●ห้องเก็บของ●

ลำดับตอนที่ #7 : (ใบสมัคร)สาวน้อยกรรไกรของคิมแจมิน

แบบฟอร์ม
นางเอกคิมแจมิน

ขอคำตอบสีแดงนะคะ

ส่วนที่1:ผู้สมัคร

ชื่อ: ใยไหม

อายุ: 15

อันนยองฮาเซโยจ้า:โย่ว วว ว ว ว ว-3-

เป็นอะไรกับนิวเปล่า? (พี่ น้อง หลาน ว่าไปค่ะ): พี่จ้ะ: )

ขอให้โชคดีนะ: หวังว่าจะโชคดีเช่นกันTT"

**********************************************************
ส่วนที่2:ตัวละคร

ชื่อ(เกาหลีนะคะขอความหมายด้วยยิ่งดีนะ):  ฮัน คูรึม(เมฆ)

บุคลิก: ผิวขาว ไม่ค่อยสูงมาก มีหุ่น S ไลน์ ผมสีทอง(ตอนเป็นหญิงไว้ผมยาวนะจ้ะ แต่ตอนเป็นชายซอยรากไทรจ้ะ:) ) มีดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งได้รูป เรียกได้ว่าสวย! เสียอย่างเดียว คือ ตัวเล็ก(ห้าเรียกว่าเตี้ยนะ- -+)  หยิ่ง ฉลาด รู้ทันคนไปหมด เจ้าอารมณ์ ปากจัดเป็นที่1 มีความมั่นใจในตัวเองสูง ที่สำคัญไม่ยอมคนง่ายๆ!

นิสัย(ขอละเอียดนะคะ...5upz.): เธอเป็นคนชอบลุย เป็นแนวหน้า ไม่ชอบอยู่เบื้องหลัง เธอชอบเก็บกด เวลามีเรื่องทุกข์ใจต่างๆเธอจะไม่บอกใครแต่จะเก็บไว้เงียบๆเธอไม่ต้องการให้คนอื่นมาปลอบละโลม เพราะสำหรับเธอ มันเหมือนการซ้ำเติมมากกว่า ปากไม่ตรงกับใจชอบทำเป็นใจแข็งทั้งๆที่ใจอ่อนไปตั้งนานแล้ว! ไม่ค่อยชอบช่วยเหลือคนอื่นเท่าไรเหตุเพราะว่า"มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ!" เธอชอบมองคนด้วยสายตาเหยียดๆโดยที่ไม่รู้ตัว จึงทำให้โดนเกลียด ปากจัดที่สุดใวง มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก เป็นคนที่หยิ่งดังนั้นเธอจึงไม่ยอมใครง่ายๆ ถือคติ ด่ามา ด่ากลับ แรงมา แรงกลับ!

 ชอบ: สีแดง คนใจเย็น ก้อนเมฆ ฤดูหนาว เกม ฟังเพลง ร้องเพลง และขนมปัง

เกลียด: คนชอบเถียง ฤดูฝน สลัดผัก

ประวัติครอบครัว: พ่อแม่ทำงานเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียง แม้จะไม่ค่อยได้กลับบ้านแต่ก็สามารถทำให้ครอบครัวของตนอบอุ่นได้ เนื่องจากคูรึมเป็นลูกคนเดียวและเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ไม่ยาก

ประวัติความรัก: ไม่เคยมีความรักเนื่องนิสัยของเธอ(มันเกินเยียวยาจริงนะ= =)

ความสามารถพิเศษ //ตำแหน่งเสียง :  ร้องแรพได้  เต้นค่อนข้างดีกว่าคนอื่น  เทควันโด ยูโด ฟุตบอล  //เเรพเปอร์

อยากสนิทกับนางเอกของใครเป็นพิเศษประมาณว่าไปไหนไปด้วยกันตลอด: นางเอกของจุนฮวาง

อยากให้ใครในดาร์คเเองเจิ้ลชอบคุณ:ไม่อยากให้ใครชอบ- -

อิมเมจของคุณ: เจสสิก้า จอง SNSD








 
 รูปสุดท้ายเห็นคนตัดต่อไว้เลยเอามา=.,=

อิมเมจคู่ของคุณ: คิม แจจุง TVXQ











++0000000000000000000000000000000++
ส่วนที่3:คำถามออดิชั่น
 1.คุณคิดยังไงถึงยอมปลอมตัวเป็นบอยเเบนด์ช่วยคุณลุงที่บริษัทกำลังล้มละลายเพราะไม่มีศิลปิน: ที่จริงฉันก็ไม่อยากจะช่วยเท่าไรหรอกนะ! ถ้ายัยเพื่อน 7 คนนี่ไม่สงสารจนทนไม่ไหวน่ะ! แต่จะทำไงได้ล่ะรับปากเขาไปแล้วนี่!! แต่อันที่จริง...เป็นบอยแบรนด์มันก็น่าสนุกดีออกนี่นา: ))

2.คุณรู้สึกอย่างไรที่จะต้องมาแข่งขัน ร่วมงาน และอาศัยอยู่ด้วยกัน คุณจะปิดบังพวกเค้าทั้ง8ได้ขนาดไหน?:ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันสนุกดีอยู่หรอกนะที่ได้เข้ามาแข่งขันแล้วก็ร่วมงานกับลิงพวกนี้! แต่พอได้อยู่กับพวกบ้านั่นนานเข้าทำให้ฉันเริ่มรู้เข้าว้ามันสนุกเลยสักนิดนึง!! ให้ตายสิจะอาบน้ำจะแก้ผ้าแต่ละทีต้องหันซ้ายหันขวา กลัวพวกบ้านั่นมาเห็น- -+

3. งานเเรกคือรายการเดตแบบยาโออิ 1 สัปดาห์ซึ่งเป็นรายการที่จับคู่ที่แฟนคลับจิ้นกันมากที่สุดซึ่งสัปดาห์นี้เป็นคราวของดาร์คเเองเจิ้ลกับวงของคุณแล้วคุณต้องคู่กับแจมินที่คุณไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไหร่ด้วย คุณจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อเค้าพยายามจะเเกล้งคุณทุกวิถีทาง?(บทพูด+บรรยาย) :

          วันนรกนี่มาถึงแล้ว! ให้ตายฉันต้องไปเดตแบบอาโออิกับหมอนั่นจริงใช่มั้ยTT" แค่นี้ฉันก็แทบจะลืมความเป็นหญิงของตัวเองอยู่แล้วนะ!!
          "คูรึม!! ลงมาได้แล้วเว้ย ย ย แจมินมารอแกแล้วนะ- -+"
          เสียงฮานึลตะโกนเรียกฉันเสียงดัง พร้อมบอกอย่างชัดเจนว่า ไอ้แก่ปากกรรไกรนั่นมารอถึงที่แล้ว
          "เออ! ฉันลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"
          ฉันตะโกนตอบฮานึลเสียงดัง พลางหยิบหมวกแก๊ปมาใส่และหบิบกระเป๋าสตางค์สีดำใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะวิ่งลงบันไดไปอย่างเร็วที่สุด 
          ถ้าไปช้าไอ้แก่นั่นมันก็ด่าฉันน่ะสิ!
          "ลงมาได้ซักทีนะไอ้ตุ๊ดตื่นสาย- -+"
          นั่นประไรลงมาถึงพื้นปุ๊บปากมันก็วอนอวัยวะเบื้องล่างของฉันเข้าให้แล้ว- -+
          "ยอมรับว่าตื่นสาย! แต่ไม่ได้เป็นตุ๊ดเว้ย ไอ้แก่ปากกรไกร!!"
          "ว่าใครแก่ฮะไอ้ตุ๊ด!"
          "แล้วว่าใครตุ๊ดล่ะวะไอ้แก่!!"
          "แก..."
          "แกทำไม ทำไม เถียงไม่ออกเรอะไอ้แก่ปากกรรไกร!!"
          ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาล้อไอ้หมอนั่นอย่างสะใจในขณะที่หมอนั่นเถียงไม่ออก!! ฮ่าๆๆๆ ตลกเป็นบ้าเลย แต่ก่อนที่ฉันจะได้ล้ออะไรต่อเสียงผู้เปรียบเสมือนแม่คนที่สองก็ดังขึ้น!!
          "หุบปากกันทั้งคู่ แล้วไสหัวไปถ่ายรายการซะ- -+!!"

         สวนสารธารณะ
          10.00 A.M
          "เอาล่ะเราอยากให้พวกนายเดตกันแบบเป็นธรรมชาตินะ เราจะเริ่มกันตรงที่ให้พวกนายเดินด้วยกันและถือสายไหมเดินไปด้วยนะ! ทำให้เหมือนคู่รักหน่อยล่ะ"
          เสียงผู้กำกับประกาศก้อง อะไรนะ!จะให้ฉันกับหมอนั่นถือสายไหนแล้วกินด้วยกันแบบคู่รักน่ะเหรอ!! ให้ตายเถอะ
          "เอาล่ะเตรียมตัวๆๆๆ เข้าที่ พร้อมแล้วนะ  1 2 3 แอ๊คชั่น"
          กล้องเริ่มซูมมาที่หน้าของฉันกับหมอนั่นในมือของเราถือสายไหมสีชมพูคนละไม้
          แปะ!
          "มาม้ะ ฉันป้อนนะที่รัก: )"
          ไอ้บ้านั่นมันเอาสายไหมแปะหน้าฉันTT" ก่อนที่ฉันจะอ้าปากเถียงอะไรมันก็เอาสายไหมมายัดใส่ปากฉันอีก!
          อี๋! หวานเป็นบ้าเลยTT
          "แก!"
          ฉันกระซิบเสียงเบา เนื่องด้วยว่าถ้าฉันตะโกนเสียงดังออกไปจะทำให้งานเสียหมด!
          "พูดแบบนี้ไม่ดีเลยนะที่รัก: )"
          "คัท! จบซีนนี้แล้วดีมาก เป็นธรรมชาติมากๆเลย แต่คูรึมทำไมนายทำหน้าแบบนั้นล่ะวะ?"
          "พี่ฮะTT ขอน้ำให้ผมหน่อย!!"

          11.00 A.M.
          ตอนนี้เป็นซีนที่ 6 แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาหมอนั่นแกล้งฉันตลอดเลย- -+ ถึงเวลาเอาคืนของฉันมั่งล่ะ!! ว่าแล้วฉันก็เดินไปหาผู้กำกับแล้วถามพี่เขาว่า
          "พี่ฮะ จะให้ทำไรต่อฮะ?"
          "อืม... ก็คงเดินเล่นคล้ายๆคู่อื่น แถวสระน้ำนี่แหละ ไปๆ เตรียมแสตนบายกันได้แล้ว"
          "ครับๆๆๆ"
          ทีมงานทั้งหมดช่วยกันยกของมาที่สระน้ำกันในขณะที่ฉันคิดแผนชั่วอยู่- -+
          "เข้าๆที่ๆๆๆ 1 2 3 แอ๊คชั่น!"
          ฉากนี้ฉันจะต้องถือลูกโป่ง 1 ใบแล้วเดินคู่ไปกับหมอนั่น แล้วจะต้องแสดงว่าเป็นคู่รักออกมาให้มากที่สุด: ) 
          ถึงเวลาแสดงความรักแล้ว...
          ฉันค่อยๆทำเนียนคลายมือที่กำเชือกลูกโป่งแล้วจงใจให้มันลอยไปทางสระน้ำก่อจะหันหน้าไปบอกตาแก่ปากกรรไกรนั่นว่า!
          "พี่ฮะ ลูกโป่งของผมลอยไปแล้วฮะพี่เก็บให้หน่อยสิฮะTT"
          "ยุ่งยากชะมัดถ้าไม่ถ่ายรายการอยู่ฉันไม่ทำให้นายขนาดนี้หรอกนะ- -+"
          แผนขั้นที่1 สำเร็จ : )

          ลูกโป่งสีแดงลอยไปกลางสระน้ำ เสียดายแฮะลูกโป่งสีแดงTT~ แต่เพื่อการแก้แค้นเราต้องยอม: ) หมอนั่นค่อยเดินไปที่ริมสระช้าๆ ก่อนจะใช้กิ่งไม้ยาวที่เก็บมาพยายามเขี่ยลูกโป่งให้เข้าฝั่ง
          "อย่าให้ลูกโป่งแตกนะฮะ"
          ฉันว่าในขณะที่เขาพยายามเขี่ยลูกโป่งให้เข้ามาใกล้อีก
          "เออน่าๆ แกนี่เรื่องมากจริงๆเลย- -+"
          หมอนั่นหันมาแขวะใส่ฉันก่อนจะก้มหน้าก้มตาเขี่ยลูกโป่งต่อ

          3 นาทีผ่านไป
          ลูกโป่งที่เคยลอยอยู่กลางสระบัดนี้มันได้ลอยเข้าใกล้ขอบสระมาเรื่อยแล้ว หมอนี่มีความพยายามดีเหมือนกันนะเนี่ย~ เอ๊ะหรือเพราะกล้องกำลังถ่ายอยู่หมอนี่เลยพยายามรักษาภาพพจน์น้า~
          "มาม้ะลูกพ่อ ลอยเข้ามา... มาแล้วเว้ย!"
          หมอนั่นร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจที่เขี่ยลูกโป่งเข้าฝั่งได้ ว่าแล้วหมอนั่นก็ก้มลงไปเก็บลูกโป่งสีแดงแสนรักของฉัน
           แต่หารู้ไม่ว่าหายนะจะมาเยือนแล้ว: )
          "ตายซะเถอะไอ้ปีศาจปากปีจอ!! ไรเดอร์คิก!~"
          ตูม!!~
          น้ำในสระกระเด็นมาโดนใบหน้าของฉันเล็กน้อย ในขณะที่ร่างกายของหมอนั่นได้เคลื่อนที่จากขอบสระลงไปอยู่ในสระเรียบร้อย: )
          "ไอ้เด็กบ้า! ทำอะไรของนายวะเนี่ย?- -+"
          เสียงโวยวายของหมอนั่นดังขึ้นในขณะที่พวกพี่ๆทีมงานทั้งหลายอึ้งค้าง: ) ว้า~ อย่างนี้เทปที่หมอนี่ตกน้ำก็ออกทีวีน่ะสิ
          "ผมเห็นพี่เอาลูกโป่งไม่ได้สักทีเลยช่วยให้เก็บง่ายขึ้นไงครับ: )"
          "โกหกมันก็เห็นๆกันอยู่ว่าฉันกำลังจะเก็บลูกโป่งบ้าๆนั่นขึ้นมาอยู่แล้ว!!"
          "ว้า~รู้ทันซะด้วยว่าผมโกหก... เฉลยให้ก็ได้ครับ ที่ผมถีบพี่ลงไปเล่นน้ำน่ะก็เพื่อ..."
          ฉันเว้นช่วงของคำพูดไว้เพื่อให้มันน่าสนใจยิ่งขึ้นก่อนจะเติมความสมบูรณ์ของประโยคให้ดีกว่าเดิม
          "เพื่อตอบแทนสำหรับ 5 ซีนที่ผ่านมาไงครับ: ))"
          ฉันยิ้มอย่างมีชัยในขณะที่หมอนั่นทำหน้าแบบจะฆ่าฉันให้ได้
          แต่จะไปทำอะไรฉันได้ล่ะ?
          หึ...คิดแล้วสะใจชะมัด: P
         
4. ตอนนี้ชีวิตปกติธรรมดาของคุณเริ่มเปลี่ยนเเปลงไปอย่างสิ้นเชิง ทั้งเวลาที่เดินไปไหนมาไหนต้องคอยปลอมตัวเวลาทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็นส่วนตัว คุณรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันนี้?: ตอนแรกฉันรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร ฉันคิดว่า"ฉันก็เป็นคนๆนึงนะทำไมฉันถึงไม่มีเวลาส่วนตัวเป็นของตัวเองล่ะ? ถึงจะมีแต่มันก็น้อยจนน่าเกลียด" แต่ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจชีวิตของคนบรรเทิง ฉันจึงเริ่มคิดว่า"คนอื่นๆในวงยังทนได้เลยนี่นา? ทำไมฉันถึงท้อซะล่ะ? คนอื่นทำได้ฉันก็ต้องทำได้เหมือนกัน!!"

5. แจมินนัดคุณไปทานข้าวด้วยกัน ตอนเเรกคุณกำลังจะบอกว่าไม่ไปเพราะกลัวว่าจะโดนแจมินหลอกแต่เค้ากลับยัดบัตรวีไอพีร้านอาหารสุดหรูให้แล้วเดินจากไป เมื่อถึงวันนัดคุณจะไปหรือไม่เพราะอะไร?? : ฉันไม่ไปหรอก! คนอย่างไอ้แก่นั่นอาจจะวางแผนอะไรก็ได้! ที่ไม่พูดอะไรเพราะต้องการให้ฉันหลงกลใช่ป่ะ? ส่วนบัตรนี่ก็คงจะเอามาอำกันเล่นๆใช่มั้ย? อาจจะนัดใครก็ไม่รู้มานั่งกับฉันก็ได้นี่! ยังไงก็เถอะ ฉํนไม่หลงกลหมอนั่นซ้ำซ้อนหรอก! ไม่ไปแล้วฉันจะปลอดภัย! ฟันธง!!

6. แจมินรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงแล้วเค้าเเสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลังหลบหน้าคุณ คุณจะทำอย่างไรให้เค้ากับคุณกลับมาเป็นแบบเดิม?หรือคุณจะปล่อยเค้าไป??(บทพูด+บรรยาย) : 
          ไอ้แก่พยายามหลบหน้าฉันอยู่!
          ให้ตายสิอยู่หมอนั่นก็หายหน้าไปทั้งที่ปกติมักจะมากวนอวัยวะเบื้องล่างของฉันเสมอแท้ๆไม่รู้หรอกนะว่าเป็นเพราะอะไรแต่...
          หงุดหงิดเป็นบ้าเลยว่ะ!
          ฉันทำหน้าตัวไม่รับแขกขณะที่เดินไปกดน้ำที่หน้าห้องซ้อม และบังเอิญเหลือเกิน บังเอิ๊ญ บังเอิญ
          ที่ไอ้แก่กำลังกดน้ำอยู่!
          "เฮ้ย! แก่ทำไมพักนี้แกหลบหน้าฉันวะ?"
          ฉันถามพลางตบหัวไหล่หมอนั่นเล็กน้อยก่อนจะกดน้ำออกมาเพื่อดื่มเช่นเดียวกับหมอนั่น
          "ฉะ ฉันไม่ได้ละ หลบหน้าแกสักหน่อย"
          หมอนั่นตอบเสียงตะกุกตะกัก ท่าทางเหมือนกำลังมีความลับอยู่อย่างนั้นแหละ!
          "งั้นก็แล้วไป แต่ทำไมแกถึงพูดแบบติดๆขัดๆวะ?"
          ฉันหันไปถามหมอนั่นก็จะยกกระป๋องโค้กที่กดมาเมื่อกี้กระดกเข้าปากไปอีกรอบ
          "ฉะ ฉันไม่ได้พูดตะกุกตะ ตะกัก กะ แกอย่าใส่ร้ายฉะ ฉันสิวะ!"
          "เออๆ ไม่พูดก็แล้วไป แล้วทำไมแกไม่กวนเบื้องล่างฉันเหมือนเดิมวะ?"
         สิ้นคำถามนี้ไอ้แก่ทำหน้าเหมือนคิดหนัก ท่าทางจะคิดหนักมากๆเลยล่ะ สีหน้าของมันเหมือน...คนกำลังลำบากใจ
          "ตอบมาสิวะ"
          "..."
          "เฮ้ย!บอกให้ตอบมาไง!!"
          "..."
          "ไอ้..."
          ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคดี เสียงขอไอ้แก่ก็ดังเป็นคำตอบขึ้นมาก่อน แต่คำตอบของหมอนั่นมันก็ทำให้ฉันตกใจจนอึ้ง!!
          "เพราะแกเป็นผู้หญิงไง!"
          ไอ้แก่...รู้ความจริงแล้ว
          "เพราะแกเป็นผู้หญิงมันเลยไม่เหมือนเดิม"
          "..."
          "พอฉันรู้ว่าแกเป็นผู้หญิงมันทำให้ฉันรู้สึกแย่... ตอนฉันไม่รู้ฉันทำอะไรไม่ดีกับแกสารพัด! นั่นมันทำให้ฉัน...รู้สึกผิด!"
          "แล้วยังไง! ตอนแกเห็นฉันเป็นผู้ชายแกไม่รู้สึกผิดเหรอ?"
          ฉันเริ่มตะคอกใส่หมอนั่นบ้าง! รู้สึกผิด? เฮอะ! จะมารู้สึกอะไรตอนนี้เล่า!
          "ตอนฉันเป็นผู้ชายแกยังแกล้งฉันได้ ตอนฉันเป็นผู้หญิงแล้วแกจะแกล้งฉันไม่ได้เรอะ!"
          "คูรึม...มันไม่เหมือนกัน..."
          "มันไม่เหมือนกันตรงไหน! ตรงที่ฉันเป็นผู้หญิงเรอะ!"
          "..."
          "มันเป็นไปไม่ได้เหรอ?ถ้าแกกับฉันจะเป็นเพื่อนกัน?"
          "..."
          "มัน...ไม่มีทางเป็นไปได้เลยเหรอวะ?"
          นี่สินะ! คือความต่างของเพศ ผู้ชาย...กับผู้หญิงไม่มีทางเป็นเพื่อนกันได้เลยเหรอ...?
          ฉันทำหน้าเศร้าพักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินกลับไปที่ห้องซ้อมตามเดิม... ฉันออกมานานแล้วนี่เนอะ! ฉันไม่ควรทำให้เพื่อนๆเสียงานเพราะฉัน...
          แม้จะต้องแลกกับมิตรภาพของฉันกับแจมินก็ตาม...
          "เดี๋ยว!"
          เสียงแจมินดังมาจากข้างหลัง ซึ่งมันทำให้ฉันหันหลังไปหาเขาทันที
          "ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น..."
          "แล้วนายหมายความว่า?"
          ฉันถามเสียงสูงก่อนจะมองหน้าเขาแบบกดดันเต็มที่
          "ฉันไม่ได้หมายความว่าเราเป็นเพื่อนกันไม่ได้..."
          "แล้วนายหมายความว่ายังไง!"
          ฉันถามคำถามเดิมอีกครั้ง ถ้าหมอนี่ยังพูดวกไปวนมาอีกล่ะก็มันไม่จบแค่หันหลังเหมือนเมื่อกี้หรอกนะ!
          ฉันทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะมองหน้าหมอนั่นแบบหาเรื่องเต็มที่ เผื่อคำตอบออกมาไม่ถูกใจ แม่ก็ซัดเปรี้ยงเลยไง! แต่คำตอบของหมอนั่น...มันก็ทำให้ฉันเลิกความคิดที่จะต่อยหมอนั่นลงได้...
          "เรา...เป็นเพื่อนกันได้ไง: )"

7.คุณคิดว่าตัวเองคงจะชอบแจมินซะเเล้ว คุณจึงลองตรวจดูว่าแจมินอะไรบ้างและคุณก็แอบทำตัวเป็นเเฟนคลับของเค้าโดยการส่งของที่เค้าชอบและอยากได้ตามที่เค้าให้สัมภาษณ์ซึ่งคุณใช้นามแฝงตัวเองว่า สาวน้อยกรรไกร เมื่อถึงเวลาทที่เเจมินจะมาเปิดดูของขวัญเเฟนคลับเค้าเห็นกล่องของคุณเป็นอย่างแรก หลังจากที่เค้าอ่านชื่อคนส่งเค้าก็มองคุณแบบเเปลกๆและหัวเราะอยู่คนเดียว ก่อนจะถามว่าแฟนคลับคนนี้น่ารักจริงๆว่ามั๊ย?...จุนฮวาง เค้าพูดแต่สายตากลับส่งมาที่คุณตลอด คุณจะทำยังไงเพื่อกลบเกลื่อนไม่ให้ความเเตก(บทพูด+บรรยาย):  

          วันนี้เป็นวันพักผ่อนของพวกเราทุกคน ทุกคนที่ว่าน่ะหมายถึง Dark Angle และวงของพวกฉันนั่นแหละ! และเนื่องด้วยมันเป็นวันพักผ่อนทุกคนๆในบ้านจึงเลือกทำกิจกรรมตามใจตัวเองทั้งสิ้น 
          สาวๆทั้งหลาย...นั่งดูทีวีเกี่ยวกับความสวยความงาม- -
          จงวุคกับคิยู...กำลังคุยเรื่องซิงเกิ้ลใหม่ของวงอยู่
          คยูฮวันกับเยวอน...กำลังเล่นเกม
          ฉัน...นั่งกินขนมข้างๆจุนฮวาง
          ผู้ชายที่เหลือ...ออกไปเที่ยวข้างนอกหมด
          จะเหลือก็แต่ แจมิน! หมอนั่นกำลังนั่งแกะของขวัญที่แฟนคลับทั้งหลายส่งมาให้โดยมีจุนฮวางนั่งเล่นอยู่ข้างๆ ฉันจะไม่ตื่นเต้นไปกับหมอนั่นเลยถ้าหนึ่งในกองของขวัญนั่นมีของๆฉันที่ส่งไปหาหมอนั่นอยู่ด้วย!!!
          เอ๊ะ!มันจะอยู่ในกองนั้นมั้ยนะ?
          "เอาล่ะ!จะเริ่มแล้วนะ~ เริ่มจากกล่องนี้เลยแล้วกัน! "
          หมอนั่นพูดพลางยกกล่องของขวัญที่มีกระดาษหนังสือพิมพ์ห่ออยู่...
          นั่นมันกล่องที่ฉันส่งไปให้หมอนั่นนี่หว่า!!
          "โอ๊ะๆ มาการ์ดแนบมาด้วยนี่นา~"
           จุนฮวางว่าพลางฉวยการ์ดมาจากมือแจมินก่อนจะยื่มมาตรงหน้าฉันเพื่อให้ฉันอ่านด้วย
          "ถึง...แจมินโอป้า
                    ฉันได้เลือกของที่โอป้าอยากได้และส่งมาทางไปรษณีย์นี้ หวังว่าโอป้าจะชอบมันเหมือนกับที่ฉันชอบโอป้านะคะ: ) รักษามันให้ดีๆด้วยนะคะ
                                                                                            สาวน้อยกรรไกร"
          สิ้นเสียงของจุนฮวางแจมินก็หัวเราะเสียงดังแบบแปลกๆพลางหันมามองหน้าฉันก่อนจะพูดกับจุนฮวางว่า   
          "แฟนคลับคนนี้น่ารักจริงว่ามั้ย?...จุนฮวาง: )"    
          หมอนี่พูดกับจุนฮวางอยู่ไม่ใช่เรอะ! ไหงมองฉันแปลกๆแบบนั้นล่ะคงไม่ใช่ว่ารู้แล้วหรอกนะว่าใครส่งของขวัญให้หมอนั่นน่ะ-0-  
          "ถูกใจอ่ะดิถึงพูดแบบนั่นน่ะ=^=" 
          จุนฮวางยื่นปากออกมาพลางทำหน้าแบบหมั่นไส้เต็มทนเห็นแล้วฉันล่ะหมั่นไส้หมอนี่แทนจริงๆ! แจมินยิ้มแปลกๆก่อนจะอ้าปากตอบคำประชบของจุนฮวางแต่ฉันตะโกนเสียงดังขึ้นขัดก่อน! 
          "ใครจะส่งมาให้แกก็ช่าง! แต่แก(ชี้ไปที่จุนฮวาง)ต้องออกไปซื้อขนมเป็นเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้: )"
           ฉันมองน่าแจมินแบบนิ่งเนียนๆ แล้วหันไปยิ้มแบบนางมารให้จุนฮวาง 
          "โหย ยย  เจ้ฉันอีกแล้วเหรอวะ!!" 
          "เออ!แกนั่นแหละ ไปเดี๋ยวนี้ด้วย!"
           เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้...ไอ้หมอนั่นมันก็รู้ความจริงน่ะสิTT"



แก้ไข ครั้งที่1 12/04/53

2 น้องนิว...
น้องนิวว ว ว วว TT"เจ้แก้แล้วนะTT แต่รู้สึกยิ่งแก้ยิ่ง...โฮกกก ก ก ก 
ไม่ดีบอกเจ้นะTT เจ้จะได้จัดการโฮก ก ก ก ก 
ป.ล.ขอบใจจ้ะที่ชม เจ้แอบเขินน น น -///-