คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter.1
Chapter.1
จิตใจบอบบางของผู้หญิงตัวเล็กๆ...
ความจริงที่ได้รู้เกินรับไหว…
เสียใจ โกรธแค้น ชิงชัง และปวดร้าว...
จุดจบของความเจ็บปวดอยู่ตรงไหน …
บรรยากาศสลัวภายในห้องหรูหราที่ตกแต่งสไตล์อิตาลีดำเนินไปอย่างเย็นเยียบ หนึ่งหญิงสาว และ หนึ่งเด็กน้อย มองหน้าสบตากันอย่างไม่มีอะไรจะพูด น้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตากลมโตของหญิงสาวช้าๆ อย่างเจ็บปวด
“แล้วฉันควรจะทำยังไง’’ เสียงสั่นที่กลั้นสะอื้นของหญิงสาวนาม ‘ซาซางาวะ เคียวโกะ’ เอ่ยถามเด็กน้อยหนึ่ในอัลโกบาเลโน่อย่าง’รีบอร์น’ขี้น
“ฉันบอกเธอก็เพราะว่าเธอคือคนรักของสึนะ แต่เธอคงรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าเหตุผลมันไม่ใช่แค่นั้น’’ รีบอร์นกล่าวเสียงเย็นผิดจากบุคลิกขี้เล่นที่เห็นเป็นประจำ
“มะ หมายความว่า’’ ดวงตาสั่นระริกของเคียวโกะเรียกความสงสารจากรีบอร์นได้เป็นอย่างดี แต่ในเมื่อเขาได้ตัดสินใจแล้วก็มีแต่จะต้องพูดมันออกไป
“สึนะเป็นวองโกเล่รุ่นที่สิบ เป็นผู้บัญชาการสูงสุดของวองโกเล่ เธอก็เห็นว่าตอนนี้วองโกเล่วุ่นวายแค่ไหนเมื่อไม่มีสึนะ ฉันไม่ได้บังคับเธอ ฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันหนักหนาเกินกว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะรับได้ แต่มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอนะเคียวโกะ’’ คำพูดห่วงใยแต่น้ำเสียงเย็นชาของรีบอร์นไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อยกลับยิ่งสร้างความกดดันให้เธออีกไม่รู้กี่เท่าตัว
เพราะความจริงที่รู้ในวันนี้ทำให้หัวใจของเธอแหลกสลาย
ความจริงที่ว่าคนรักของเธอต้องตกเป็นของชายอื่น มันมากกว่าที่จะรับไหว
แต่เธอรู้ว่ารีบอร์นต้องการให้เธอทำอะไร และจิตใจของเธอก็สั่งให้เธอทำเช่นนั้น
แม้จะเป็นการตัดสินใจที่โง่เง่าที่สุด แต่เพื่อคนที่เธอรักแล้ว เธอไม่มีทางเลือกเช่นกัน...
“ฉันจะไป’’ คำกล่าวสั้นๆจากปากของเคียวโกะทำเอารีบอร์นเม้มปากนิ่ง แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องตัดสินใจเช่นนี้ แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆ ในหัวของเขากลับต่อต้านมันเสียดื้อๆ
“เธอแน่ใจหรอเคียวโกะ เธอรู้ใช่ไหมว่าเบียคุรันมัน...’’
“มันเป็นทางเดียวที่จะช่วยซือคุงออกจากที่นั่น และฉันต้องทำ’’ เคียวโกะพูดขัดประโยคของรีบอร์นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแม้ในใจจะหวาดกลัวมากเหลือเกิน
“ซาวาดะ สึนะโยชิ’’ เสียงนุ่มคล้ายจะอารมณ์ดีของเบียคุรันเรียกสายตาชิงชังจากสึนะให้หันไปมองคนผมเงินที่เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีเหมือนเป็นผู้ชนะ
“ไม่ต้องห่วงวันนี้ผมแค่จะเอาข่าวดีมาบอกคุณเท่านั้นแหละ’’ เสียงนุ่มที่เหี้ยมขึ้นตามลำดับบวกกับรอยยิ้มแสยะทำเอาสันหลังสึนะเย็นวาบ
“อะ อะไรของแก’’
“แหม ทำไมต้องทำเสียงสั่นด้วยมันยิ่งเซ็กซี่รู้ไหม แต่เสียดายที่คืนนี้ผมไม่มีอารมณ์เล่นกับคุณซะแล้ว ในเมื่อผมกำลังจะได้ของเล่นชิ้นใหม่... ผมจะบอกว่าคุณไสหัวไปได้แล้วล่ะ ตอนนี้ผมไม่ต้องการคุณแล้ว’’ คำพูดกำกวมของคนพูดทำเอาสึนะขมวดคิ้วหม่นด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะตวาดลั่นเมื่อค่อยๆคลายปมในสมองออก
“แก! แกพาเคียวโกะจังมาใช่ไหม!’’
“แหม ฉลาดจัง แต่ผมไมได้พาเธอมาหรอกนะ เธอมาเองต่างหาก น่าเจ็บใจใช่ไหมล่ะ คนรักมาเสนอตัวให้ผู้ชายคนอื่นง่ายๆอย่างนี้’’ เบียคุรันพูดด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ
“ไม่มีทาง เคียวโกะจังไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่! ไอชั่ว! แกนั่นแหละจับตัวเธอมา!’’
“หึ ปากดีจริงนะ แต่ผมบอกแล้วว่าคืนนี้จะไม่ทำอะไรคุณ ไว้ผมจะเก็บยอดไว้ลงบัญชีกับ ซาซางาวะ เคียวโกะ แทนแล้วกัน’’
“อย่ายุ่งกับเคียวโกะจัง! แก แก ฉันจะฆ่าแก!’’ สึนะยกเท้าถีบคนตรงหน้าทั้งๆที่มีโซ่ตรวนคล้องเท้าของตนไว้ ซึ่งเบียคุรันก็ไม่ได้ปัดป้องอะไรเพียงแต่ลุกออกจากเตียงนุ่มแล้วมองดูสึนะด้วยแววตาสมเพช
“อยู่ในสภาพนี้แล้วยังจะฤทธิ์มากอีกนะ ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าจะทบยอดกับแฟนคุณ คิดดูแล้วกันถ้าคุณยังไม่เลิกทำอย่างนี้แฟนคุณจะต้องโดนอะไรบ้าง คงจะสนุกน่าดูเชียว’’ เบียคุรันพูดเสียงต่ำเป็นเชิงขู่ทำให้สึนะที่เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดถึงคนรักของตนต้องหยุดกึกทันที แล้วเปลี่ยนมาจ้องหน้าคนขู่ด้วยแววตาเกลียดแค้น
“คุณเบียคุรันครับ ซาซางาวะ เคียวโกะมาแล้วครับ’’ ชายหนุ่มชุดขาวซึ่งถือวิสาสะเข้ามาเพื่อเรียกเจ้านายของตน บอกสิ่งที่ทำให้สึนะปรี๊ดขึ้นมาได้อีกครั้ง
“แก! อย่าทำอะไรเธอ ได้ยินใหม่ ไอชั่ว แก!’’ สึนะตะโกนเสียงแหบแห้งแม้คนที่ตนด่าจะเดินออกนอกห้องไปนานแล้วตั้งแต่ลูกน้องเข้ามาเรียก
“คะ เคียวโกะจัง’’ เมื่ออารมณ์เย็นลงสึนะก็ได้แต่ออกเสียงเพ้อราวกับคนสติไม่สมประกอบ
ฉันจะทำยังไงดี จะทำยังไง เคียวโกะจัง ฉัน ฉัน...
“แหม ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะครับ ทำเอาผมอึ้งไปเลย ซาซางาวะ เคียวโกะจัง’’ คำชื่นชมพร้อมกับเสียงที่จงใจกดลงต่ำของเบียคุรันเรียกความหวาดกลัวให้ก่อขึ้นในใจของเคียวโกะ
“ซือคุงอยู่ที่ไหน!’’ หญิงสาวตะคอกเสียงดังทำเอาเบียคุรันยิ่งแสยะยิ้มชั่วร้ายให้กว้างขึ้นกว่าเดิม
“แหม ซือคุง ชื่อน่ารักจังเลยนะครับ’’
“อย่ามาอ้อมค้อม แกบอกว่าจะปล่อยซือคุงไป ฉันก็มานี่แล้วยังจะรออะไรอีก!’’ คำพูดของเคียวโกะทำให้เบียคุรันยกคิ้วขึ้นมาข้างหนึ่งอย่างแปลกใจ
“พวกคุณนี่สมกับเป็นคนรักกันจังเลยนะ นิสัยเหมือนกันไม่มีผิด แต่ผมก็ไม่ใช่คนไม่รักษาสัญญาหรอกนะ ตามผมมาสิ’’ ชายหนุ่มเดินไปตามขั้นบันไดหินอ่อนก่อนจะเหลือบตากลับไปมองข้างหลังเมื่อรู้สึกว่าเธอไม่ได้เดินตามมา
“อยากเจอแฟนคุณไม่ใช่รึไง’’ คำพูดประโยคสั้นๆของเบียคุรันทำให้เคียวโกะชั่งใจอยู่สักครู่ก่อนจะเดินตามไป
“ห้องนี้แหละ อยากเข้าไปดูให้เห็นกับตาไหมล่ะ’’ เบียคุรันเล่นเสียงคล้ายจะยั่วโมโห ฝ่ายเคียวโกะก็เดินมาจับลูกบิดประตูช้าๆ แต่กลับไม่เปิดมันเข้าไป
“รออะไรเล่า ซือคุงรออยู่น้า’’ ชายผมเงินเข้ามาพูดกระซิบที่ข้างหูของเธอทำเอาเธอขนลุกซู่
'กริ๊ก’ เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นเบาๆพร้อมกับที่ประตูบานงามจะถูกเปิดออกช้าๆ ก่อนจะปรากฎให้เห็นภาพชายหนุ่มรูปงามผมสีน้ำตาลอ่อนที่มีรอยช้ำเต็มตัวกับร่างกายคล้ายจะเปลือยมีเพียงผ้าห่มผืนบางปิดท่อนล่างไว้เท่านั้น
“ซะ ซือคุง... ซือคุง!’’ หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มซึ่งเป็นดั่งยอดดวงใจฝ่ายคนที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือยก็ยื่นแขนมากอดเธอไว้แน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
“เคียวโกะจัง มาที่นี่ทำไม กลับไปเข้าใจไหม กลับไปเดี่ยวนี้’’ สึนะพูดออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงสั่นเครือทั้งๆที่บอกให้เธอกลับไปแต่เขากลับกอดเธอไว้แน่นราวกับไม่ต้องการให้เธอจากไปไหน
“ไม่ ฉันไม่กลับ ดูซือคุงสิ ทำไมถึง... ฉัน ฉันกลับไม่ได้’’ เคียวโกะผละตัวเองออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายแล้วยกมือขึ้นแตะตามผิวหนังที่บอบช้ำของคนรัก ก่อนจะต้องหลั่งน้ำตาลงมา
“ฉันไม่เป็นไร แต่เธอไม่ควรจะอยู่ในที่แบบนี้ เข้าใจฉันใช่ไหม เคียวโกะจัง ขอร้องเถอะ กลับไป ได้โปรด’’ สึนะจับมือของเคียวโกะแน่นราวกับเว้าวอน
“ซือคุงทนเพื่อฉันขนาดนี้ จะให้ฉันเห็นแก่ตัวได้ยังไง ฮึก ฮึก ซือคุงคือบอสของวองโกเล่ คือหัวใจสำคัญของวองโกเล่ ทุกคนกำลังรอซือคุงอยู่ แค่ฉันคนเดียวไม่ได้มีความหมายอะไรกับที่นั่น ฮึก แต่... แต่ซือคุงต้องกลับไป’’ หญิงสาวพูดพร้อมสะอื้นตัวโยน ก่อนจะโผเข้าหาอ้อมกอดของคนรักอีกครั้ง
“ฉับบอกให้กลับไปไม่ได้ยินหรือไง! คิดบ้างไหมว่าถ้าเธอต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ฉันทำยังไง!’’ สึนะตวาดลั่นทั้งๆที่กอดเคียวโกะแน่น
“ฮึก ฮึก ขอโทษซือคุง ฉันขอโทษ’’
‘’เคียวโกะจัง...’’
“แหม เป็นฉากรักที่น้ำเน่าดีจริงๆ สึนะโยชิ คุณไปได้แล้ว’’ ชายหนุ่มผมเงินต้นตอของทุกอย่างเดินเข้ามายืนพิงประตูก่อนจะหันไปสั่งลูกน้อง
“ปล่อยฉัน ปล่อย! เคียวโกะจัง เคียวโกจัง!’’ สึนะร้องลั่นเมื่อถูกผู้ชายบึกบึนสองคนลากไปทางประตูห้อง
“ซะ ซือคุง ฮึก ซือคุง’’ ฝ่ายเคียวโกะก็ได้แต่เรียกหาอีกฝ่ายโดยไมได้ขยับตัวไปไหน
ในเมื่อได้ตัดสินใจแล้ว ฉันจะไม่มีวันหันหลังกลับ...
“เคียวโกะจัง! ไอชั่วปล่อยฉัน! เคียวโกะจัง!’’ สึนะตะคอกเสียงดังพร้อมน้ำตาที่หลั่งรินนั่นเป็นภาพสุดท้ายของคนรักที่เธอได้เห็นก่อนที่ประตูจะถูกปิดลง
“ไม่ต้องกลัวหรอกลูกแมวน้อยที่น่ารักของผม’’ เบียคุรันเดินย่างสามขุมเข้ามาหาก่อนที่จะเชยคางของเธอขึ้น
“ถุย!’’ อากัปกริยาที่ไม่เคยได้ทำตั้งแต่เกิดมาของเธอ ถูกกระทำขึ้นครั้งแรกกับคนที่เธอเกลียดมากที่สุด คนที่กระทำย่ำยีคนรักของเธอจนไม่เหลือชิ้นดี คนๆนี้ที่ไม่เหลือวี่แววความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่แม้แต่นิดเดียว
“หึ’’ ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดหน้า
“คุณรู้ไหมวันแรกที่แฟนคุณมาที่นี่ก็ทำอย่างนี้กับผม แล้วเห็นใช่ไหมว่าตอนนี้เขามีสภาพยังไง’’ คำขู่ของเบียคุรันทำให้เคียวโกะกระถดถอยหลังไปชิดกับหัวเตียงด้วยความกลัว
“ผมจะไม่โกรธคุณหรอกนะเพราะต่อไปนี้คุณจะเป็นของเล่นชิ้นโปรดของผม และคืนนี้พวกเรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนาน…’’ คำพูดสุดท้ายของเขาที่เธอได้เห็นพร้อมกับใบหน้าชั่วร้ายในความคิดของเธอก่อนที่สติที่ที่พร่าเลือนของเธอจะดับวูบลงช้าๆ
ไม่พอ ยังไม่พอ...
คุณต้องเจ็บปวดมากกว่านี้ ต้องทุรนทุรายมากกว่านี้ ซาวาดะ สึนะโยชิ
_______________________
สวัสดีค่า พีมรีบมาอัพตอนแรกอย่างเร็วเลย 555
ลืมบอกไปนิดนึงว่าฟิคเร่องนี้เป็น TYL นะคะ
สึนะกับเคียวโกะก็โตแล้วตอนนี้ ประมาณ 24-25 ได้คะ
แล้วอีกอย่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น เกิดขึ้นที่อิตาลีนะคะ
ยังไงก็ช่วย เม้น+โหวต+วิจารณ์ กันหน่อยนะคะ ^^'
++ ++
ความคิดเห็น