คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
INTRO
หยาดน้ำตาหลั่งรินซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
แต่ไม่เคยเลยที่เขาคนนี้จะเห็นค่า ไม่เคยแม้สักครั้ง...
จิตใจที่บอบช้ำ เรียกหาแต่เธอคนนั้น คนที่รักสุดดวงใจ...
ความเจ็บปวดครั้งนี้มากมายเหลือคณา ที่ไม่อาจสู้หน้าหญิงที่รักได้...
เพราะสกปรก เพราะโสมม และ เพราะไร้ค่า...
จึงไม่คู่ควรจะเป็นบุรุษที่รักของเธออีกต่อไป ไม่ควรค่าได้รับความรักจากเธอ...
“ปล่อยฉัน! หยุดนะ ปล่อยฉันไป ปล่อยฉัน!’’ เสียงตะโกนปานจะขาดใจพร้อมน้ำตาแห่งความแค้น และเจ็บปวด ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย ทั้งแค้น ทั้งเกลียดชัง... ทั้งคนตรงหน้าและตนเอง
“คุณก็รู้ว่าพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ แล้วจะพูดไปทำไมล่ะ หืม?’’ รอยยิ้มเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าของผู้ถาม เส้นผมสีเงินทอประกายรับกับแสงจันทร์ที่ลอดมาทางหน้าต่าง ทำให้ใบหน้าขาวซีดของเขายามนี้ดูสง่างามยิ่งนัก หากแต่ไม่ใช่กับเขา เพราะสำหรับเขาแล้วคนๆนี้ ทั้งน่าเกลียด น่าขยะแขยง และ เลวทรามต่ำช้าอย่างถึงที่สุด
“ทำไมต้องทำอย่างนี้ ฉันไปทำอะไรให้แก!’’ ผู้ถูกกระทำกลั้นเสียงสะอื้นถามไปอย่างเด็ดเดี่ยว เรียกรอยยิ้มสะใจจากผู้กระทำได้อย่างดี
“เพราะผมเกลียดคุณยังไงล่ะ ซาวาดะ สึนะโยชิ เพราะคุณแย่งทุกอย่างไปจากผม ทุกๆอย่างที่ควรเป็นของผม’’ เบียคุรัน หัวหน้าหน่วยไวท์สเปลหรือผู้บัญชาการสูงสุดของมิลฟีโอเล่ แฟมิลี่ บีบหน้า ซาวาดะ สึนะโยชิ ผู้ที่’เคย’เป็นเสมือนบอสและวองโกเล่รุ่นที่สิบแน่น ไม่ใช่เพราะหลงใหล หรือใคร่เสน่หา แต่คือความเกลียดชัง และอยากจะทำลายคนตรงหน้าให้พินาศ น้ำตาและความเจ็บปวด คือสิ่งที่เขาอยากเห็น เพื่อตอบแทนสิ่งที่เขาเคยได้รับอย่างแสนสาหัส
“แต่ผมจะทบทวนข้อเสนอของเราให้คุณฟังอีกครั้ง ขอแค่ซาซางาวะ เคียวโกะ...’’ เบียคุรันพูดอย่างกระหยิ่มและสะใจยิ่งนักแต่ถูกขัดด้วยการตะคอกของคนที่แทบจะไม่มีแม้เรี่ยวแรงในตอนนี้
“ฉันไม่มีวันทำอย่างนั้น!’’ ชายหนุ่มซึ่งกำลังถูกกระทำด้วยการกระทำที่เหมือนกับสตรีเพศกัดฟันกรอดเมื่ออีกฝ่ายพูดถึงคนรักของตน เพราะเขารักเธอ รักมากกว่าทุกสิ่ง และเขาจะไม่มีวันให้เธอมาตกอยู่ในขุมนรกที่เขากำลังเผชิญเช่นนี้แน่
“เธอคงสำคัญกับคุณมากสินะ ถ้าเธอคนนั้นได้เห็นคุณที่กำลังตกอยู่ในสภาพนี้ล่ะจะทำหน้ายังไงกันนะ แล้วถ้าคุณได้เห็นเธอคนนั้นกำลังอยู่ในสภาพแบบเดียวกับคุณในตอนนี้ อันไหนจะสนุกกว่ากันนะ’’ เบียคุรันพูดเสียงเย็นแล้วยึดตัวสึนะที่ดิ้นไปดิ้นมาให้อยู่กับที่
“เคียวโกะจังไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่ายุ่งกับเธอ!’’ ผู้ถูกกระทำตวาดลั่นด้วยเสียงแหบแห้ง
“งั้นแปลว่าคุณยอมที่จะรับผลกรรมคนดียวงั้นสิ’’ คำถามของเบียคุรันทำสึนะกัดฟันกรอดอีกครั้ง เขาไม่มีทางเลือก...
“แต่คุณก็รู้ว่าผมมันเลว แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์เลือก อะไรที่ผมอยากได้ผมก็ต้องได้ ทั้งคุณ และ ซาซางาวะ เคียวโกะ’’ เบียคุรันกดเสียงลงต่ำพลางยิ้มเยาะคนข้างใต้
นี่ยังน้อยเกินไปกับสิ่งที่ผมเคยได้รับ เทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่พวกคุณทำกับผม และคุณจะต้องชดใช้มัน
“แกมันชั่ว! อย่าทำอะไรเคียวโกะจัง! อย่ายุ่งกับเธอได้ยินไหม! อย่ายุ่งกับเคียวโกะจัง!’’ เสียงตะโกนปานจะขาดใจดังระงมตลอดทั้งคืน แต่กลับเป็นเหมือนเพียงสายลมที่ผ่านมาและผ่านไป
น้ำตาที่ร่วงหล่นเปรียบเสมือนสายหมอกที่เลือนหาย ไม่เคยแม้สักครั้งที่ใครคนนั้นจะใส่ใจ
แต่หากสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ความสงสาร แต่คือเธอ...
เขายอมทุกอย่างขอเพียงไม่ให้คนที่เขารักต้องมาตกอยู่ในสภาพเดียวกับเขา
แม้จะต้องตกอยู่ภายใต้เงื้อมือของคนๆนี้ตลอดไปเขาก็จะทน
เพราะเขารักเธอมากเหลือเกิน...
_____________________________
สวัสดีคะ ผู้อ่านทุกท่าน แนะนำตัวหน่อยเผื่อใครยังไม่รู้จัก
ไรท์เตอร์ชื่อ 'พีม' นะคะ อยู่ม.4แล้วคะ
ชอบไม่ชอบยังไงเม้นให้กำลังใจกันบ้างนะคะ ^^
++ ++
ความคิดเห็น