คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Fic]หมายเลขนี้..รักที่เท่าไหร่ Part 1[YoiteXMiharu]...การพบกัน..
Fiction
Nabari no ou
YoiteXMiharu
เรื่อง ... หมายเลขนี้รักที่เท่าไร
โดย killua_fam
Part 1
"โรคุโจ มิฮารุ งั้นเหรอ หึหึ"
"น่าสนุกดี"......................
.............................................................................................
กริ๊งๆๆๆ........ตุ๊บ!!!...อุ๊บ!!..เจ็บ
"อ่ะ อืมๆ...อา เช้าแล้วเหรอเนี่ย" ตาหวานค่อยๆลืมตาขึ้นมา ใบหน้ากระทบกับแสงแดดของรุ่งอรุณอันแสนสดใส
ซ่าาาาา......"อื้ม สบายตัวดีจัง" ^W^
มือขาวเริ่มทำการเช็ดตัวหลังจากอาบน้ำเสร็จ
"มิฮารุ ลงมาทานข้าวได้แล้วจ้า"
"ฮะแม่ จะรีบลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะฮะ"
"เอ้ามาแล้วเหรอ ทานข้าวก่อนไปนะลูก วันนี้ไป มหาลัยวันแรก ตั้งใจเรียนนะจ๊ะ"
"ฮะ ไปก่อนนะฮะ"
"โชคดีนะจ๊ะ"
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ของหนุ่มน้อยหน้าหวาน โรคุโจ มิฮารุ ปีนี้เค้าอายุ 19 ปีแล้ว
"มิฮารุคุง สวัสดี"
"อืม หวัดดี โคอิจิ"
"แหม ไม่เจอกันตั้งนาน ดีนะที่เราได้เรียนที่เดียวกันอีก"
"ก็ใช่ แล้ว ไรเมล่ะ"
"เดี๋ยวก้อคงมาแหละ สงสัยทะเลาะกับพี่ชายไม่เลิก"
"แล้ว โคอิจิ" มองหน้าโคอิจิด้วยแววตาตั้งคำถาม
"คบกับไรเมเหรอ"
ปื้ดดดด!!..."อะ...อะไรนะ พะ..พูดอะไรน่ะ"
"เอ่อ..คือ"....
"เดี๋ยวนี้ อ่านง่ายขึ้นเยอะเลยนะโคอิจิน่ะ"
"อะไรกันเล่ามิฮารุคุงเนี่ย"
"ยังหน้าแดงเป็นเลือดอยู่เลยนะ"
"อ่ะๆๆ นายเนี่ย"
"เฮ้ๆ โคอิจิ อ้าว มิอารุก้ออยู่ด้วย ดีใจจังเลยนะได้อยู่ด้วยกันอีก"
ยิ้มมมมม........
"ไรเม๊ หน้าเธอไปโดนอะไรมาน่ะ....ผมเธอทำไมป็นอย่างนั้น"
"โคอิจิ นายไม่เห็นต้องตกใจเลย ฉันก็คยบอกแล้วว่าทะเลาะกับไรโค"
"จนเป็นแผล แล้วก็ผมแหว่งเนี่ยนะ" มิฮารุถาม
"มิฮารุ แค่นี้เรื่องเล็ก เมื่อเดือนที่แล้ว ไรโคเพิ่งเตะฉันเข้า โรงพยาบาล แห่ะๆ"
"นี่ รีบไปเถอะ วันนี้มีเรียนเช้านี่"
"อื้ม"
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
"นี่ชั้นไปก่อนน้า"
"แล้วเจอกัน บ๊ายบาย ไรเม โคอิจิ"
หนุ่มน้อยร่างบางเดินเลียบทางเดินเพื่อที่จะไปยังจุดหมาย
ห้องเรียนอยู่ไหนน้า....ปึ้ง!!!... "โอ๊ย"
ร่างบางโนชนลอยละลิ่วไป คิดว่าหัวจาฟาดพื้นมั้ย แต่ ...............
ควับ!!!! มีมือที่อ่อนโยนมารับไว้ได้ทัน
ทันทีที่ลืมตาคนตัวเล็กก็ต้องตกใจที่ตนเองได้มาอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง
ผมสีดำขับกับใบหน้าขาวสะอาด ดวงตาคมนัยน์ตาสีน้ำเงิน
"มองข้างบนแล้วก็มองข้างล่างสิ!!...แล้วจะหาเจอ"
"อ่ะ ขอโทษฮะ"
"อ่ะ".....รุ่นพี่ ข้างบนทำไมฮะ แล้วข้างล่าง แล้วก็หาอะไรฮะ
แล้วชายหนุ่มเดินก็จากไป
ทำไมถึงดูเย็นชาขนาดนั้นน้า รุ่นพี่คนนั้น
อ๊ะ ห้องนี้นี่
ห้องเรียนกว้างผิดหูผิดตา ต่างกับที่เคยเรียนในโรงเรียนเลยนะเนี่ย
"สวัสดีนายชื่ออะไรอ่ะ"
"ฉันชื่อฟุคุยะ โซ เรียกว่าโซก็ได้นะ"
"อืม"
"เราอยู่คณะเดียวกันมั้ง ถ้านายบอกชื่อชั้นจะรู้ทันที"
"มิฮารุ..... โรคุโจ มิฮารุ"
"ใช่เลย นายนี่ล่ะผู้ชายคนสุดท้ายในคณะเรา
ในที่สุดก็มากันครบซะที"
"ทำไมต้องมาให้ครบล่ะ ไม่ครบก็เรียนได้นี่"
"แหม ก็มันเป็นทำเนียมของที่นี่นะสิจ๊ะ ถ้าวันแรกนักเรียนมาครบ อาจารย์ผู้สอน
จะมีสิ่งดีๆมาให้กับนักเรียนใหม่อย่างพวกเราไงล่ะ
ฉันชื่อ เรนะ จ๊ะ มิอารุคุงสินะ ยินดีมากที่ได้รู้จัก
คนที่สอบเข้าได้อันดับ หนึ่ง ของคณะนะจ๊ะ มิฮารุเนี่ย เก่งจริงๆ"
"อะแฮ่ม"
"อุ๊ยตาย อาจารย์มาเมื่อไรเนี่ย
ไปหาที่นั่งกัน เถอะ โซ ด้วย"
"นักศึกษาใหม่ทุกคน....อย่างที่รู้กันแล้วไอ้เรื่องดีๆน่ะจ๊ะ
มีแน่นอน...วันนี้.........................."
ทุกคนจดจอตั้งใจฟัง
"ไม่มีการเรียนการสอนหนึ่งวัน.................
ยกผลประโยชน์ให้พวกเธอในฐานะที่มาครบทุกคน
แต่มีข้อแม้ ว่า....
เดี๋ยวทุกคนต้องมาหยิบกระดาษจิ๋วๆจาครูไป หนึ่งใบ"
พรึบ.. "มันคืออะไรคะอาจารย์"
"อืม...นี่ก็คือ"....
จดจ่ออเกน......
"หมายเลข" .......
และจดจ่อ........
"ของพี่รหัส...วันนี้เธอทุกคนต้องหาพี่รหัสให้เจอ
เอ้า มาหยิบเลยจ๊ะ............อ้อ ตามประจำตัวน้า"
ทุกคนค่อยๆลุกไปหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆที่ม้วนอยู่ในแก้วพลาสติก ลายน่ารัก
"อย่างที่รู้กันเด็กปีหนึ่งจะได้ปีสามเป็นพี่รหัส
วันนี้ทั้งวัน ขอให้หาพี่รหัสให้เจอ แล้วรายงานตัวกับพี่ซะ
พี่เค้าจะรู้จักชื่อและหน้าตาน้องๆแล้ว...เพราะดูจากประวัติที่ครูนะจ๊ะ
พรุ่งนี้ ถ้าใครหาพี่ไม่เจอ ครูจะรู้ทันที เพราะพี่ต้องมาแจ้งที่ครู
พี่แต่ละคนจะมีหมายเลขตรงกับกระดาษของพวกเธอแต่ละคนนะ
แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะติดไว้ตรงไหนเท่านั้นเอง
สำหรับคนที่หาไม่เจอ ครูจะให้รุ่นพี่เป็นคนลงโทษเอง
ไม่รับรองความปลอดภัยนะจ๊ะ"
"สู้ๆนะจ๊ะทุกคน
ครูไปละ จ้าเน๊ะ...."
"อะไรกันเนี่ย!!!ทำงี้ได้ไงกัน ฉันนึกว่าวันนี้จะว่างซะอีกนะ ไหงต้องตามหาพี่รหัสอีกล่ะ"
"นั่นซี แต่อย่างน้อยก็ขอเป็นพี่สาวสวยๆ น่ารักๆแล้วกัน"
โป๊ก !! "ทะลึ่งนะนายเนี่ย"
"มิฮารุเป็นไง ได้หมายเลยอะไร"
"อืม เนี่ยะ"
"ห๋า O_O
ทำไมมิฮารุได้เลขนี้ล่ะ 000 เนี่ย"
"ทำไมเหรอ"
"ก็เลขเนี่ย เค้าว่ามอาถรรพณ์น่ะนะ"
"ทำไม ??"
"รุ่นพี่ที่เคยได้หมายเลขนี้ทุกคน จะประสบโชคร้ายจากพี่รหัสน่ะสิ
แย่แล้วมิฮารุ เธอจะทำไงอะ"
"ก็ แค่ตามหา แล้วก้อรายงานตัว
ไม่ใช่ ถ้าเจอโชคร้ายจะทำไงล่ะ
ก็ยอมรับชะตากรรมไง"
ยิ้ม.....
"นายเนี่ย ทำไมไม่รู้สึกอะไรเลยน้า"
"แล้วพวกเธอได้เลขอะไรอ่ะ"
"ฉันได้ 357 ขอสาวสวยน้า"
"ส่วนฉัน ได้ 999 แล้วชั้นรู้จักพี่คนนี้
เมื่อเช้าเดินเข้ามา ฉันเห็นเขากำลังเอาป้ายเลขติดหน้าอกอยู่
ไม่ซ่อนเล๊ย เชื่อเขาเลยจิงๆ กลัวน้องหาไม่เจอรึไง"
"แค่หาก็ยากแล้วคนตั้งหลายพันนะในมหาลัยน่ะ "โซ เสนอความคิด
"ก็จิงของนาย แถมต้องดูอีกว่าปีสามรึป่าว" เรนะตอบ
"อืม....งั้น แยกกันตรงนี้นะ แล้วค่อยเจอกัน"
"อื้ม..." (โซ) "อืม" (เรนะ)
To be con.
ติดตามและติชมด้วยนะ
ความคิดเห็น