏิเสธหรอกครับ ผมแค่ต้องการคนที่สามารถทดแทนส่วนที่ขาดหายของผมได้ แต่ผมก็ยังไม่เจอ เธอคนนั้น ซักที แต่ผมหวังว่าจะเจอในเร็วๆนี้นะ อาจเป็นคุณก็ได้ใครจะไปรู้ ;)
“มาร์คกี้”
“อะไรของมึง กูชื่อ...”
“มาร์คคนหล่อสะท้านโลกาหัวหน้าแก๊งหนุ่มโหดจริงและหล่อลากกระชากใจสาว ชิปร้ะ ?” เออ ก็รู้นิแล้วจะมาเรียกมาร์คกี้ทำก๋วยเตี๋ยวเรือเพื่อ ?
“เออ แล้วมีอะไรว่ะ ?”
“อ่อ กูแค่จะฝากงานไปส่งหน่อย” งาน ? งานไรมันว่ะ ?
“งานอะไรว่ะ ?”
“ก็งานของอาจารย์ลีไง”
“อ๋อ มะกูเดี๋ยวไปส่งให้”
“แล้วมึงทำแล้วอ่อ ? ”
“ทำแล้วดิว่ะ จะเห็นกูเป็นคนดีทำงานครบส่งตรงเวลาบ้างไม่ได้รึไง เห็นแต่ความหล่อกูอย่างเดียวอ่ะดิ
มึงอ่ะ”
“ก็เห็นมาลอกของกูทุกทีนิหว่า แล้วไอความหล่อของมึงอ่ะกูไม่เห็นหรอกเพราะกูหล่อมากกว่ามึงอีก”
“เรื่องของมึงเหอะ จะส่งป่ะงาน ? ”
“ส่งสิครับมาร์คกี้”
“มาร์คกี้ชื่อพ่อที่บ้านเหรอครับ ฝากไว้ก่อนเถอะไอสัน”
“กระผมชื่อ แจ๊คสัน ครับ ไม่ใช่สัน”
“เออๆกูไปส่งงานล่ะ”
นี่เป็นหนึ่งในลูกน้องแห่งแก๊งหนุ่มโหดครับมันชื่อ แจ๊คสัน ไอนี่งานอดิเรกของมันคือวอนเท้าคนอื่นไปทั่วอ่ะครับ หน้าตาก็งั้นๆบังอาจมาบอกว่าหล่อกว่าผม นี่ไม่ยอมเลยพูดตรงๆ แต่มันเป็นคนดีนะครับ เป็นคนตรงๆ อยากพูดอะไรมันก็พูด ถึงจะแรงไปหน่อยแต่ผมว่ายังดีกว่าพวกที่พูดดี แต่ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วคิดอะไร พวกเนี่ยอันตราย พูดถึงอันตราย บางคนอาจคิดว่าแก๊งของพวกเราเป็นพวกอันธพาลไถเงินเด็ก จริงๆแล้วก็...
ใช่ครับ
ถถถถถ ! โหยแก๊งผมหล่อและรวยมากทุกคน เรื่องเงินนี่ไม่ขัดอยู่แล้ว ในฐานะหัวหน้าแก๊งนี่พูดเลยทุกคนเป็นคนดี มีวินัยทุกคนแน่นอนครับ โดยเฉพาะผม โสดด้วยครับจีบได้
เดินคิดอะไรเพลินๆจนมาถึงอาคารที่อาจารย์ลีอยู่ ผมเดินขึ้นไปส่งงานที่ห้องพักครูของอาจารย์ลี เห็นไอจินยองกำลังคุยกับรุ่นพี่แทยอนอยู่โดยมีรุ่นพี่ทิฟฟานี่เป็นฉากหลัง(?) นี่ไอจินยองไม่รู้สึกเลยเหรอว่ะ ? พี่ทิฟเค้าส่งจิตสังหารใส่มึงอยู่อ่ะ ก็พอรู้นะว่าความรักทำให้คนตาบอด แต่ไม่ยักรู้ว่าทำให้คนหน้าด้านได้ด้วย เข้าไปส่งงานดีกว่า ไม่อยากขัดเวลาที่เพื่อนมีความสุข
หรา ?
“คุณจินย๊องงง” คุคิ หันมาแล้ว อุ๊ย ! ทำหน้าดุด้วย เค้าไปทำอะไรให้เพื่อนไม่พอใจน้า
“มาทำอะไรว่ะ ?” นี่หวังดีนะเนี่ย กลัวว่าเพื่อนจะเข้าห้องเรียนสายเลยมาเรียก จริงจริ๊ง
“มาส่งงานอาจารย์ลี ป่ะกลับห้องได้แล้วมึงอ่ะ” ว่าล้าก็ลากคอมันซะ
“พี่แทยอน บ๊ายบายครับ !” หมั่นไส้ว่ะ คอยดูเถอะถ้ากูมีแฟนนะจะล่ามโซ่พามาโชว์พวกมึงเลย เค้าเปล่าซาดิสม์
ผมกับจินยองเดินมาอยู่หน้าตึกเรียน มันเดินบ่นมาตลอดทาง คิดถึงพี่แทยอนอย่างนั้นอย่างนี้ บอกว่าผมเป็นมารมั่งล่ะ เป็นปีศาจมั่งล่ะ อยากให้มันขึ้นคานเหมือนผมบ้างล่ะ กูยังไม่แก่ขนาดเรียกว่าขึ้นคานหรอกนะเว่ย ! แค่พรหมลิขิตยังไม่มาหาแค่นั้นแหละ ตอนนี้มันหยุดบ่นผมแล้ว และกำลังจะเริ่มบ่นผมอีกครั้ง -_-
“มึงลากกูมาเพื่อร้ะ ? กูคิดถึงพี่แทยอนมึงเข้าใจกูป่ะ มึงเห็นหน้าเจ๊ทิฟมั้ย นี่ถ้าพี่แทยอนไม่นั่งอยู่ด้วยกูว่าคงเอารองเท้าตบหน้ากูแล้ว บอกว่าที่บ้านถูกหวยไปแล้ว(?)” ที่มันบอกมาโคตรจะคล้องกันเลยครับ คนบ้าที่ไหนถูกหวยแล้วจะเอาร้องเท้ามาตบหน้ามัน ถ้าเป็นกะละมังว่าไปอย่าง
“อยากขัดเข้าใจปร้า ?”
“ไอเฮียมาร์คคคคคคคคคค !!!!!”
“เอ้า ! ไอจินยองหวัดดี ทำมึงทำหน้างั้นอ่ะ ไอมาร์คจินยองเป็นไรว่ะ ?” ยองแจ หนึ่งสมาชิกแก๊งหนุ่มโหด ดูเป็นคนร่าเริงที่สุดในกลุ่มล่ะ สาวตรึมครับไอนี่ มันนั่งคุยกับไอแจ๊คสันอยู่ พอพวกผมเดินเข้ามาในห้องก็ถามผมทันทีเลยครับ
“เปล่าหรอก กูแค่ไปลากไอจินยองมาจากพี่แท”
“ฮ่าๆๆๆๆ มึงแม่งจี้ว่ะไอมาร์ค ก็รู้ว่ามันชอบพี่แทขนาดไหนยังไปลากมันมาอีก ฮ่าๆๆๆๆๆ” หัวเราะไปเถอะไอสัน ไม่นานหรอกมึงอ่ะ
โครม !!
นั่นไง ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ทุกสายตาจับจ้องมาทางกลุ่มของพวกผม
“เป็นไงไอสันมึง ง่วงเหรอว่ะหรือว่าเมื่อคืนนอนไม่พอถึงไปนอนที่พื้นแบบนั้นอ่ะ ฮ่าๆๆๆ” ครับได้ยินถูกแล้ว หลังจากทีแจ๊คสันล้อจินยองไปไม่ถึงนาที ก็ได้ของสมน้ำหน้าคุณจากไอจินยองทันที จังหวะที่ไอแจ๊คสันกำลังหัวเราะไอจินยองแม่งยันไปที่ขาเก้าอี้ไอแจ๊คสันเฉยเลย ตอนนี้เลยนอนหงายหน้าชื่นชมผนังห้องโดยมีเสียงหัวเราะของยองแจเป็นซาวด์ประกอบ
“ไอยองแจจจจจ” ทุกเช้าในห้องเรียนแห่งนี้จะเริ่มด้วยการทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆ พวกผม ไม่มีใครเข้ามาห้ามเพราะรู้ว่าพวกเราแค่เล่นกันเฉยๆ นี่ก็เป็นอีกอย่างนึงที่ทำให้คนเหงาผมอยากมาโรงเรียนครับ เจอกันใหม่ตอนหน้านะครับ บ๊ายบาย
-END Mark Part-
ความคิดเห็น