คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love Magic No.1 เธอ... ต้องเป็นทาสของฉัน!!!
ดวงอาทิตย์สองดวงส่องแสงเจิดจ้าเคียงคู่กันอยู่บนท้องฟ้าโปร่งที่มีปุยเมฆลอยไปมาเหนือสนามหญ้ากว้างที่เต็มไปด้วยนักเรียนที่ยืนเป็นระเบียบฟังคำอธิบายจากอาจารย์ใหญ่ประจำโรงเรียน
“ซัมมอน ฟอร์ ก๊อด เป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์ที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณของเดอ ออรีว นักเรียนปีสามทุกคนจะเข้าพิธีนี้เพื่อรับพรจากพระเจ้า เพราะเราเชื่อกันว่าพระองค์จะประทานสิ่งที่เราปรารถนามากที่สุดมาให้ ดังนั้นขอให้พวกเจ้าทุกคนตั้งจิตปรารถนาเอาไว้ว่าประสงค์สิ่งใดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น”
สิ้นเสียงของชายชราเครายาวสีขาวในชุดสีเขียวแก่ยาวลากพื้น เสียงของบรรดานักเรียนก็ดังซุบซิบขึ้นมาทันที จนชายชราต้องยกไม้เท้าที่ถืออยู่ในมือข้างขวาสูงขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณเตือนให้อยู่ในความสงบ
“มิริว เธออยากได้อะไรมากที่สุดน่ะ” เด็กสาวผมยาวสีดำขลับมาถึงสะโพกชะโงกหน้าไปถามเพื่อสาวผมสีฟ้า
“เฮ้อ... ไม่รู้เหมือนกันสิ” มิริวถอนหายใจก่อนจะขยับผ้าคลุมสีน้ำเงินเข้มเล็กน้อย “แล้วเธอล่ะ อาริซเซียน่า”
“ฉันอยากได้น้ำหอมที่แพงที่สุดในเฮลเกเธีย” อาริซเซียน่ายิ้มแฉ่งให้เพื่อนก่อนจะหน้าเบ้แทบจะในทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงที่ดังใกล้ๆ
“ให้ตายสิ สิ่งที่คุณหนูแห่งตระกูลเคอร์เซลต้องการที่สุดในชีวิตคือน้ำหอมหรือนี่ ฮ่าฮ่า เธอมีปัญญาคิดได้แค่นี้เองหรอ ริซ” เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลพูดพร้อมกับหัวเราะยั่วอารมณ์อีกฝ่าย
“หุบปากหมาๆของนายไปเลยนะ วิลเลี่ยม” อาริซเซียน่าตวาดใส่คนช่างยั่วอย่างหงุดหงิด
“แล้วนายอยากได้อะไรล่ะ วิล” มิริวเอ่ยถามเด็กหนุ่มหน้าทะเล้นบ้าง
“ฉันหรอ... อืม ก็ต้องเป็น มังกรพันธ์ดีที่สุดในโลก เหมาะสมกับอัศวินแห่งโรไซท์ผู้สง่างามอย่างฉันยังไงล่ะ” วิลเลี่ยมทำท่าเพ้อฝันจนคนอื่นส่งสายตามองมาอย่างปลงอนิจจัง
“ซีล นายอยากได้อะไรน่ะ” วิลเลี่ยมหันไปถามเพื่อนที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆแทน
“ไม่รู้สิ คิดไม่ออก” เด็กหนุ่มผิวหน้าขาวจัดที่มีผมสีน้ำเงินเข้มกับดวงตาสองสีเอ่ยขึ้น
“เอาล่ะ เอาล่ะ ทุกคน ข้าจะเริ่มพิธีแล้วนะ” เมอร์ลิน มอนทริอุส อาจารย์ใหญ่แห่งโรงเรียนเดอ ออรีล กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูใจดีและเป็นมิตร
“Gelh Yorille Aaltz De...” เมอร์ลินหลับตาลงพร้อมกับร่ายเวท ทันใดนั้นอักขระบนหน้าผากของเมอร์ลินก็เปล่งแสงสีทองวาบ
ชั่วอึดใจ ท้องฟ้าก็มืดครึ้มขึ้นมาในทันที รัศมีสีฟ้าค่อยๆแผ่กระจายจนล้อมรอบโรงเรียนเอาไว้ ก่อนที่จะบังเกิดข่ายมนตร์ขนาดใหญ่ขึ้นในบริเวณนั้น นักเรียนทุกคนมองอย่างตกตะลึงที่มีแสงสีทองส่องลงมาเป็นทางจากกลีบเมฆสู่พื้น
“ใครจะออกมาคนแรก?” เมอร์ลินร้องถามนักเรียนที่ยังคงยืนมองลำแสงสีทองกันเป็นแถว
“ผมฮะ!” วิลเลี่ยมผู้กล้าอาสาเป็นคนแรก
ร่างสูงของเด็กหนุ่มก้าวเข้ามาที่แสงสีทอง ใบหน้าหล่อดูโดดเด่นมากขึ้นเมื่อถูกรัศมีส่องมากระทบจนสาวๆแทบจะกรี๊ด แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาเพราะต่างก็สนใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
“ใช้เวทอัคคีสวรรค์สิ วิลเลี่ยม” เมอร์ลินกล่าว
ดวงตาสีน้ำตาลหลับลงช้าๆ ก่อนที่วิลเลี่ยมจะชูไม้คทาด้ามเล็กของตนขึ้นพร้อมกับร่ายเวทออกมา
“Obis Urken Ja Vetrys Ther Galtz Is...” เสียงร่ายเวทดังกังวานไปทั่วบริเวณ ก่อนที่ออร่าสีทองจากไม้คทาของวิลเลี่ยมจะสว่างจ้าจนทุกคนต้องหลับตา
เมื่อแสงสีทองจางหายไป ทุกคนก็ลืมตาขึ้น
“น่ะ... นั่น... นั่นมัน...!!!” อาริซเซียน่าอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า
มังกรสีเพลิงตัวมหึมาที่มีอักขระรูนส์สีทองเปล่งประกายอยู่บนหน้าผากของมันยืนอยู่ตรงหน้าวิลเลี่ยมที่กำลังเบิกตากว้างด้วยความดีใจสุดชีวิต
“มังกรไฟในตำนาน!!!” เด็กหนุ่มร้องตะโกนพร้อมกับถลาเข้าไปกอดเจ้ามังกรยักษ์ด้วยความตื่นเต้น “ขอบคุณสวรรค์”
พิธีซัมมอน ฟอร์ ก๊อด ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ นักเรียนแต่ละคนต่างก็ได้รับสิ่งที่ต้องการสมความปรารถนาด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นอาวุธ สัตว์พาหนะ เครื่องประดับ เสื้อผ้า และอื่นๆอีกมากมาย
“มีใครยังไม่ได้ซัมมอนอีกบ้าง” อาจารย์เครายาวผู้ใจดีเอ่ยถามในที่สุด
“เฮ้ ซีล นายยังไม่ได้ออกไปเลยนี่นา” วิลเลี่ยมใช้ศอกกระทุ้งไอ้คนที่มัวแต่ยืนเล่นอยู่กับมังกรไฟของเขาราวกับมันเป็นเจ้าของซะเอง =____=^^
“เออๆ ไปก็ไป” เมื่อโดนเรียกหนักเข้า เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินเข้มก็ทนไม่ได้ ยอมเดินออกไปยืนที่แสงสีทองท่ามกลางเสียงกรี๊ดจากนักเรียนสาวๆ
“กรี๊ด!!! องค์ชายซีลฟรีด!!!”
เด็กหนุ่มลอบถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่เสียงจากอาจารย์เมอร์ลินจะดังขึ้นข้างๆ
“องค์ชาย คงไม่ต้องให้กระหม่อมบอกอะไรใช่มั้ยพะย่ะค่ะ”
สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในชีวิต... คืออะไรงั้นหรือ?
ซีลฟรีดคิดในใจ ดวงหน้าคมสงบนิ่งดูเท่ห์และสง่างามสมเป็นนักเรียนชายที่เป็นที่ชื่นชอบที่สุดในโรงเรียน
เขาต้องการ...
ร่างสูงสง่าของเด็กหนุ่มผิวขาวขยับเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆปิดเปลือกตาลง ริมฝีปากบางสีสดเผยอขึ้น ไม่ช้าเสียงทุ้มน่าฟังก็ดังกังวานไปทั่วทั้งบริเวณ
“Isa De Ursken Nel Jeva Thri Mon Penta Zye He Is...!!!” รัศมีสีทองค่อยๆเปล่งประกายรอบตัวเขา ก่อนที่จะเจิดจ้าไปทั่วบริเวณ
สายตาทุกคู่จับจ้องที่ร่างที่เปล่งแสงออร่าอย่างตะลึงงัน บุรุษเบื้องหน้าไม่ใช่นักเรียนเวทธรรมดา เพราะสามารถร่ายเวทชั้นสูงได้โดยที่ไม่ต้องทรงคทา!
ออร่าสีทองอร่ามครอบคลุมทั่วบริเวณเป็นเวลาเนิ่นนานกว่าการซัมมอนครั้งไหนๆ จนท้ายที่สุด แสงนั้นก็ค่อยๆจางลง
.................
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทุกคนไม่ว่าจะเป็นอาจารย์หรือนักเรียน หรือแม้แต่ตัวซีลฟรีดเองก็อ้าปากค้างและตาโตด้วยความตกตะลึงกับสิ่งที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า
สิ่งที่พระเจ้าทรงประทานให้กับเขา...
................
“โอ้ย ปวดก้นชะมัด ไอ้คอมเฮงซวยเอ๊ยยย >____<” ฉันโวยวายพลางยกมือขึ้นคลำก้นน้อยๆที่ปวดระบมไปหมด โฮๆ T^T น้องก้นน้อยลูกแม่
หลังจากตรวจสอบสภาพร่างกายเสร็จ ฉันก็ค่อยๆมองซ้ายมองขวา สำรวจพื้นที่ที่ฉันดำรงชีวิตอยู่ในขณะนี้
O__O
ฝูงชนจำนวนมากมายกำลังยืนล้อมฉันเอาไว้ทุกทิศทุกทาง สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว ฉันจึงมองพวกเขากลับอย่างงุนงง
นี่มันงานการ์ตูนเรอะ!!??
ฉันแทบจะร้องกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจที่โผล่มาในงานการ์ตูน อย่างน้อยไอ้คอมนั่นก็ไม่เฮงซวยจนเกินไป พาฉันมาในที่ที่ฉันรักมากที่สุด
แต่ว่า...
“นี่พวกเธอคอส*เรื่องอะไรกันหรอ ฉันไม่เห็นเคยอ่านเลย >O<” ฉันหันไปถามผู้คนที่ยังคงยืนมองฉันราวกับเห็นฉันเป็นตัวประหลาดอย่างนั้นแหละ =___=;;
ก็ฉันสงสัยจริงๆนี่นา ทุกคนสวมผ้าคลุมสีน้ำเงินเข้ม แถมยังมีตราสีทองๆติดอยู่ที่อกเสื้อด้านซ้ายกันทุกคน ผู้หญิงใส่มินิสเกิร์ทแค่คืบหลากสี เสื้อแขนยาวสีขาวรัดรูป สวมถุงเท้ายาวยาวสีดำ ส่วนผู้ชายใส่เชิร์ตแขนยาวคละแบบ กางเกงขายาวสีดำ และทุกคนในที่นี้สวมรองเท้าบูทกันหมดเลย
นี่มันการ์ตูนเรื่องอะไรหว่า??
“เอ่อ พอดีวันนี้ฉันไม่ได้คอส เพราะว่ามัวแต่เล่นคอมน่ะ ว่าแต่... ตกลงพวกเธอจะตอบ... โอ้ย!” ยังพูดไม่ทันจบฉันก็ถูกดึงแขนพรวดจนต้องลุกขึ้นจากพื้นหญ้าเพราะแรงอันมหาศาลจากใครบางคน
“พูดพล่ามอะไรของเธอน่ะ!?” เสียงหนึ่งตวาดขึ้นข้างหูจนฉันสะดุ้ง จึงรีบหันไปมองคนพูดกะจะด่าให้สักชุด =___=++
OoO!!!!!!
พระเจ้าช่วย....!!!!
หล่อยิ่งกว่าโกคุ**ซะอีก!!!!!!
ฉันอ้าปากค้างทันทีที่ได้เห็นหน้าของอีกฝ่ายอย่างเต็มตา ก่อนจะยกมือขึ้นขยับแว่นเพื่อให้แน่ใจว่าฉันไม่ได้ตาฝาดไป
เด็กหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน ดวงหน้าขาวจัดรับกับจมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากบางสีแดงได้รูป เรือนผมสีน้ำเงินเข้มซอยระต้นคอ แต่ที่น่าสนใจที่สุดคงจะเป็นนัยน์ตาคมกริบที่แสนจะประหลาดคู่นั้น เขามีตาสองสี ข้างหนึ่งเป็นสีเหลืองอำพัน อีกข้างเป็นสีแดงเพลิง
“นาย... นายเป็นใคร!?” ฉันหลุดปากถามไปอย่างตกใจ
เรียวปากคู่นั้นเหยียดยิ้มช้าๆ ก่อนที่เขาจะปล่อยมือออกจากแขนของฉันแล้วผละออกไป ดวงตาสองสีที่จ้องมองมาที่ฉันฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนที่น้ำเสียงเรียบๆจะดังขึ้น
“เธอ... ต้องเป็นทาสของฉัน!!!”
คำศัพท์ในตอนจ้า ^O^
*คอส = ย่อมาจากคอสเพลย์ (cosplay) หมายถึงการแต่งตัวเลียนแบบตัวละครในการ์ตูนญี่ปุ่นไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตามซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของโอตาคุ
**โกคุ = ย่อมาจากโกคุเทระ ฮายาโตะ ตัวละครในการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องรีบอร์น ครูพิเศษจอมป่วน ซึ่งเป็นเพื่อนของพระเอก (ซาวาดะ สึนะโยชิ)
ขอฝากเรื่องนี้ด้วยน้า
ความคิดเห็น