คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love Magic No.3 Its only a terrible dream!!!
“เธอ...ต้องเป็นทาสของฉัน!!!”
......................
O___O
“แฮ่กๆ...แฮ่ก” ฉันลืมตาโพลงขึ้นมาในความมืด เหงื่อแตกพลั่กจนรู้สึกชื้นไปทั่วทั้งตัว อยากอาบน้ำจังวุ้ย >__<
ฝันร้าย!!
“นี่ฉันฝันบ้าอะไรวะเนี่ย” ฉันพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง
จำได้ว่าในฝัน ฉันเล่นดอทเอกับรุ่นพี่ในโรงเรียนเดียวกัน แล้วจากนั้นก็ถูกคอมงี่เง่าดูดเข้าไป แล้วจู่ๆก็โผล่ไปในงานการ์ตูนที่ไหนก็ไม่รู้ ที่มีแต่คนคอสเพลย์การ์ตูนเรื่องที่ฉันไม่รู้จัก แถมยังเจอไอ้ผู้ชายสติไม่ดีพูดอะไรใส่ซักอย่าง...
แต่ว่า...
ทำไมน้ำเสียงนั้นมันยังกังวานอยู่ในหัวของฉันอยู่เลยล่ะ!?
เธอ... ต้องเป็นทาสของฉัน... ต้องเป็นทาสของฉัน... ต้องเป็นทาสของฉัน
“โว้ย เลิกงี่เง่าซักทีไอ้บ้าเพจเอ๊ย! ไหงฝันปัญญาอ่อนชะมัดเลยฟร่ะ =O=^^” ฉันลุกพรวดจากพื้นก่อนจะขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
เอ๋... นี่ฉันนอนพื้นมาตลอดทั้งคืนเลยหรือเนี่ย ท่าจะบ้าแฮะเรา สงสัยจะนอนดิ้นมากไป-__-;;
“ฮ้าวววว ไปขี้ดีกว่า^O^”
ฉันหาวเสียงดังเต็มที่ก่อนจะยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ ฉันเป็นคนตื่นเช้ามาตั้งแต่เด็ก และก็ไม่เคยมีนาฬิกาปลุกเลยด้วย เพราะแม่ของฉันจะเป็นคนปลุกเสมอ ^__^ ตื่นแล้วก็ต้องไปอุนจิโกะ (=__=;;) เป็นกิจวัตรประจำวันค่ะ
ทันใดนั้น...
พรึ่บ!
ไฟในห้องสว่างขึ้นมาทันใดเพราะถูกใครซักคนเปิด... สงสัยแม่ล่ะมั้ง?
“แม่หรอ เดี๋ยวขอเพจอึ...” ฉันพูดทั้งที่กำลังขยี้ตา
“บ่นอะไร ยายทาส”
“.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” OoO
เสียงนั่น...
“น่ะ... นาย... นาย...” นายตาสองสีที่อยู่ในความฝันเมื่อกี้นี่!!
“กว่าจะตื่นได้ เธอไม่รู้หรือไงว่าทาสต้องตื่นก่อนเจ้านาย เธอนี่เป็นทาสประสาอะไรกัน ตัวก็หนักชะมัด!” หมอนั่นค่อยๆสาวเท้าเข้ามาตรงหน้าฉันพร้อมกับพล่ามอะไรของมันยาวเหยียด
“นายเป็นใคร เข้ามาทำอะไรในห้องช้าน!!!!????” ฉันแหกปากใส่หน้ามัน
“ห้องเธอ?” หมอนั่นเลิกคิ้วสีทองอย่างน่าหมั่นไส้ =__=+ “แหกตาดูดีๆสิยายทาสปัญญาอ่อน ห้องเธอซะที่ไหน นี่มันห้องฉันต่างหาก!!”
“ว่าไงนะ!?”
ฉันโวยวาย ก่อนจะหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆห้อง
OoO
ไอ้ตาสองสีพูดถูก นี่มันไม่ใช่ห้องฉันจริงๆด้วย!! ห้องนี้มันทั้งกว้างทั้งใหญ่ แถมยังหรูเป็นบ้า แต่ห้องฉันมันแคบยิ่งกว่ารูหนู แถมสกปรกจนแทบจะเรียกว่านอนบนกองขยะได้เลยล่ะมั้ง T^T
“ไอ้ตาสองสีโรคจิต นี่นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย” ฉันโวยวายมากกว่าเดิม “หรือว่าฉันยังไม่ตื่นกันแน่วะ!?”
ฉันยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองอย่างแรง สงสัยฉันยังไม่ตื่นจากความฝันอุบาทว์นี่จริงๆแหละ
“เธอกล้าดียังไงมาพูดจาแบบนี้กับเจ้านาย ฉันอุตส่าห์หามเธอขึ้นมาถึงนี่ ตัวก็หนักอย่างกะควาย =___=^^” นั่นปาก!?
“อยากตายใช่มั้ย ไอ้ตาสองสี!! =O=+++” ฉันกำหมัดแน่น เลือดพุ่งปรี๊ดขึ้นมาด้วยความโมโหที่มันบังอาจมาด่าว่าฉันตัวหนักเหมือนควาย
“หยุดโวยวายเดี๋ยวนี้นะ!!!” นายตาสองสีตวาดใส่ฉัน พร้อมกับคว้าแขนฉันขึ้นมาอย่างแรงจนหน้าฉันแทบคะมำ
“ฉันไม่หยุด! จนกว่านายจะบอกฉันว่าที่นี่ที่ไหน แล้วนายเป็นใคร!?” ฉันกระชากมือกลับ “คิดว่าใส่คอนแทกคนละสีแบบนี้มันเท่ห์มากนักรึไง!? ทรงผมนั่นก็ด้วย ย้อมซะอุบาทว์ =O=”
ฉันมองตากับผมของหมอนั่นอย่างรังเกียจ ไม่เห็นจะดูดีเลยซักนิด! (ถึงสัญชาติญาณดิบของฉันจะบอกว่าหล่อก็เหอะ -__-;;)
“ถามอะไรโง่ๆ ที่นี่ก็คือเดอ ออรีวน่ะสิ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงกวนส้น “แล้วอีกอย่าง เธอพูดบ้าอะไร ย้อมอะไร? คอนแทกอะไร? พูดอะไรฉันไม่รู้เรื่อง”
“นายก็พูดไม่รู้เรื่องเหมือนกันนั่นแหละ” ฉันเถียง “เดอ ออรีวบ้าบออะไร!?”
หมอนั่นใช้ดวงตาสีแดงกับสีเหลืองจ้องมองฉันซักพักเหมือนกับต้องการจะค้นหาอะไรบางอย่าง ก่อนจะถอนหายใจออกมาในที่สุด
“เธอไม่ใช่คนของคาร์เทียใช่ไหม”
“??????” อะไรของมันวะ???
“เธอเป็นคนแคนนอนรึเปล่า”
ให้ตาย!! ไอ้ตาสองสีมันแพล่มอะไรวะ =__=^^^
“เธอรู้จักเฮลเกเธียมั้ย!? =__=” เขาถามอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าฉันไม่พูดอะไรซักคำนอกจากทำหน้าบึ้งใส่
“ไม่รู้จักโว้ยยยย ฉันไม่รู้จักอะไรซักอย่างที่นายพูด!! ฉันเป็นคนกรุงเทพเว่ย กรุงเทพ!! เข้าใจมั้ย!?” ฉันตะโกนออกไปอย่างหมดความอดทน
=O=;;;
ท่าทางงงเป็นไก่ตาแตกของหมอนั่นทำให้ฉันถามออกไปอีก
“นี่อย่าบอกนะว่านายไม่รู้ว่ากรุงเทพคืออะไร”
หมอนั่นส่ายหน้าค่ะ
“รู้จักประเทศไทยมั้ย? ญี่ปุ่นล่ะ? พม่าล่ะ? ลาวล่ะ? ทวีปเอเชียล่ะ?” ฉันถาม เริ่มรู้สึกสังหรณ์อะไรบางอย่าง “ยุโรปล่ะ? อเมริกา? แอฟริกา? ออสเตรเลีย?”
หมอนั่นส่ายหน้าลูกเดียว... นี่กรุขุดมาจนจะหมดแผนที่โลกแล้วนะเว่ยยยย =__=^^^
“ขั้วโลกเหนือ? ขั้วโลกใต้? มหาสมุทรแปซิฟิค?”
คำตอบยังคงเหมือนเดิม... ทำให้ฉันเอะใจ
OoO!!
ย่ะ... อย่าบอกนะว่า... น่ะ.. นี่...
นี่ไอ้คอมบ้ามันดูดฉันไปนอกโลก!!!!!! TTTOTTT
“เฮลเกเธีย?” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น
“ใช่แล้ว ยัยบื้อ ที่นี่คือเฮลเกเธีย โลกแห่งความศักดิ์สิทธิ์” ไอ้ตาสองสีพูด ตอนนี้มันกำลังนั่งเก๊กอยู่บนเตียงอันหรูหรา ส่วนฉันนั่งอยู่บนพื้นแข็งๆค่ะ T^T
“ดินแดนของเฮลเกเธียแบ่งเป็นสี่ส่วน ส่วนแรกคือดินแดนน้ำแข็ง ไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ ส่วนที่สองคือมหาสมุทรและเกาะ ส่วนที่สามและสี่คือแผ่นดินที่ถูกเรียกว่าคาร์เทียและแคนนอน ส่วนที่ที่ฉันกับเธออยู่นี่คือแคนนอน” เขาบรรยายประหนึ่งว่ากำลังสอนวิชาภูมิศาสตร์ =__=;;
“แคนนอนมีประเทศ 9 ประเทศ ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่เดฟอัลเคอร์ ที่ตั้งของโรงเรียนเวทมนตร์เดอ ออรีว ที่ที่พวกเราอยู่นี่ล่ะ”
“สรุปง่ายๆก็คือ... ฉันถูกดูดเข้ามาอีกโลกใช่มะ TOT” ฉันเอ่ยอย่างสิ้นหวัง แม่จ๋าพ่อจ๋า... ไอ้เพจขอลาทีเพียงเท่านี้ T^T
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่พอฉันซัมมอน เธอก็โผล่มา” ไอ้ตาสองสีพูดหน้าตายอย่างกับว่ามันไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยทั้งสิ้น!
“หมายความว่านายเป็นคนพาฉันมาใช่มั้ย!?”
“งั้นมั้ง” หมอนั่นยักไหล่กวนๆ
“พาฉันกลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” ฉันตะโกนลั่นด้วยความโมโห
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมฉันจะต้องมาตกอยู่ในโลกบ้าๆนี่ด้วย ฉันมีโลกของฉันอยู่แล้วแท้ๆ เพราะไอ้งี่เง่าตรงหน้านี่แท้ๆเลยถึงทำให้สาวน้อยผู้บอบบางอย่างฉันต้องมาตกระกำลำบากได้ถึงขนาดนี้!!
“ไม่”
เขาตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
“แต่ฉันจะกลับ!!!”
“ฉันทำไม่ได้ อะไรก็ตามที่ถูกซัมมอนออกมาจะไม่สามารถคืนพระเจ้าได้อีก” ไอ้ตาสองสีพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง (แมร่งโค-ต-รสูง) “โดยเฉพาะเมื่อฉันซัมมอนเธอออกมาให้เป็นทาสรับใช้”
ทาสรับใช้!!
“นายนี่ท่าจะบ้า คิดว่าตัวเองใหญ่นักรึไงหา ไอ้ตาสองสีเอ๊ย ฉันไม่มีทางเป็นทาสคนอย่างนายเด็ดขาด!!” ฉันยืนยันก่อนจะลุกขึ้นจ้องหน้าไอ้หมอนี่บ้าง (แล้วฉันก็โค-ต-รเตี้ย T^T)
“ฉันไม่ได้ชื่อตาสองสี ฉันชื่อซีลฟรีด!!” เขาตะคอก “ซีลฟรีด เดอ วินเชส”
“นายจะชื่ออะไรฉันก็ไม่สนทั้งนั้นแหละ!! >O<” ฉันไม่ลดละ “พาฉันกลับไปเดี๋ยวนี้!!!”
“บอกว่าไม่ได้ยังไงเล่า ยัยนมแบน!”
OoO!!!
พระ... พระเจ้า... มันด่าแทงใจดำฉันเต็มๆเลยค่ะ!!!
“นาย... นาย... ไอ้...” ฉันพูดไม่ออก ได้แต่เดินออกจากห้องมาด้วยความเจ็บใจ
ฮึ่ย! แค้นใจนัก!!! =O=+++
“นี่ ยัยทาสนมแบน! นั่นเธอคิดว่าเธอจะไปไหนน่ะ” เสียงหมอนั่นตามมารังควาน ก่อนที่ข้อมือของฉันจะถูกแรงควายของมันกระชาก
“ฉันไม่ได้ชื่อโนะ... นั้นซะหน่อย” ฉันรีบพูด “ฉันชื่อเว็บเพจต่างหาก -__-^^”
“ชื่ออะไรนะ อะไรเอดๆนะ โรคเอดส์หรอ ^O^” ดูมัน...
“เว็บเพจโว้ย ฉันไม่คุยกับนายแล้วไอ้โรคจิต ฉันจะกลับบ้านของฉัน” ฉันสลัดมือออกมาพร้อมกับออกวิ่งสุดชีวิต
“แฮ่กๆๆๆ” ฉันหอบหายใจด้วยความเหนื่อยเมื่อออกมายืนอยู่บนสนามหญ้าข้างนอกได้ หลังจากหลงอยู่ในอาคารทรงสุดจะโบราณนั่นเป็นชาติ
นี่มันยังไม่เช้าเลยนี่นา...
ฉันมองตรงไปเห็นหอคอยที่มีนาฬิกาเรือนใหญ่ที่บอกเวลาสามทุ่มครึ่ง
“พ่อ! แม่! ยัยโมจิ! ยัยมะละกอ! ยัยเพ้นท์! ไอ้รุ่นพี่วินโดว์! ใครก็ได้ ช่วยเพจด้วย!!!” ฉันแหกปากออกไปเต็มที่
“เฮ้! ทำไมเธอถึงยืนโหวกเหวกอยู่ตรงนั้นล่ะ” เสียงของใครบางคนดังขึ้น ฉันรีบหันขวับไปมองทันที
ชายหนุ่มร่างสูง ผมสีน้ำตาลไหม้สไลด์บางๆรับกับดวงหน้าที่ไม่ถึงกับขาวแต่ก็ไม่คล้ำ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นจ้องมองมาที่ฉันอย่างประหลาดใจ
“เธอ... ทาสของซีลนี่นา!” เขาร้องพร้อมกับรีบสาวเท้าตรงเข้ามาหาฉัน
“นี่ นายรู้มั้ยว่าทำยังไงฉันถึงจะออกไปจากที่นี่ได้น่ะ” ฉันยิงคำถามใส่เขาโดยไม่สนใจเลยว่าหมอนี่จะเป็นใคร เพราะสิ่งที่ฉันกำลังสนใจมีเพียงอย่างเดียวคือ ฉันจะต้องออกไปจากโลกบ้าๆนี่ให้ได้!!
“หืม?” หมอนี่ขมวดคิ้วอย่างงุนงง ก่อนทำท่าจะพูด
“อย่าไปสนใจยายงี่เง่านี่เลย วิล ไปนอนเหอะ ยายนี่สติไม่ค่อยสมประกอบน่ะ” เสียงนั่นดังขึ้นจากข้างหลังของฉันทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะรู้ดีว่ามันเป็นเสียงใคร
“อ้าว ซีล ทำไมนายถึงปล่อยให้ทาสมาเดินเพ่นพ่านตะโกนโหวกเหวกอะไรอยู่แถวนี้ล่ะ” ไอ้คนที่ชื่อว่าวิลร้องถามไอ้ตาสองสี
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่ายายนี่สติไม่ค่อยจะดี” ดูคำตอบที่ไอ้บ้าซีลฟรีดมันตอบกลับสิคะ =___=^^ ท่าทางมันคงอยากตายมาก
“หุบปากไปเลยนะ ไอ้ตาสองสี ใครใช้ให้นาย
“แล้วเธอคิดว่าเธอจะกลับยังไงล่ะ ยายบื้อ!!” เขายื่นหน้ากวนๆนั่นมาเยาะเย้ยฉัน
วิลเลี่ยมได้แต่ยืนดูการทะเลาะวิวาทของคนทั้งสองอย่างงุนงงและไม่เข้าใจเป็นที่สุด แต่เขาก็ช่วยอะไรไม่ได้
“ใครมาโวยวายอะไรอยู่แถวนี้เนี่ย นี่เป็นเวลาที่ผู้ดีอย่างฉันจะหลับจะนอนนะ!!!” เสียงแหลมเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ฉันและซีลฟรีดชะงักไปทั้งคู่
“อ้าว ที่แท้ก็ท่านซีลกับท่านวิลนี่เอง แหม แคทก็คิดว่าใคร” สาวน้อยนางหนึ่งปรากฏกายขึ้นตรงหน้า เจ้าหล่อนมีผมและดวงตาสีแดงเพลิง แถมยังใส่ชุดนอนสายเดี่ยวสีแดงสดแลดูเร่าร้อน แต่ที่สำคัญที่สุดคงจะเป็น... หน้าอกไซส์บิ๊กบึ้มที่ล้นทะลักออกมาจากเสื้อนั่น!
“แคทเทอรีย่า” ซีลฟรีดอุทานอึ้งๆ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะโผเข้ามาซบเขา
“ท่านซีลขา คืนนี้ไปนอนห้องแคทมั้ย?” นัยน์ตาสีแดงนั้นเป็นประกายวาววับอย่างยั่วยวน ก่อนที่ร่างบางจะกอดซีลฟรีดแนบแน่น
“อ่ะ... เอ่อ... =___=;;” ฉันกับวิลเลี่ยมได้แต่ยืนอึ้งเป็นโขดหินอยู่ตรงนั้น
“นี่เธอ” เสียงของฉันทำให้เจ้าหล่อนตวัดหน้ามามอง ดวงตาสีเพลิงกวาดไปทั่วร่างของฉันก่อนจะยิ้มที่มุมปากเล็กๆราวกับเยาะหยัน
“เธอคงจะเป็น... ทาสของท่านซีลล่ะสิ ดังใหญ่เชียวนะ ตอนนี้ใครๆเค้าก็ลือกันให้แซ่ดว่าท่านซีลซัมมอนทาสไม่สมประกอบออกมา” เธอเอ่ย “ท่านซีลก็... ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่ต้องการที่สุดจะเป็นทาสกระจอกๆแค่คนเดียว ทำไมถึงไม่บอกแคทล่ะคะ แคทจะหามาให้ซักร้อยคนก็ได้”
ฮึ่ย! ทำไมไอ้โลกเฮงซวยนี่ถึงมีแต่คนนิสัยชาติชั่ววะ!?
ฉันกำหมัดแน่นด้วยความโมโห แม่นี่น่าต่อยชะมัด กล้าดียังไงมาหยามไอ้เพจคนนี้วะ เดี๋ยวปั๊ดจับปากงามๆนั่นมาฟอกซะให้เข็ด!
“ฉันจะกลับบ้าน!” ฉันพูดอยู่ประโยคเดียว ก่อนจะวิ่งออกไป ถ้าไม่ใช่ว่ามือใหญ่อันว่องไวคว้าแขนฉันเอาไว้ได้อีกครั้ง =___=^^^
“อย่างี่เง่าน่า ไป! กลับห้อง” ซีลฟรีดดึงฉันออกไปจากตรงนั้น
ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง
นี่ฉันกำลังฝันแน่ๆ มันต้องเป็นความฝัน ไอ้ฝันบ้าๆ!!
ฉันหลับตาปี๋ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง หวังจะเห็นสิ่งที่ควรจะเห็น
แต่สิ่งที่ฉันเห็นกลับเป็นท้องฟ้ากระจ่าง ที่เต็มไปด้วยดวงดาว และดวงจันทร์อีกสี่ดวง!!!
ฮือๆๆ โลกของฉันไม่มีพระจันทร์สีชมพู สีฟ้า สีเขียว และสีเหลืองแบบนี้นี่นา...
ใครก็ได้ ช่วยปลุกให้ฉันตื่นจากความฝันบ้าๆนี่ที!!! TOT
เรื่องนี้รินเอาเค้ามาจากการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง Zero no Tsukaima ค่ะ เป็นเรื่องที่รินประทับใจมากๆ บางส่วนจึงคล้ายกัน ใครเคยอ่านแล้วคงจะรู้ แต่รินจะเปลี่ยนโฉมใหม่ให้ฮากว่าเดิมแน่นอนค่ะ
ความคิดเห็น